Mag-log inShare
13 ช่างน่าเอ็นดู
Huling Na-update:
2025-07-18 23:20:12เมื่อนึกถึงคำพูดสุดท้ายของบิดาน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาทำเอาคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงกับตกใจ
“เห้ย! คุณเป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไมเสียใจเรื่องอะไร”“ฉัน ฉันพึ่งเสียคนที่รักที่สุดในชีวิตไป คุณรู้มั้ยว่าตอนนี้หัวใจของฉันมันเจ็บจี๊ด ๆ ตลอดเวลาเลย” เธอบอกพร้อมกับจับมือเขามาทาบที่หน้าอกข้างซ้าย“ เดี๋ยวคุณทำแบบนี้ไม่ได้”“รู้มั้ยว่ามันเจ็บมาก เจ็บเหมือนคนกำลังจะขาดใจ เพราะฉะนั้นคุณเอาความทุกข์มาฝากไว้ที่ฉันนี่ ฉันไม่อยากให้ใครต้องเจ็บปวดแบบฉัน”คนเมาเริ่มพูดไม่รู้เรื่องคนอะไรจะเก็บเอาความทุกข์ของคนอื่นไปรวมกับความทุกข์ของตัวเองแล้วคนอื่นจะหายทุกข์เขาคิด แต่หากได้ระบายให้ใครสักคนฟังเขาอาจรู้สึกดีขึ้นก็เป็นได้ ยิ่งระบายกับคนแปลกหน้าที่คงไม่ได้มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วคงจะดีไม่น้อย พรุ่งนี้เขาก็จะไม่ได้อยู่ประเทศนี้แล้ว“ถ้าอย่างนั้นผมขอฝากความทุกข์ของผมไว้กับคุณนะ”“อืมว่ามาเลยพ่อหนุ่ม” หญิงสาวปรับสีหน้าจากที่ร้องไห้เมื่อสักครู่มาเป็นยิ้มหวานให้เขา“พ่อหนุ่มอย่างนั้นหรือพอเมาแล้วทำตัวเป็นแม่หมอเชียวนะ” เขาบอกยิ้ม ๆ“ผมพึ่
Pinakabagong kabanata
ห้ามใจไม่ให้รัก 31 อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อนได้มั้ย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามาได้”น้ำเสียงอ่อนเพลียของคนป่วย ที่นอนอยู่บนเตียงเอ่ยอนุญาต คนตัวเล็กจึงเดินเข้าไปโดยไม่ปิดประตู ภาพที่เห็นคือเขานอนในห้องที่มืดสนิทผ้าม่านปิดทึบ หน้าต่างปิดสนิท ดูแล้วอึดอัดอากาศไม่ถ่ายเท จึงถือวิสาสะเดินไปเปิดหน้าต่างให้ด้วยความหวังดีและต้องตกใจอีกครั้งที่ภายในห้องนอนมีแต่เอกสารวางกองเต็มโต๊ะข้างเตียงเต็มไปหมด ราวกับเขาหอบเอางานขึ้นมาทำบนนี้ด้วยอย่างนั้น“ไม่ต้องเปิดแจ๋ว”เสียงเข้มอ่อนเพลียร้องห้าม เมื่อปรับแสงไม่ได้ คิดว่าเป็นแม่บ้านที่เปิดผ้าม่าน แพรไหมมองไปตามเสียงนั้น เห็นคนป่วยหนุ่มนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง จึงตัดสินใจเปิดผ้าม่านพร้อมเปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทเข้ามาภายในห้อง“ขออนุญาตนะคะ แพรเองค่ะ มีเอกสารด่วนที่ต้องรบกวนให้คุณเซ็น”ทันทีที่ได้ยินเสียงหวานของแพรไหม นคินทร์รีบเปิดผ้าห่มขึ้นมามองหน้าคนพูดทันทีเพื่อให้แน่ใจว่า ไม่ได้ฝันไปเป็นเธอจริง ๆ“แพร”“ค่ะแพรเอง”ชายหนุ่มค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ด้วยความปวดของร่างกายที่เริ่มอักเสบหนัก จึงทำให้เผลอร้องออกมายามขยับตัวลุกขึ้น“อืม..