บทที่ 5 บุรุษปากหมา [2]

อันหนิงหอบร่างสะบักสะบอมลงเตียงเพื่อชำระล้างร่างกาย ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยร่องรอยการร่วมรัก จะบอกร่วมรักก็คงไม่เต็มปากในเมื่อระหว่างนางและเขามิได้มีความรักต่อกัน รอยบนตัวพวกนี้หวังเหล่ยก็แค่ระบายมันลงไปกับร่างกายนางก็เท่านั้น

หญิงสาวใช้เวลาในการแช่น้ำนานพอสมควรเพื่อหลีกเลี่ยงการพบหน้าสามี ตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะพูดอะไรกับเขาทั้งสิ้น อยากจะขอเวลาปรับตัวสักนิด การที่อยู่ ๆ ตนเปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่ว่าใครก็คงจะหลีกหนีและถอยห่าง ไม่พ้นคิดว่านางมีแผนกระทำไม่ดีอีกเป็นแน่

แค่หวังเหล่ยก็รับมือด้วยยากแล้ว หากไม่เตรียมตัวให้ดีเผลอทำตัวหน้าไม่อายเหมือนเดิมคงไม่ได้รับการให้อภัยง่าย ๆ ฉะนั้นนางจะต้องเข้าหาพวกเขาอย่างจริงใจ มิเช่นนั้นโอกาสที่ได้ย้อนกลับมาแก้ไขจะมีประโยชน์อันใด

อันหนิงถึงกับต้องนวดขมับปัญหาที่ตนก่อช่างน่าปวดหัวเหลือเกิน ครั้นจะตัดพ้อฟ้าดินที่ส่งมาผิดที่ผิดเวลาก็มิได้ ทุกอย่างนี้ก็ล้วนเป็นฝีมือตนสร้างขึ้นมาทั้งนั้น ดีแค่ไหนแล้วที่ได้กลับมาแก้ไขให้ทุกอย่างอยู่ในที่ถูกที่ควร

เวลาเดียวกันสาวใช้ที่ได้รับสั่งจากหวังเหล่ยให้ดูแลฮูหยินเข้ามาพอดี ทว่าพวกนางกลับมิได้ทำตามคำสั่ง ทำเพียงวางชุดที่ใช้เปลี่ยนไว้ให้เท่านั้น พร้อมกับพูดจาด้วยถ้อยคำดูหมิ่นดูแคลน

“พี่ตงตงนายท่านสั่งให้มารับใช้นายหญิง แต่ว่าเราวางของไว้แล้วจากไปจะดีหรือเจ้าคะ” เสี่ยวชุ่ยสาวใช้คนใหม่สีหน้าดูไม่ดีนัก พวกตนเป็นแค่สาวใช้อีกฝ่ายเป็นถึงฮูหยินเชียวนะ ทั้งนี่ก็เป็นคำสั่งจากนายท่านให้มาดูแลฮูหยินด้วยแล้ว นางเพิ่งเข้ามาทำงานไม่กี่วันเกรงจะถูกไล่ออก หากว่าไปทำอะไรให้เจ้านายไม่พอใจเข้า ไม่เหมือนพี่ตงตงที่เป็นคนเก่าแก่ จะทำอะไรก็ดูง่ายไปหมดคงเอาตัวรอดได้

“เสี่ยวชุ่ยเจ้าน่ะเพิ่งมาไม่รู้อะไร ในจวนนี้ไม่มีใครชอบฮูหยินสักคน โดยเฉพาะนายท่านที่แต่งนางเป็นภรรยาด้วยวิธีสกปรก คนที่แย่งชายคนรักของน้องสาวได้ลงคอน่ะ สมควรให้ความเคารพหรือ เจ้าก็เป็นคนฉลาดก็ควรมีหัวคิดบ้างนะ” ตงตงสาวใช้เก่าแก่ของจวนพูดอย่างออกรสออกชาติ ที่ทุกคนในจวนยังให้ความเคารพอยู่บ้างก็ด้วยฐานะฮูหยินมิใช่จากใจ ความร้ายกาจของสตรีผู้นั้นมันมีมากกว่านี้นัก สักวันเด็กใหม่ก็จะได้เห็นกับตาเจอกับตัว

“แต่ถึงอย่างไรก็เป็นฮูหยินนะเจ้าคะ นายท่านสั่งให้พวกเรามาช่วยฮูหยินอาบน้ำแต่งตัว เราขัดคำสั่งเช่นนี้ก็ไม่ถูก” แต่คำพูดของสาวใช้รุ่นพี่ก็มิถูกเสียทีเดียว ที่กล่าวมาไม่ใช่เรื่องของสาวใช้จะต้องเข้าไปยุ่งเสียหน่อย ทั้งมันก็มิได้มีผลกับงานการขัดคำสั่งนายท่านสิถึงจะไม่ถูกต้อง

“ที่ผ่านมาพวกข้าก็ทำแบบนี้มาตลอดไม่เห็นนายท่านจะว่าอะไร เจ้าอยากทำก็ทำไปสิ ถูกนางตบตีมาอย่าหาว่าไม่เตือน ชิ”

เสี่ยวชุ่ยได้แต่มองตามหลังสาวใช้รุ่นพี่จากไปตาปริบ ๆ อย่างไรเสียขัดใจคนใช้ด้วยกันก็ยังดีกว่าขัดใจเจ้านาย นางยังมีน้องและยายให้เลี้ยงดูจะให้ถูกไล่ออกตั้งแต่งานแรกได้อย่างไร มีประวัติขึ้นมาจวนอื่นคงไม่รับเข้าทำงานเป็นแน่

อันหนิงที่ได้ยินทุกคำพูดของสาวใช้ก็แทบจะกุมขมับ มิรู้ว่าข่าวเสียพวกนี้มาจากไหนผู้ใดเป็นคนแต่งเรื่องขึ้นมากันแน่ ถึงจะร้ายแค่ไหนแต่จำได้ว่าไม่เคยตบตีใครหากไม่มีคนมาหาเรื่องก่อน ที่ผ่านมาคิดเพียงว่าผู้ใดไม่สนใจก็ช่างปะไร ขอแค่ไม่ล้ำเส้นตนเองก็พอ แต่ก็ไม่คิดว่าบ่าวรับใช้พวกนี้จะแต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะขึ้นมา

ที่ผ่านมาเอาแต่ตั้งแง่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ตั้งตนเป็นใหญ่หลับหูหลับตาโทษแต่ผู้อื่นไปเสียหมด คราวนี้รู้ซึ้งแล้วสมควรที่ทุกคนจะเกลียด