Share

5

last update Last Updated: 2024-11-15 13:18:34

​" กลับบ้านเถอะ นับดาวเย็นแล้วไปพักผ่อนเถอะ "

เสียงอาจารย์รวีบอกออกมา ก่อนจะเก็บข้าวของของตัวเอง "ขอบใจมากเลยนะ ที่มาช่วยวันนี้ อาทิตย์หน้าเหลือเรียนกี่วันละ

"เรียนสามวันค่ะ วันอื่นๆหนูว่าง "

"อยากทำงานต่อไหมละ อาจารย์จะถามอาจารย์ท่านอื่นให้ "

ท่านบอกด้วยความเมตตา "หนูว่างอีกสองวันค่ะ วันที่มาเรียนหนูรับงานอาจารย์ไว้แล้วค่ะ "

"อาจารย์พีร์คะ มีงานให้นักศึกษาช่วยไหมคะ นับดาวเค้าทำงานเก่ง ละเอียดใช้ได้เลยค่ะ เค้าว่างสองวัน นะคะ

" รณพีร์เงยหน้าขึ้นมาจากกองงานของตัวเอง สมองคิดวนเวียนไปมา อยากจะให้ใก้ลก็อยาก อยากจะให้ห่างไปก็อยาก

"ถ้าช่วยเช็คงานของรุ่นน้องพอจะทำได้ไหม " รณพีร์ตอบไปแล้ว กลั้นใจรอคำตอบ

"ได้ค่ะ หนูทำได้ " เธอยิ้มหวานอย่างยินดี แล้วยกมือไห้วขอบคุณ "ขอบคุณอาจารย์รวีมากนะคะ ที่การันตีหนูให้อาจารย์รณพีร์ ไม่อยากงั้น หนูคงไม่ได้ทำงานแน่ๆ "

ช่วงเย็นวันเสาร์เป็นวันครอบครัวสินะ คนไม่มีครอบครัวก็ต้องอยู่ตามลำพัง กระเป๋าสตางค์ใบใหญ่ยี่ห้อดังถูกนำออกมาจากกระเป๋าผ้าใบสวยที่ไม่มียี่ห้อใดๆ ก่อนจะหยิบเงินสดออกมาปึกหนึ่งแล้วสอดใส่ไว้ในกระเป่าสตางค์ใบเล็กอีกใบที่ใช้ประจำ วันนี้ซื้อของเข้าบ้านสินะ มือบางเข็นรถเข็นไปตามทางก่อนจะหยิบสมุดโน้ตเล่มเล็กขึ้นมา แล้วเลือกดูของใช้ที่ต้องซื้อเข้าบ้านอย่างเหงาๆ รณพีร์แอบถามอาจารย์ร่วมภาควิชาที่การันตีผลงานของลูกศิษย์สาวคนนี้

"นับดาวเค้าทำงานเลี้ยงตัวเองหรอครับ อาจารย์รวี "

"ใช่ค่ะ ทำงานดีนะคะ ผลการเรียนก็ดี เทอมนี้แกก็เรียนกับอาจารย์ไม่ใช่หรอคะ "

"ครับ เทอมนี้เรียนกับผม "

"ฝากแกด้วยนะคะ มีงานอะไรแกรับทำหมด แกไม่เกี่ยงงาน ได้มากได้น้อยก็รับหมด "

รณพีร์นิ่งใช้ความคิด หน้าตาดีแบบนี้ไปทำงานอย่างอื่นจะได้มากกว่านี้หรือเปล่า ช่วยงานแบบนี้ จะได้เท่าไหร่กันเชียว วันละสองร้อยสามร้อย เท่านี้แหละมั้ง

ภาพเพื่อนๆหลายคนในเฟสบุ้คพากันอัพรุปไปเที่ยวไปกินกันตามสถานที่ต่างๆ แต่เธอกลับนั่งหงอยเหงาเพียงคนเดียว ไม่ใช่ไม่อยากคบ ไม่ใช่ว่าไม่อยากสนิทกับใคร แต่ความสนิทใจที่เคยให้มันถูกทำลายไปพร้อมกับการเออออตามกันเท่านั้นเอง