โอ๊ย”“มาค่ะ แพรช่วยค่ะ”บอกพร้อมกับเข้าไปช่วยพยุงตัวเขาให้ลุกนั่งพิงที่ผ
ห้ามใจไม่ให้รัก 30 ห่วงใย
ทั้งสองขึ้นนั่งประจำตำแหน่งเดิม ขณะขยับตัวตอนขึ้นรถด้วยความรู้สึกเจ็บ ทำให้ชายหนุ่มส่งเสียงร้องออกมา“โอ๊ย!”“เป็นอะไรไปคะ เจ็บตรงไหน”“เจ็บหลัง”“แพรขอดูหน่อยได้มั้ย”“ไม่เป็นไรมากหรอก หน้าจะแค่ช้ำนิดหน่อยเท่านั้น”“ให้แพรดูค่ะ ไม่อย่างนั้นก็ไปหาหมอกัน”แพรไหมขึ้นเสียงดุใส่ เมื่อเห็นคนตัวโตยังดื้อดึง เห็นสีหน้าจริงจังของเธอแล้ว จึงปลดกระดุมถอดเสื้อออกให้หญิงสาวดู ทันทีที่เห็นรอยช้ำเลือดมือน้อยถึงกับต้องยกขึ้นปิดปากตัวเองไว้ด้วยความตกใจ ถึงจะไม่มีเลือดออกแต่มันเป็นรอยแดงช้ำขนาดใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะ”“นิดหน่อยครับ”“แพรว่าควรไปให้หมอตรวจดูสักหน่อย”“พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากกลับไปทายานอนพัก ก็ดีขึ้นแล้ว”“ทำไมถึงดื้อนักนะคะ” เธอบ่น“ช่วยขับรถกลับแทนหน่อยได้มั้ย”“คือว่าแพรขับรถไม่เป็นค่ะ แพรไปตามคนมาช่วยดีมั้ยคะ”“ไม่ต้อง ผมขับเอง”“เป็นแบบนี้จะขับไหวหรือคะ”“ไหวครับ”ด้วยความปวด หลังขับออกไปได้เพียงไม่นาน นคินทร์เริ่มปวดมากจนทนไม่ไหว จึงแวะจอดรถพักที่ปั๊มน้ำมัน“ปวดมากหรือคะ”“อืม”“รออยู่ในรถก่อนนะคะ แพรจะลงไปซื้อยาแก้ปวดมาให้”“ครับ”ใบหน้าหล่อตอนนี้คิ้วหนาขมวดผูกกันเป็นโบพยักหน้ารับพร้อมก
ห้ามใจไม่ให้รัก 29 ผู้ช่วยส่วนตัว
23.02น.Din : ผมถึงบ้านแล้วนะครับPrae Mai : ค่ะDin : ไม่ต้องเป็นห่วงผมปลอดภัยดี แต่รถติดมากPrae Mai : ใครเป็นห่วงคะDin : ก็เผื่อคนแถวนี้จะเป็นห่วงผมPrae Mai : หลงตัวเองDin : เปล่าหลงตัวเองแต่กำลังหลงคุณPrae Mai : คุณดินDin : ครับPrae Mai : ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวไปนอนแล้วนะคะDin : ครับฝันดีครับPrae Mai :ฝันดีคะนี่เป็นการส่งข้อความจีบเธออย่างเป็นทางการแต่ละข้อความที่ส่งมา ทำเอาหัวใจของเธอพองโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้มีความรู้สึกเช่นนี้ ก็คงตั้งแต่ป๊อปปี้เลิฟสมัยมัธยมต้นซึ่งเป็นรักใส ๆ ในวัยเรียนเท่านั้นและต้องเลิกรากันไปเพราะเธอต้องย้ายโรงเรียนเช้านี้เป็นอีกวันที่นคินทร์เข้ามาทำงานตามปกติ แต่วันนี้เขามีเรื่องด่วนที่ต้องเข้าไปจัดการ เขาได้รับโทรศัพท์เกี่ยวกับงานที่น่าจะเจอปัญหาใหญ่อีกหนึ่งงาน ทำให้วันนี้เขาต้องเข้าตรวจพื้นที่หน้างานที่มีปัญหาและต้องเข้าไปจัดการด้วยตัวเอง“แพรเตรียมข้อมูลโครงการที่นครปฐมให้พร้อมอีกครึ่งชั่วโมงเราจะไปที่นั่นกัน”“เราเหรอคะ”“ใช่ครับผมกับคุณ ถ้าพร้อมแล้วบอกผมได้เลย”“ค่ะ”เมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของชายหนุ่ม ก็รู้ในทันทีว
ห้ามใจไม่ให้รัก 28 โรคเตียงดูด
ยิ่งคิดก็หวนให้นึกถึงภาพวันนั้น วันแรกที่ได้พบกับเธอวันนั้นเธอก็ช่วยเขาจนหมดแรงแบบนี้เช่นกัน มันคงเป็นนิสัยของเธอสินะ อันที่จริงจะโทษเธอฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เป็นเขาเองที่ละเลยเธอสนใจแต่งานตรงหน้าจนลืมใส่ใจเธอ“ผมขอโทษ ต่อไปถ้าถึงเวลาก็ต้องกินผมสั่งให้ทำอะไรก็ต้องให้ผมรอ ถ้าคุณเป็นอะไรไปผมจะทำยังไง”“ก็หาผู้ช่วยคนใหม่ไงคะ”“ไม่ได้เหรอหาคนที่ถูกใจมันยากนะ”“ไม่บ่นได้มั้ยคะ ฉันไม่มีแรงจะเถียงด้วย” ชายหนุ่มเผลอยิ้มให้กับคำพูดของเธออย่างสุขใจ เด็กอะไรช่างพูดช่างเจรจา“งั้นก็พักเถอะถึงร้านอาหารแล้วผมจะบอก”“ว่าแต่คุณอยากกินอะไร”“.…..” ไม่มีสัญญาณตอบกลับ จากคนด้านหลัง มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอออกมาให้ได้ยิน“ให้ตายสิ หลับไปแล้วหรือเนี่ย เหนื่อยทีไรเป็นต้องหลับได้ตลอดเลยสินะ”“อืม หอมจัง”เมื่อได้กลิ่นหอมของอาหารโชยมา ทำให้หญิงสาวที่หลับไปนานเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา ทันทีที่เธอลืมตาตื่นขึ้น ก็พบข้าวมันไก่จา
ห้ามใจไม่ให้รัก 27 ชิน
หลังประชุมเสร็จต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำงาน นคินทร์เองก็กลับมาทำงานต่อที่ห้อง ก่อนจะคิดขึ้นได้ว่า ต้องรีบหาโรงงานไม้เพื่อขึ้นแบบ“คุณแพร วันนี้ผมมีนัดอีกมั้ย”“ไม่มีแล้วค่ะ”“งั้นดีเลย คุณไปเอาแผนที่โรงงานไม้ ที่ผมให้คุณหาไว้มา”“ทั้งหมดเลยเหรอคะ”“ครับ ทั้งหมด ตอนนี้เลย แล้วมาเลือกวันนี้เราจะไปกัน”“เรา..” เธอย้ำพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง“ครับเรา”“แล้วคุณจะไปวันไหนคะ”“วันนี้”“ วันนี้..” เธอทวนคำเสียงดังอย่างตกใจ“ครับ คุณติดปัญหาอะไรหรือเปล่า”“ เปล่าค่ะ รอสักครู่นะคะ”แพรไหมรับคำเสียงอ่อนแรงอย่างปฏิเสธไม่ได้ ผู้ชายคนนี้จะใช้งานเธอโหดเกินไปแล้ว