กว่าฉันจะลากขุนออกจากคอนโดได้ก็เล่นเอาเหนื่อยปนหอบ วันนี้เรามีเรียนจิตวิทยาด้วยกัน ถ้าไม่บังคับก็ไม่ค่อยจะยอมมาเรียนไม่ว่าวิชาอะไรก็ตาม กินข้าวเสร็จเราก็ขึ้นมานั่ง คนง่วงก็ออเซาะทันทีเลยเหมือนกัน นี่แหละเวลานอนไม่ยอมนอน เช้ามาก็ไม่อยากจะลืมตาตื่น มันน่าโบกไหมเนี่ย“หมูเย็นนี้แม่กับพ่อชวนไปกินข้าวที่บ้านด้วยแหละ อยากเจอลูกสะใภ้” เสียงสะลึมสะลือบอกฉันที่กำลังนั่งเล่นเกมส์รอเวลาเรียน โทรศัพท์ใครก็ของขุนนั่นแหละ ฉันยึดมาเล่น ขุนเองก็เหมือนกันของตัวเองไม่เล่นเข้าไปหรอก เอาของฉันไปโหลดเกมส์ที่ตัวเองชอบเล่นมาไว้ในเครื่องจนเต็มไปหมด อย่าได้คิดหวงห้ามพื้นที่ส่วนตัวเชียว เดี๋ยวจะมีคนงองแงเพราะคิดว่ามีความลับ“ท่านกลับมาจากนิวยอร์กตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ หมูแดงจำได้ว่าคุณแม่ท่านบอกว่าจะกลับมาบ้านต้นเดือนหน้านี่นา” ฉันเคยพูดคุยกับคุณแม่แล้วท่านน่ารักมากเลย วัยรุ่นมากด้วย วิดีโอคอลมาจากต่างประเทศเลยนะ ทีแรกก็เกร็งๆ แต่พอคุยไปคุยมาฉันหายเกร็งเอาง่ายๆ ใจดีอย่างที่ขุนบอกไม่มีผิด กับคุณพ่อก็เคยทักทายกันแล้ว ที่ยังไม่เคยเจอคือพี่ชายขุน“เพิ่งมาถึงเมื่อคืนวานนี้เอง งานพ่อเสร็จไวกว่ากำหนดเลยกลับมาได้เร็ว ตก
ฉันคิดว่าการมาพบพ่อแม่ของขุนจะเป็นแบบส่วนตัวซะอีก ที่เผชิญอยู่ขณะนี้มันคืองานเลี้ยงขนาดย่อมๆ เลยนะ ดีหน่อยที่ฉันแต่งกายเป็นชุดกระโปรงน่ารักๆ ขุนเองก็บอกไม่รู้ล่วงหน้าเหมือนกันว่าที่บ้านจะมีใครมาเยอะแยะ ขุนถามคุณแม่ท่านก็บอกว่าเป็นงานปาร์ตี้คนแก่ ไม่ได้อยู่เมืองไทยนานเป็นเดือนๆ คิดถึงมิตรสหายเลยจัดให้บรรดาเพื่อนๆ มาพบปะสังสรรค์กัน และฉันกับขุนถูกจับแยกกันชั่วคราว รายนั้นถูกคุณพ่อกับพี่ชายลากไปคุยงาน ส่วนฉันถูกคุณแม่จูงมือไปแนะนำกับคนนั้นคนนี้จนมึนไปหมด จำชื่อสลับสับสนอีกต่างหาก“นี่ว่าที่ลูกสะใภ้คนเล็กของดิฉันเองค่ะ แฟนเจ้าขุนเขา ชื่อว่าน้องหมูแดง น่ารักไหมคะคุณน้อง” คุณแม่ท่านจะแนะนำฉันกับทุกคนอย่างนี้ตลอดไม่ว่าจะหยุดแวะคุยกับใครก็ตาม ฉันก็มีหน้าที่ยิ้มหวานและไหว้แบบสวยๆ“น่ารักมากค่ะคุณพี่ ถูกใจมากเลยสิคะเนี่ย”“โฮะๆ ใช่จ้ะคุณน้อง เวลาเรียกคุณแม่คะคุณแม่ขาล่ะดิฉันอิ่มเอมหัวใจนักแหละค่ะ” คุณแม่บีบมือฉันแล้วหันมายิ้มให้ก่อนจะกลับไปมองคู่สนทนาตามเดิมคุณแม่และคุณน้าท่านนี้ยังคงคุยกันโดยมีฉันเป็นผู้ฟังที่ดี งานปาร์ตี้จัดในสวนหน้าบ้าน ตกแต่งไฟพร้อม มีดนตรีสดขับกล่อมฟังเพลินๆ อาหารก็เป็นบุ
