Share
บทที่ 16
Related chapters
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 17
“กัวเซียว เจ้าไปสืบมาว่าระหว่างที่ฉู่เนี่ยนซีพักอยู่ที่จวนมหาเสนาบดี ช่วงนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น”กัวเซียวสะดุ้งเมื่อได้ยินอย่างนั้น แต่ก็รับคำสั่งแล้วถอยกลับออกมาเงียบ ๆนับตั้งแต่แต่งงาน การเปลี่ยนแปลงของฉู่เนี่ยนซีก็ปรารกฏชัดต่อหน้าทุกคน ตอนนี้นางมีทักษะทางการแพทย์ที่เชี่ยวชาญ รวมถึงนิสัยและอารมณ์ก็แตกต่างไปอย่างมาก หรือว่า...นี่คือสิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีเป็นอยู่แล้วแต่ไหนแต่ไร?ซ่างกวานเยียนหยิบกิ่งไม้ขึ้นมาหักด้วยมือของนาง อารมณ์ความรู้สึกบางอย่างฉายชัดอยู่หลังแววตาราวกับเปลวเพลิงที่พร้อมโหมกระหน่ำ อยากจะแผดเผาสนามหญ้าที่อยู่ติดกันของฉู่เนี่ยนซีให้มอดไหม้ในอีกด้านหนึ่งในลานบ้านข้าง ๆ ฉู่เนี่ยนซีก็ให้อวี่ซีคอยจับตาดู ก่อนจะเรียกให้เหลียงหยวนเข้ามาในห้องโถงใหญ่ แล้วให้เสี่ยวเถายกชามาให้หญิงสาวนั่งอยู่ตรงที่นั่งหลักด้วยท่าทีที่มีเลศนัยเหลียงหยวนตะลึงอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะยืนขึ้นอย่างเย็นชา “พระชายา แบบนี้คงไม่สุภาพ ให้กระหม่อมยืนขึ้นจักดีกว่าพะย่ะค่ะ”ฉู่เนี่ยนซีหยิบชามาจากเสี่ยวเถาเบา ๆ แล้วให้อีกฝ่ายวางชาไว้บนโต๊ะข้าง ๆ “พระชายา อย่าทรงปิดบังอยู่อีกเลย” หลังจากที่เสี่ยวเถาเด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 18
ฉู่เนี่ยนซีตัวแข็งทื่อ เย่เฟยหลีเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่?ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมา “ข้าคงคิดมากไปเองสินะ”“ก็ยังคงเป็นคนเดิม แต่มีฝีมือขึ้นกว่าเดิมหน่อย ถึงอย่างนั้นก็อย่าหวังว่าจะทำให้ข้าตกหลุมรักได้”ได้ยินอย่างนั้นฉู่เนี่ยนซีก็มองเขาด้วยความประหลาดใจ นี่เขาจงใจใช้เสน่ห์ของตัวเองในการทดสอบนางอย่างนั้นหรือ?ถ้าตอนนี้นางไม่จมอยู่ในภวังค์หรือต่อยเขาออกไป ตอนนี้นางอาจจะต้องเผชิญกับคำถามที่ว่า นางคือใคร' อยู่ก็ได้เขาถูกวางยาพิษจนทำลายสมองไปแล้วหรือเปล่า หรือมักจะประเมินรูปร่างหน้าตาของตัวเองต่ำแบบนี้ตลอด?ด้วยรูปร่างหน้าตาของชายหนุ่ม แม้แต่ผู้ชายด้วยกันเองก็อาจจะต้องตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ เขาคิดว่ามีเพียงฉู่เนี่ยนซีเท่านั้นหรือที่ต้องตกตะลึงกับหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา?ฉู่เนี่ยนซีแอบกัดฟันกรอด แทนที่เขาจะสนใจตามหาคนที่ลอบสังหาร แต่กลับใช้เวลาในการสังเกตและทดสอบตัวเธอนางจึงขี้เกียจต่อกรกับเขา พยายามจะดึงข้อมือกลับมาจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย ทว่าก็ล้มเหลวจึงทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย“ท่านจะยอมหยุดหรือไม่? ข้าเองก็เคยเห็นคนหลงตัวเองมาก่อน แต่ไม่มีใครหลงตัวเองเท่าท่าน
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 19
