บทที่ 0010

ผู้ดูแลสั่งให้คนเชิญหลินหลินขึ้นไปชั้นสอง ห้องที่ 3 ชั้นนี้เป็นห้องส่วนตัว มีไว้ต้อนรับแขกคนสำคัญ คู่ค้า หรือเชื้อพระวงศ์เท่านั้น

ระหว่างที่หลินหลินและปู่หลิวเดินตามคนนำทางไป ผู้ดูแลก็รีบไปเรียนนายท่านใหญ่ทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผู้ดูแลรอสัญญาณเสียงจากคนด้านในก่อน รอไม่นานเสียงนายท่านใหญ่ก็ดังขึ้น

"ว่ามา..."

ผู้ดูแลไม่ชินกับเสียงดุดันนี้เลยจริงๆ ...

"เรียนนายท่านใหญ่ขอรับ มีคุณหนูท่านหนึ่งต้องการซื้อเครื่องประดับจำนวนมาก ข้าน้อยเลยมาแจ้งนายท่านใหญ่ก่อนขอรับ"

เย่วเทียนชุนขมวดคิ้วเป็นปม ร้านเขาเป็นร้านอันดับ 1 ของเมืองนี้ คนที่ต้องการซื้อของส่วนใหญ่ผู้ดูแลจะเป็นคนดูเอง ไม่เคยต้องให้เขาไปดูแล

"ซื้อจำนวนมาก? ... มากแค่ไหน ถึงกับต้องมาตามเขา"

มุมปากหนายกยิ้ม เขาเองก็อยากจะรู้เช่นกันว่าใครมาเล่นตลกกับเขากัน

เทียนชุนวางสมุดบัญชีลง เขาตรวจบัญชีเสร็จพอดี มีอะไรอย่างอื่นให้ทำบ้างก็ดี ร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน เมื่อด้านในมีเสียงความเคลื่อนไหว ผู้ติดตามหน้าห้องทั้ง 2 ก็เปิดประตูรอนายของตนเองทันที

ผู้ดูแลเดินนำเทียนชุนไปยังห้องพิเศษห้องที่ 3 เขารู้สึกถึงรังสีกดดันจากทางข้างหลัง ความจริงเขาแค่จะไปรายงาน และรีบไปดูแลคุณหนูท่านเอง หากทำผลงานได้ย่อมต้องได้รับคำชม!

ใครจะไปคาดคิดว่านายท่านจะเข้าใจผิดเป็นแบบนี้... คงได้แต่เชียร์ให้คุณหนูซื้อเยอะ ๆ ไม่งั้นเขาโดนคาดโทษเป็นแน่...

หลินหลินนั่งรอไม่นานก็มีน้ำชา ขนมมาบริการ นางทานไปเล็กน้อยแต่จดจำไว้แล้ว ที่นี่ขนมอร่อยมาก...

ก๊อก ๆ ๆ

"คุณหนู ข้าน้อยเข้าไปนะขอรับ"

เสียงผู้ดูแลดังอยู่หน้าห้อง หลินหลินพยักหน้าให้ปู่หลิว ปู่หลิวก็รู้งานตอบรับผู้ดูแลทันที

"เชิญผู้ดูแลขอรับ.."

หลินหลินมองผู้ที่ก้าวเข้ามา ไม่ใช่ผู้ดูแลแต่เป็นบุรุษ อายุประมาณ 30 รูปร่างสูงใหญ่กำยำ ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ดวงตาคมกริบชวนให้ใจสั่น ท่วงท่าการเดินของเขาสง่างามผ่าเผยราวกับนายแบบรันเวย์ โอ้...โดยรวมแล้วเขาดูดีมีเสน่ห์มาก

หัวใจของหลินหลินเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว นางไม่เคยพบเจอชายใดที่มีออร่าทรงพลังและน่าดึงดูดเช่นนี้มาก่อน แม้แต่ในโลกเดิมของนางก็ตามที

ผู้ดูแลแนะนำนายท่าน เย่วเทียนชุน ผู้นำตระกูลเย่ว หรือก็คือเจ้าของร้านนั่นเอง.....หลินหลินลุกขึ้นยืนกล่าว

“คาราวะคุณชายเย่วเทียนชุนเจ้าคะ”

เทียนชุนเดินเข้ามาในห้องด้วยท่วงท่าสง่าผ่าเผย ดวงตาคมกริบภายใต้คิ้วเข้มตวัดมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา ก่อนจะผายมือเชื้อเชิญให้หญิงสาวนั่งลงก่อน

“เชิญคุณหนูนั่งก่อน”

"ขอบคุณเจ้าค่ะ"

หลินหลินนั่งลงอย่างสง่างาม พร้อมหยิบถ้วยชาขึ้นจิบ พลางกวาดสายตามองไปที่ชายหนุ่มอย่างสำรวจ

เมื่อเห็นเขานั่งลงตรงข้าม หลินหลินก็ไม่รอช้า เข้าประเด็นทันที

"คุณชาย ข้าต้องการซื้อปิ่นที่ท่านวางขายอยู่ทั้งหมด ไม่ทราบว่าท่านพอจะลดให้ข้าได้ไหมเจ้าคะ"

เทียนชุนทวนคำด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ต้องการซื้อทั้งหมด... คุณหนูรู้ราคาของมันหรือยัง?"

