LOGINShare
2.นี่ข้าย้อนเวลามาเป็นคุณหนูนิสัยแย่ๆ หรอกรึ
Last Updated:
2025-02-08 07:05:52หวังกุยหลันฉีกยิ้มแล้วปล่อยให้สาวใช้จูงมือพาออกจากห้อง ได้แต่ภาวนาในใจ 'ขอให้รอดพ้นวันนี้ไปได้ด้วยเถอะ!'
หวังกุยหลันเดินตามสาวใช้ไปตามระเบียงทางเดินที่ประดับด้วยโคมไฟแดงและภาพวาดจีนโบราณ ปกติเธอมักสวมกางเกงเพื่อความคล่องตัว ถ้าเป็นกระโปรงก็ยาวคลุมเข่า แต่ชุดที่สวมอยู่ตอนนี้ทำให้สะดุดชายกระโปรงของตัวเองจนเซไปมา
“คุณหนู ระวังด้วยเจ้าค่ะ” สาวใช้รีบประคองนาง “วันนี้ท่านดูเหมือนเด็กหัดเดินเลย คุณหนูไม่เป็นอะไรแน่นะเจ้าคะ”
หวังกุยหลันยิ้มเจือน "ขอบใจเจ้า... เอ่อ... เจ้าชื่ออะไรนะ?"
สาวใช้ทำหน้างง "ข้าชื่อหลิงเอ๋อร์เจ้าค่ะ คุณหนูเรียกข้าเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วนะเจ้าคะ"
"อ๋อ! ใช่ๆ ข้าล้อเล่นน่ะ หลิงเอ๋อร์" หวังกุยหลันหัวเราะกลบเกลื่อน
เมื่อมาถึงโถงกลาง หวังกุยหลันก็เห็นชายหญิงวัยกลางคนในชุดหรูหรานั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมกับหญิงสาวอีกคนที่หน้าตาคล้ายกับเธอ
“อาเหนียงของท่าน ท่านพ่อของท่าน และนั่นน้องสาวของท่านชื่อจูหรัน" หลิงเอ๋อร์กล่าวแนะนำเบาๆ เพราะรู้สึกว่าวันนี้คุณหนูแปลกไป อาจเพราะนอนมากเกินไปก็เป็นได้
หวังกุยหลันรีบคำนับทันที "ลูกคารวะท่านพ่อ ท่านแม่"
ทุกคนมองนางด้วยสีหน้าประหลาดใจ
"กุยหลัน เจ้าเป็นอะไรไป?" มารดาถาม "ปกติเจ้าไม่เคยคำนับพวกเราเช่นนี้เลยนะ"
"อา... คือ... ข้า..." หวังกุยหลันอึกอัก
"ฮูหยินใหญ่ พี่สาวคงอยากทำตัวดีสักวันกระมังเจ้าคะ" หวังจูหรันพูดเสียงหวานแต่แฝงประชดประชัน
หวังกุยหลันกลืนน้ำลายเอื๊อก นึกในใจ
'แย่แล้ว! ดูเหมือนเจ้าของร่างนี้เป็นคนนิสัยไม่ดีสินะ'
"เอาเถอะ มานั่งกินอาหารเช้ากันเถิด" บิดาพูดขึ้น
หวังกุยหลันรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะ แต่เผลอนั่งผิดที่จนทุกคนมองด้วยความงุนงง
"กุยหลัน นั่นที่ของจูหรัน" มารดาเอ่ยเตือน
"อ๋อ! ขอโทษที" หวังกุยหลันรีบลุกขึ้นสลับที่นั่ง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอาย
ขณะที่ทุกคนกำลังกินอาหารเช้า หวังกุยหลันมือไม้ยังไม่มีเรี่ยวแรงนักก็เผลอทำน้ำแกงหกเลอะเทอะสร้างความน่าอับอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
"พี่สาว วันนี้เหตุใดท่านจึงได้ซุ่มซ่ามนัก" หวังจูหรันถามยิ้มๆ "เหมือนวิญญาณคนอื่นมาสิงร่างเลย"
หวังกุยหลันได้ยินดังนั้นก็สำลักอาหารจนไอโขลก คิดในใจ
'ยัยเด็กนี่ช่างสังเกตเก่งเสียจริง!'
