All Chapters of หวนคืนครานี้เห็นทีข้าคงต้องร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำชาตินี้อีกครั้งเคียดแค้นชิงชัง หากเป็นก่อนที่ได้รับชีวิตใหม่ นั่นคงเป็นสิ่งที่นาง หลี่เยว่เล่อ ไม่คุ้นเคยรู้จักเลยแม้แต่น้อยเต็มไปด้วยความสุขครอบครัวพร้อมหน้าบิดาและพี่ชายคนโตต่างเข้ารับราชการมีหน้ามีตาในราชสำนัก บิดานางรั้งตำแหน่งขุนนางขั้นสองเป็นถึงเสนาบดีกรมคลัง ชีวิตนางในยามนั้นช่างแสนสุขเป็นคุณหนูในห้องหอผู้สุขสบายไร้ซึ่งความกังวลใดๆ ในชีวิตทุกคืนวันผันผ่านไปอย่างสงบสุขเป็นเช่นนั้นเสมอมาจวบจนวันหนึ่ง บิดาของนางถูกกล่าวหาว่ายักยอกเงินหลวงซึ่งเป็นงบประมาณยุทโธปกรณ์ทางทหารที่สำคัญ ความผิดถึงขั้นเทียบเท่าการก่อกบฏ ต้องถูกตัดหัวเสียบประจานทั้งตระกูลเวลานั้นจำได้ว่าสกุลหลี่นั้นลุกเป็นไฟ กว่าร้อยชีวิตในสกุลหลี่ถูกจับคุมขังทั้งหมด นางเองก็ไม่อาจรอดพ้น จากรุ่งโรจน์มอดดับแสงภายในไม่กี่อึดใจเท่านั้นสิ้นหวัง เจ็บใจ โกรธจนกระอักเลือดออกมาเป็นอย่างไรในยามนั้นนางล้วนแล้วแต่เข้าใจได้อย่างลึกซึ้งโดยแท้ยิ่งยังจำได้ดีว่าตนถูกหลอกใช้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแค่ไหน รอยยิ้มนั้นจวบจนกระทั่งวินาทีที่ศรีษะของนางกำลังจะหลุดจากบ่าด้วยคมดาบในลานประหาร สายตาของนางยังจับจ้องไปที่เจ้าของรอยยิ้มจอมปลอมที่แส

ตอนที่ 2อีกทางเลือกหนึ่ง“วางยาฆ่าคน แม่นางน้อยเช่นเจ้านึกไม่ถึงว่าจะใจคอโหดเหี้ยมไม่เบา ต้องการวางยาลอบสังหารผู้ใดบอกได้หรือไม่” ชายชราเจ้าของร้านยาไม่มีชื่อเอ่ยออกมาอย่างชอบใจ“นั่นเป็นสิ่งที่ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้ากระมัง”หลี่เยว่เล่อเอ่ยเสียงเรียบด้านอาหวนเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณหนูของนางเอ่ยเมื่อครู่ก็ถึงขั้นขยับเข้ามาประชิดตัวผู้เป็นนายและกระซิบถามเสียงเบาด้วยความตื่นตระหนก “คุณหนูท่านจะซื้อยาพิษหรือเจ้าค่ะ ซื้อไม่ได้นะเจ้าคะ ไม่ได้เด็ดขาด”“อาหวนเจ้าเงียบก่อน กลับจวนไปข้าจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง”“แต่ว่า….”“เงียบ”“เจ้าค่ะ” น้ำเสียงของคุณหนูนางดุเกินไปจนอาหวนไม่กล้าปริปากอีกแล้วจึงได้แต่ต้องทนเงียบตามคำสั่งไปก่อน“สิ่งที่ข้าต้องการเจ้ามีหรือไม่” เมื่อจัดการอาหวนได้แล้ว นางจึง หันไปถามหาสิ่งที่ต้องการต่อ“แน่นอนว่าย่อมมี ยาพิษร้ายแรงทั้งยังไร้สีไร้กลิ่น แม้จะหายาก มากแต่โชคดีที่ข้ามีเหลืออยู่ขวดหนึ่งพอดี”“ข้าตกลงซื้อ ราคาเท่าไหร่ ท่านแจ้งได้เลย”“ข้าอยากขาย อยากได้เงิน แต่ยาพิษนี้จะขายให้แม่นางเช่นเจ้า ง่าย ๆ ได้อย่างไร”“เจ้าจะไม่ขาย?”“มิใช่”“เช่นนั้นยังมีสิ่งใดที่เป็นปัญหากัน”

ตอนที่ 4ผิดแผน 1จดหมายจากท่านพ่อของนางถูกส่งมาทุกเช้า วันนี้เขียนมาว่ามีเรื่องยุ่งต้องจัดการอยู่ที่กรมคลังไม่คืนนี้ก็อาจจะพรุ่งนี้เช้าจึงจะปลีกตัวกลับมาที่จวนได้ หากไม่อาจกลับมาได้ในคืนนี้ก็จะให้คนมาส่งข่าวท่านแม่กับนางจะได้ไม่ต้องอยู่รอเมื่อได้รับข่าวจากท่านพ่อเช่นนี้นางก็ไม่กังวลอีกต่อไป ถือได้ว่าผ่อนคลายสมองได้ไปครึ่งหนึ่งสองวันมานี้หลี่เยว่เล่อตั้งใจเอาใจหลี่ฮูหยินเป็นพิเศษ ทุกครั้งเมื่อถึงเวลาอาหารก็คอยปรนนิบัติอยู่ไม่ห่าง ไม่ว่าจะฝึกคัดอักษร หรือฝึกปักผ้าล้วนทำอย่างตั้งใจ ในตอนนี้ยังถึงขั้นอาสาบีบนวดคลายเมื่อยให้อีกด้วย“ท่านแม่ ข้าลงแรงเท่านี้พอเหมาะหรือไม่เจ้าคะ” นางเอ่ยถามมารดา“ไม่เลวทีเดียว เจ้าว่ามาเถอะหลายวันมานี้เอาใจข้าไม่น้อยอยากได้สิ่งใดจากข้าเล่า”แน่นอนว่าก็ยังเป็นหลี่ฮูหยินที่รู้ทันบุตรสาวคนเล็กของตนมากที่สุดอยู่ดี นางรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าสองวันมานี้บุตรสาวต้องการเอาใจนางเพราะมีจุดประสงค์บางอย่างแอบแฝง“ลูกตั้งใจจะปรนนิบัติท่านด้วยใจจริงนะเจ้าคะ หาได้ทำไปเพราะต้องการสิ่งใดไม่”“หากไม่เร่งบอกมาตอนนี้ก็ไม่ต้องเอ่ยแล้ว” หลี่ฮูหยินเอ่ยขึ้นก่อนจะทำทีลุกขึ้นเตรียมจากไ

