หลินเฟิงไร้ความปราณี ยกมีดขึ้น และสังหารหลัวเฟยหูเพียงฉับเดียวกษัตริย์รุ่นหนึ่งแห่งเขตซีเฉิง ก็ล่มสลายหลัวปินที่นั่งอยู่บนรถเข็นก็สั่นไปทั้งตัวมองดูศพของพ่อตัวเอง เขารู้สึกว่าทั้งหมดเป็นเรื่องไม่ช่ความจริงพ่อของตัวเองเป็นคนที่รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้งมาตายเอาตอนนี้เหรอ?หลัวปินหมุนล้อรถเข็นของเขาอย่างสิ้นหวัง พยายามหลบหนีจากสำนักงานที่เหมือนกับนรกบนดินนี้หลินเฟิงเตะเขาลงไปกองบนพื้น"ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วยหลินเฟิง... ผมรู้ว่าผมคิดผิด ผมไม่ควรทำร้ายหลี่ฮุ่ยหราน ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ..."หลัวปินสูญสิ้นความเย่อหยิ่งทั้งหมด คุกเข่าคำนับลงบนพื้นอย่างสิ้นหวังตอนนี้เขาเสียใจจริงๆ น่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่าเบื้องหลังหลี่ฮุ่ยหรายมีคนฝีมือดีขนาดนี้ ต่อให้ยืมผู้กล้าสักสิบคน เขาก็ไม่กล้ายั่วยุหลี่ฮุ่ยหรานหลินเฟิงมองลงไป น้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับยมทูต "เสียใจตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว"ทันทีที่พูดจบ ศีรษะของหลัวปินก็กระเด็นไปอีกจุดหลินเฟิงเก็บดาบ กอดหลี่ฮุ่ยหรานที่หมดสติและออกจากห้องทำงานตอนนี้ ฉินหยิงได้รับคำสั่งให้ไปไนต์คลับเทียนตูเพื่อรับรองความปลอดภัยของหลินเฟิง เธอพาผู้เชี่ยวช
ตอนนี้หวังเส้าหลงก็มารวมกลุ่มกับหลี่ฮุ่ยหรานและมองเธอด้วยความกังวล "ฮุ่ยหรานไม่เป็นไรใช่ไหม?"หลี่ฮุ่ยหรานลูบหัวแล้วพูดว่า“ไม่ใช่เรื่องใหญ่... ฉันจำได้ว่าอยู่ในห้องทำงานของหลัวเฟยหู คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”จางกุ้ยหลานตอบว่า "นี่ยังไม่นับว่ากังวลเหรอ? นี่ถึงขนาดให้หวังเส้าพาฉันมาดูด้วย"“ใช่ คุณหลัวไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม?”หลี่ฮุ่ยหรานแตะแก้มเขาเบาๆจากนั้นก็ลูบๆเสื้อผ้าของตัวเองอีกครั้ง ดูเหมือนว่านอกจากถูกหลัวเฟยหูตีสองสามครั้ง ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ“ฉันไม่เป็นไร แต่ทำไมหลัวเฟยหูถึงปล่อยฉันไป?”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อกี้ชายหนุ่มในออฟฟิศอยากจะฉีกตัวเองเป็นชิ้นๆจู่ๆ จางกุ้ยหลานก็นึกได้ว่า "นี่ต้องขอบคุณหวังเส้าที่ช่วยชีวิตลูกไว้""ดูสิ ไนต์คลับเทียนตูโดนคนจากจวนผู้ว่าการปิดล้อมไว้"หลี่ฮุ่ยหรานจ้องมองแม่ของเธอมีคนมากมายยืนอยู่หน้าไนต์คลับเทียนตูดูจากเครื่องแบบที่พวกเขาสวม คงมาจากจวนผู้ว่าจริงๆจางกุ้ยหลานพูดด้วยท่าทีประจบประแจง "คุณชายหวัง นึกไม่ถึงว่าพ่อของคุณจะเก่งขนาดนี้ ที่แท้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับจวนผู้ว่าด้วย!""เอ่อ......"สีหน้าของหวังเส้าหลง