หลินหลินชะงักไปเล็กน้อย นางคิด ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉยและตอบกลับอย่างมั่นใจ

"พอรู้ราคาเจ้าค่ะ"

เทียนชุนส่งสัญญาณให้คนของเขานำเอาถาดปิ่นขึ้นมา 4 ถาด จาก 8 ถาดที่วางขายอยู่ข้างล่าง เขาหันไปสั่งผู้ดูแล

"แจ้งราคาและรวมราคาทั้งหมดให้คุณหนูด้วย"

ผู้ดูแลได้รับคำสั่งก็รีบทำตามอย่างรวดเร็ว ระหว่างรอเทียนชุนก็สำรวจหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง นางไม่มีทีท่าประหม่าหรือเคอะเขิน

เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา นางคงมาทำการค้าจริง ๆ ไม่ได้มาตีสนิทกับเขาอย่างที่ผู้หญิงคนอื่น ๆ เคยทำ เพราะแม้แต่เอ่ยนามของตัวเองให้เขารู้จักนางยังไม่ทำเลย...

"เรียนนายท่านและคุณหนู แค่ 4 ถาดนี้ มีอยู่ราว 132 ชิ้น ราคาอยู่ที่ 82 เหรียญทองขอรับ"

ผู้ดูแลรายงาน

เทียนชุนจ้องตานางนิ่ง เมื่อเห็นนางไม่หลบสายตา มุมปากก็ยกยิ้มสูงขึ้น นางไม่กลัวเขา ไม่หลงใหลในตัวเขาด้วย ช่างน่าสนใจ...

"80 เหรียญทอง ข้าลดให้คุณหนู 2 เหรียญทอง"

เทียนชุนเอ่ยเสียงเรียบ พลางจับตาดูท่าทีของหญิงสาวตรงหน้า

"ตกลงเจ้าค่ะ"

หลินหลินตอบรับทันที พร้อมกับวางถุงเงิน 80 เหรียญทองที่เอาออกจากมิติลงบนโต๊ะ

ผู้ดูแลเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นี่..นี่นางเป็นใคร.. ทำไมนางถึงจ่ายเงินจำนวนมากได้ง่ายดายขนาดนี้

หลินหลินเพียงแค่เปิดตัวว่านางมีเงินเท่านั้น หลังจากนี้คือของจริงแล้ว หลินหลินสบตากับคุณชายเทียนชุนอีกครั้ง

"คุณชาย ข้าอยากให้ท่านเหมารวมราคาของให้ข้า ปิ่นอีก 4 ถาด กำไลข้อมือ ต่างหู หยกพกที่โชว์อยู่ทั้งหมด ราคาเท่าไรเจ้าคะ"

คราวนี้ไม่ต้องรอให้นายสั่ง ผู้ดูแลหยิบสมุดบันทึกของในร้านมารวม ซึ่งต้องรวมกับของชุดแรกไปด้วย รวมราคาออกมาแล้วอยู่ที่ 782 เหรียญทอง เศษตำลึงเงิน นายท่านให้ตัดเศษตำลึงเงินออก ผู้ดูแลจึงรีบรวมราคา

“ ของทั้งหมดเหลือ 782 เหรียญทองขอรับ"

หลินหลินยกยิ้มเล็กน้อยและส่ายหน้า

"คุณชาย รอบแรกท่านลดให้ข้า 2 เหรียญทอง ดังนั้นยอดรวมจะต้องเป็น 780 เหรียญทองเจ้าค่ะ หักยอดที่ข้าจ่ายไปแล้วต้องเป็น 700 เหรียญทองเจ้าค่ะ ท่านจะลดให้ข้าได้เท่าไรเจ้าคะ"

มุมปากหนาของเทียนชุนยกยิ้มอย่างสนใจ....

"680 เหรียญทอง พอใจไหมคุณหนู"

หลินหลินส่ายหน้า ดวงตาเป็นประกาย

"650 เหรียญทองเจ้าค่ะ"

ผู้ดูแลและปู่หลิวเผลอกั้นหายใจ...

หลินหลินไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไป ก็พูดต่อ

"คุณชายลองคิดดูนะเจ้าคะ การค้าขายกำไร 5 ใน 10 ส่วนเป็นอย่างต่ำ ท่านขายข้าหมดนี่ กำไรท่านได้แน่นอนที่ 300-320 เหรียญทอง เป็นกอบเป็นกำในครั้งเดียว ร้านค้าใหญ่โตอย่างท่าน หาของได้ไม่ยาก มีช่างมากมายที่อยากเสนอสินค้าให้ท่านรับซื้อสินค้าไว้"

