ตอนที่ 32 เจ้าต้องรับผิดชอบเปิ่นหวาง

เพื่อมิให้จื่อหนิงและบุตรชายผิดสังเกต หลี่อ๋องจึงเร่งฝีเท้าเข้าไปช่วยเลือกซื้อวัตถุดิบ โดยการแย่งตะกร้าในมือของจื่อหนิงมาถือไว้เอง ทำเอานางงุนงงกับสิ่งที่หลี่อ๋องกระทำ เนื่องจากตอนนี้มีสายตาหลายคู่ที่จดจ้องมายังทั้งสองคน ทั้งยังเป็นสายตาแห่งความใคร่รู้เสียด้วย

หมับ! “เปิ่นหวางช่วยเจ้าถือตะกร้าไว้ก็แล้วกัน ดูท่าจะหนักมิใช่เล่นหากเจ้ายังถือเองอาจกระเทือนแผลได้”

“ท่านอ๋องพูดอันใดกันเพคะ แค่ตะกร้าใบเล็ก ๆ จะหนักได้อย่างไร อีกอย่างพระองค์ไม่ควรอยู่ใกล้หม่อมฉันถึงเพียงนี้ ไม่เห็นหรือเพคะว่ามีคนมองเกือบทั้งตลาดแล้ว”

แต่หลี่อ๋องหาได้สนใจสายตาของผู้ใดไม่ กลับเอ่ยเร่งเร้าให้จื่อหนิงรีบซื้อวัตถุดิบที่ยังขาดอยู่ จะได้ออกเดินทางไปเรือนชิงเหอกันเสียที “เจ้าอย่าสนใจผู้อื่นเลยรีบซื้อเข้าเถิด แดดเริ่มแรงขึ้นทุกทีแล้วนะ ประเดี๋ยวจะไปถึงเรือนชิงเหอไม่ทันก่อนยามอู่”

“ก็ได้เพคะ” จื่อหนิงจำต้องทำตาม ด้วยเห็นว่าความร้อนจากแสงแดด เริ่มร้อนแรงมากกว่าตอนที่มาถึงตลาดจริง ๆ

เมื่อถูกเร่งรัดจื่อหนิงจึงหันไปสนใจเรื่องทำอาหารแทน และซื้อวัตถุดิบสำหรับอาหารที่นางคิดเอาไว้จนครบ จึงได้เวลากลับไปขึ้นรถม้าของจวนหลี่อ๋อง เ