"ไปเถอะนะ ไปเที่ยวกัน "

เสียงเพื่อนๆในห้องชวนกันไปเที่ยวสถานบันเทิงแห่งหนึ่งเธอไม่อาจปฎิเสธได้ จึงต้องติดสอยห้อยตามไป และที่นั่นเอง สถานที่ที่คนพาไปย้ำหนักหนาว่าไม่ตรวจบัตร กลับเจอตำรวจเข้าไปทลายในกลางดึกคืนนั้น นับดาวยืนร้องไห้กระซิกด้วยความกลัว ทุกคนมีพ่อแม่มาช่วยดูแลกันหมด ตำรวจขอแค่ผุ้ปกครองของเพื่อนมาเซ็นต์รับรองให้เท่านั้น เพื่อจะปล่อยตัวกลับบ้าน แต่ไม่มีใครสักคนเคียงข้างเธอในคืนนั้น เธอต้องรอจนกว่าจะเช้าและโทรหาคุณลุงทนายที่มาทันทีที่เธอโทรไป ตั้งแต่นั้นมา เธอจึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปแล้ว เธอไม่มีใครเลย

รณพีร์เดินกระวนกระวายอยู่ในบ้านของตัวเอง เค้ารู้สึกห่วงใยเธอมาก มากกว่านักศึกษาคนไหนๆ กว่า5ปีที่ทำงานมา เค้าไม่เคยสักครั้งที่จะเป็นแบบนี้กับใคร หลังจากหย่าขาดกับพลอยไพลินมาแล้วเกือบสามปี เค้าก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานใช้หนี้ใช้สิน จนมาเบาบางเมื่อปีนี้เอง เลยขอย้ายกลับมาสอนที่วิทยาเขตนี้ เค้าอยากรู้ว่าเธอเป็นยังไง อยากรู้ชีวิตความเป็นอยู่ของเธอและที่สำคัญ อยากรู้ว่าเธอมีใครหรือยังเท่านั้นเอง

ตัวเลขสิบหลักถูกกดลงในโทรศัพท์มือถือแล้วก็กดโทรออก แล้วก็กดวางไปอย่างรวดเร็ว ในสมองของเค้าตีกันไปมาจนปวดหัว เค้ายอมรับอย่างน่าไม่อายว่าสนใจเธอ แต่เธอจะมาชอบเค้าหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก พ่อม่ายวัยสามสิบห้าที่มีตำแหน่งเป็นอาจารย์ด้วยมันค้ำคอเค้าอยู่ แต่จะทำยังไงในเมื่อหัวใจมันเต้นผิดจังหวะไปเสียแล้ว รณพีร์กดโทรออกอีกที รอจนเสียงสัญญานดีงขึ้นด้วยใจจดใจจ่อ เธอไม่รับสาย เค้ารอจนสัญญานตัดไป แล้วถอนหายใจออกมา ถ้าฟ้ามันจะไม่เป็นใจแบบนี้ เค้าก็ต้องทำใจสินะ โทรศัพท์ถูกโยนลงที่โซฟาอย่างหงุดหงิดใจ

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ห้ามใจไม่ให้รัก    จบตอนพิเศษ

    โรงเรียนกวดวิชาเริ่มมีคนรู้จักมากขึ้นเด็กนักเรียนในอำเภอ และต่างอำเภอ เริ่มเข้ามาจับจองคอร์สล่วงหน้ากันหลายคน ใบปลิวหลายใบพร้อมใบสมัครกองอยู่เต็มโต๊ะตรงทจุดที่รับสมัครเรียน"ตอนนี้เราเปิดคอร์สเรียนเสาร์ อาทิตย์ สองวัน ถ้าพี่จะเปิดเย็นวันศุกร์อีกวัน แล้วให้นับมาช่วย นับจะว่ายังไง "อาจารย์หนุ่มถามออกมา เพราะคิดว่าตอนนี้โรงเรียนได้รับความนิยมอย่างมาก จากกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายในอำเภอ และนักเรียนต่างอำเภอที่นั่งรถมาไกลเพื่อจะได้เรียน"พี่พีร์จะไหวไหมคะ นับทำได้ค่ะ สบายมากเลย " เธอบอกออกมา แล้วจับมือเค้าเอาไว้"พี่ไม่ได้กดดันนับเลยนะครับ เราเพิ่งเริ่มต้น แต่ตอนนี้ เรากำลังได้รับความสนใจ ถ้าวันศุกร์ พี่เปิดคอร์สเล็ก 5โมง

