LOGINShare
บทที่2
Last Updated:
2024-12-10 13:59:18ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด แกร๊ก
"เตอร์ เสร็จรึยังจะสายแล้วนะ" เพราะวันนี้มีเรียนช่วงเช้า และเหมือนทุกวันที่ฉันต้องมาตามเขาไปเรียนพร้อมกัน "ยังไม่เสร็จ มินช่วยเตอร์ทีซิ" เขาเดินออกมาจากห้องน้ำมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แต่ตาของฉันดันไปหยุดที่แผงอกแกร่งแถมเปลือยเปล่ามีหยดน้ำเกราะ ซิกแพคแน่นๆ นั่นอีก ทั้งตัวของเขาเวลานี้มีเพียงผ้าขนหนูที่ผูกเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่ ทั้งๆ ที่ฉันควรจะชินกับภาพนี้ที่เห็นเกือบทุกวัน ทั้งๆ ที่เขาเป็นเพื่อนสนิทของฉัน แต่ใจฉันดันสั่นไหว หน้าอดร้อนผ่าวไม่ได้เลย "ช่... ช่วยอะไร" "อืมมมม มินอยากช่วยอะไรละ หึ" พอเห็นแก้มแดงๆ ของยัยซื่อบื่อ ผมก็อดจะก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ ไม่ได้ แค่อยากจะแกล้งเธอสักหน่อย "ถอยเลยเตอร์ มา... มินเป่าผมให้" "หึ" "มินทำแซนวิชมาเผื่อ กินในรถแล้วกันเนอะ" "ในรถเหรอ เตอร์ไม่ติดนะ" "เตอร์!!" "ครับผม" ยัยซื่อบื่อจะรู้มั๊ยว่าเสียงดุของเธอนั้นมันเหมือนเสียงลูกแมวที่กำลังขู่แค่ไหน... "โหยยย อาจารย์โหดชะมัดเลย" เสียงและท่าทางงอแงของมายเกิดขึ้นหลังจากจบคลาส เมื่อความเครียดเข้ามา ร่างกายก็ต้องการปะทะของหวาน "มินนี่ ชาเย็นตัดขาต้องเข้าฉันละนะ" "ได้สิ ฉันยกน้ำตาลให้แกกับลลิลหมดร้านเลย เตอร์ มินไปกับมายและลลิลก็ได้นะ" ประโยคแรกฉันพูดเล่นกับยัยมายลลิล ก่อนที่จะหันไปพูดกับแก๊งค์หนุ่มหล่อที่คอยเดินตามหลัง "อืม เดี๋ยวตามไป" ผมที่กำลังแยกกับพวกสาวๆ ต้องหยุดชะงัก คิ้วผมผูกเป็นปมอย่างไม่มีสาเหตุสายตาเหลือบไปเห็นผู้ชายที่ชนมินเมื่อวันก่อนกำลังเดินเข้ามาหายัยซื่อบื่อที่กำลังยิ้มร่าเริงอยู่นั่น "มินใช่มั๊ยครับ เรากันต์นะ" ฉันว่าฉันคุ้นหน้ากันต์นะ แต่ฉันจำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน ยัยเพื่อนตัวแสบทั้งสองคนก็ยืนม้วนเขินไปมาให้กับความหล่อใสของผู้ชายตรงหน้าอยู่ข้างฉัน "มิน เตอร์เปลี่ยนใจแล้ว เตอร์จะไปพร้อมมินเลย" อีกแล้ว... มาอีกแล้วเสียงเข้มยิ่งกว่าอเมริกาโน่ไม่ใส่น้ำตาล... "อื้อออ ไอ้บ้าเตอร์" ฉันร้องดังลั่นไม่สนสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมา จะเพราะใคร มีเขาคนเดียวนั่นแหละที่กล้าเอามือหนามาบีบปากฉัน "ยิ้มอยู่ได้ น่ารำคาญ" "เอ้า" "กลับคอนโดเลยนะ ไม่ต้องเข้าร้าน" เขาพูดอย่างเอาแต่ใจ "ได้ไงเตอร์ มินนัดมายกับลลิลไว้นะ" "ให้ไอ้สองคนนั้นไปเป็นเพื่อน" ทั้งๆที่ เขาขับรถสปอร์ตหรู แต่ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกว่าเสียงแอร์ดังมาก ไม่มีเสียงเพลงคลอเบาเบา ไม่มีคำพูดกวนกวนออกมาจากปากเขาเหมือนเช่นทุกวัน มีแต่เขาที่ทำหน้ายักษ์เหยียบคันเร่งสุดแรง เพราะความบังเอิญตอนปีหนึ่งที่เราสองคนต้องทำรายงานคู่กัน ทำให้ฉันกับเขาเริ่มสนิทจนรวมกลุ่มสามสาวสวยของฉันกับแก๊งค์หนุ่มหล่อของเขา เขาเหมือนพลังงานบางอย่าง ไม่สิ!เหมือนเงาของฉันมากกว่า "เตอร์กินผัดกระเพรามั๊ยมินทำให้" นี่แหละหน้าที่ฉัน เป็นแม่ครัวให้เขาตอบแทนที่เขาคอยขับรถรับส่งฉัน "อืม" "enjoy na tutor ^____^" ผมเดินหลบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยชุดสบายๆ ออกมาก็สะดุดกับโน้ตที่เธอทิ้งไว้ กระเพราไข่ดาวหน้ายิ้ม "หึ" เมนูโปรดเวลาที่ผมรู้สึกหงุดหงิด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด แกร๊ก "อ้าว เตอร์" เธอหันมายิ้มให้ผมที่เปิดประตูห้องเธอเข้ามา รอยยิ้มนั่นหน่ะ ควรเป็นของผมที่เป็นเพื่อนสนิทเธอเท่านั้น ผมล้มตัวลงนอนบนโซฟาแล้วหนุนตักเธอก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่น ส่วนเธอก็นั่งทำงานส่งอาจารย์อยู่เงียบๆ ตักของยัยซื่อบื่อมันนุ่มกว่าหมอนผมซะอีก
Latest chapter
(ห้าม) รักเพื่อนสนิท บทที่34
หลังจากวันนั้นที่เขาขอฉันแต่งงาน งานแต่งของเราสองคนก็ถูกจัดขึ้นหลังจากนั้นสองเดือนทันทีที่เราฝึกงานเสร็จ เราเลือกหนึ่งในโรงแรมของกายเป็นสถานที่จัดงาน เชิญแขกและญาติผู้ใหญ่ของสองครอบครัวมาร่วมงานเกือบพันคน มีหนูมายกับลลิลเป็นเพื่อนเจ้าสาวแสนสวยของฉัน ส่วนเขาก็มีสองหนุ่มอย่างนายกับกายเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว วันนั้นเป็นวันที่เราสองคนมีความสุขมากอีกวันหนึ่ง เพราะนอกจากจะเป็นวันแต่งงานของเราสองคนแล้วยังเป็นวันรวมตัวของคนที่เรารัก และเป็นวันที่ป๊า มามี๊ คุณพ่อ คุณแม่ ของเรายิ้มกว้างกว่าวันไหนๆแต่เพราะว่าเตอร์ลางานได้แค่ห้าวันเพราะต้องกลับมาเตรียมงานขยายสาขาในต่างประเทศ และเขาก็อยากจะพาฉันไปแก้ตัวที่ตอนครบรอบหนึ่งเดือนพาฉันไปแบบกระทันหันด้วย เราเลยตัดสินใจไปฮันนีมูนกันที่ญี่ปุ่น และการแช่ออนเซนมองดูน้องฟูจิ คือหนึ่งในแพลนของฉันกับเขา แต่ก็ต้องแอบลุ้นกันอีกทีว่าเราสองคนจะเป็นผู้โชคดีได้เห็นน้องฟูจิแบบคนอื่นหรือเปล่าและคำตอบก็คือ เราเป็นผู้โชคดี เหมือนอย่างในตอนนี้ที่ฉันกำลังนอนพิงอกแกร่งอยู่ในบ่อออนเซนส่วนตัวมองดูน้องฟูจิที่ออกมาให้เรายลโฉมโดยไม่มีเมฆมาปิดบังเลยสักนิด... "มิน เตอร์อยากมีเบบี๋"