หลินเฟิงตกตะลึง คิ้วขมวดเธอไปขอร้องถังหว่านจริงเหรอ?มิน่าล่ะที่ฉินหยิงจะอยู่ที่นี่เขาเพิ่งเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างฉินหยิงและถังหว่านไป หลี่ฮุ่ยหรานก็ผลักเขาออกไปหลินเฟิงรีบคว้าข้อมือของเธอ "ข้างในอาจเข้าใจผิดกัน ... "“ไม่ต้องอธิบายแล้ว จากนี้คุณก็เป็นสุนัขรบใช้ของถังหว่านต่อไปได้”หลี่ฮุ่ยหรานสบัดแขนของหลินเฟิงออกไปด้วยความรังเกียจจากไปด้วยความโกรธจางกุ้ยหลานมองเขาด้วยความรังเกียจ "จะบอกความจริงให้นะ ฮุ่ยหร่านโทรเรียกพี่หญิงคนโตของตระกูลถังด้วยตัวเอง แต่เค้าไม่สนว่าคุณจะเป็นหรือตาย"“เพราะลูกสาวฉันสงสารคุณ และไปขอร้องคุณหลัวด้วยตัวเอง”“ถ้าไม่ใช่เพราะฮุ่ยหราน คุณตายก็คงไม่รู้ว่าตายยังไง”หลินเฟิงตัวแข็งทื่อ สงบสติอารมณ์ได้แปบเดียวคิดไม่ถึงว่าหลีฮุ่ยหรานมาหาหลัวเฟยหู เพื่อขอความเมตตาให้ตัวเองสิ่งที่เพิ่งพูดไปเมื่อกี้แรงไปหน่อยจริงๆแต่หลี่ฮุ่ยหรานเดินไปไกลแล้วหวังเส้าหลงกลับยิ้มมุมปาก ในบรรดาคนทุกคนมีแต่เขาที่มีความสุขที่สุดจางกุ้ยหลานมองหลินเฟิงอย่างดูถูก และจากไปพร้อมกับหวังเส้าหลงในคืนที่หนาวเหน็บ มีแค่หลินเฟิงยืนอยู่คนเดียว บนถนนอันกว้างใหญ่อย่างเงียบ
ในเมืองหลวงเจียงโจวหลิวกั๋วฮุ่ยไอไม่หยุดบนเตียง และไอเป็นเลือดเป็นครั้งคราว“หมอจาง ทำไมอาการป่วยของผมถึงรุนแรงขนาดนี้?”เวลานี้จางเต๋อหลินยิ่งสับสนมากขึ้นลูบเคราตัวเองไม่หยุด“คุณหลิว ชีพจรของคุณผิดปกติมาก ช่วงนี้ได้กินอะไรที่ไม่ควรกินหรือเปล่า?”หลิวกั่วฮุ่ยส่ายหัวแล้วส่ายอีกและตอบว่า "ไม่นะ ช่วงนี้ผมกินยาตามปกติตามคำแนะนำของคุณ"จางเต๋อหลินยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีกเขากัดฟันแล้วพูดว่า "คุณหลิว อาการป่วยของคุณแปลกเกินไป ผมช่วยคุณไม่ได้แล้ว!"“อะไรนะ? เป็นอย่างนี้ได้ไง?”หลิวไห่เทาที่อยู่ด้านข้างก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคว้ามือของจางเต๋อหลิน "หมอจาง คุณเป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งในเมืองเจียงโจว คุณต้องหาทางช่วยพ่อของผมให้ได้"จางเต๋อหลินพูดอย่างขมขื่น "แน่นอนว่าผมไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณหลิว แต่ทักษะทางการแพทย์ของผมมีจำกัด""จริงๆแล้ว......"เขาพูดไม่จบครึ่งประโยค โดยพื้นฐานแล้วไม่มีความหวังหลิวไห่เทาหมดเรี่ยวแรง เดินโซเซไปนั่งข้างๆพ่อหลิวไห่เทาสงบมากตอนนี้ "ก็แค่นั้นแหละ เกิดแก่เจ็บตายล้วนเป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาได้"บรรยากาศในห้องนอนมืดมน