"ไม่เป็นไรหรอก" มารดาปลอบ "แต่วันนี้เจ้าอย่าลืมว่า เจ้ารับปากกับท่านพ่อว่าจะไปหาสมุนไพรกับจูหรันนะ"
หวังกุยหลันพยักหน้ารับคำ
ฉันจะเอาชีวิตรอดในโลกใบนี้ไหมนะ!
แสงแดดยามสายส่องกระทบใบไม้เขียวขจี หวังกุยหลันเดินตามหวังจูหรันเข้าสู่ป่านอกหมู่บ้าน ในมือถือตะกร้าสานใบใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
"พี่สาว" หวังจูหรันเอ่ยขึ้น "วันนี้พี่ดูแปลกไปนะ ปกติพี่จะเดินนำหน้าข้าเสมอ แต่วันนี้กลับเดินตามข้าเหมือนลูกเป็ดน้อย"
เสียงหัวเราะคิกคักพร้อมสายตาดูแคลนทำให้หวังกุยหลันลอบกลอกตามองบน อุตส่าห์ทะลุมิติมาทันทียังต้องมาเจอคนแบบนี้อีก
"อา... ข้าแค่อยากให้เกียรติเจ้าบ้างน่ะ"
หวังจูหรันหัวเราะคิก "พี่สาว ท่านพูดจาราวกับขงจื๊อมาเกิดใหม่ ช่างไม่เหมือนพี่สาวข้าเลยสักนิด"
"เอ่อ... ข้าแค่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง" หวังกุยหลันแก้ตัวพลางฉีกยิ้มใส่ให้
ทันใดนั้น หวังจูหรันก็ชี้ไปที่พุ่มไม้ข้างทาง "นั่นไง! โสมป่า พี่สาวช่วยเก็บให้ข้าทีสิ"
หวังกุยหลันมองตามนิ้วชี้ของน้องสาว แต่นางกลับชี้ไปที่ต้นหญ้าให้ดู แววตามีรอยเย้ยหยันซ่อนอยู่ หญิงสาวเพียงลอบถอนหายใจเบาๆ หากไม่ใช่เพราะเติบโตมาในครอบครัวแพทย์แผนจีนคงไม่รู้ว่าถูกหลอกอยู่ แต่กระนั้นหวังกุยหลันก็เล่นตามน้ำเพื่อให้น้องสาวได้สมใจและไม่ต้องการเป็นจุดเด่นเกินไปนัก
"นี่หรือโสมป่า?" นางถามอย่างไม่มั่นใจ
หวังจูหรันหัวเราะลั่น "พี่สาว นั่นมันหญ้าแพรกธรรมดา! ท่านล้อข้าเล่นหรือ? ปกติท่านเก่งเรื่องสมุนไพรยิ่งนัก"
"อา... ข้าแค่ทดสอบเจ้าเล่นน่ะ"
"แหม! พี่สาวนี่ช่างมีอารมณ์ขันเสียจริง" หวังจูหรันส่ายหน้า ก่อนจะเดินไปเก็บโสมป่าเอง
หวังกุยหลันถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดในใจ 'เรื่องอะไรจะต้องเหนื่อยไปขุดโสมด้วยตัวเองเล่า’
แต่ชื่นชมตัวเองได้ไม่นาน ขณะที่กำลังเดินต่อไป หวังกุยหลันก็สะดุดรากไม้ล้มลงไปกองกับพื้น
"โอ๊ย!"
หวังจูหรันหันมามองด้วยความประหลาดใจ "พี่สาว ท่านเป็นอะไรไป? ปกติท่านคล่องแคล่วดั่งลิงวิ่งบนต้นไม้ แต่วันนี้กลับซุ่มซ่ามราวกับหมูตกต้นไม้"
‘หมูที่ไหนมันขึ้นต้นไม้ได้เล่า!’
