ตอนที่ 28 ไร้ยางอาย

ตอนที่ 28

ไร้ยางอาย

ณ ตรอกแห่งหนึ่งที่อยู่ชานเมืองเหอตงซึ่งเป็นย่านรกร้าง ชายหนุ่มที่สวมเพียงชุดสีพื้นธรรมดาไม่โดดเด่นค่อยๆ ก้าวอย่างระมัดระวังทุกฝีเท้าเพื่อที่จะไปตามนัดหมายบางอย่าง

เมื่อชายหนุ่มมาถึงบ้านร้างที่อยู่หลังสุดท้ายในตรอกก็ยกมือขึ้นเคาะประตูห้าครั้งเป็นสัญญาณให้ผู้ที่อยู่ในบ้านรีบออกมาเปิดประตู

ภายในบ้านร้างมีบุรุษอยู่สามคนหนึ่งในนั้นสวมใส่เสื้อผ้าชั้นดี ส่วนอีกสองคนเป็นลูกน้อยที่ติดตามมาด้วย

“ทุกอย่างเป็นไปตามแผน...ส่วนแบ่งของข้าต้องได้ครบตามจำนวน” บุรุษผู้วัยกลางคนซึ่งบนกายมีแต่เสื้อผ้าชั้นดีเอ่ยออกมาพร้อมกับสะบัดชายผ้าอย่างรำคาญ

“หากทุกอย่างสำเร็จลุล่วง ส่วนที่เจ้าควรได้รับย่อมไม่ขาดแม้สักเหวินเดียว”

“ต้องรอเงินอีกใช่หรือไม่ สิบวันยี่สิบวัน ข้ารอที่จะรวยล้นฟ้าแทบจะไม่ไหวแล้ว” ผู้ที่สวมใส่อาภรณ์ชั้นดีเอ่ยจบ เขาและเหล่าลูกน้องก็พากันหัวเราะลั่น

“ไม่นานเกินรอเจ้าก็จะได้รวยล้นฟ้าสมใจแน่” ชายหนุ่มเจ้าของน้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากบ้านร้างในทันที

“น้องสาวมันหน้าตาใช้ได้เอาไว้งานสำเร็จแล้วข้าจะเอานางมานางบำเรอให้ได้” ผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มเอ่ยอย่างสน