"ที่ข้าต้องขอลดท่านที่ 650 เหรียญทอง เพราะค่ามีค่าเดินทาง หวังว่าท่านจะเห็นใจ ท่านมีแต่ได้กับได้.... แม้ครั้งนี้ ท่านได้กำไรน้อยลงแค่เล็กน้อย แต่ท่านได้คู่ค้าอย่างข้า ท่านมีแต่ได้กับได้นะเจ้าคะ เราไม่ได้ทำการค้าแค่ครั้งเดียว แต่มันคือการค้าระยะยาว ท่านอาจจะได้กำไรจากข้าเป็นพันเหรียญทองก็เป็นได้"

รอยยิ้มหวานถูกส่งไปให้เทียนชุน นางต้องการซื้อเครื่องประดับจากร้านค้า เพราะนางต้องการจำนวนมาก นางรู้ยุคสมัยนี้กว่าจะได้สักชิ้นต้องใช้เวลานาน และมีช่างประจำร้านเอง นางไม่มีเวลาขนาดนั้น นางต้องการซื้อมาแล้วขายไปกินกำไรแบบรวดเดียวจบ

เทียนชุนยกยิ้มถูกใจมากขึ้น นานมากแล้วที่ไม่มีใครกล้าต่อรองเขาแบบนี้ สตรีทุกคนล้วนไม่จริงใจ เข้าหาเขาเพราะผลปะโยชน์ต้องการเป็นนายหญิงตระกูลเย่ว

แต่สตรีตรงหน้าไม่มีแม้แต่จะเขินอาย.... ไม่มีอาการหลงใหลในตัวเขาแม้แต่น้อย ยิ่งมองนางก็ยิ่งน่าสนใจ และภายใต้ใบหน้าที่ธรรมดานี้ต้องมีอะไรแอบซ่อนอยู่อย่างแน่นอน เขามั่นใจ .....

ใบหน้าแท้จริงของเจ้าเป็นแบบไหนกันนะ ข้าอยากจะเห็นใบหน้าที่แท้จริงที่เหมาะกับดวงตาคู่นี้ของเจ้าเหลือเกิน

เทียนชุนพยักหน้าตกลง

"650 เหรียญทอง"

ตาคมยังคงจ้องหลินหลินไม่ลดละ

หลินหลินยิ้มกว้าง

"ขอบคุณคุณชาย หากท่านอยากขายสิ่งใดในร้านท่านสามารถเสนอแจ้งแก่ข้าได้เลยนะเจ้าคะ ข้ายินดีซื้อเจ้าค่ะ"

เทียนชุนกลั้นขำ เขารู้ว่านางจงใจเว้นที่ทับกระดาษไว้ แต่เขาจะไม่เปิดโปงนาง ปล่อยให้นางได้สิ่งที่ต้องการ มองดูนางมีความสุขก็เพลิดเพลินไปอีกแบบ...

"เจ้าสนใจที่ทับกระดาษไปขายไหม?ข้าจะขายให้ถูก ๆ "

ตอนแรกเขาคิดว่านางจะปฏิเสธเขาก่อนตกลง... แต่เปล่าเลยนางพยักหน้ารับและหัวเราะน้อย ๆ

เทียนชุนคิดในใจ ...ฮ่าๆๆๆ นี่เขาติดกับดักนางแล้ว รอยยิ้มอันหาได้ยากปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาแค่ชั่วครู่และจากหายไปเหมือนไม่เคยมีมันมาก่อน

หลินหลินยิ้มดวงตาเป็นประกาย

"คุณชายจะขายให้ข้าเท่าไรเจ้าคะ ขอราคาพิเศษ แบบเปิดราคาที่ข้าไม่ต้องต่อเลยนะเจ้าคะ"

เทียนชุนปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ เขาชอบดวงตาคู่นี้ รอยยิ้มที่จริงใจนี้ แม้เจอกันเพียงครั้งแรกแต่นางก็ทำให้เขาสนใจในตัวนางได้ไม่ยาก อยากรู้จักนาง ทำความรู้จักกับนางมากกว่านี้ ดวงตาคมยังคงจ้องมองหลินหลินไม่พูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง...

หลินหลิน....เห็นเขายังไม่ตอบราคา จึงหันไปหาตัวช่วยมองผู้ดูแลแทน แต่นางก็ต้องผิดหวัง ทั้งผู้ดูแลและปู่หลิวแทบจะสิงกำแพงอยู่แล้ว....

"เอ่อ..คุณชายยังไม่มีราคาในใจหรือเจ้าคะ"

เทียนชุน แค่เผลอคิดอะไรในใจและมองนางเพลินเท่านั้น.......

"ฮ่ะแฮม.."

สายตาคมจ้องมองไปยังข้างหลังนาง ก็มีเสียงสั่นของผู้ดูแลดังขึ้นมาว่า..

"ราคาขายทั้งหมด 557 เหรียญทอง จำนวนทั้งหมด 145 ชิ้นขอรับ"

ราคาค่อนข้างแรง แต่หลินหลินมั่นใจจากที่นางสำรวจดู นางทำกำไรได้มหาศาลแน่นอน! แต่...ยังไม่ทันที่นางจะตอบตกลง เสียงเข้มตรงหน้าก็ทำให้นางตกใจ.!