ตอนที่ 6 น้องชายตัวแสบ / เฮียช้าง

ตอนที่ 6 น้องชายตัวแสบ / เฮียช้าง

@บริษัท

“นั่งยิ้มคนเดียวเป็นอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย” มิตรเลขาหนุ่มอายุน้อยเดินเข้ามาภายในห้องทำงานส่วนตัวของคุณคชาเพื่อเอาเอกสารมาให้เจ้านายเซ็น

“ไม่เสือกเรื่องของกูสักวันจะได้มั้ยครับ...มิตร”

“ผมก็แค่ถามดูเฉยๆ พอดีไม่เคยเห็นนายยิ้มแบบนี้มาก่อน อ่อเฮียธรณ์ฝากมาบอกว่าคืนนี้ที่เก่าเวลาเดิมนะครับ”

“แล้วทำไมพี่มึงถึงไม่โทรมาหากูเองล่ะ”

“ผมจะไปรู้ได้ยังไง เขาฝากมาบอกผมก็มาบอกให้ ที่จริงไม่ควรผ่านผมทุกเรื่องก็ได้นะครับ เรื่องขี้ปะติ๋วแบบนี้”

“ไอ้มิตร กูฝากไปบอกพี่มึงว่าต่อไปนี้กูจะไม่ไปที่ผับพี่มึงอีก”

“ทำไมไม่ไปบอกกันเองล่ะครับ มือถือไม่มีเน็ตเหรอ ผมเติมเงินให้เอามั้ย”

“กูอยากใช้มึงมีอะไรมั้ย”

“ถ้าไม่ติดว่าพ่อให้ผมฝึกงานกับเฮียสองปีนะ ผมลาออกตั้งแต่วันแรกแล้ว”

“เหลืออีกหนึ่งปีสามเดือน ถ้ามึงทนกูได้มึงก็น่าจะทนทุกสิ่งบนโลกใบนี้ได้ ทำไปไอ้น้อง”

“พี่เลี้ยงคนใหม่ของหลานสาวผมเป็นยังไงบ้างครับ เข้ากับหนูนิดได้มั้ย”

“ได้...” ตอบแบบติดรำคาญไม่ชอบให้ใครเอ่ยถึงเมีย

“เธอน่ารักดีนะครับ ขนาดใส่แว่นหนาขนาดนั้นยังสวยเลย” ประโยคนี้ฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม

“อือ...”

“นั่นแน่! นายครับ อือ...นี่หมายความว่ายังไงครับ ที่ยิ้มอยู่คนเดียวนี่คงไม่ใช่เพราะพี่เลี้ยงลูกหรอกใช่มั้ยครับ”

“ถ้าใช่แล้วมึงจะทำไม”

“ผมว่าจะจีบสักหน่อย ว้า...เสียดายจังเลยมีคนคาบไปแดกก่อนซะแล้ว”

“ไปทำงานได้แล้ว ถ้าว่างมากนักกูจะได้สั่งงานเพิ่มให้”

“ไม่ต้องครับไม่ต้อง ไปแล้วครับ” ซึ่งโต๊ะทำงานของมิตรไม่ได้อยู่ไหนไกล อยู่แค่ข้างหน้าห้องนี่แหละ

ช่วงเย็นแต่ยังไม่ถึงเวลากลับบ้านดี คชาลุกขึ้นจากเก้าอี้หยิบกุญแจรถแล้วกำลังจะเดินออกไป

“เจ้านาย จะกลับแล้วเหรอครับ ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลยนะครับ”

“เดี๋ยวรถติด ช่วงนี้กูคิดถึงลูก” คชาตอบปัดๆ เบื่อพวกสอดรู้สอดเห็น

“อ่อครับ...ปกติไม่เคยเห็นกลัวรถติด" ประโยคหลังมิตรพึมพำเบาๆ แต่คชากลับได้ยินชัด

"มึงอยากทำงานล้างห้องน้ำมั้ย"

"เดี๋ยวรถติดนะครับ รีบไปสิ"

@บ้าน

“เสียงรถคุณช้างนี่ ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วจัง”

“สวัสดีครับทุกคน ยัยหนูคิดถึงป๊ะป๋ามั้ยคะ” คชากลับบ้านเร็วกว่าปกติก็ว่าน่าสงสัยแล้ว แถมยังสวัสดีทุกคนอีกงงเข้าไปกันใหญ่ ยังไม่พอแค่นั้น อารมณ์ดีผิดปกติกว่าทุกวันด้วยนี่สิ มันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนคิดเหมือนๆกัน พลางมองหน้ากันไปมา

หนูนิดรีบคลานไปหาผู้เป็นบิดาพร้อมกับกางแขนออกให้อุ้มเหมือนอย่างเคย คชารับเอาลูกสาวขึ้นมาอุ้มไว้บนแขนข้างหนึ่ง มองหน้าพี่เลี้ยงแล้วยิ้มๆ ลูกก็คิดถึง เมียก็คิดถึง!

