เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1085
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1651
ข้างแท่นบูชามีขุนนางฝ่ายพิธีการสองสามคนนั่งอยู่พวกเขาฝนหมึกเตรียมพู่กันไว้พร้อมแล้ว และเริ่มลงมือบันทึกเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปหลี่หลงหลินกล่าวช้า ๆ “วันนี้โอรสแห่งสวรรค์แห่งต้าเซี่ยไม่ได้เสด็จมา ดังนั้นเราจึงเป็นตัวแทนของพระองค์ในการยอมรับการสวามิภักดิ์และการคุกเข่าคารวะจากชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือและทุกชนเผ่า”ข่านรีบพยักหน้า “ไม่มีปัญหา!”“พิธีสาบานตน เริ่มต้น ณ บัดนี้!”ข่านออกคำสั่งบรรยากาศที่เคยจอแจก็เงียบสงบลงในทันทีหัวหน้าเผ่าและชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือต่างคุกเข่าลงกับพื้น เงียบสงัด บรรยากาศดูขรึมขลังอย่างยิ่งเหลือเพียงเสียงลมที่พัดผ่านข่านคุกเข่าบนแท่นบูชา โค้งคำนับฟ้าดินสามครั้งด้วยใบหน้าที่เปี่ยมศรัทธา “สวรรค์เบื้องบน!”“วันนี้ พวกข้าชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือขอสวามิภักดิ์ต่อราชวงศ์ต้าเซี่ยด้วยความเต็มใจ”“ขอยกย่องโอรสแห่งสวรรค์แห่งต้าเซี่ยองค์ปัจจุบันเป็นข่าน และจะเชื่อฟังคำบัญชาของพระองค์!”ชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่อยู่ใต้แท่นบูชาต่างยกมือประสาน แล้วกล่าวทวนคำพูดของข่านเมื่อครู่นี้เสียงดังกึกก้องกัมปนาท จนแทบหูดับเซียวฮ่าวยืนอยู่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1650
เมื่อได้ยินดังนั้น เซียวฮ่าวก็รีบคืนไหกระเบื้องนั้นให้แก่ทหารต้าเซี่ย แล้วพูดอย่างรำคาญว่า “เข้าไปกันให้หมด!”ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือศรัทธาในเทพเจ้าเป็นที่สุดในสายตาของพวกเขาเทพเจ้าคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มิอาจล่วงละเมิดได้สุราชั้นเลิศที่ใช้ถวายแด่เทพเจ้าเหล่านี้ พวกเขาไม่กล้ายุ่งเกี่ยวแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่าจะถูกสวรรค์ลงโทษ!หลี่หลงหลินเข้าใจในอารยธรรมของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นอย่างดีตอนที่เขาสร้างระเบิดขวดเพลิง เขาจึงไม่เลือกใช้น้ำมันดินแต่กลับใช้สุราเหินเวหาอันมีค่าดั่งทองพันชั่งแทนทั้งหมดนี้อยู่ในแผนการของหลี่หลงหลินแม้สุราเหินเวหาจะมีค่ามหาศาล แต่นั่นก็เป็นเพียงสำหรับคนอื่นสำหรับหลี่หลงหลินแล้ว เขาต้องการเท่าไหร่ ก็มีได้เท่านั้นไม่อาจเรียกว่าล้ำค่าได้เลยหากจะพูดถึงสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดในโลกนี้คำตอบก็มีเพียงหนึ่งเดียวผืนดิน!หลี่หลงหลินกวาดสายตามองไป ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล ม้าศึกที่ควบตะบึง วัวแพะที่อ้วนพีสำหรับต้าเซี่ยแล้ว สิ่งเหล่านี้ต่างหากคือสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดหลังจากวันนี้เป็นต้นไปดินแดนทางเหนือแห่งนี้ก็คือดินแดนทางเหนือของต้าเซี่ย!ท
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1649