แยกตัวออกมาฉันก็เดินมาสำรวจอาหาร ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ แต่ละอย่างนี่น่าหม่ำมาก ว่าจะรอกินพร้อมกับขุนนะ แต่นาทีนี้คงต้องหยิบเข้าปากก่อนสักสองสามอย่างแล้วล่ะ เพราะเสียงร้องของท้องน้อยๆ เริ่มออกอาการประท้วงฉันว่าหิวแล้ว และหนึ่งในนั้นที่ฉันหมายตาเอาไว้ว่าจะกินก็คือลูกชิ้นหมูปิ้งร้อนๆ ที่กำลังถูกมือของพนักงานโรงแรมจับไม้พลิกไปพลิกมาอยู่บนเตา“ฉันจะกินสักกี่ไม้ดีนะ ห้าไม้หรือสั่งทีเดียวไปเยอะๆ เลยดีล่ะ แต่ถ้ามากเกินมันจะดูไม่งามไปรึเปล่านะ เป็นสาวเป็นแส่แต่กินทีราวกับยัดอย่างนั้น” ถ้าไม่ได้อยู่ในงานที่มีแต่ผู้ลากมากดีแบบนี้หมูแดงจะไม่แคร์อะไรเลยหมับ!อ้อมแขนที่รัดอยู่รอบเอวทำเอาฉันชะงักขาที่กำลังก้าวตรงไปยังทิศทางที่ตั้งใจชั่วคราว ก่อนจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าเจ้าวายร้ายที่บังอาจจู่โจมฉันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ยังจะมีหน้ามายิ้มสร้างความโมโหให้แก่ฉันเพิ่มขึ้นไปอีกฟอด“นายเป็นใคร!! กล้าดียังไงมากอดและหอมแก้มฉันแบบนี้ ไม่รู้เหรอว่าแฟนฉันโหดมากแค่ไหน ถ้าเขามาเห็นการกระทำของนายฉันรับรองได้เลยว่าสมองนายกระจุยกระจายแน่” ฉันจ้องหน้าไอ้คนที่กล้าทำรุ่มร่ามต่อสายตาธารกำนัลตาแข็ง และกดเสียงต่ำให้ดูมีอำ
“หยุดพล่าม หยุดพูดจาเหมือนหมูแดงของฉันใจแคบ เธอมันโคตรรำคาญเลยว่ะ เคยเตือนแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับฉันและหมูแดงอีก ความจำเธอสั้นมากเหรอวะพิมพ์จันทร์ อยากถามว่าแม่เธอสนิทกับคุณแม่ฉันแล้วมันเกี่ยวข้องกันยังไงวะ และที่พูดเนี่ยแน่ใจแล้วเหรอว่าแม่ฉันสนิทด้วยน่ะ เหอะ! ไม่ใช่ว่าคิดมโนไปกันเองหรอกนะ แล้วถ้าหมูแดงจะเอาความหึงหวงเป็นที่ตั้งมันหนักหัวเธอเหรอ” องค์ลงแล้วเป็นไงล่ะ ฤทธิ์ขุนเป็นยังไงยัยพิมพ์คงจะลืมสินะ“คุณพี่ดูลูกชายของคุณพี่พูดสิคะ ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้นะยัยพิมพ์เป็นผู้หญิงควรจะให้เกียรติกันหน่อย ไม่ใช่หยาบคายใส่ไม่ไว้หน้าดิฉันเช่นนี้ หากผู้คนที่ได้ยินนำเรื่องราวออกไปพูดให้ลูกสาวของดิฉันเสียหายใครจะเป็นคนรับผิดชอบคะ”เสียงนักร้องที่ถูกว่าจ้างมายังคงทำหน้าที่ได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง ทุกอย่างยังคงดำเนินไปด้วยดีแต่โต๊ะของเจ้าของบ้านและเจ้าของงานกลับตึงเครียด“เจ้าขุนลูกชายฉันพูดแรงข้อนี้ฉันยอมรับไม่คิดเถียง แต่ในทางกลับกันพิมพ์จันทร์ไปทำอะไรไว้ให้ลูกชายฉันเป็นเช่นนี้ ฉันขอแนะนำให้เธอลองถามไถ่ความจริงจากปากของลูกสาวคนดีของเธอก่อนดีไหมเล่าแม่พิศสมัย อย่าเพิ่งรีบด่วนออกตัวแรงเลยนะฉันเตือนด
19.20 น.ฉันนั่งสังเกตหน้าตาของพี่น้องคู่นี้เพื่อหาข้อแตกต่างมาเปรียบเทียบจุดเด่นจุดด้อย เขาคล้ายคลึงกันมากไม่มีอะไรจะให้ติหล่อแบบแพ็คคู่เหมือนเฮียๆ ฉันเลยอ่ะ แต่พี่ไกรเขาจะมีรูปร่างสูงใหญ่กว่าหน่อย บุคลิกก็เคร่งขรึมมากกว่าขุน ดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน เนื้อเพลงผุดขึ้นมาในหัวสมองทันที บ้านนี้เขาตั้งชื่อลูกชายแบบเท่ห์ๆ ออกแนวนักรบในสมัยก่อน เก๋ดีฉันชอบ คือมันดูมีที่มาที่ไปอ่ะ มีความเป็นไทยแท้ บ่งบอกถึงความแข็งแกร่งสมชายชาตรีขนานแท้เลย คนโตชื่อว่านายเกรียงไกร คนเล็กชื่อนายขุนพล พ่อชื่อนายชาติชาย แม่ชื่อนางสร้อยมาลามีความเข้ากัน“หนูทานอะไรก็น่าอร่อยไปหมดเลยลูก พ่อนี่นั่งมองเพลินเลย” คุณพ่อท่านยิ้มใจดี คงไม่คิดว่าหนูตะกละเกินเยียวยาใช่ไหมคะพ่อขากินไม่ได้หยุดปากเลย“คงเป็นเพราะว่าหนูหิวบวกกับอาหารอร่อยถูกปากทุกอย่างเลยมั้งคะคุณพ่อ พุงหนูจะแตกก็งานนี้แหละค่ะ” ฉันกลั้วหัวเราะ ตั้งแต่มานั่งนี่ฉันยังไม่หยุดกินเลย ทุกคนเอาใจฉันมาก โดยเฉพาะคุณแม่ที่เห็นอาหารบนโต๊ะพร่องลงก็รีบกวักมือเรียกพนักงานให้นำมาเมนูมาเสิร์ฟขึ้นโต๊ะอยู่เรื่อยๆ ล่าสุดนี่ก็ขนมจีบสูตรชาววังไส้กุ้ง สีเหลืองอร่าม รสชาติอร่อย
“หนุ่มๆ บ้านนี้เขาร้ายเหมือนพ่อน่ะลูก ไม่มีใครเหมือนแม่สักคน”“ลูกผู้ชายนิสัยคล้ายพ่อไม่แปลกหรอก ถ้าคล้ายแม่มากนี่สิน่าเป็นห่วง จากลูกชายได้กลายเป็นลูกสาวสมใจแน่ๆ ดีที่ว่าเจ้าสองคนนี้รอดพ้นมาได้ หึๆ”“ก็จริงของคุณ ไม่อย่างนั้นฉันคงเป็นลมวันละหลายเวลาถ้าลูกหาลูกเขยมาแทนลูกสะใภ้ งั้นฉันควรจะภูมิใจใช่ไหมคุณที่ลูกเราร้ายมาตั้งแต่เล็กๆ จนถึงตอนนี้”“ควรภูมิใจไหมอันนี้ผมไม่ขอตอบละกันนะ”“ผมร้ายแบบไร้เดียงสาตามประสาเด็กผู้ชายหรอกครับทุกคนเรื่องเปิดกระโปรงเพื่อนตอนอนุบาลใครก็ต้องเคยทำ วีรกรรมแบบนี้ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย” ในตอนนั้นยังเป็นเด็กน้อยก็คงไม่มีใครถือสาหาความ เพราะยังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ลองทำตอนนี้สิ ไม่ต้องคนที่ถูกกระทำหรอกฉันนี่แหละจะจัดการเอง“ไร้เดียงสาหรือว่าความหื่นมันมีมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยกันแน่ขุน มันเลยฝังรากหยั่งลึกมาจนถึงตอนนี้” ฉันกระซิบโต้กลับไปแต่ขุนยังไม่ทันได้ตอบอะไรก็มีคนมาขัดเสียก่อน“ขอดิฉันกับลูกนั่งด้วยคนนะคะคุณพี่”คนที่มาไม่ใช่ใครที่ไหน พิมพ์จันทร์กับแม่ของนางนั่นเอง ฉันเกือบจะลืมไปแล้วด้วยว่ายังมียัยนี่อยู่ พอได้รับคำอนุญาตจากคุณพ่อคนลูกก็รีบลงนั่งข้างขุนเลย ไม
Kunpon Talksห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ที่มีพื้นที่ใช้สอยแบ่งกั้นไว้เป็นสัดส่วน หรูหราสมราคาที่แพงเอาเรื่อง ในรูปแบบบ้านขนาดย่อส่วนลงมาเหมาะสมกับคนที่ใช้ชีวิตโสด มีคู่แต่ยังไม่มีลูกหรือชอบความสะดวกสบายในหลายๆ ด้าน สำหรับผมไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนขอแค่มีเมียหมูก็อยู่ได้ทุกที่ผมขนของมาไว้ห้องหมูพอๆ กับที่ผมขนของหมูบวกซื้อเพิ่มให้มาไว้ห้องผมจนเต็มไปหมดแทบทุกพื้นที่ เพื่อที่จะได้ไม่เป็นปัญหาในเรื่องเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้เฉพาะอย่างหากว่าคืนนี้อยากจะนอนที่ไหนก็ไปได้เลยโดยไม่ต้องเก็บ แต่ส่วนใหญ่เราจะอยู่ห้องหมูนั่นแหละเพราะใกล้มหาลัยมากกว่า เหมือนอย่างเช่นตอนนี้ผมกลับมาถึงคอนโดก็ห้าโมงสิบห้านาที จับแยกชนิดเลือกเอาของสดที่ซื้อติดมือกลับมาพอประมาณใส่ตู้เย็นเอาไว้ก่อน ซื้อตุนมากไม่ได้เพราะเดี๋ยวเราจะไม่อยู่ห้องกันหลายวันของมันจะเสียซะเปล่าๆ และมันก็ไม่ได้มีโอกาสพิเศษอะไรที่ผมลุกมาเข้าครัวด้วยตัวเอง ผมแค่มีความตั้งใจอยากจะทำอาหารเย็นไว้รอหมูที่เลิกเรียนแล้วขอไปเดินซื้อของใช้กับเพื่อนที่ห้างต่อเท่านั้นเอง หลายวันมานี้หมูแดงมักจะถูกคนนั้นคนนี้ดึงตัวไปโน่นไปนี่อยู่บ่อยครั้งจนผมเริ่มหงุดหงิดเมื่อไม่สา
“นับหนึ่งถึงสามถ้ายังไม่รีบออกไปคงได้มีการเสียตัวกันเกิดขึ้นตรงนี้แน่นอน” ผมไม่ได้แกล้งขู่ เล่นยิ้มหวานยั่วแบบนี้สติขาดผึงเอาได้ง่ายๆ ความอดทนผมยิ่งต่ำอยู่ด้วย แค่โดนลูบนิดหน่อยก็เด้งตัวขึ้นมาผงาดแล้ว ผมที่ว่าแน่ก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่เมียหมูแทบทุกครั้ง อิทธิพลของมนุษย์หมูนี่ช่างร้ายแรงยิ่งนัก แต่ความน่ากลัวนั้นไม่มากเท่าไหร่ อาศัยเสียงดังโวยวายข่มสามีอย่างผมเอาไว้ก่อน“รีบทำกับข้าวต่อไปให้เสร็จเลย ไม่ต้องขยับตัวขยับขาตามเขามานะขุน ห้ามๆ หมูแดงหิวข้าวมากแล้ว อุตส่าห์หิ้วท้องรอมาตั้งนาน” นิ้วเล็กๆชี้สั่ง หน้าตาตื่นๆ พร้อมถอยร่น ก่อนจะวิ่งหายไป ผมส่ายหน้าตามหลังไปอย่างขบขันเมื่อตัวยุ่งวิ่งหายไปแล้วผมก็กลับมาตั้งใจทำสิ่งที่ค้างคาอยู่ต่อ สมาธิที่แตกกระเจิงเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติอีกครั้ง งานครัวที่ได้มาเล็กน้อยก็เพราะความหิวเป็นแรงบันดาลใจเมื่อตอนอยู่คอนโดคนเดียว ตกดึกมาถ้าไม่ได้ออกไปไหนแล้วกระเพาะมันเรียกร้อง พึ่งพามาม่า ฟาสต์ฟู๊ดส์ บ่อยเข้ามันก็เบื่อ พอทำได้แล้วก็หัดมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้บ่อยอีกนั่นแหละ และที่ผมไม่อยากโชว์ฝีมือพร่ำเพื่อก็เพราะอยากกินฝีมือเมียมากกว่ายี่สิบนาทีผ่านไป...“ขุ
ผมเงยหน้าจากซอกคอขาวที่ฝากฝังเขี้ยวไว้หลายจุด ประสานนัยน์ตาเอาเรื่องของเมียหมู พลางยักคิ้วกวนอารมณ์ขุ่นมัวของคนกำลังอินซีรีส์แต่ดันค้าง เพราะผมชิงปิดก่อน งับจมูก จูบมุมปาก ก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดก่ายหมอนข้างมีชีวิต ซุกหน้าเข้าหานมหนองโพคู่โตที่ประจำของผม วันไหนไม่ได้แตะต้องจะทำให้ผมงุ่นง่าน ของผู้หญิงคนอื่นผมเฉยๆ แต่กับของเมียมันทำให้ผมตื่นตัวได้ตลอดเวลา ขนาดว่าเห็นจนชิน กินทุกวันก็เถอะ“เอาไว้ค่อยดูวันหลัง เวลานี้ควรเป็นของขุน ไม่ใช่ซีรีส์”“ก็อยากดูตอนนี้ให้จบ ทำไมต้องปิดก่อนด้วย แล้วตัวเนี่ยมีแต่ กลิ่นบุหรี่ทั้งนั้น