“เฮีย...สวัสดีครับ” เป็นเสียงของสิงหราชหรือคุณสิงห์ ลูกชายคนกลางของบ้าน

“อ้าวไอ้สิงห์มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“มาตั้งแต่เช้าแล้วครับ คิดถึงคุณแม่ พอดีผมได้ข่าวว่าพี่ได้พี่เลี้ยงหนูนิดแล้ว ผมก็เลยอยากจะพาคุณแม่ไปสูดอากาศที่รีสอร์ทผมสักเดือนสองเดือน”

“คุณแม่จะไปบ้านสวนกับไอ้สิงห์เหรอครับ”

“ผมให้บัวลอยเก็บกระเป๋าให้คุณแม่แล้วครับ”

“ลูกคนไหนอยากให้แม่ไปแม่ก็ไป แม่ว่าจะไปดูที่สวนสักหน่อยช่วงนี้ผลไม้กำลังสุกเก็บกินได้พอดีเลย” เก็บจากต้นน่าสนุกดี ส่วนถ้าจะกินจริงๆก็คงกินได้ไม่เยอะหรอก ยิ่งผลไม้ที่มีรสหวานจัดคนแก่กินมากก็ไม่ดีเดี๋ยวน้ำตาลจะขึ้นเอาได้

"ผมเก็บมาฝากเฮียเต็มเลยอยู่ในครัวโน่น"

“ขอบใจมาก...แล้วจะออกเดินทางเมื่อไหร่”

“ว่าจะไปมืดๆหน่อย ช่วงเย็นรถชอบติด”

“เอาคุณแม่ไปเที่ยว ก็ช่วยดูแลท่านให้ดีๆด้วยล่ะ”

“คร๊าบ...ทราบแล้วครับ”

“คุณมีอะไรจะไปทำมั้ย คงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวผมดูหนูนิดให้ก่อน” คชาหันมาพูดกับน้ำหวานด้วยสายตาเกรงใจ นั่นจึงทำให้สิงหราชรู้สึกแปลกใจ

“ค่ะ” น้ำหวานเดินออกไป คชาอุ้มลูกสาวนั่งอยู่บนตักคุยกับน้องชายที่เพิ่งจะได้เจอหน้ากัน ซึ่งอีกไม่กี่ชั่วโมงสิงหราชก็จะกลับแล้ว

โต๊ะหน้าบ้านตัวใหญ่มีสองหนุ่มพี่น้องกำลังนั่งคุยกันโดยมีหนูนิดเป็นพยาน

“เฮีย...พี่เลี้ยงของยัยหนูนี่ยังไง” สิงหราชตัดสินใจถามเมื่อสิ่งที่เห็นมันทำให้ปากเริ่มคันยิกๆ

“อะไรของมึง” คชาเฉไฉ แต่ก็อยากอวดเมียเต็มแก่

“อย่ามาทำเป็นไก๋ ผมมองออกครับเฮีย” เสือผู้หญิงเหมือนกันสายตาแบบนี้ปิดสิงหราชไม่ได้ ยิ่งพี่น้องที่สนิทกันแบบนี้ด้วยแล้ว มองป๊าดเดียวไม่มีทางพลาด

“แค่แว็บเดียวเนี่ยนะ!” อะไรมันจะขั้นเทพปานนั้น!

“ใคร! นี่สิงหราชนะครับ” ยิ่งพี่ชายพูดแบบนี้สิงหราชยิ่งมั่นใจ

“เออ...”

“เออ...อะไรครับเฮีย”

“เมียกู”

“เฮ้ย! จริงดิ”

“ไอ้สิงห์เบาๆ ยังไม่มีใครรู้” คชายิ้มหน้าบานเป็นจานกระด้ง จนสิงหราชอยากจะขอฟังรายละเอียดความรักครั้งแรกของพี่ชายสักหน่อย

“แต่ผมได้ข่าวมาว่าเธอเพิ่งเข้ามาอยู่นี่ครับ”

“เป็นก่อนที่เธอจะเข้ามาอยู่เว้ย”

“แล้วทำไมต้องแอบครับ”

“เฮียไม่ได้อยากแอบ แต่เป็นเธอที่ไม่ยอมท่าเดียว ตอนที่เธอเข้ามาทำงานเป็นพี่เลี้ยงให้ยัยหนู เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายัยหนูเป็นลูกเฮีย”

