บทที่ 63. ตอนที่ 4. ความตั้งใจแห่งธาตุดิน

“คู่หมั้น เขาจะมารับเจ้าเช่นนั้นรึ” โจวซานป๋อมีสีหน้าสลดลงเล็กน้อย

“เจ้าค่ะ ข้าหายออกมาไม่ได้บอกใคร เขารู้เข้าต้องมาตามหาข้าแน่ ๆ แต่วันนี้ยังมีเวลา หากท่านต้องการพาข้าเที่ยวชมเมืองนี้ก็พอมีเวลาอีกครึ่งวัน” ฟางเฟยยิ้มให้คุณชายโจวหน้าหวาน ทำให้ชายหนุ่มดูสดชื่นขึ้นมาและส่งยิ้มให้เธอ

‘อะไรกันฟางเฟย เจ้าจะออกไปข้างนอกกับเขาเช่นนั้นรึ'

‘เถอะน่าท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ไหน ๆ เราก็มาถึงจุดนี้แล้ว เล่นละครต่อสักหน่อย อาจทำให้รู้จักเขาเพิ่งขึ้นนะ ท่านเองก็ไม่ต้องอยู่ในร่างแมวก็ได้ ใช้มนต์อำพรางกายไปกับข้าเช่นนี้ดีแล้ว แมวอะไรหนักชะมัด ข้าอุ้มท่านจนเมื้อยไปหมด’

เกาฟางเฟยยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า แต่ในใจกลับพูดคุยกับเทพเจ้ามังกร ที่นั่งมองเธออยู่ตลอดเวลาด้วยความไม่พอใจ

‘เจ้าคิดเองเออเองอีกแล้วนะฟางเฟย หวังว่าจะไม่ทำให้ข้าปวดหัวอีกนะ’

รถม้าของคุณชายโจว แล่นผ่านตลาดร้านค้า ผู้คนบ้านเรือน ออกมานอกแนวกำแพงเมืองแล่นไปตามทางดิน ข้างทางมีลำธารขนาดใหญ่ไหลผ่าน มีกลุ่มหญิงสาวชาวบ้านนำผ้าออกมาซักริมน้ำ ขับขานบทเพลงพื้นเมือง แววหวานมาตามสายลม จนเกาฟางเฟยอดไม่ได้ที่จะเปิดผ้าม่านมองหาที่มาของเสียงบทเพลงหวานไพเราะนั้น