23..

"ข่าวดีอะไรคะ"

นับดาวเปิดโทรศัพท์มาอ่านไลน์แล้วโทรกลับไปทันที รณพีร์ฟังเสียงของเธอไม่ค่อยดีนัก ก่อนจะถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

"อยู่ไหนเด็กดี"

นับดาวน้ำตาร่วงหล่นมาทันที เค้าถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่สุด มือบางป้ายน้ำตาตัวเองออกช้าๆ

"หนูออกมาธุระค่ะ พี่พีร์มาหาหนูที่คอนโดได้ไหมคะ"

รณพีร์ฟังเสียงเธอร้องไห้ออกมาแล้วใจคอไม่ค่อยดี

"พี่จะไปเดี๋ยวนี้ แต่หนูหยุดร้องก่อนได้ไหม กลับบ้านดีๆ พี่จะรีบไปเลย"

นับดาวสะอื้นออกมาแล้วกดตัดสายไป เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนบางออกมาจากกระเป๋าแล้วซับน้ำตาของตัวเอง คนขับรถแท้กซี่มองอย่างอยากรู้ที่เห็นเธอร้องไห้แบบนี้ แต่เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

รณพีร์เดินเร็วๆมาที่รถของตัวเองแล้วโยนกระเป๋าเอกสารส่งๆไปด้านหลังก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ถ้ารถไม่ติดมาก ก็ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เค้าร้อนใจมากเหลือเกิน

นับดาวนั่งรอชายหนุ่มตรงหน้าล้อบบี้ เพราะเธอทำสติ้กเกอร์จอดรถเอาไว้ให้เค้าแล้ว สติ้กเกอร์เข้าออกและมีที่จอดประจำเอาไว้ให้เลย สำหรับห้องราคาสูงที่ซื้อขายขาดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นิติบุคคลยิ้มๆแกมอยากรู้ว่าสติ้กเกอร์นี้จะติดรถใคร แต่เธอไม่ได้ตอบอะไร

รณพีร์มองเห็นเธอยืนรอเค้า