บทที่ 8 แม่ป่วยหนัก

กว่าจะควบคุมเรื่องเอาไว้ได้ สวี่ชิงฮวนก็กลับมาที่ห้องแล้วก็เริ่มเก็บสัมภาระ

โชคดีที่ครั้งนี้การทำงานนอกสถานที่เกิดเรื่องอันตราย แต่ก็รอดผ่านไปได้ ที่เธอพูดถึงไม่เพียงเรื่องที่ผู้จัดการเฉินโมโห

สวี่ชิงฮวนพยายามข่มความคิดของตัวเอง ไม่ให้คิดถึงใบหน้าของฟู่เยี่ยนฉือ แต่สมองกลับไม่ฟังคำสั่ง จนกระทั่งโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะเสียงดังขึ้นมา

เธอเดินไปดูอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ของโรงพยาบาล หัวใจก็จมดิ่งลงไปอย่างเร็ว……

แม้แต่มือที่กดปุ่มรับสายก็สั่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“คุณสวี่ใช่ไหมคะ? เมื่อแม่ของคุณหัวใจวายกะทันหัน สถานการณ์อันตรายมาก ตอนนี้ถูกส่งเข้าไปในห้องช่วยชีวิต คุณรีบมาเถอะค่ะ!”

“……”

สวี่ชิงฮวนสายตาว่างเปล่า เกือบจะยืนแทบไม่ไหว

แต่เวลาไม่อนุญาตให้เธอชักช้า ปรับตัวเพียงไม่กี่วินาที เธอเปลี่ยนเวลาตั๋วเครื่องบินทันที ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว เธอถึงนึกขึ้นได้และรบกวนให้ฟู่เจียเจียช่วยอธิบายกับผู้จัดการเฉินให้หน่อย

ตอนที่สวี่ชิงฮวนกลับถึงเมืองเป่ยเจิ้น ฟ้าก็ใกล้จะมืดแล้ว

เธอเรียกรถแท็กซี่ไปยังโรงพยาบาล แม่เพิ่งเข็นออกจากห้องช่วยชีวิตไปยังห้องไอซียูพอดี

มองดูคุณแม่ที่ใบหน้าไม่มีสีเลือดเลยแม้แต่น้อย สวี่ชิงฮวนพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ทำไม่สำเร็จ น้ำตาไหลลงมาจากหางตา หยดลงบนผ้าห่มสีขาวของโรงพยาบาล

“อย่าร้องไห้……”

เจิ้งชิวจือลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง แถมยังพยายามยกมือขึ้นช่วยเช็ดน้ำตาให้ลูกสาว แต่ตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะจับมือของลูกสาวด้วยซ้ำ

สวี่ชิงฮวนรีบเช็ดหน้า ฝืนยิ้มออกมา “แม่ หนูไม่ได้ร้อง แค่ฝุ่นทรายเข้าตาเฉยๆ! โรงพยาบาลบอกให้แม่พักผ่อนให้เต็มที่ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้นนะ!”

เจิ้งชิวจือพยักหน้า ครู่หนึ่ง หมอประจำของเธอก็มาเรียกสวี่ชิงฮวนออกไป

“หมอหวังคะ แม่ของฉันทำไมจู่ ๆ โรคหัวใจกำเริบคะ? ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าสถานการณ์ของเธอคงที่แล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

“พวกเราก็พยายามเต็มที่แล้ว อาการของเธออยู่ในช่วงยืดเยื้อมาโดยตลอด” หมอหวังถอนหายใจ “คุณวางแผนไว้ยังไงในตอนนี้? ถ้าหากไม่ทำการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด งั้นเหตุการณ์แบบวันนี้ ก็จะเกิดขึ้นบ่อย ๆ หลังจากนี้คุณต้องเตรียมใจไว้ให้ดีนะครับ”

สวี่ชิงฮวนได้ฟัง ก็ถามขึ้นทันที “งั้นตอนนี้ค่าผ่าตัดต้องใช้เงินรักษาเท่าไหร่คะ?”

“คุณเตรียมเอาไว้ห้าล้านบาทแล้วกัน ทำการผ่าตัดก่อน การรักษาภายหลังไม่ได้เร่งรีบขนาดนั้น”

ห้าล้านบาทในปากของหมอพูดออกมาอย่างง่ายดาย แต่สำหรับสวี่ชิงฮวนแล้ว ต้องใช้เวลากี่ปีถึงจะหามาได้ขนาดนั้น! ถึงเวลาอะไรก็สายไปหมดแล้ว

“คุณกลับไปพิจารณาก่อนเถอะ”

พูดจบ หมอก็เดินจากไป

สวี่ชิงฮวนยืนอยู่คนเดียวในทางเดินของโรงพยาบาลที่ว่างเปล่าที่อบอวลไปด้วยกลิ่นยาฆ่าเชื้อ เธอยืนอยู่เป็นเวลานานมาก

ตอนที่สายของฟู่เจียเจียดังขึ้น เธอยังยืนอยู่ที่เดิม

“คุณน้าเป็นยังไงบ้าง?”

“หมอบอกว่าถ้าไม่ผ่าตัด……ก็ให้ฉันเตรียมใจเอาไว้” สวี่ชิงฮวนกำมือแน่น ถึงขั้นบีบบังคับให้ตัวเองเอ่ยปาก “เจียเจีย ในมือของเธอ……มีเงินเหลือให้ฉันยืมไหม?”

หลายปีขนาดนี้ ต่อให้ลำบากยากเข็ญแค่ไหน เธอไม่เคยยืมเงินจากคนอื่นมากก่อน แต่ครั้งนี้ ตัวเองไม่มีแล้วจริง ๆ! เธอแทบจะนำเงินที่ตัวเองหามาได้ ทุกบาททุกสตางค์ใช้จ่ายเพื่อต่อชีวิตของคุณแม่

“ฉันมีสิ! ฉันมีหนึ่งล้านบาท จะโอนให้เธอตอนนี้เลย!” ฟู่เจียเจียไม่ลังเลแม้แต่นิด ตอบรับโดยตรง “เธอส่งเลขบัญชีมาให้ฉัน!”

“หมอบอกว่าค่าผ่าตัดห้าล้านบาท

“……”

“เจียเจีย ครั้งนี้ฉันจะเสียแม่ไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม……” สวี่ชิงฮวนพิงตัวเข้ากับกำแพง ค่อย ๆ ไถลตัวลง “ฉันหาไม่ได้ห้าล้านบาท ฉันหาไม่ได้จริง ๆ!”

ทางด้านฟู่เจียเจียก็ร้อนใจอย่างมาก “เธออย่าเพิ่งยอมแพ้ จะต้องมีวิธีอื่นแน่นอน!”

วิธีอื่น?

จู่ ๆ สวี่ชิงฮวนก็นิ่งอึ้งขึ้นมา