“อย่าบอกนะว่าไม่ได้รู้จักกันมาก่อน เพราะถ้ารู้จักกันก็น่าจะรู้เรื่องครอบครัวของอีกฝ่ายมาบ้างแหละ"

“แสนรู้นักนะมึง”

“ผมรู้จักนิสัยเฮียดีกว่าใคร แล้วไงต่อครับ”

“พอรู้เท่านั้นแหละ เธอจะลาออกท่าเดียวดีนะกูฉลาด เอาสัญญามาเป็นข้ออ้าง”

"ว่าแต่เฮียแน่ใจนะครับ ว่าจะให้เธอมาเป็นหม่ามี๊ให้หนูนิดจริงๆ”

“เธอไม่ใช่แบบที่มึงคิด”

“ยังไงครับ” อีกคนทำหน้าอยากรู้มาก อีกคนก็อยากเล่ามาก พอกันเลยพี่น้องคู่นี้ ดีนะที่หนูนิดยังฟ้องไม่ได้ ถ้าฟ้องได้ทั้งป๊ะป๋าทั้งคุณอาไม่รอดแน่

“เฮียเป็นคนแรกของเธอเว้ย ยัยแว่นนั่นเมาขึ้นรถผิด กูก็คิดว่าเป็นเด็กไอ้ธรณ์ส่งมา”

“ซวยจริงๆ” สิงหราชหมายถึงน้ำหวาน ซวยจริงๆเพราะดันมาเจอเสือผู้หญิงอย่างพี่ชายเขา

“เธอโชคดีต่างหาก เฮียไม่ดีตรงไหน!” พูดเรื่องนี้แล้วของมันขึ้น!

“คนที่โชคดีคือเฮียครับ ไม่ใช่เธอ”

“ยัยหนู ยกเท้าขึ้นมาถีบหน้าอาสิงห์ให้ป๊าหน่อย” คชาทำท่าจับเท้าลูกสาวยกขึ้นมาถีบผู้เป็นคุณอา เด็กน้อยหัวเราะคิกคักชอบใจใหญ่

“สอนเด็ก เดี๋ยวยัยหนูก็จำหรอก เป็นป๊าภาษาอะไร”

“เฮียชักไม่อยากคุยกับมึงแล้ว เหมือนเฮียมานั่งให้มึงด่าเลย”

“เฮียก็คิดมากไป ผมไม่ได้อยากจะว่าเฮียสักหน่อย ว่าแต่เรื่องนี้ไอ้กรยังไม่รู้ใช่มั้ยครับ” ไอ้กรที่พูดถึงก็คือมังกร น้องชายคนเล็ก ทำฟาร์มโคนมอยู่ที่สระบุรี

“มีมึงนี่แหละสอดรู้สอดเห็นคนแรก”

“น้อมรับคำชมครับเฮีย”

“ถูกด่าแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”

“ตาช้าง ตาสิงห์ ทานข้าวกันลูก อิ่มแล้วจะได้ออกเดินทาง”

“ครับคุณแม่”

“แล้วนี่พี่สะใภ้ผมหายไปไหนแล้วครับ ไม่มาดูลูกดูเต้า”

“ไอ้สิงห์ปากมึงนี่เนาะ เดี๋ยวกูก็โดนเธอด่าหาว่าเอาเรื่องเธอมาเล่า”

“กลัวเมียมากกว่ากลัวแม่อีกแฮะ”

“ให้กูไหว้มั้ย” ขอร้องล่ะเลิกพูดเถอะ!

“โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วครับ ป่ะกินข้าวกัน ยัยหนู...ไปลงรถเข็นป๊าจะกินข้าว” น้ำหวานเดินลงมาจากชั้นบนพอดี เธอจึงเอาหนูนิดไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่

ส่วนบนโต๊ะอาหารพูดคุยเรื่องทั่วๆไปจนรับประทานอาหารอิ่ม สิงหราชก็พาคุณแม่กับป้านวลขึ้นรถ

คชายืนส่งคุณแม่กับป้านวลขึ้นรถที่หน้าบ้าน ตอนแรกคุณแม่ว่าจะไปคนเดียว คุยกันไปคุยกันมาคุณแม่กลัวเหงาจึงพาป้านวลไปอยู่เป็นเพื่อนด้วย ส่วนคนยุก็สิงหราชนั่นแหละ ชวนกันไปเยอะๆเพื่อเปิดทางให้พี่ชายจู๋จี๋กับเมีย

“ดูแลคุณแม่กับป้านวลดีๆล่ะ ไอ้สิงห์”

“ครับเฮียไม่ต้องเป็นห่วง ผมไปนะ...”

“ขับรถดีๆ” 

"คร๊าบ..."