Latest chapter
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 19. บทส่งท้าย
“ผมไม่รู้” เขาส่ายหน้าไปมา “ผมเปิดหนังสือเล่มนี้ไม่รู้กี่ร้อยครั้งก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง บางทีอาจเป็นคุณที่ต้องเปิดมัน”“ฉัน...”“ถ้าคุณอยากกลับนะ” เขาถอนหายใจเบาๆ “ได้ยินว่าคุณกับคู่หมั้นของน้องสาว...”“ไม่ใช่เสียหน่อย” หญิงสาวแยกเขี้ยวใส่ “นั้นมันเรื่องของเจ้าของร่างนี้ต่างหาก”“ผมไม่รู้ว่าเราจะกลับไปได้ไหม แต่ก็อยากลองดู” โอวหยางฮุ่ยค่อยยิ้มออกมาได้ “แต่เราต้องทิ้งทุกอย่างที่นี่กลับไปในปี2025”หญิงสาวกวาดตามองโดยรอบแล้วคลี่ยิ้มออกมา “ฉันคิดว่า...ฉันเข้าใจที่คุณปู่อยากให้ฉันสานต่อแพทย์แผนจีนแล้ว ท่านอยากให้ฉันเป็นหมอที่ดี บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่”“ถ้าคุณไม่มีอะไรติดค้างที่นี่...เราลองเปิดตำราเล่มนั้นดูไหม ถ้าได้กลับก็ดี ไม่ได้กลับก็ไม่เป็นไร ถึงยังไงอยู่ในร่างโอวหยางฮุ่ยก็ไม่ได้แย่”หวังกุยหลันหัวเราะออกมา เธอผ่อนคลายลงมากแล้วก็เพิ่งนึกได้ว่าจับมือเขาอยู่จึงดึงมือตัวเองออกมา“ร่างนี้ก็ไม่ได้แย่ แต่อยากกลับบ้านมากกว่า”“ไม่ต้องห่วงนะ ถ้า...ถ้ากลับไม่ได้ ผมก็อยู่เป็นเพื่อนคุณ”“คุณไม่โกรธฉันเหรอที่ต้องมาติดแหงกในโลกนี้เพราะฉัน”เขายักไหล่แล้วส่งยิ้มทะเล้น “ก็มาแล้วจะให้
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 18.ความจริงที่ถูกเปิดเผย
“คุณชาย....ท่านเป็นใครกันแน่ เหตุใดข้าพบท่านบ่อยเหลือเกิน ท่านคงว่างงานมากสินะ”ชายหนุ่มหัวเราะร่วนอารมณ์ดี สตรีนางนี้ไม่เหมือนผู้ใดจริงๆ สมแล้วที่...เป็นที่หมายตาและ... "หากข้าบอกว่า...ข้าไม่ใช่คนธรรมดาล่ะ?"นางจ้องหน้าเขาแล้วฉีกยิ้มยียวน “แล้วถ้าข้าบอกว่าข้าไม่ใช่คนธรรมดาล่ะ”‘เพราะข้าเองก็ทะลุมิติมาจากปีค.ศ.2025’“หรือท่านเจ็บป่วยเป็นโรคประหลาดหรือโรคที่พูดกับผู้อื่นไม่ได้” นางกวาดตามองชายตรงหน้า เขารูปร่างสูงใหญ่สวมชุดเรียบๆ แต่ตัดเย็บประณีตสีเข้ม นางเพิ่งสังเกตว่าชายผู้นี้ก็มีใบหน้าหล่อเหลาไม่น้อย ถ้าเป็นยุคปัจจุบันคนผู้นี้ก็เป็นดารานักแสดงได้สบายๆเลยทีเดียว“เหตุใดเจ้าคิดเช่นนั้น”“ท่านมาทดสอบข้าหลายครั้งแล้วมิใช่รึ” นางเบ้ปากใส่ “คนป่วยที่รักษายากที่สุดก็คือคนป่วยที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองป่วย”โอวหยางฮุ่ยกระแอมไอ “หากเจ้ารู้แล้ว เจ้าจะลองรักษาข้าดูหรือไม่”“ข้าไม่ได้ตรวจร่างกายท่าน ไม่ทราบอาการ จะรู้ได้อย่างไรว่ารักษาได้หรือไม่” คราวนี้นางตอบจริงจัง“เช่นนั้น พรุ่งนี้ข้าจะให้รถม้าไปรับคุณหนูมาที่จวนของข้า”“ได้ ข้าจะรอ”รถม้าเรียบหรูประเมินด้วยสายตาก็รู้ว่าเป็นรถม้าชั้นดี หวังกุ
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 17. อับอาย