หลี่หลงหลินเพิ่งจะเดินเข้าไปใกล้แท่นบูชา ก็มีทหารเผ่าหมานหลายนายออกมายืนขวางทาง“ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ แท่นบูชานี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเรา”“เป็นสถานที่ที่ชนเผ่าของเราใช้สื่อสารกับเทพเจ้า”“เพื่อแสดงความเคารพต่อเทพเจ้า อาวุธทุกชนิดมิได้รับอนุญาตให้นำเข้าไป”“ขอท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์โปรดเข้าใจด้วย”ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นางเริ่มรู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลนี่ชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกำลังขุดหลุมพรางทีละก้าว ๆ!เริ่มจากให้กองทัพใหญ่ตั้งค่ายอยู่นอกเมือง แล้วยังจะมายึดอาวุธของเหล่าทหารอีกหากไม่มีอะไรผิดพลาดก้าวต่อไป ตนเองก็จะกลายเป็นลูกแกะที่รอวันถูกเชือด!มีเพียงอาวุธอยู่ในมือ คำพูดจึงจะมีน้ำหนักข้อเรียกร้องให้ปลดอาวุธนี้นับว่าเกินไปจริง ๆไม่ว่าจะอย่างไรก็ยอมรับไม่ได้เด็ดขาดแต่ยังไม่ทันที่ซูเฟิ่งหลิงจะได้เอ่ยปากหลี่หลงหลินก็กล่าวขึ้นว่า “ก่อนที่จะเข้าเมือง ข้าได้กำชับเหล่าทหารแล้ว พวกเขาไม่ได้พกพาอาวุธใด ๆ ติดตัวมาเลย”เซียวฮ่าวถึงกับตกตะลึงนี่หลี่หลงหลินจะเป็นอัจฉริยะที่ไร้ผู้เทียมทานในใต้หล้าได้อย่างไร?นี่มันโง่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1648
เซียวฮ่าวเผยสีหน้าได้ใจออกมา “องค์รัชทายาทหากตอนนี้ท่านต้องการได้รับการยอมรับในฐานะท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ก็มีเพียงทางเดียวคือต้องปล่อยตัวเสด็จพ่อของข้า”“ในบรรดาชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ มีเพียงคำพูดของเขาเท่านั้นที่ถือเป็นที่สุด!”จางไป่เจิงขยับเข้าไปใกล้หลี่หลงหลิน แล้วกระซิบเสียงต่ำ “องค์รัชทายาทท่านจะเชื่อคำพูดไร้สาระของเขามิได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”“หากตอนนี้ปล่อยตัวข่านไป ก็เท่ากับปล่อยเสือเข้าป่า!”“ไม่แน่ว่าจะเกิดเรื่องเลวร้ายอะไรขึ้น!”หลี่หลงหลินเพียงยิ้มบาง ๆ แล้วโบกมือคราหนึ่ง “ปล่อย!”“จะกลัวอะไร?”“เราเพียงต้องการจะยอมรับการคุกเข่าคำนับจากพวกเจ้าชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออย่างสง่าผ่าเผยและเปิดเผย!”“เพื่อให้เจ้ายอมรับเราในฐานะท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์อย่างเต็มใจ!”“ถ่ายทอดคำสั่งของเรา ปล่อยตัวข่านทันที!”จางไป่เจิงยังคิดจะเอ่ยปากทัดทานแต่คำพูดที่มาถึงริมฝีปากแล้ว สุดท้ายก็ต้องกลืนกลับลงไปตอนนี้ไม่ว่าเขาจางไป่เจิงจะพูดอะไร ก็ล้วนแต่เป็นการสร้างขวัญกำลังใจให้ผู้อื่น และบั่นทอนอำนาจของตนเองต่อให้ร้อนใจเพียงใด เขาก็ไม่อาจทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ได้แต่การที่หลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1647
