บทที่ 4 ศูนย์แปดสองห้า

ตำแหน่งประชาสัมพันธ์ในบริษัทหุ้นฟังดูดี ความเป็นจริงเป็นที่ได้รับการยอมรับจากทุกคนว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมดื่ม ใช้เรือนร่างแลกเงินทอง

คิดไม่ถึงว่าในสายตาเขา ตัวเองจะถูกจัดอยู่ประเภทเดียวกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ ไม่ใช่ว่าเขาคิดว่าเมื่อคืนจะเป็นการจัดการของผู้จัดการเฉินหรอกนะ?

คำพูดนี้ของฟู่เยี่ยนฉือพูดจนสวี่ชิงฮวนหน้าร้อนผ่าวจนรู้สึกเจ็บแปลบ แต่เนื่องจากยังมีคนอื่นอยู่ เธอจึงทำได้แค่มองข้ามศักดิ์ศรีของตัวเองไปก่อน จึงไม่ได้กลับออกไป

เธอต้องการงานนี้เป็นอย่างมาก เพราะต้องการหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้คุณแม่

ผู้จัดการเฉินเห็นว่าสถานการณ์อึมครึม ก็ได้รีบหัวเราะขึ้นมา“เธอเป็นผู้ช่วยมาโดยตลอด ประธานฟู่คิดมากแล้วครับ ผมแค่คิดว่าคุณกับเสี่ยวสวี่เป็นคนจิงโจว อาจจะมีเรื่องที่คุยด้วยกันได้ ถึงได้เรียกเธอมา! ถ้าหากคุณไม่พอใจ ผมจะให้เธอกลับไปเดี๋ยวนี้เลยครับ!”

พูดจบเขาก็ส่งสายตาไปให้สวี่ชิงฮวน สวี่ชงฮวนอยากจะหันหลังเดินออกไป ฟู่เยี่ยนฉือก็เอ่ยปาก “นั่งเถอะ”

“……”

“เสี่ยวสวี่ ไม่ได้ยินเหรอ? ประธานฟู่บอกให้เธอนั่งลง”

สวี่ชิงฮวนยืดหลังตรงกำลังจะนั่งลง ก็ถูกผู้จัดการเฉินถลึงตาใส่ เร่งให้รินเหล้าให้ฟู่เยี่ยนฉือ

เธอก้มหน้าลงหยิบขวดไวน์ขึ้นมา แก้วไวน์ตรงหน้าก็ถูกมือของเขาปิดเอาไว้

“ผู้จัดการเฉิน อยากทำงานอยู่ที่เซิ่งฉืออีกนาน เข้าหาด้วยวิธีที่ไม่ปกติน่ะ มันไม่มีประโยชน์ โครงการของฮั่นหยางฉันติดตามแล้ว เซิ่งฉืออยู่ในภาวะเป็นฝ่ายถูกกระทำ รีบยื่นคำร้องเพิ่มจำนวนคลัง พยายามกู้ความสูญเสียกลับมาให้ได้”

ฟู่เยี่ยนฉือกำลังยื่นคำขาดสุดท้ายต่อผู้จัดการเฉินโดยไม่ต้องสงสัย คิ้วเข้มขมวดแน่น แสดงออกถึงความไม่พอใจของเขา

“ครับครับครับ ประธานฟู่ ครั้งนี้เป็นความผิดพลาดของผม ครั้งหน้าผมจะต้อง……”

“ไม่มีครั้งหน้า”

เขาดึงมือที่บังแก้วไวน์กลับ หยิบเสื้อคลุมแล้วเดินออกไปจากห้องส่วนตัวกับเลขา ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น และตลอดเหตุการณ์ก็ไม่ได้ส่งสายตามาที่เธอเลยแม้แต่น้อย

รอให้คนเดินออกไปจนหมด ความโมโหของผู้จัดการเฉินถึงได้พุ่งขึ้นมา ตรงดิ่งไปที่สวี่ชิงฮวน!

“ฉันให้เธอมาทำอะไร? แม้แต่ยิ้มก็ทำไม่เป็นรึไง? ให้ประธานฟู่มาดูสีหน้าของเธอเหรอ?”

“ประธานเฉิน งานของผู้ช่วยไม่รวมการดื่มเหล้าเป็นเพื่อน ฉันก็ไม่เคยได้รับการอบรมมาก่อนนะคะ”

“ยังกล้าจะเถียงอีกเหรอ? รู้ไหมว่าฉันทุ่มเทมากแค่ไหนในการจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำมือนี้! ปกติฉันคิดว่าเธอก็หน้าตาดูดี ทำงานก็นับว่าฉลาด แต่กลับว่าเป็นคนที่ใช้การไม่ได้! ฉันควรจะไล่เธอออกจริง ๆ!”

หลังจากระบายอารมณ์เสร็จ ผู้จัดการเฉินก็จิกตามองเธอ แล้วถีบประตูเดินออกไป

นี่เป็นเหตุการณ์ที่แย่ที่สุด ตั้งแต่ที่สวี่ชิงฮวนทำงานมา

เธอคิดว่าตัวเองจะร้องไห้ เธอรู้สึกเคืองที่เบ้าตา แต่ก็ไม่มีน้ำตาไหลออกมา ในตอนที่เข้าสู่สายงานนี้ ตัวเองรู้ถึงกฎเกณฑ์ที่ว่าระดับยิ่งต่ำ หัวก็ต้องยิ่งก้มต่ำ

เพียงแต่ นิสัยเย็นชาของฟู่เยี่ยนฉือเป็นสิ่งที่ตัวเองคิดไม่ถึง เธอคิดว่า……คิดว่ามีความสัมพันธ์นั้นอยู่ และเขาก็รู้ว่าเมื่อคืนคือตัวเอง มากน้อยแค่ไหนต้องไว้หน้าตัวเองอยู่บ้าง

เป็นอย่างที่ข่าวลือว่ากันว่าเขาเป็นคนที่เข้าหาได้ยากมาก

ใส่รองเท้าส้นสูงเดินเข้าไปในห้องที่โรงแรม โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นจากในกระเป๋า เป็นฟู่เจียเจีย

“เหล่าเฉินทำไมถึงไล่เธอออกจากกลุ่มทำงานกลุ่มสามแล้วล่ะ? พวกเธอเกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่มีอะไร”

“แผนใช้คนสวยล้มแล้วล่ะสิ?” บางครั้งฟู่เจียเจียก็ฉลาดมาก “ฉันคิดไว้ตั้งนานแล้วปฏิบัติต่อคนที่จิตใจสงบนิ่งอย่างประธานฟู่ วิธีนี้ยังไงก็ใช้ไม่ได้หรอก!”

สวี่ชิงฮวนฉีกยิ้ม จู่ ๆ ก็อยากจะหัวเราะ “เขาจิตใจสงบนิ่งเหรอ?”

เมื่อคืนคนที่ทำกับเธอจนเธอร่างแทบจะพัง ไม่รู้ว่าเป็นใคร

“ฉันแค่พูดว่าความรู้สึกที่มีต่อเขาก็เท่านั้น! ประธานฟู่ของพวกเรามีคนในใจอยู่แล้ว พูดกันว่ารักกันมาหลายปีแล้ว”

ฟู่เจียเจียพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่กลับทำให้สวี่ชิงฮวนนึกถึงรอยสักตัวเลขที่อยู่บนกระดูกไหปลาร้าของฟู่เยี่ยนฉือ

0825

แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นวันที่