ซ่างกวานเยียนเห็นอีกฝ่ายตกตะลึงจึงขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่หญิง? หรือว่าข้า...”ก่อนที่จะพูดจบ เย่เฟยหลีที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งด้านหลังก็ไอจนมีเลือดพุ่งออกมาทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกใจเป็นอย่างมากซ่างกวานเยียนรีบหันกลับมาแล้วเรียกหมอหลวงทันทีฉู่เนี่ยนซีก้าวเข้าไปตรวจชีพจรของเย่เฟยหลี ก็รู้สึกว่ามันอ่อนแรงลง“เป็นอะไรไปเพคะ ท่านอ๋อง?” ซ่างกวานเยียนเริ่มร้องไห้และมีน้ำเสียงสั่นเทานางดูเจ็บปวดมาก แต่ลึก ๆ ภายในดวงตากลับมีนัยของแผนการแห่งชัยชนะคิ้วของเหลียงหยวนขมวดเข้าหากันแน่น ก่อนจะหันไปหาฉู่เนี่ยนซี เมื่อเห็นว่านางยังคงสงบนิ่ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้นมา “พระชายา เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่เนี่ยนซีตอบ “ชีพจรของเขา...”ก่อนที่จะได้พูดอะไร หมอหลวงก็เข้ามา แต่หลังจากตรวจร่างกายของเย่เฟยหลีก็ต้องขมวดคิ้ว “ชีพจรของฝ่าบาทอ่อนแอมาก การอาเจียนเป็นเลือดแบบนี้ก็มาจากการที่ชีพจรเต้นไม่คงที่เช่นกัน”ซ่างกวานเยียนจับมือเย่เฟยหลีแน่น และกำลังจะร้องไห้ “อันตรายถึงชีวิตหรือไม่?”หมออาวุโสคนหนึ่งลูบเคราของเขาช้า ๆ ไม่ได้ตอบโดยตรง แต่หันมาหาฉู่เนี่ยนซีแทน “ช่วงนี้พระชายาทำการฝังเ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 20
“ข้ารับรองว่าฝ่าบาทจะไม่เป็นอันตรายจริง ๆ”หลังจากที่ได้ยินคำยืนยัน ซ่างกวานเยียนก็พยักหน้าแล้วพูดต่อ “เอาล่ะ เจ้ากลับไปได้แล้ว”หมอของราชสำนักโค้งคำนับและคุกเข่าอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าซ่างกวานเยียนไม่คิดที่จะเรียกคืนกล่องทองคำที่นางมอบให้เขาก่อนหน้านี้ เขาก็รีบจากไปอย่างสุขุม โดยได้รับความช่วยเหลือจากกัวเซียวซ่างกวานเยียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หมอจากราชสำนักมอบธูปให้กับนาง กลิ่นนี้อาจจะไปทำปฏิกิริยากับยาพิษในตัวของเย่เฟยหลี ทำให้เกิดความผิดปกติของชีพจรนางใช้ความพยายามอย่างมากในการสวมใส่เสื้อผ้าด้วยกลิ่นหอมนี้ โดยเป้าหมายมุ่งไปยังฉู่เนี่ยนซี และไม่ทำร้ายเย่เฟยหลี แต่ไม่คิดว่าฉู่เนี่ยนซีจะน่ากลัวขนาดนี้!ภายในห้องฉู่เนี่ยนซียังคงนิ่งเงียบจนกระทั่งทุกคนถอยออกไป ก่อนจะหยิบเข็มเงินขึ้นมาแล้วเอ่ยถาม “ทำไมท่านถึงเชื่อใจข้า?”เย่เฟยหลีมองไปทางอื่นแล้วเอ่ยอย่างใจเย็น “เพราะถ้าข้าตาย หนังสือหย่าร้างจะทำให้เจ้าต้องกลายเป็นคนทรยศและนอกใจไปตลอดชีวิต มหาเสนาบดีฉู่เองก็คงไม่สามารถทนต่อคำพูดเช่นนี้ได้เช่นกัน”อารมณ์ที่ยังคงค้างคาอยู่ในใจของฉู่เนี่ยนซีหายไปทันทีนางคิดจริง ๆ เย่เฟยหลีเริ่ม
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 21