  • ห้ามใจไม่ให้รัก    53.

    นับดาวเดินเกาะแขนเค้าเอาไว้แน่นขณะที่เดินซื้อกับข้าวในช่วงเย็น แม่บ้านแกงสำเร็จรูปยืนดูกับข้าวหน้าแผงแล้วชี้สั่งกับข้าวหลายอย่างเพื่อทานเป็นมื้อเย็น แม่ค้าวัยกลางคนยิ้มอย่างเอ็นดู"แหมมาคราวที่แล้วยังสวมชุดนักเรียนอยู่เลย มาคราวนี้มาเป็นครูแล้ว แถมยังมีแฟนด้วย" นับดาวยิ้มอายๆแล้วมองเค้าด้วยสายตาหวานฉ่ำ"ป้าเค้าจะบอกว่าพี่หลอกเด็ก" เธอแซวเค้าเสียงเบา "พี่ไม่หลอกสักนิด เด็กต่างหากหลอกพี่ ทำให้พี่หลงหัวปักหัวปำ"อาจารย์สาวยืนตกตะลึงอยู่กับภาพตรงหน้า เธอได้ยินข่าวแว่วๆมาสักพักแล้วว่าครูนับดาวและอาจารย์พีร์มาเปิดโรงเรียนด้วยกัน แต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเสียนาน มาวันนี้ภาพตรงหน้าทำเอาเธอตกตะลึง ความสนิทสนมเกินกว่าลูกศิษย์และอา

  • ห้ามใจไม่ให้รัก    52.

    ผู้ปกครองสาวสวยเดินมาส่งน้องสาวของตัวเองทุกวันจนผิดสังเกตุ ร้านทองอยู่ห่างไปจากที่โรงเรียนไม่ไกลนัก และเด็กนักเรียนของเธอก็อายุสิบกว่าปีทั้งนั้น ไม่ใช่เด็กเล็กที่ต้องมีคนคอยรับส่ง โซฟาในห้องรับแขกที่หญิงสาวคนนี้นั่งอยู่สามารถมองทะลุเข้าไปในห้องเรียนได้อย่างชัดเจน เพราะอาจารย์พีร์อยากให้คนภายนอกได้มองเข้าไปได้ และเพื่อดูว่าลูกหลานของตัวเองที่ส่งมาเรียน ตั้งใจเรียนสมค่าเรียนหรือเปล่านับดาวกำลังนั่งตรวจการบ้านของนักเรียนตัวเองอยู่ ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อเห็นว่ามีผู้ปกครองหน้าเดิมมารอน้องสาวตัวเองอยู่แล้ว น้อยคนนักที่จะมารอก่อนเวลาขนาดนี้ ไม่ใช่น้อยคนสิ ไม่มีใครมารอก่อนเวลาแบบนี้เลยต่างหาก มีแต่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นรูปร่างผอมบางตัวเล็กหน้าตาแบบสาวหมวยแถมยังแต่งตัวสวยด้วย ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย นับดาวตวัดปากกาตรวจการบ้านแบบหงุดหงิดขึ้นมาทันที ยิ่งได้เห็นเ

  • ห้ามใจไม่ให้รัก    51.