ขณะนี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้นรัวๆหลินเฟิงเปิดประตู มีชายแปลกหน้ายืนอยู่ที่หน้าประตูสวมชุดสูทและรองเท้าหนังดูเหมือนมีฐานะไม่น้อยข้างหลังเป็นชายฉกรรจ์สวมชุดสูทและแว่นกันแดด"คุณคือ?"หลิวไห่เทาไม่พูดให้เสียเปล่า จึงพูดตรงๆ "ผมเป็นลูกชายของหลิวกั๋วฮุ่ย คุณคือหลิวเฟิง?"ได้ยินมาว่าเขาเป็นลูกชายของหลิวกั๋วฮุ่ยหลินเฟิงเข้าใจทันที“ดูเหมือนอาการป่วยของพ่อคุณ จะร้ายแรงกว่าที่ผมคิด”เมื่อได้ยิน หลิวไห่เทาก็คว้าคอเสื้อของหลินเฟิง“ไอ้หนู แกทำอะไรพ่อฉันหรือเปล่า?”แม้ว่าพ่อของตัวเองจะป่วยหนัก แต่ปกติก็ปลอดภัยไม่มีโรคภัยไข้เจ็บหลังพบกับเด็กคนนี้อาการก็ไม่ปกติถ้าเด็กคนนี้ไม่ลงมือ เขาก็คงไม่เชื่อหลินเฟิงหัวเราะ "พ่อของคุณป่วยหนัก ปอดของเขาได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงตอนเป็นเด็ก จวนจะไม่ไหวเต็มทีแล้ว"“ถ้าผมอยากฆ่าเขา แค่ดีดนิ้วเดียวก็ทำได้ ทำไมต้องสร้างปัญหาให้ใหญ่โตด้วย”หลิวไห่เทาคิดอยู่นาน และพูดอย่างเย็นชา "ไอ้หนู ตามมารักษาโรคของพ่อฉันเดี๋ยวนี้"“ถ้ารักษาหายแล้ว อยากได้อะไรขอแค่บอกมา แต่ถ้ายังไม่หาย ผมก็ไม่สนว่าคุณกับถังหว่านจะเป็นอะไรกัน”“ผมยังกำจัดคุณได้”ดวงตาของหลิ
ทุกคนรีบวิ่งไปที่ประตูไม่มีเงาของหลินเฟิงเลย มีเพียงหลิวไห่เทาเท่านั้น ที่วิ่งกลับมาโดยกดแขนตัวเองไว้“ไห่เทา หลินเฟิงคนนั้นล่ะ?” เจ้าแห่งสำนักดาบสวรรค์ถามอย่างเร่งรีบหลิวไห่เทากัดฟันแล้วพูดว่า "ไอ้เด็กคนนั้นหยิ่งเกินไปจริงๆ บอกว่าปอดของพ่อผมบาดเจ็บสาหัสตอนเป็นเด็ก จริงๆควรจะตายนานแล้ว"“ยังอยากให้พ่อผมไปหาเขาด้วยตัวเองอีก”“ผมอยากจะฆ่าเขา แต่โดนเขาหักแขนก่อน”"อะไรนะ?"เจ้าแห่งสำนักดาบสวรรค์ตะโกนด้วยความโกรธ "ไอ้เด็กนี้มันบ้าไปแล้วจริงๆ ให้ผมจับเขาเองเถอะ"“เดี๋ยวก่อน” จางเต๋อหลินตะโกนเสียงดัง รีบวิ่งไปหาหลิวไห่เทา "เมื่อกี้พูดอะไรนะ?"“เขารู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของคุณตอนยังเด็กเหรอ?”หลิวไห่เทาตกตะลึงและพูดว่า "ผมคิดว่าเด็กคนนั้นแค่พูดไร้สาระ พ่อของผมไม่เคยบอกเรื่องนี้กับผมเลย"จางเต๋อหลินหายใจเข้าลึกๆ "หัวใจและปอดของหลิวซือโส่วได้รับบาดเจ็บสาหัสจริงๆ ตอนเขายังเด็ก แต่อาการบาดเจ็บที่หัวใจและปอดหายดีนานแล้ว"“นอกจากผม เขาก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย”“แม้แต่ถังหว่านก็ไม่รู้!”หลังได้ยินแบบนี้ ทุกคนก็มองหน้ากันทันที“นี่… เป็นไปได้ไหมที่เด็กคนนั้นจะมีความสามารถจริง