หลิวเสี่ยวเฟยเชิดหน้า "แน่นอน ข้าเป็นถึงบุตรสาวของอดีตหมอหลวง ไม่เหมือนใครบางคนที่โชคดีได้ตำแหน่งมาแบบไม่น่าเชื่อ"บรรยากาศรอบข้างเริ่มตึงเครียด ทุกคนต่างหันมามองการเผชิญหน้าของสองสาวโอวหยางฮุ่ยยิ้มมุมปาก "คุณหนูหลิว ข้าว่าท่านอิจฉาความสามารถของคุณหนูกุยหลันหรือไม่?"หลิวเสี่ยวเฟยหน้าแดงก่ำ "อิจฉา? ฮึ! ข้าแค่สงสัยว่านางใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรถึงได้ชนะการแข่งขัน"หวังกุยหลันกำลังจะตอบโต้ แต่จู่ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น"กรี๊ด! งูงู!"เสียงของสตรีผู้หนึ่งดังลั่นทุกคนหันไปมอง เห็นงูเขียวตัวใหญ่เลื้อยอยู่บนพื้น มุ่งหน้ามาทางกลุ่มของหวังกุยหลัน"ช่วยด้วย!" หลิวเสี่ยวเฟยร้องเสียงหลง พยายามปีนขึ้นไปยืนบนโต๊ะใกล้ๆ แต่โต๊ะนั้นเป็นโต๊ะวางขนม พอหลิวเสี่ยวเฟยกระโดดขึ้นไป มันก็พังครืนลงมา ทำให้ขนมและน้ำชากระเด็นเปรอะเปื้อนไปทั่ว โดยเฉพาะบนร่างของหญิงผู้ก่อเหตุอย่างคุณหนูหลิว หวังกุยหลันมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจ แต่แล้วนางก็สังเกตเห็นบางอย่าง"เดี๋ยวก่อน..." นางพูดเสียงดัง "นั่นไม่ใช่งูจริงนี่!"นางก้มลงหยิบ "งู" ตัวนั้นขึ้นมา มันเป็นแค่เชือกผ้าไหมสีเขียวที่หลุดมาจากชุดของใครบางคน ทุกคนอ้าปากค้
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 16.งานเลี้ยงและการพบกันของคู่ปรับ
"ท่านรู้ได้อย่างไร?" หวังกุยหลันทวนคำ “หรือท่านเป็นคนทำ!”"หึ" โอวหยางฮุ่ยเบ้ปากแล้วยกมือขึ้นกอดอก "เรื่องแค่นี้ไม่ต้องถึงมือข้าหรอก"หวังกุยหลันขมวดคิ้ว "อุบัติเหตุ?"โอวหยางฮุ่ยยิ้มกริ่ม "ย่อมเป็นเช่นนั้น "หวังกุยหลันคร้านจะพูดจากับเขาอีก นางหันไปสนใจคนเจ็บอ้าตรวจจนมั่นใจว่าไม่มีส่วนใดแตกหักหรือบอบช้ำภายใน“เจ้ารู้หรือไม่ว่าชายหญิงไม่ควรแตะเนื้อต้องตัว” โอวหยางฮุ่ยเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม“ข้าเป็นหมอ จะไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวได้อย่างไร” นางเลิกคิ้วเป็นท้าทายแล้วหันไปเขียนเทียบยาให้คนเจ็บที่ได้สติแล้ว“น่าสนใจ” ชายหนุ่มพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้ หวังกุยหลันขยับตัวถอยห่างทำให้บุรุษหนุ่มเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม นางกลับเชิดใบหน้าขึ้นแล้วเอ่ย“ท่านไม่รู้รึว่าชายหญิงไม่ควรแตะเนื้อต้องตัว”โอวหยางฮุ่ยหัวเราะลั่นไม่เคยมีสตรีใดกล้าต่อปากต่อคำเขาเช่นนี้มาก่อน "โลกนี้เต็มไปด้วยเรื่องประหลาด คุณหนูกุยหลัน ข้าชอบท่านมากจริงๆ"หญิงสาวได้อ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน เขาพูดทิ้งไว้ไร้คำอธิบายแล้วก็หมุนตัวเดินปะปนกับชาวบ้านหายไปจากสายตานาง‘ประหลาด! เจ้านั้นแหละคนประหลาด!’แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างห
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 15. เป็นหมอเทวดาช่างลำบากนัก