ฉู่เนี่ยนซีเหลือบไปมองเขาวูบหนึ่ง “มิใช่ว่าข้าหวาดระแวงสงสัย เพียงแต่ที่นี่ต่างที่แลดูน่าสงสัย”เย่เฟยหลีตะลึงไปเล็กน้อยจากที่ผ่านมา เขาก็ไม่ได้พบฉู่เนี่ยนซีอีกนางกำลังนำกิ่งไม้ที่หักมาก้านนั้นออกไปจากเรือนของตน ทั้งยังเรียกให้เหลียงหยวนคอยเฝ้าที่นี่ให้ดี ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปได้และจนเมื่อกระทั่งตะวันคล้อยลับฟ้าทางทิศตะวันตก ฉู่เนี่ยนซีก็ไม่ได้กลับมาอีก เพียงแต่ส่งคนมารายงานให้ทราบเท่านั้น ทั้งยังบอกว่าเขานั้นมีไข้เล็กน้อย วันนี้จึงไม่เหมาะที่จะฝังเข็มเย่เฟยหลีมองหญ้าบนริมหน้าต่างด้วยอาการขบคิดไม่เข้าใจ แล้วมองไปทางเหลียงหยวน “นางไปทำอะไรแล้ว?”เหลียงหยวนนิ่งไปชั่วครู่ แล้วจึงค่อยได้สติถึงสิ่งที่ท่านอ๋องบ่งชี้สมควรเป็นฉู่เนี่ยนซี“เรียนนายท่าน พระชายาเก็บตัวอยู่ในเรือนของตนมาหนึ่งวัน โดยไม่พบกับผู้ใด”ความจริงแล้วเหลียงหยวนก็รู้สึกสับสนอยู่เล็กน้อย เมื่อสามวันก่อนพระชายายังสาบานว่าจะเชื่อมั่นต่อเขา และจะรักษาท่านอ๋องให้หายดี เหตุใดวันนี้ถึงได้...ทิ้งสิ่งที่จะทำไปเสียแล้ว?เย่เฟยหลียิ้มจาง ๆ จนเหมือนกับอ่านความคิดอ่านของเขาได้ “เจ้ามิต้องกังวลไป คาดว่านางคงจะสังเกตเห็นอันใดเ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 22
“ข้าวปลาอาจสามารถกินวุ่นวายได้ แต่วาจานั้นกลับไม่สามารถกล่าววุ่นวายได้” ฉู่เนี่ยนซีหรี่ตาลงเล็กน้อย ถึงแม้น้ำเสียงจะสงบ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแฝงไว้ด้วยแรงกดดันซ่างกวานเยียนที่เมื่อเห็นแววตาของนาง ก็อดที่จะประหม่าเล็กน้อยไม่ได้ แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น อีกทั้งนางยังเก็บอารมณ์ความรู้สึกไว้ภายใน ยืดอกหลังตรง “นี่พี่หญิงคิดจะข่มขู่ข้างั้นหรือ?”เมื่อกล่าวมาเช่นนี้ เย่เฟยหลีก็กวาดตามองไปยังซุปยาสีดำทมิฬโดยเร็ว แววตาถึงกลับแปรเปลี่ยนเป็นลึกลับสุดคาดเดาซ่างกวานเยียนไม่รอให้ฉู่เนี่ยนซีกล่าววาจา ก็หันไปตะโกนเรียกกับทางด้านนอกที่นั้นถึงกับก็มีผู้คุมสองนายคุมตัวคนผู้หนึ่งเข้ามา และคุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฟยหลี“ท่านพี่หลี วันนี้สาวใช้ของข้าบังเอิญได้ยินคนผู้นี้สนทนากับคนผู้หนึ่ง ว่าจะวางยาพิษไว้ในยาของท่านอ๋อง แล้วจะหนีไปด้วยกัน เยียนเอ๋อร์จึงได้ให้คนไปคุมขังเขาไว้”คนผู้นั้นนับว่าได้รับความตื่นตระหนกอย่างรุนแรง ถึงกับเนื้อตัวสั่นเทิมไม่พูดไม่จาอยู่นานซ่างกวานเยียนได้ลดเสียง และเย็นชาขึ้นเล็กน้อย “ขอเพียงเจ้าพูดความจริงออกมา ท่านอ๋องย่อมใคร่ครวญด้วยตัวเอง!”ผู้ที่ตัวสั่นคุกเข่านั้น ถึงกับ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 23