    นับดาวยืนยิ้มกว้างถ่ายรูปกับกลุ่มเพื่อนๆ ตรงหน้าหอประชุมใหญ่วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขมากที่สุดอีกวันหนึ่ง ใบหน้าสวยใสยิ้มกว้างไม่หยุด เพื่อนๆหลายคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาแวะเวียนมาถ่ายรูปไม่ขาดสาย นาวจ้างตากล้องส่วนตัวมาในราคาสูงลิบพร้อมกับบอกเพื่อนๆว่า ไม่ต้องหามาแล้ว เธอจ้างตากล้องมาเรียบร้อยแล้ว นับดาวไม่มีใครมาร่วมยินดีด้วยหรอก นอกจากเค้าคนเดียวร่างสูงที่ยืนสะพายกระเป๋าใบใหญ่ ที่ในนั้นบรรจุน้ำดื่ม ยาดม ยาหม่อง ขนมปังและพลาสเตอร์ติดแผล แล้วยังมีทิชชูเปียกและอะไรอีกสารพัด อยู่ด้านใน นักศึกษาหลายคนยกมือไห้วอาจารย์พีร์กันเป็นแถว แถมด้วยสายตาของสาวๆที่มองเค้าตาปรอย"โอ้ย นับ จารย์พีร์เรตติ้งดีเว่อร์ ดูสิสาวๆเพียบเลย"นาวสะกิดเพื

  • ห้ามใจไม่ให้รัก    50.

    รณพีร์หันมามองหมอนวดวีไอพีที่หยุดการนวดไปแล้วก็เห็นว่าตอนนี้ชุดเดรสตัวสวยหลุดออกจากตัวไปแล้ว ร่างขาวผ่องท่ามกลางแสงไฟภายในห้องนอน มีเพียงเสื้อในและกางเกงในปิดส่วนสำคัญเอาไว้เท่านั้น มือบางดึงยางรัดผมออกแล้วสยายผม ปิดหน้าอกตัวเองเอาไว้ ก่อนจะนั่งลงที่หน้าท้องของเค้า รณพีร์ใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น"มีแผนอะไรหรือเปล่า" เค้าถามออกมาอย่างกังวล นับดาวส่ายหน้าแล้วค่อยๆ เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของเค้า"หนูเห็นว่าพี่เหนื่อยก็เลยอยากให้หายเหนื่อย"เค้าพยักหน้ารับรู้ แล้วนอนดูว่าเธอจะทำยังไงต่อ มือบางปลดกระดุมเสื้อออกช้าๆแล้วค่อยๆรั้งตัวเค้ามาเพื่อถอดเสื้อออกร่างเปลือยแกร่งถูกจูบเบาๆไ

  • ห้ามใจไม่ให้รัก    49.

    นายตำรวจหนุ่มมองดูหญิงสาวหน้าใสที่สวมเดรสสีหวาน มัดผมยาวเอาไว้เรียบร้อย ที่กำลังยืนสั่งอาหารอยู่ด้วยแววตาหวานฉ่ำ"ข้าวมันเปล่า3ห่อ ไก่ต้มสับไม่เอาหนัง 1ชุดค่ะ" เสียงหวานสั่งอาหารออกมา ยิ่งทำให้คนได้ยินพอใจ น่าตาน่ารักแถมยังเสียงเพราะด้วย"ผู้กอง ทานอะไรคะ " แม่ค้าวัยกลางคนถามออกมา แล้วยิ้มทักทาย"ผมเอาข้าวมันไก่ทอดพิเศษครับใส่จานนะ" นายตำรวจสั่งแล้วเดินเข้ามานั่งในร้านตั้งใจจะมองคนที่ยืนรออาหารอยู่ออกร้าน"ได้แล้วค่ะครู " เสียงแม่ค้าบอกก่อนจะส่งถุงอาหารไปให้ "ลูกชายป้าบอกครูสอนดี้ดี ทั้งสวยทั้งเก่งเลยนะคะเนี่ย" นับดาวรับเงินทอน แล้วรีบเดินกลับมาที่ตึกของตัวเอง เธอมานานแล้ว ป่านนี้คนรอคงเป็นห่วงแล้ว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status