(ห้าม) รักเพื่อนสนิท บทที่33
"ถ่ายงานให้เตอร์ทั้งวัน เหนื่อยมั้ย""ไม่เหนื่อยนะ มินสนุก""แต่...""ขอค่าตัวด้วยค่ะบอส""ค่าตัวแพง ผมไม่มีจ่ายหรอกครับ""โห นี่มินทำงานฟรีหรอเนี่ย""เสียใจจัง""หึ" "เตอร์ขอจ่ายค่าจ้างเป็นดินเนอร์มื้อพิเศษแทนได้มั้ย""อืม..." "นี่ถ้าไม่ใช่เตอร์ มินไม่ยอมหรอกนะ""ขอบคุณครับผม"ฟอดผมนั่งรอเธอที่กำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่ผมออกแบบและสั่งตัดมาให้เธอโดยเฉพาะ เดรสสั้นเกาะอกขนนกสีฟ้าพาสเทลพร้อมรองเท้าแก้วส้นสูงรัดข้อ ที่ดูเข้ากันกับผมในเสื้อเชิ้ตคอจีนสีฟ้าพาสเทลเฉดเดียวกัน เพื่อพาไปดินเนอร์ที่โรงแรมหรูบนตึกที่สูงที่สุดของประเทศซึ่งผมขอปิดโซนเพื่อเธอโดยเฉพาะ พอเสียงประตูเปิดขึ้น พร้อมกับการปรากฎตัวของร่างบางน่าทะนุถนอมที่กำลังยืนส่งยิ้มให้ผม ใบหน้าของเธอถูกเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางบางเบาเผยผิวใสสุขภาพดี ปากอวบอิ่มถูกทาด้วยลิปสติกสีชมพูพีช เส้นผมสีน้ำตาลคาราเมลตรงสวยดูมีน้ำหนักปกคลุมไหล่มนเล็กน้อยราวกับไม่ได้ตั้งใจ เสริมความน่ารักด้วยเดรสสีโปรดของเธอ ผมไม่รอช้าที่จะเดินไปใส่สร้อยทองคำขาวมีจี้เป็นไข่มุกเม็ดเล็กที่ผมหยิบเตรียมมาถือไว้ที่ลำคอขาวของเธอจากด้านหลัง พร้อมกับจุมพิตลงไหล่
(ห้าม) รักเพื่อนสนิท บทที่32
เช้าวันแรกของการฝึกงาน ฉันต้องตื่นเช้ากว่าปกติ เพื่อเตรียมอาหารเช้าง่ายๆ อย่างแซนวิชทูน่าสลัดและชงกาแฟสำหรับเราสองคนไว้กินกันในรถเหมือนตอนที่ไปมหาวิทยาลัยฯ ก่อนจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักศึกษาที่ดูเรียบร้อยเพราะไม่อยากให้ใครว่าได้ทีหลังว่าไม่เหมาะสมเดี๋ยวจะกระทบไปถึงเขา"มิน เสร็จยัง""จะเสร็จแล้ว ขอห้านาที""ไม่ต้องสวยมากหรอก""เตอร์ไม่อยากให้ใครมอง""เอ้า""มีแฟนสวยเตอร์ต้องดีใจสิ""เตอร์ดีใจ แต่อยากเก็บไว้คนเดียว""ถ้าแต่งงาน เตอร์จะให้มินอยู่แต่บ้าน""ไม่ได้สิ ร้านมินละ""มินตอบตกลงแล้วนะ""ห๊ะ""หึ" ฟอดฉันหลงกลเขาอีกแล้วสินะ พอดูเรียบร้อยแล้วว่าไม่ได้ลืมอะไร เขาก็จูงมือฉันและแย่งกระเป๋าของฉันไปสะพายไว้เองจนฉันแอบคิดว่าวันเกิดเขาปีหน้าฉันจะซื้อให้เขาสักใบนึงน่าจะดี โชคดีที่เช้านี้ถนนค่อนข้างโล่งรถไม่ค่อยติด