พวกเขาสามคนอยากรู้อยากเห็น ว่าหวังเส้าหลงไปพบใคร?มองตามร่างของหวังเส่าหลงไป เห็นแค่หวังเส้าหลงคร่ำครวญ หมือนทาสคนหนึ่งจางกุ้ยหลานตกใจ "ฮึ...คนพวกนี้เป็นใคร?"แม้แต่หวังเส้ายังเกรงใจพวกเขา?หลี่ฮุ่ยหรานหรี่ตา แม้เธอจำคนเหล่านี้ไม่ได้ทั้งหมด แถมยังรู้จักหนึ่งในนั้น นั่นคือประธานหอการค้าเจียงโจว เซี่ยงหนานตง“หนึ่งในนั้นควรเป็นประธานหอการค้าเจียงโจว คนที่เหลือฉันไม่รู้จัก”หลี่เหวินเชามองอย่างอิจฉา "โอ้พระเจ้า หวังเส้าพูดคุยกับประธานหอการค้าเจียงโจวได้จริงเหรอ น่าทึ่งจริงๆ!"เมื่อไหร่ตัวเองจะได้พูดคุยหัวเราะกับพวกคนใหญ่โตอย่างหวังเส้าบ้างนะ?จางกุ้ยหลินดูจริงจัง "ฮึ... คนที่อยู่กับประธานหอการค้าเจียงโจวจะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง?"“คิดไม่ถึงว่าหวังเส้าจะกว้างขนาดนี้”“ฮุ่ยหราน คุณต้องพยายามจับตัวหวังส้าให้เร็วที่สุด!”หลี่ฮุ่ยหรานพูดไม่ออก "แม่ เรื่องของหนู อย่าเข้ามายุ่งเลย"“แม่จะไม่ยุ่งได้ยังไง ตอนนี้ลูกหย่าแล้วนะ”“ก็ได้แม่ รีบไปกินข้าวเถอะ อีกสักพักหนูต้องกลับบริษัทแล้ว” หลี่ฮุ่ยหรานเลิกสนใจเขาแล้วก้มหัวกินข้าวหวังเส้าหลงก็กลับมาตอนนี้เช่นกันจางกุ้ยหลานรีบถาม “หวงเส้า
หลิวไห่เทารู้สึกไม่พอใจ พูดด้วยความโกรธ "อยากได้เงินเท่าไหร่ เราให้คุณหมดเลย คุณบอกราคามาได้เลย"หลินเฟิงหัวเราะอย่างดูถูก "เงินไม่มีความหมายสำหรับผมเลย"“‘งั้นคุณต้องการอะไร?” ประธานหอการค้าเจียงโจวถามในโลกนี้มีใครบ้างที่ไม่ชอบเงิน? น่าขันจริงๆหลินเฟิงตอบ "คุณมีบัวหิมะเจ็ดสีจากเทือกเขาเทียนซาน และเห็ดหลินจือสีผสมจากทะเลจีนใต้ไหม?""นี้......"สองสิ่งที่หลินเฟิงพูดนั้นหายากพอๆ กับซวนหลิงเซินคนธรรมดาจะไม่มีวันได้เจอหน้ากันตลอดชีวิต ยิ่งพูดยิ่งไม่มีหลิวไห่เทาบอกว่า "เราไม่มีสิ่งเหล่านี้จริงๆ แต่ตราบใดที่คุณรักษาพ่อของผมหาย ผมจะช่วยคุณทุกอย่างเท่าที่ทำได้"“ต้องออกใบรับเงินไหม?” หลินเฟิงถามหลิวไห่เทาอธิบายว่า "แต่ วัตถุดิบยาเหล่านี้ไม่สามารถรวบรวมได้ในเวลาอันสั้น"“อย่างน้อยก็ต้องให้เวลาเราบ้าง?”จางไห่หลินเหลือบมองหลิวกั๋วฮุ่ยบนรถเข็นเห็นได้ชัดว่าหายใจออกมากขึ้นหายใจเข้าน้อยลงหากปล่อยให้เป็บแบบนี้ต่อไป หลินเฟิงจื่อก็ไม่จำเป็นแล้ว และทุกคนก็ไม่จำเป็นเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า "คุณหลิน แม้ว่าเราจะไม่มีวัตถุดิบยาที่คุณพูดถึง แต่ไป๋เฉ่าถังของเราก็ก่อตั้งขึ
“เพียงแค่วางยาคุณหลงซิ่ว เพื่อดูว่าคุณมีพละกำลังพอที่จะเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า”หลินเฟิงมองไปที่หลงซิ่วที่สวมสูทสีชมพู แต่งเนื้อแต่งตัวเกินความพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจอย่างยิ่ง"แก......"