รีบไปอาบน้ำ ล้างกลิ่นออกเดี๋ยวนี้เลยนะ ก็รู้ว่าไม่ชอบ ยังจะแกล้งมานอนทับอีก ไล่ออกไปนอนนอกห้องดีไหมเนี่ย” เมียคนสวยได้ทีแล้วบ่นผัวใหญ่ แต่เท่าที่ผมลองพิสูจน์กลิ่นก่อนเข้ามามันก็ไม่ได้รุนแรงเท่าไหร่นะ ถ้าไม่ถอดเสื้อออกนี่สิ คงเป็นเรื่องมากกว่านี้ เพราะมันซึมซับมาเต็มๆ“ไม่เอา พี่ขุนไม่นอนนอกห้อง จะนอนกอดเมีย ขอห้านาทีนะครับแล้วเดี๋ยวพี่ขุนจะไปอาบน้ำตามคำบัญชาของคุณนายหมูแดง” ผมต่อรองเสียงอ่อน ใช้ลูกอ้อนนิดหน่อย พร้อมส่ายหน้าไปมากับอกนุ่มๆ ของเมียหมูที่นอนตะแคงข้างโอบกอดผมเอ
12:15 A.M....@ Marina ClubKunponTalksควันบุหรี่ลอยคละคลุ้ง ตลบอบอวลอยู่ในอากาศมันทำให้ผมหงุดหงิดมาก ความรู้กเหมือนตัวเองกำลังจะถูกรมควัน หรือย่างสดเลย เข้าใจหัวอกคนอยู่ท่ามกลางไอ้พวกสิงห์อมควันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ถ่องแท้ก็ตอนเลิกสูบนี่แหละ ยอมรับว่าแต่ก่อนผมก็มีนิสัยไม่ต่างจากพวกมันนักหรอก แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วไง ไม่น่าเชื่อว่าผมจะเลิก มันได้เด็ดขาด ไม่ลงแดงเหมือนใครหลายๆ คนที่ถึงขั้นต้องเข้ารับการรักษา ถือว่ามันเป็นความโชคดีของผมด้วยแหละ และแรงบันดาลใจ ของผมก็คือหมูแดง พอรู้ว่าแม่คุณทูนหัวไม่ชอบกลิ่นเหม็นๆ ของมัน ผมก็พยายามไม่แตะต้องมันอีก กลายเป็นความเคยชินมาจนถึงทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าหมูจะไม่ได้ห้ามเด็ดขาดแต่ผมก็รู้ตัวเองดี เมื่อก่อนนอกจากคนในครอบครัว เพื่อนรักเวรๆ อย่างไอ้เคน ไอ้จิว ผมก็ไม่แคร์ หรือสนใจใคร กระทั่งมีหมูแดงเข้ามาในชีวิต มีอิทธิพลกับผมมากกว่าแม่เสียอีกมั้ง ผู้หญิงสองคนนี้ที่ผมรักไม่น้อยไปกว่ากันนี่เวลาอยู่ด้วยกันทีไร เข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไอ้ขุนเลยกลายเป็นหมาเฮ้อ...ห่างกันยังไม่ถึงสองชั่วโมงผมก็คิดถึงแล้ว ในหัวผมมัน ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรให้คิดมากมายนักหรอก
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะขุน มีความสุขในทุกวัน สุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่ป่วย อยู่กันไปแบบนี้เรื่อยไปจนเราแก่เฒ่าเลยนะ หมูแดงรักขุน รักนะคะ” พออวยพรจบปุ๊บฉันก็ประคองข้างแก้มแล้วจุ๊บที่ริมฝีปากหยัก แสงไฟสีนวลที่เปิดเอาไว้ส่องกระทบใบหน้าขุนทำให้ฉันเห็นว่าเขาตาแดงๆ ฉันว่าฉันก็พูดธรรมดานะ แต่ออกมาจากหัวใจล้วนๆ “โอ๋ มามะ” ฉันหอมแก้มแล้วดันท้ายทอยหนาให้ทิ้งหน้าลงกับไหล่ฉัน เกลือกกลั้วใหญ่เลย เอ็นดู“รักหมู รักหมู” เด็กชายขุนพลหอมซอกคอฉันแล้วไซร้ใหญ่เลย สงสัยจะมันเขี้ยว แต่ฉันเนี่ยจั๊กจี้ แต่เอาเถอะ ฉันจะยอมทนให้ก็ได้ เห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิด“อยากได้ของขวัญเลยไหม” มาปลุกให้ตื่นขึ้นมาแล้วฉันว่าฉันควรทำอะไรให้มันครบครันไปเลย ไหนๆ ฉันก็มีของขวัญเตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วขุนพยักหน้าแต่พอฉันจะดันตัวออกห่างเพื่อไปหยิบสิ่งที่คิดไว้ว่าจะให้ตอนเย็นวันนี้พร้อมคนอื่นๆ ก็ไม่ยอมปล่อย “ไม่ให้ขยับแล้วจะไปหยิบของขวัญมาให้ได้ยังไง”“อย่าช้านะ อยากกอด”ฉันย่นจมูกใส่แล้วรีบรุดลงจากเตียงเมื่อเจ้าของอ้อมกอดยอมให้อิสระแก่ฉัน และเดินหายเข้ามาในห้องแต่งตัวเพื่อหยิบกล่องของขวัญขนาดใหญ่ออกมา“ไม่รู้ว่าจะถูกใจรึเป
ฉันโอ๋เด็กโข่งอยู่นานกว่าขุนจะยอมกลับบ้านไปอย่างจำยอม แก้มก็แทบจะช้ำ เพราะจมูกกับปากขยันเอามาชน เหตุผลนอกเหนือจากที่บอกขุนไปแล้ว แน่นอนว่าฉันย่อมมีเหตุผลอื่นอีก เพียงแต่ฉันไม่ได้พูดออกมาก็เท่านั้น“คุณนายหมูเจ้าขา เลิกอมยิ้มกับตัวเองแล้วช่วยกรุณาสนใจเพื่อนๆ ด้วยค่ะ พี่ขุนของแกเขากลับไปพักใหญ่แล้วค่ะ” พิ้งค์โบกมือฉวัดเฉวียนไปมาตรงหน้าฉันย่นจมูกใส่แล้วปัดความคิดที่เกี่ยวข้องกับขุนออกไปชั่วคราว เดี๋ยวเพื่อนจะกัดแกมหยอกอีก ซึ่งเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เช้าและทุกครั้งที่ฉันชื่นชมทรงผมตัวเองแบบเงียบๆ“เลิกเรียนไปหาของขวัญให้พี่ขุนดีไหม หมูแดงคงไม่ต้องถามเพราะคิดว่ามีเตรียมเอาไว้สุดที่รักแล้วเรียบร้อย” มินนี่ถามพิ้งค์แล้วก็หันมามองฉันด้วยกันทั้งคู่“สายตาไม่ค่อยอยากจะรู้กันเลยเนอะ” ฉันประชด“เออน่า บอกมาเหอะหมวย ฉันสองคนไม่คิดปริปากหรือแอบแย้มบอกสามีแกหรอก ประเด็นคือจะได้ไม่ซื้อซ้ำกันไง น่านะ” วิธีการหลอกถามของพิ้งค์ที่มองผิวเผินคือไม่มีอะไร แต่แท้จริงคือการหลอกถามดีๆ นี่เอง01.05 น.หลังจากฉันส่งข้อความไปสุขสันต์วันเกิดขุนตอนเที่ยงคืนพอดิบพอดีเป็นที่เรียบร้อยก็ล้มตัวลงนอน แต่ข่มตาเท่าไหร่ก็ยัง
กระจกขนาดเหมาะมือลวดลายสวยงามคู่กายที่มีติดไว้ในกระเป๋าถูกฉันหยิบมาใช้งานแทบตลอดเวลา ในระหว่างเรียน กินข้าวกินขนม หรือคุยเล่น คือไม่ได้มองเบ้าหน้าแต่ฉันชื่นชมผมเปียคล้ายทรงเจ้าหญิงเอลซ่าของฉันต่างหาก ก็แหม... ขุนถักให้ฉันเองกับมือเชียวนะ จะไม่ภูมิใจได้ยังไงกัน เขาบอกว่าแอบฝึกหัดกับเส้นผมของวิกที่สั่งซื้อมาจากอินเทอร์เน็ตเพื่องานนี้เลย โดยเปิดยูทูปแล้วทำตามคนสอน กว่าจะทำได้ก็หัวเสียแล้วหัวเสียอีกจนอยากจะปาทิ้งอยู่หลายรอบ ใช้เวลาเมื่อตอนไม่มีฉันไปที่ร้านด้วย ซึ่งมันแทบจะไม่มีวันนั้นเลย พอฉันไม่ไปก็โวยวาย ลากไปด้วยจนได้ เพื่อนก็ไม่ให้ใครมารู้เห็นด้วย เพราะกลัวเอามาป่าวประกาศจนฉันล่วงรู้ก่อนที่เขาจะทำในสิ่งที่ยากเกินไปสำหรับผู้ชายเป็น อย่าว่าแต่ยากสำหรับสุภาพบุรุษทั้งหลายเลย กับผู้หญิงเองก็ยากเหมือนกันนั่นแหละ เห็นว่าเรื่องนี้เงียบๆ ไปนับตั้งแต่ครั้งนั้น ฉันคิดว่าล้มเลิกความตั้งใจหรืออาจลืมไปแล้ว ฉันเองก็ไม่ได้คาดหวังด้วย และมันก็ไม่ใช่ความลับระดับชาติที่ต้องปิดบัง แต่เขาต้องการเซอร์ไพรส์ฉัน เรื่องเล็กน้อยที่เขาเก็บใส่ใจทำให้ฉันมีความสุขและฉันก็ใกล้เหมือนคนบ้าเข้าไปทุกทีเมื่อหุบยิ้มได้ยาก