ตอนที่ 6คลื่นลมสงบหญิงสาวเองก็ไม่เคยคิดไปถึงขั้นว่าหลังจากที่นางสั่งฆ่าคนผู้นั้นที่นางไม่แม้แต่อยากจะเอ่ยชื่อของมันขึ้นมาให้รู้สึกกระดากปาก ผู้ที่เป็นคนบาปหนักของสกุลหลี่ที่ควรจะถูกกำจัดไปแล้วนั้นจะทำให้นางสามารถนอนหลับไปอย่างสนิทตลอดคืนอีกทั้งเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็ยังรู้สึกสดใสเต็มเปี่ยมอาหวนบอกนางตั้งแต่ตอนที่ยกน้ำมาให้นางล้างหน้าแล้วว่าท่านพ่อของนางในที่สุดก็กลับมาแล้ว อีกทั้งวันนี้ไม่ต้องไปเข้าร่วมการประชุมเช้าที่ราชสำนัก เวลานี้รอให้นางไปรับประทานมื้อเช้าด้วยกันอยู่“นายท่านรอคุณหนูไปร่วมโต๊ะด้วย ดีที่วันนี้คุณหนูตื่นเช้านะเจ้าคะ นายท่านกับฮูหยินจะได้ไม่ต้องรอนาน”“เป็นเช่นเจ้าว่า ไม่เช่นนั้นหากไปสายละก็คงไม่แคล้วถูกท่านแม่บ่นจนหูชาอีกแน่”นางเอ่ยอย่างตลกขบขัน“คุณหนูดูอารมณ์ดีนักนะเจ้าคะ เมื่อคืนคงจะฝันดีเป็นแน่” อาหวนเอ่ยถามพลางค่อยๆ ใช้หวีไม้แกะสลักชั้นดีสางเบาๆ ที่ผมยาวสลวยของคุณหนูของนาง “ข้าไม่ได้ฝันเลยต่างหากเล่า เพียงแค่ได้หลับสนิทเต็มอิ่มก็ เท่านั้น นี่อาหวนเจ้าว่าประเดี๋ยวข้าปักปิ่นดอกไม้หรือปิ่นระย้าไข่มุกดี” “ปิ่นดอกไม้ดีหรือไม่เจ้าคะ น่าจะเข้ากับชุดที่คุณหนู

ตอนที่ 8ใต้จมูกพยัคฆ์ 2หลี่เยว่เล่อผู้นี้ลงทุนถึงขั้นแกล้งเป็นลมหมดสติล้มลงไปกับพื้น พระองค์ดูออกในทันที แต่ผู้ที่เป็นบิดาของนางอย่างเสนาบดีหลี่เจ๋อกับตกใจและมองไม่ออกว่านางไม่ได้หมดสติไปจริงๆพระองค์อาสาอุ้มคุณหนูหลี่ไปที่เรือนพักของนาง โดยไล่ให้เสนาบดีหลี่ไปตามคนเรียกหมอมาดูบุตรสาว ส่วนพระองค์ตามสาวใช้ที่นำทางไปส่งคุณหนูสามที่เรือนของนางสองเท้ามั่นคงก้าวตามสาวใช้ที่นำทางไปทิ้งระยะไม่ใกล้ไม่ไกลนัก สาวใช้ที่ทำหน้าที่นำทางก็คงร้อนใจไม่น้อยจึงไม่ได้หันมาสนใจพระองค์กับคุณหนูของนาง ทำเพียงนำทางไปเท่านั้น“คุณหนูหลี่ แสร้งทำได้ไม่เลวทีเดียว ทำเอาเสนาบดีหลี่ร้อนใจไปหมด” เซียวหลิงหลางเอ่ยขึ้นเสียงเบาพอที่จะให้ตนและสตรีที่พระองค์อุ้มเอาไว้ในวงแขนได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น“ท่านอ๋องโปรด...อย่าเพิ่งเอ่ยสิ่งใดกับท่านพ่อเลย” เจ้าของร่าง เล็กเอ่ยขึ้นอย่างต้องการขอความเมตตานางไม่รู้ว่าอ๋องสามผู้นี้รู้เรื่องอะไรของนางแล้วบ้างจึงได้เอ่ยครอบคลุมเอาไว้ก่อน“สิ่งใดที่เจ้าว่า หมายถึงเรื่องที่เจอเจ้าที่ตรอกนั้นหรือเรื่องที่เจ้าจ้างนักฆ่าไปสังหารศิษย์ผู้นั้นของเขาล่ะ”สิ่งที่นางนึกกลัวเป็นจริง ท่านอ๋องร