บทที่ 28...อย่าเอาเธอไป

“นายจะไปไหนเมฆ!” ทิวากรเดินไปขวางหน้าเอาไว้ อิศราผลักอกเขาให้ออกห่าง แต่ทิวากรจับแขนของอิศราเอาไว้แน่น สายตาเย็นเยือกชวนขนลุกจ้องมองราวกับจะสะกดจิตเขาอย่างนั้น “จะไปหาผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ย?”

อิศรามองหน้าทิวากรอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับแกะมือของทิวากรออกจากลำแขนของเขาแล้วผลักออกอย่างแรง

“ใช่! ฉันจะไปหาเธอ!”

“ที่ไหนล่ะ”

“ทุกที่ที่เธอไป ฉันจะไปหาเธอ”

“แม้แต่ใน...นรก หรือบนสวรรค์? อย่างนั้นเหรอ?”

อิศราตอบโต้สายตาเย้ยหยันของทิวากรด้วยการยิ้มมุมปากอย่างยโส

“ใช่ แม้แต่ในนรก! พอใจรึยัง?”

ทิวากรถึงกับอึ้ง ก่อนจะขยับถอยไป

“ขอร้องเถอะเมฆ” วราลีปาดน้ำตา “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นังนั่นมันเดินลงมาเอง เหมือนมันจะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ มันอาจจะฆ่าตัวตายก็ได้!!!”

“ใช่ เธออาจฆ่าตัวตาย!” ทิวากรย้ำประโยคนั้นออกมาอย่างไม่รู้สึกผิด ทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่าวันนั้นวราลีมีแอลกอฮอล์ในเลือดเกินปกติ ซึ่งไม่ควรขับรถอยู่แล้ว “ก่อนเธอจะเดินออกมา นายพูดอะไรกับเธอรึเปล่าเมฆ”

“ฆ่าตัวตายงั้นเหรอ!” อิศราใจหล่นวูบ เกือบจะทรุดลงกองกับพื้น หากยังประคองตัวไว้ได้ เขาคิดไม่ตก หากบัวบูชาคิดทำอย่างนั้นจริงล่ะ หากวิบากกรรมของหญิงส