ทำงานเก่งก็จริงแต่เธอไม่ใช่เครื่องจักรนะ ต้องกินข้าวนี่บ่ายสองแล้วยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงเลย หิวจนตาลายไปหมดแล้วแต่ด้วยหน้าที่ ต้องทำตามที่เจ้านายสั่ง ไม่เอ่ยปากบ่นสักคำ เธอเป็นอย่างนี้เสมอ อดทนได้กับทุกเรื่องจะไม่ร้องขอความเห็นใจจากใคร แม้ว่าตัวเองจะไม่ไหวก็จะฝืนทำจนถึงที่สุด40 นาทีต่อมา.....“นี่คุณพาผมมาถูกทางรึเปล่า”“ถูกแล้วนะคะ เนี่ยก็จีพีเอสบอกให้เดินตรงมาทางนี้ห้าสิบเมตรแล้วจะมีซอยให้เลี้ยวขวา”พูดไปพลาง ตาก็มองแผนที่ในมือถือสลั
ห้ามใจไม่ให้รัก 26 รู้งาน รู้ใจ
ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมา แพรไหมมักจะสังเกตใส่ใจกับรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้เสมอ หญิงสาวไม่ได้ทำบ่อยจนน่าโมโห เธอรู้กาลเทศะว่าเวลาไหนควรทำหรือไม่ควรทำ มักเลือกเวลาที่เหมาะสมในการแสดงความห่วงใยส่วนใหญ่จะเป็นเวลาที่เขาไม่ได้ขยับร่างกายจากกองเอกสารนาน ๆ แล้วต้องพบแขกทั้งภายในและภายนอก เธอจะทำเช่นนี้เพื่อให้เขาได้ใช้เวลาสามถึงห้านาทีในการปรับอารมณ์ ให้สดชื่นขึ้น ไม่เช่นนั้นเขาจะเครียดใส่คนอื่นมากเกินไป“ขอบคุณครับ ปกติดูแลทุกคนแบบนี้ตลอดเลยหรือเปล่า”“เปล่าค่ะ ทำแค่ตอนที่คุณพ่อมีเรื่องเครียด ๆ จากงานมาท่านบอกว่าแบบนี้จะพอช่วยได้”“เหงามั้ย”“ไม่ค่ะ ฉันเริ่มชิ้นแล้ว พร้อมมั้ยคะใกล้ได้เวลาประชุมแล้ว”“ครับ”เขาพยักหน้าพร้อมกับลุกจากเก้าอี้ เดินตรงไปยังห้องประชุม ก็เห็นทุกคนมารอกันอยู่พร้อมหน้าก่อนแล้ว“ที่ผมเรียกทุกคนมาประชุมในวันนี้ ก็เรื่องปัญหาที่พวกคุณสรุปมาให้ ผมได้ทำแผนงานคร่าว ๆ มาให้ เอกสารอยู่ด้านหน้าของทุกคนแล้ว ผมอยากให้ทุกคนช่วยดูแล้ววิเคราะห์แผนงานที่ผมทำ หากใครมีข้อเสนอหรืออยากแนะนำเปลี่ยนแปลงตรงไหนแจ้งมาได้เลยครับ"เวลาผ่านไปชั่วครู่หลังที่ทุกคนได้อ่านเอกสารที่นคินทร์เตรียม
Maaari mong magustuhan
เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C46.1K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn59.4K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.6K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์72.2K viewsOne Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ
Luna of The Sea104 views1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค1.4K viewsชังรักเมียรับใช้
ดอกอ้อลู่ลม827 viewsสัญญารักของยัยตัวร้าย
สุรารักษ์172 views