"หา!?" ลุงหลี่อุทาน "แต่ถ้าข้าไม่ดื่มเหล้า แล้วใครจะร้องเพลงให้ข้าฟังล่ะ?"หวังกุยหลันได้แต่ส่ายหน้า "ลุงหลี่..."บ่ายวันนั้น ขณะที่หวังกุยหลันกำลังจัดยาให้คนไข้คนสุดท้าย จู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอก"หลีกทาง! หลีกทางด้วย!" เสียงตะโกนดังขึ้นประตู โรงหมอเปิดผางออก เผยให้เห็นร่างของชายหนุ่มรูปงามในชุดขุนนาง"คุณชายเจียงไห่ถัง!" หวังกุยหลันอุทานด้วยความประหลาดใจเจียงไห่ถังเดินเข้ามาในโรงหมอสีหน้าดูกระวนกระวายใจ "คุณหนูกุยหลัน ข้ามีเรื่องด่วนต้องปรึกษาท่าน!"หวังกุยหลันรีบลุกขึ้น "มีอะไรหรือเจ้าคะ? ท่านดูไม่ค่อยสบายเลย"เจียงไห่ถังมองซ้ายมองขวา ก่อนจะกระซิบ "ข้า... ข้ามีปัญหาเรื่องการนอน"หวังกุยหลันเลิกคิ้ว "อาการนอนกรนของท่านกลับมาอีกหรือ?""ไม่ใช่!" เจียงไห่ถังส่ายหน้า "คราวนี้ข้า... ข้าฝันประหลาด""ฝันประหลาด?" หวังกุยหลันทวนคำ "ประหลาดอย่างไรหรือเจ้าคะ?"เจียงไห่ถังกลืนน้ำลายเอื๊อก "ข้าฝันว่าตัวเองกลายเป็นเป็ด แล้วว่ายน้ำอยู่ในทะเลเต้าหู้"หวังกุยหลันพยายามกลั้นขำ "แล้ว... แล้วมันเป็นปัญหาตรงไหนหรือเจ้าคะ?""ปัญหาคือ..." เจียงไห่ถังทำหน้าเครียด "พอข้าตื่นขึ้นมา ข้าก็อยากกินแต
หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา 14. งานเลี้ยงโกลาหล
หวังกุยหลันมองโอวหยางฮุ่ยด้วยความประหลาดใจ 'เขามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน?'"เอาล่ะ" ท่านเจ้าเมืองพูดขึ้น "มาจบพิธีมอบรางวัลกันเถอะ"แต่เมื่อเขาสวมหมวกกลับไป จู่ๆ ก็เกิดอาการคันศีรษะอย่างรุนแรง"โอ๊ย! มันคัน!" ท่านเจ้าเมืองร้องลั่น เกาศีรษะไปมาหวังกุยหลันรีบเข้าไปช่วย "ท่านเจ้าเมือง! ท่านต้องถอดหมวกออกก่อน!"ในที่สุด พิธีมอบรางวัลก็จบลงด้วยภาพของท่านเจ้าเมืองนั่งเกาหัวแปรงๆ หวังกุยหลันกำลังทายาให้ และโอวหยางฮุ่ยยืนอุ้มกบอยู่ข้างๆ ชาวบ้านได้แต่หัวเราะและปรบมือด้วยความขบขันหวังกุยหลันถอนหายใจ คิดในใจ ' นี่มันงานมอบรางวัลหรืองานละครตลกกันแน่?'หลังจากพิธีมอบรางวัลอันวุ่นวาย ท่านเจ้าเมืองได้จัดงานเลี้ยงฉลองชัยให้หวังกุยหลันที่จวนของท่าน บรรดาขุนนางและชาวบ้านชั้นสูงต่างมาร่วมงานกันอย่างคับคั่ง หวังกุยหลันยืนอยู่กลางห้องโถงใหญ่ สวมชุดผ้าไหมเนื้อดีสีแดงแสด แต่ใบหน้ายังคงมีรอยสีเขียวจางๆ"ขอแสดงความยินดีด้วย คุณหนูกุยหลัน!" แขกผู้หนึ่งเอ่ยทัก "ท่านสมควรได้รับตำแหน่งหมอหลวงเมืองจริง"หวังกุยหลันยิ้มเขินๆ "ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ข้าจะพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุด"ทันใดนั้น เสียงโวยวายก็ดังขึ้นจากโต๊
You may also like
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.9K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.1K viewsกลวิธีหนีการเป็นนางร้าย
เสี่ยวชิงเทียน8.7K viewsบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี134.6K viewsดอกบัวในสงคราม
ดุจเพชร2.8K viewsดวงใจราชาปีศาจ
Chocolate lily 1.0K viewsทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช
อัญธิญาน์983 viewsหงส์ซ่อนน้ำตา
จันทร์ส่องแสง601 views