ทำให้เราสองคนมาถึงก่อนเวลาอย่างที่ตั้งใจกันไว้ เพราะถึงเขาจะเป็นลูกเจ้าของบริษัทและเป็นรองประธานบริษัท แต่เขาก็อยากเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับพนักงานและไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่โดนว่าแล้วพาลมาถึงฉันด้วย แฟนฉันน่ารักที่สุดเลย... พอถึงเวลาเริ่มงานพี่ฝ่ายบุคคลก็มาพาฉันไปส่งที
(ห้าม) รักเพื่อนสนิท บทที่31
"ทำไมมินเมื่อยจังเลย""ควรเมื่อยอยู่นะ" "หึ" "หืม?" "ก็มินเล่นไม่พัก""..." "ถ้ารู้ว่าเมาแล้วมินขยันขนาดนี้" "เตอร์จะซื้อมาไว้ที่ห้องสักลังนึง"เพี๊ยะ! มือเล็กของฉันฟาดลงไปที่ต้นแขนแกร่งทันที ก่อนจะมุดตัวลงไปในผ้าห่มปิดใบหน้าที่แดงเป็นมะเขือเทศเพราะความเขินอาย จะไม่ให้ฉันอายได้ยังไง ดูเขาพูดซิ ภาพเมื่อคืนที่ฉันทำลอยมาเป็นฉากฉากเลย แล้วเขาก็พูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยพร้อมกับรอยยิ้มกรุ่มกริ่มที่ดูมีความสุขจนน่าหมันไส้อีก แต่อยู่อยู่ฉันก็รู้สึกเหมือนว่าฉันคิดผิด เพราะภายใต้ผ้าห่มสีฟ้าผืนใหญ่มันมีอาวุธร้ายพร้อมรบซ่อนอยู่ ทั้งเขาและฉันตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมกันเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ให้ตายเถอะ! จะหนีตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว... "ยัยมิน แกจะไม่ไปฝึกงานที่บริษัทฉันจริงๆ หรอ""ฉันอยากให้แกไปด้วยจะได้ครบแก๊งค์""นั่นสิ ขาดขาเม้าท์ไปหนึ่ง เหงาแย่""ฉันก็อยากไปกับพวกแก""แต่เตอร์อยากให้ฉันไปช่วยทำพีอาร์ที่บริษัทเขา""พวกแกได้หยุดเสาร์อาทิตย์มั้ย""นัดกันไปช๊อปหรือไปกินของอร่อยกันก็ได้""หรือมาเจอกันที่นี่""อยู่ใกล้กันแค่นี่เอง"สองสาวแวะมาหาฉันที่คาเฟ่มินิมินนี่แหล่งกบดานหลักของพวกฉันเพราะเครื่องดื่ม
(ห้าม) รักเพื่อนสนิท บทที่30
สุดท้ายฉันก็ต้องเอาเสื้อแจ๊คเก็ตสีดำของเขามาใส่ทับอีกที เพื่อปกปิดรอยจางจางและเปลี่ยนลุคให้ดูเท่ห์มากขึ้น ส่วนเขาก็ฉันเสื้อเชิ้ตตัวที่ฉันรีดไว้ให้ปลดกระดุมตั้งสามเม็ดโชว์กล้ามหน้าอกแน่นแน่น ทำฉันมองตาขวางจนต้องเอาคืนโดยการโน้มคอเขาลงมาแล้วกัดเข้าที่หน้าอกขาวขาวของเขาจนเป็นรอยฟัน ซึ่งเขาก็ไม่กล้าบ่นอะไรกลับดูชอบใจด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อฉันไม่ได้เกิดเขาก็ต้องไม่ได้เกิดเหมือนกัน วินวิน"โห ลลิลแซ่บมากกก""แต่หนูมาย แกเหมือนไปวัดนะ""ผิดปกติมาก""ปกติสุดสุด ฉันแค่อยากเปลี่ยนลุคเป็นสาวเรียบร้อยบ้าง"พอมาถึงร้านเหล้าของเตอร์ เขาก็ขอแวะไปดูความเรียบร้อยในร้านแปปนึง ให้ฉันเดินมาหาเพื่อนๆ ที่โต๊ะวีไอพีที่ประจำของพวกเรา ซึ่งพอเดินมาถึงหนุ่มๆ ก็สั่งเครื่องดื่มพร้อมกับแกล้มรอไว้เรียบร้อยแล้ว ส่วนสองสาววันนี้ฉันขอมอบมงให้ลลิลเป็นสาวแซ่บที่สุด นางมาในชุดเกาะอกหนังสีดำกับกางเกงหนังสั้นสีเดียวกัน ดูมั่นและเปรี้ยวสุดสุด ผิดกับยัยหนูมายที่ปกติจะต้องเป็นสาวแซ่บแต่กลับใส่เสื้อฮู้ดสีดำตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์ขาสั้นสีดำ รองเท้าผ้าใบสีขาวจนดูแปลกตาไปเลย ส่วนกายก็แต่งตัวคล้ายๆ เตอร์เป็นปกติ แต่ที่ดูไม่ค่อยปกต
(ห้าม) รักเพื่อนสนิท บทที่29
และแล้ววันชี้ชะตาของพวกเราทั้งหกคนก็มาถึง ฉันรีบตื่นแต่เช้ามาทำอาหารเช้าง่ายๆ อย่างแซนวิชทูน่าแฮมใส่ผักสลัดกับมะเขือเทศเพื่อเพิ่มคุณค่าทางอาหารให้เขาพร้อมกับอเมริกาโน่เย็นแก้วโปรด และไม่ลืมที่จะทำแซนวิชใส่กล่องไปเผื่อเพื่อนอีกสี่คนด้วย เพื่อเป็นกำลังใจให้มีแรงพรีเซนต์และผ่านไปได้ด้วยดีจะได้ไปฉลองพร้อมกัน"เตอร์จะกินแซนวิชเลยมั้ย" "มินป้อน เตอร์จะได้ขับรถสะดวก""ใจดีจัง""อ้าปาก""อร่อย" "ไม่อยากแบ่งให้ไอ้นายกับไอ้กายกิน""ให้พวกมันไปหากินเอง""เอ้า ไม่ได้สิ""เพื่อนนะ" "หวงหมด"พอมาถึงมหาวิทยาลัยฯ ฉันกับเขาก็รีบเดินไปหาเพื่อนๆ ที่นั่งรอกันอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนมุมเดิมที่เป็นจุดนัดพบ โดยเขาที่สะพายกระเป๋าใส่แมคบุคกับเล่มรายงานทำหน้าที่ถือถุงอาหารเช้าของเพื่อนให้ ส่วนฉันก็ช่วยถือแก้วเก็บความเย็นที่ใส่กาแฟของเราสองคนไว้และรีบก้าวให้ทันเขา พอมาถึงเขาก็รีบแจกขนมให้เพื่อนสาวสองคนไม่ยอมหยิบไปให้สองหนุ่ม ฉันจึงต้องกดดันเขาด้วยสายตาอำมหิตของฉัน จนเขาชักสีหน้างอแงทำปากจิ๊จ๊ะแล้วก็ยอมแบ่งให้อีกสองหนุ่มโดนการโยนไปให้ดีที่นายกับกายรับไว้ทันไม่อย่างนั้นอดกินกันแน่ๆ ฉันจึงชี้นิ้วอย่างคาดโทษใส่เขาขอ
You may also like
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น39.8K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน81.3K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.6K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก32.2K viewsกรงสวาทคุณหมอ
ณิการ์174 viewsแพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)
พลอยแพรวา2.4K viewsพาล Blaming Her Sin
ลิขิตา Likita88 viewsสามีปลายแถว
มณีมายา/แอล/รมตี435 views