กว่าผมจะพาหมูออกจากห้องอีกครั้งก็เป็นเวลาอาหารค่ำเลย สีหน้าสาวๆ ของเพื่อนหมูก็ดูอิดโรยไปตามๆ กัน คนบนตักผมก็เช่นเดียวกัน ซบหน้ากับซอกคอผมเป็นลูกแมวสิ้นฤทธิ์เลย ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟผมก็แทะเมียเล่นไปก่อน บอกแล้วว่าอย่าดื้อกับพี่ขุนให้มากนักถ้าไม่อยากหมดแรง ก่อนพากันออกมาที่นี่ผมถามแล้วว่าอยากกินที่ห้องแทนไหม หมูรีบส่ายหน้าพร้อมพูดเสียงแข็งใส่หน้าว่าไม่เอา มาทั้งทีจะให้อยู่แต่ในห้องน่าเบื่อตายชัก กิจกรรมก็มีให้ทำให้ดูเพียบแต่เพราะคนแถวนี้ซึ่งก็คือผมทำให้เธอมีสภาพไม่ต่างกจากผักสักเท่าไหร่ ดูเมียผมเปรียบเทียบตัวเอง“ทำไมชอบทำให้หมูแดงคอยหมดแรงอยู่เรื่อยเลยนะ คนนิสัยไม่ดีมาเที่ยวน่าจะเว้นว่างจากความหื่นลงบ้าง ไม่ใช่เพิ่มเลเวลขึ้นแบบนี้”เสียงอู้อี้ต่อว่าผมเบาๆ คล้ายคนจะหลับ ผมชอบนะที่จะเป็นเก้าอี้หรือเตียงนอนให้เมียได้พักร่างกาย สิ่งที่หมูต้องการนั้นทำได้โคตรยากเลยแต่ผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายกับเมียนักหรอก เหนื่อยก็พัก หายเหนื่อยก็ต่อ ธรรมดาจะตายไป“ก็ชอบดื้อไง และเรื่องแบบนี้มันว่างเว้นได้ยากมากหมูก็รู้นี่นายิ่งมาต่างสถานที่ ในบรรยากาศดีๆ ด้วย ใครจะไปอดใจไหวจริงไหม” ผมแนบริมฝีปากกับข้างแก้มนุ่ม
“เห็น ?” ผมคว้าเอวคอดกิ่วไซส์เอสแล้วดึงเข้ามาหาตัวจนใบหน้าเราห่างกันเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นจมูกก็จะแตะกัน สัมผัสได้ถึงลมหายใจอบอุ่น และหอมสะอาดของกันและกัน ผมยกมือลูบแผ่นหลังบางอย่างปลุกปลอบอารมณ์ที่ไม่คงที่ให้เย็นลงกว่านี้ หน้าเชิดๆ ของหมูยิ่งเชิดไปกันใหญ่เมื่อผมถามออกไปคล้ายไม่พอใจ ในการกระทำของเธอซึ่งเอาจริงๆ ก็คือไม่พอใจนั่นแหละ “เห็นขุนแล้วทำไมถึงไม่ยอมเรียกล่ะหมูเห็นแล้วทำเหมือนไม่เห็นทำไม ?”“...”เงียบ... หมูไม่ตอบโต้อะไรออกมา ได้แต่ทำหน้ายุ่งๆ คิ้วขมวด และปากยื่น ในหัวน้อยๆ กำลังคิดอะไรอยู่ผมว่าผมเดาออก และสิ่งที่หมูแดงทำนั้นมันคือ ‘การประชด’ ดีๆ นี่เอง ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะอยู่เฉย ปากอาจจะปฏิเสธว่ามันไม่เป็นความจริงหากผมพูดจี้ใจคนปากแข็งออกมา เชื่อเถอะว่าไม่มีใครรู้ใจและความคิดของหมูน้อยๆ คนนี้ดีไปมากกว่าผมหรอก“ขุนไม่อยากให้เราต้องมาโกรธกันเองนะ เพราะมันจะทำให้เราทั้งสองคนต่างไม่มีความสุข และอยากจะบอกว่าสิ่งที่เห็นมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะหมูจ๋า คนพวกนั้นก็เล่นน้ำในส่วนของเขาไป ขุนไม่ได้ให้ความสนใจ ไม่ได้แก้ตัวเพื่อให้ตัวเองพ้นความผิดที่มีสาวๆ มาอยู่ใกล้ๆ แต่มันคือเ