“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณทรมาน วางใจได้ ผมไม่มีทางไม่สนใจคุณ”ขณะพูดหลินเฟิงดีดนิ้วชายสองคนในชุดสูทก้าวออกมาจากด้านหลังของหลินเฟิง หามหลงซิ่วขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สองคนเหล่านี้คือคนของเผิงกวงฉี่ส่วนเผิงกวงฉี่ก่อนหน้านี้ เขาได้นำลูกน้องสี่หรือห้าคนของเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง ที่มีโซฟาสีชมพูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพตั้งนานแล้วภายในห้องมีชายเปลือยกาย 2 คนล้มลงในแอ่งเลือดเมื่อถานหงเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้มอาฆาตบนใบหน้า เห็นชายที่นั่งอยู่บนโซฟารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ และกลายเป็นร่องรอยของความกลัวและความตื่นตระหนก“ถานหง ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เธอก็ได้พบกับที่พึ่งใหม่แล้วเหรอ?”เผิงกวงฉี่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์อยู่บนโซฟา และมองไปที่ถานหงอย่างไม่ใส่ใจ"ฉัน......"ถานหงรู้สึกสับสนในเวลานี้ เผิงกวงฉี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?หรือว่า...หัวใจของถานหงรู้ส
ชีพจรมังกร...จะเป็นจื่อเสวียนรึเปล่านะ? -อิ่นนั่วเจียตกใจอย่างมาก และไม่ทราบว่าจื่อเสวียนกลายมาเป็นชีพจรมังกรที่หลงซิ่วพูดถึงได้อย่างไรดูเหมือนว่าตระกูลหลงจะต้องการสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรอย่างมากและครั้งนี้หลงซิ่วช่วยเหลือถานหง ในที่สุดก็รู้เป้าหมายชัดเจนแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรในมือของหลินเฟิง!หลังจากคิดเรื่องนี้ออก ใบหน้าของอิ่นนั่วเจียก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย นอกจากความคิดอันลึกซึ้งในทางกลับกัน จวงฉุนกลับถามหลงซิ่วด้วยสีหน้าสับสน:“คุณหลงซิ่ว ชีพจรมังกรคืออะไร?”“ชีพจรมังกรนั้นคือ…”หลงซิ่วไม่ต้องการตอบคำถามของจวงฉุน แต่เห็นว่าอินนั่วเจียยังคงจมอยู่กับความคิดเขาอธิบายอย่างเรียบง่ายว่า:"มีการกล่าวกันว่าชีพจรมังกรเป็นที่มาของโชคลาภของประเทศมังกร"“หากรวบรวมชีพจรมังกรครบทั้งแปดเส้นได้ ก็จะกลายเป็นราชาแห่งมังกรตัวจริงได้ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ชีพจรมังกรเหล่านี้เป็นของตระกูลหลงของเรามาโดยตลอด”“เพราะเหตุนี้สถานที่นี้จึงเรียกได้ว่าเป็นประเทศมังกร”“แล้วนามสกุลของเราคือหลง (หลง แปลว่า มังกร) เข้าใจแล้วยัง?”“เราแค่อยากนำสิ่งที่เดิมเป็น