เมื่อข่านเห็นราชสำนักชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เขาก็ตื่นเต้นอย่างยิ่ง “ดูนั่น! ข้างหน้านั่นคือราชสำนักของเรา!”หลี่หลงหลินทอดสายตามองไป และพบว่าราชสำนักนั้นแตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิงนี่มันราชสำนักที่ไหนกัน?มันก็แค่พื้นที่กระโจมขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่อย่างกระจัดกระจายบนทุ่งหญ้าทั่วทุกหนแห่งเต็มไปด้วยมูลวัว ม้า และแพะในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นเหม็นนานาชนิดหลี่หลงหลินอดที่จะทอดถอนใจไม่ได้ มิน่าเล่าเผ่าหมานพวกนี้ถึงได้คิดแต่จะรุกรานต้าเซี่ยของเราเป็นเพราะพวกเขาอิจฉา พวกเขาริษยา!นี่มันใช่ที่ที่คนจะอยู่อาศัยได้หรือ?หลี่หลงหลินนำทัพใหญ่เดินหน้าต่อไปนอกราชสำนัก ปรากฏชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจำนวนมหาศาลยืนอยู่กันอย่างเนืองแน่นในอ้อมแขนของชาวบ้านต่างก็อุ้มของต่าง ๆ นานาไว้มีทั้งเนื้อวัว เนื้อแพะ สุราชั้นเลิศ นมสด...เมื่อเห็นทหารต้าเซี่ยมาถึง พวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าหลี่หลงหลินพร้อมเพรียงกัน ขวางเส้นทางเอาไว้ชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือชูของที่นำมาขึ้นเหนือศีรษะ แล้วกล่าวด้วยสำเนียงต้าเซี่ยที่ไม่ค่อยคล่องแคล่วนักว่า “ขอต้อนรั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1646
นี่เป็นครั้งแรกที่ซูเฟิ่งหลิงได้ยินคำว่า “แพง” จากปากของหลี่หลงหลิน นางจึงเอ่ยถามด้วยสีหน้าตกตะลึง “องค์รัชทายาท การจะสร้างระเบิดขวดเพลิงขึ้นมาสักขวดหนึ่ง มันสิ้นเปลืองถึงเพียงนี้เชียวหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินถอนหายใจ “ก็จริงอย่างที่เขาว่า ไม่ได้เป็นคนหาเลี้ยงครอบครัว ย่อมไม่รู้คุณค่าของข้าวของเครื่องใช้”เขาชี้ไปยังลังน้ำตาลทรายขาวที่อยู่ข้าง ๆ แล้วกล่าวว่า “น้ำตาลทรายขาวพวกนี้คือวัตถุดิบพื้นฐานในการทำระเบิดขวดเพลิง เป็นน้ำตาลทรายขาวบริสุทธิ์สูงที่ข้าตั้งใจนำมาจากทะเลตงไห่โดยเฉพาะ เพียงแค่น้ำตาลพวกนี้ก็มีราคาทัดเทียมกับทองคำแล้ว!”ทุกคนต่างตกตะลึง“ทัดเทียมกับทองคำ?”“นี่เป็นเพียงวัตถุดิบพื้นฐานที่สุดน่ะหรือ?”“ไม่น่าเชื่อเลย!”ซุนชิงไต้เอ่ยอย่างทอดถอนใจ “มิน่าเล่าองค์รัชทายาทถึงไม่ยอมให้ข้ากินน้ำตาลพวกนี้ ที่แท้ก็แพงถึงเพียงนี้นี่เอง!”หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ที่สำคัญที่สุดก็คือสุราเหินเวหาพวกนี้!”“ระเบิดเพลิงแต่ละลูกต้องใช้สุราเหินเวหาครึ่งไห”ชื่อเสียงของสุราเหินเวหานั้นโด่งดังไปทั่วแคว้นต้าเซี่ยตั้งแต่หญิงชราวัยแปดสิบไปจนถึงเด็กน้อยวัยสามขวบ ทุกคนต่างรู้ดี
บางทีคุณอาจจะชอบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋663.4K viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย361.0K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา887 viewsเจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา49 viewsตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร2.3K viewsจอมใจจอมมาร
LiHong285 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา665 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล698 views