Kunpon Talksร่างกายเวลาโดนน้ำเย็นๆ แล้วรู้สึกโคตรสดชื่นเลย บรรยากาศมันก็ดีมากด้วยเลยเพลินไปกันใหญ่ เกือบครึ่งชั่วโมงได้แล้วที่ผมว่ายน้ำอยู่ในนี้กับเพื่อนและน้องๆ พวกมันลากผมไปทำกิจกรรมมาสารพัดอีกสักพักผมจะขอตัวกลับไปดูเมียหมูที่ผมทิ้งไว้ให้มินนี่กับพิ้งค์ช่วยดูแลคนขี้เซาแทน ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะตื่นหรือยัง จะงอแงไหมถ้าไม่เห็นผมนอนอยู่ด้วย“คิดถึงเมียหมูว่ะ” ผมเปรยกับตัวเองเบาๆ ว่ายอีกสักรอบกลับห้องเลยดีกว่า อยู่ไปก็ชักจะน่าเบื่อขึ้นเรื่อยๆแล้ว“พี่ขุนครับ พี่ขุน”“เรียกทำไม มีอะไรมึงก็พูดออกมาเลยสิวะ” ผมหันไปถามรุ่นน้องที่มันลอยคออยู่ใกล้ๆ หยดน้ำที่เกาะอยู่ตามใบหน้าทำให้ผมต้องคอยสะบัดและเสยผมอยู่ตลอด ไม่ได้ต้องการจะทำเท่ห์โชว์สาวที่รายล้อมอยู่รอบตัวเลยสาบานได้“พี่หันไปดูเองดีกว่า” มันชี้นิ้วไปอีกด้านหนึ่งของสระว่ายน้ำ ซึ่งมันทั้งใหญ่ทั้งกว้าง ผมก็มองตามไปด้วยความสงสัยว่ามันจะให้ดูอะไรถ้าเป็นผู้หญิงอยู่ในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยจะตบหัวให้พุ่งเลย เต็มสระไปหมดจะตื่นเต้นทำไม“กูยังไม่เห็นอะไรเลยตี๋ มึงจะให้กูดูอะไรกันแน่วะ บอกมาให้เคลียร์ๆ” ผมหันไปถามมันอีกครั้ง ชี้นิ้วส่งเดชไปมั่วๆ แบบนั้นใครมั
ฉันสะลึมสะลือลุกขึ้นมานั่งขยี้หูขยี้ตาเมื่ออยู่ๆ ก็สะดุ้ง อ่า นี่ฉันนอนหลับไปนานเท่าไหร่นะ แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว ยังบนเครื่องบินใช่ไหม แต่เอ๊ะ! เครื่องบินที่นั่งมามันไม่มีเตียงนอนแบบที่ฉันกำลังนั่งนี่นา ขุนก็ไม่อยู่ด้วย เขาหายไปไหน แล้วนี่ฉันถูกพามาที่ไหน ? ถูกจับตัวมาขายหรือเรียกค่าไถ่รึเปล่า“ไม่นะ! ม่ายยย”“หมวย / หมูแดง”“พิ้งค์! มินนี่!” ฉันตะโกนอย่างยินดีเมื่อเห็นเพื่อนรักทั้งสองคนเดินเร็วเข้ามาหา พลางคว้ามือของยัยสองคนนี้มาจับเอาไว้แล้วเขย่าแรงๆ พร้อมกัน คือดีใจอ่ะเจอเพื่อน“แกแหกปากร้องโวยวายขึ้นมาทำไมหมวย เป็นอะไรรึเปล่า อาการแกดูไม่ค่อยปกตินะฉันว่า” พิ้งค์ถามฉันอย่างเป็นห่วงแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ สีหน้าดูเป็นกังวลจนเกินเหตุ คือว่าฉันไม่ได้เป็นบ้านะเหยพวกแก ยังปกติดี“นั่นสิ ไม่...ม่ายอะไร ฝันร้ายหรือว่ายังไง เล่ามาๆ” มินนี่นั่งลงบ้าง สายตาสองคู่จ้องฉันอย่างกดดัน เพื่อนมีท่าทางมึนงงกันแบบนี้ฉันคงไม่ได้ถูกจับตัวมาขายหรือเรียกค่าไถ่“ก่อนอื่นฉันต้องขอถามว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ที่ไหนกัน และขุนหายตัวไปไหน” ฉันขมวดคิ้วมุ่น คำถามแรกก็สงสัย คำถามสองนี่หนักกว่า ปล่อยให้ฉันอยู่โดดเดี