ดังนั้นการร่วมมือกับถานหง เพื่อจัดการกับอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงจึงเป็นเพียงงานเสริมเท่านั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงซิ่วคือเพื่อสำรวจหรือแม้กระทั่งเอาชีพจรมังกรที่อยู่รอบตัวหลินเฟิงออกไป!มีเพียงแค่เอาชีพจรมังกรมาอยู่ในมือ หลงหยวนก็สามารถใช้พละกำลังของเขา จัดการกับหลินเฟิงอย่างกล้าหาญได้และเรื่องของชีพจรมังกรมีเพียงหลงซิ่วและสวีโจวซึ่งเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักบู๊ของตระกูลหลงที่เขาส่งออกไปเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ส่วนที่เหลือก็ไม่ชัดเจนนักแต่ในเวลานี้หลงซิ่วไม่รู้ว่าสวีโจวและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นวิญญาณที่ตายแล้วในมือของหลินเฟิง ด้วยความพยายามผลักดันของจวงฉุน ไม่มีใครหนีไปได้สักคนเหลือเพียงจวงฉุนเท่านั้น และเพื่อความอยู่รอด เขาจึงได้กลายมาเป็นคนทรยศหากหลงซิ่วรู้เรื่องนี้เกรงว่าเขาจะตบจวงฉุนคนไร้ประโยชน์คนนี้จนตายไปซะเลยแทนที่จะชื่นชมเขาเพราะเขาพาอิ่นนั่วเจียมาอยู่เคียงข้างเขา"เอาล่ะ"หลงซิ่วยืนขึ้นและโบกมือให้อิ่นนั่วเจียอย่างด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ผมได้เตรียมคนและอุปกรณ์ไว้แล้ว อยู่ในห้องส่วนตัวใต้ดินชั้นสอง ถานหง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ”“รอผมถามคำถามอิ่
“ฉันคือลูกน้องของเธอ? คุณหลงซิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันจำได้ว่าไม่มีข้อกำหนดนั้นในสัญญาของเราหรอกมั้ง?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและมองไปที่หลงซิ่วหลงซิ่วสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรยังคงเป็นถานหงที่ตอบคำถามของอิ่นนั่วเจียด้วยเสียงหัวเราะ“อิ่นนั่วเจีย เธอช่างไร้เดียงสาเกินไป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลหลงจะเต็มใจยอมรับเธอ เพราะพวกเขาเห็นคุณค่าในชื่อเสียงและความสามารถของเธอจริงๆ”ถานหงส่ายหน้าอย่างดูถูกและกล่าวว่า:“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลหลงจะยอมรับเธอได้ยังไง?”“อ่อใช่ ไม่ว่าฉันหรือตระกูลหลง ก็ไม่ได้โกหกเธอ เพราะฉันคือผู้รับผิดชอบบริษัทบันเทิงของตระกูลหลงที่เธอเข้าร่วมมาโดยตลอด”“ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อิ่นนั่วเจีย เธอต้องเชื่อฟังฉัน เข้าใจไหม?”“ฉันให้เธอถ่ายหนังอะไร เธอก็ต้องไปถ่าย”"เดี๋ยวนะ"อิ่นนั่วเจียยื่นมือออกไปและขมวดคิ้ว:“ถานหง เธอพูดรุนแรงเกินไปแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน ทำไมเธอถึงตั้งใจจะจัดการกับฉันขนาดนั้น?”“ถึงขั้นยอมทุ่มเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อดึงตัวฉันมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊”เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นนั
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