ฉู่เนี่ยนซีเหลือบไปมองซ่างกวานเยียนที่หน้าซีด ลึก ๆ รู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่งก็แค่นี้ จะจัดการกับเจ้าแทบไม่จำเป็นต้องคิดอะไรเลยต่างคนต่างมีความคิดที่แตกต่าง ฉู่เนี่ยนซีจึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ในยานี้ย่อมถูกโรยไว้ด้วยผงพิษไว้เป็นแน่ แต่ทว่ากลับไม่ใช่ยาพิษอันใด เพียงแต่จะแสดงอาการทางผิวหนังเท่านั้น พวกเจ้าดู”ในระหว่างที่พูด นางก็ชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเองสุดท้ายบนใบหน้าที่ไม่มีแม้แต่แผล และลำคอก็เริ่มแดงเล็กน้อย ฉู่เนี่ยนซีเริ่มพับแขนเสื้อ จนเผยให้เห็นแขนที่ขาวผ่องนั้นเริ่มค่อย ๆ กลายเป็นสีแดง“นี่มัน...”เย่เฟยหลีเข้าใจความตั้งใจของนางได้ทันที จึงได้เลิกชายเสื้อของตนขึ้น ถึงแม้ใบหน้าของเขาจะแดง แต่ว่าตรงแขนกลับมีสีผิวที่ปกติ“ยาชนิดนี้สามารถทำให้ดูเหมือนมีไข้อ่อนอย่างแน่นอน แต่กลับมีไข้อ่อนที่ต่างไปจากท่าน” ฉู่เนี่ยนซีใช้ท่าทางที่ไม่รีบร้อนไม่ช้าเกิน เพื่อให้ซ่างกวานเยียนแสดงท่าทีออกมา “คาดว่าคงมีคนจงใจหาสมุนไพรที่ทำให้มีไข้คล้ายกับท่าน เพื่อจะโยนความผิดมาที่ข้า”แม้นางจะพูดอย่างมีเลศนัย แต่ในที่นี่ต่างก็ทราบกันดีว่าบุคคลที่นางกล่าวนั้นหมายถึงผู้ใด“วาจาเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? ไ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 24
ทันใดนั้นนางก็ดูเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ และมองไปที่อวี่ตงนังชั่วผู้นี้ยังพาองครักษ์ใหม่ถึงสี่นายมาด้วย หรือที่แท้แล้วจะมีขุมอำนาจในยุทธภพคอยหนุนหลัง?จนเมื่อเกิดอาการวิงเวียนศีรษะขึ้นอีกรอบ เย่เฟยหลีจึงยกมือขึ้นลูบหน้าผาก ข่มกลั้นความไม่พอใจไว้ แล้วถามไปว่า “ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นเป็นครั้งสุดท้าย จงพูดความจริงออกมา!”เมื่อเขามีโทสะ ชายผู้วางยาถึงกับรีบคลานมาจนถึงตรงหน้า อีกทั้งยังคลานมาจับชายอาภรณ์ของเย่เฟยหลีเพื่อวิงวอนร้องขอ โดยที่ตะโกนขึ้นเสียงดังว่า “ท่านอ๋องโปรดให้ความกระจ่างด้วย! ท่านอ๋องโปรดให้ความกระจ่างด้วย!”“คุมตัวเขาไว้! อย่าได้ให้เขาแตะต้องฝ่าบาท!” ซ่างกวานเยียนที่กลัวเกิดเหตุกลับตาลปัตร จึงรีบใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายนี้ขยิบตาให้กัวเซียวกัวเซียวรีบพุ่งออกไปทันที พร้อมกับองครักษ์หลายนายคุมตัวเขาไป และตวาดขึ้นว่า “ช่างบังอาจนัก!”“ครอบครัวผู้น้อยถูกจับไว้เป็นตัวประกัน ผู้น้อยทำไปเพราะหมดหนทางจริง ๆ”ในขณะที่ความสนใจของทุกคนถูกดึงดูดด้วยความสับสนวุ่นวาย นิ้วของกัวเซียวก็กดเข้าไปที่จุดชีพจรของชายคนนั้นอย่างแรงดวงตาของชายคนนั้นเบิกกว้าง น้ำลายฟูมปาก ล้มลงพับลงกลางกลุ่มอ
Latest chapter
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 512
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 511
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 510
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 509
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 508
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 507
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 506
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 505
- องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 504
