Share

บทที่ 1218

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
หลังสะใภ้ทั้งสี่จากไป

ภายนอกห้องหอก็กลับมาเงียบลงดังเดิม

หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ “เห็นทีพวกพี่สะใภ้ล้วนไปทั้งหมดแล้ว”

ภายใต้แสงเทียนพลิ้วไหว ใบหน้ารูปไข่ของซูเฟิ่งหลิงมองดูแล้วอ่อนโยนงดงามมากยิ่งขึ้น

หลี่หลงหลินเป่าเทียน โอบซูเฟิ่งหลิงไว้ในอ้อมกอด

ซูเฟิ่งหลิงอิงแอบอยู่ภายในอ้อมกอดของหลี่หลงหลิน พูดพึมพำ “พวกพี่สะใภ้นี่จริงๆ เลย...ทำให้ข้าอายแทบแย่”

หลี่หลงหลินหัวเราะ “พวกพี่สะใภ้ก็แค่กังวล หวังว่าพวกเราจะมีทายาทสืบสกุลให้สกุลหลี่โดยเร็วก็เท่านั้น”

มีทายาทสืบสกุลคือเรื่องใหญ่ของการแต่งงาน

ก่อนแต่งงานซูเฟิ่งหลิงเคยได้ยินพี่สะใภ้สี่กำชับมาก่อน

ซูเฟิ่งหลิงช้อนดวงตาใสซื่อไร้พิษสงขึ้นและถามว่า “จะทำเช่นไร จูบปากตอนนี้หรือ?”

หลี่หลงหลินมีเหงื่อผุด รู้สึกระอาภายในใจ “หรือว่าพี่สะใภ้สี่สอนเพียงแค่นี้? ดูท่าแล้วยังต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างข้าสอนด้วยตนเอง”

คืนนั้น

ทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดรัดรึงกันตลอดคืน เสียงเตียงสั่นไหวไม่หยุด

ตำหนักเย็น

ตำหนักเย็นที่เคยถูกไฟไหม้มาก่อนมีซากปรักหักพังทั่วทุกหนแห่ง

ฮ่องเต้หวู่ตัดสินใจลืมที่แห่งนี้ไปจนสิ้น

ไม่มีวันส่งคนมาซ่อมแซม

นอกจากตำหนักเย็นแล้ว พระร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1663

    แต่ความเป็นความตายของเขาก็ต้องให้ฮ่องเต้หวู่เป็นผู้ตัดสินด้วยพระองค์เอง!จะตายอย่างไร จะตายเมื่อใดหลี่หลงหลินไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการเขาเพียงแค่ต้องแน่ใจว่า เสิ่นชิงโจวจะต้องตาย!เคร้ง!เหล่าหัวหน้าเผ่าหมานต่างก็ชักดาบออกมา ชี้ไปทางเสิ่นชิงโจวภายในคอกวัว แสงเย็นเยียบปรากฏเด่นชัดเสิ่นชิงโจวแหงนหน้าถอนหายใจยาว “มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็คงต้องเป็นเช่นนี้!”พูดจบ เสิ่นชิงโจวก็ชักดาบที่เอวออกมาหัวหน้าเผ่าหมานหัวเราะลั่น “เสิ่นชิงโจว เจ้าคงจะบ้าไปแล้ว!”“แค่เจ้าก็คิดจะมาสู้กับพวกข้ารึ?”“ฝันไปเถอะ!”“ข้าขอแนะนำให้เจ้ายอมจำนนทันที วางอาวุธแล้วจะไม่ฆ่า!”เสิ่นชิงโจวทำหน้าขมขื่น วางดาบพาดคอตัวเอง กล่าวด้วยเสียงเย็นชา “ไม่!”“ข้าไม่มีวันยอมจำนน!”“โอรสแห่งสวรรค์ก็มีวิธีการตายในแบบของโอรสแห่งสวรรค์!”“ข้าผู้เป็นถึงราชครู ย่อมมีวิธีการตายในแบบของตัวเอง!”“ในเมื่อไม่สามารถตายอย่างยิ่งใหญ่ได้ เช่นนั้นข้าก็จะจบชีวิตของข้าด้วยตัวเอง!”“จะตาย ข้าก็จะยืนตาย!”“ข้าไม่เหมือนพวกเจ้า ที่จะเอาแต่เอาตัวรอดไปวัน ๆ!”ฉึก!เสิ่นชิงโจวชูดาบขึ้นเชือดคอตัวเองโลหิตสีแดงฉานพลันพวยพุ่งออกมา ย้อมคอ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1662

    ใบหน้าของเสิ่นชิงโจวซีดขาวราวกับกระดาษลมแรงพัดผ่านคอกวัว พัดพากลุ่มฝุ่นตลบขึ้นมาเป็นระยะแต่กลับไม่สามารถพัดพาหัวใจของเสิ่นชิงโจวให้หวั่นไหวได้เลยแม้แต่น้อยเพราะใจของเขาได้ตายไปแล้วเขารู้ว่า วันนี้หลี่หลงหลินจะต้องสังหารเขาให้ได้!ขอเพียงแค่วิหคมังกรแห่งต้าเซี่ยออกจากฝัก ก็จะต้องได้เห็นเลือด!เสิ่นชิงโจวเคยคิดถึงวิธีการตายของตัวเองมาแล้วทุกรูปแบบแต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งจะต้องมาจบชีวิตลงในคอกวัวที่สกปรกและทรุดโทรมแห่งนี้!ช่างน่าอดสูยิ่งนัก!เดิมทีเขาคือราชครูแห่งต้าเซี่ยผู้สง่างาม!อยู่ใต้คนเพียงคนเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น!เป็นผู้ที่มีอำนาจล้นฟ้าชีวิตของเขาเดิมทีควรจะมั่งคั่งรุ่งเรือง มีลูกศิษย์อยู่ทั่วหล้า ชื่อเสียงเงินทองรายล้อม ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุขจากไปอย่างเงียบสงบในความฝันอันสันติยามมีชีวิตได้รับการเคารพสักการะจากปวงประชา ได้รับความไว้วางพระทัยจากจักรพรรดิยามตายย่อมต้องได้รับการจัดงานศพอย่างสมเกียรติ ทั่วทั้งแคว้นโศกเศร้า ชื่อจารึกไว้ในประวัติศาสตร์!แต่ตอนนี้ เขากลับถูกบีบคั้นให้อยู่ในคอกวัวที่คับแคบและสกปรกแห่งนี้ไม่ยอม!ในแววตาของเส

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1661

    ปรากฏเพียงเพิงเลี้ยงวัวขนาดมหึมาที่ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว!ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยมูลสัตว์ แม้แต่ที่ที่จะวางเท้าก็ยังไม่มี“เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?”หญิงสาวที่ตกใจชี้ไปยังที่มืดสลัวในคอกวัว “ที่นั่น...ที่นั่นมีผี!”“วันนี้เดิมทีข้ามาให้อาหารวัว แต่ที่มุมนั้นมีบางอย่างที่ดูคล้ายคนมาก ข้าก็เลยตกใจจนเป็นแบบนี้”เหล่าหัวหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย “บางอย่างที่ดูคล้ายคนรึ?”“นั่นมันเสิ่นชิงโจวไม่ใช่รึ!”“จับเสิ่นชิงโจวสิ!”“เสิ่นชิงโจวอยู่ในคอกวัวนี่!”ทุกคนต่างก็กรูกันเข้าไปในคอกวัวที่เหม็นคลุ้งนั้นอย่างบ้าคลั่ง แย่งกันไปก่อนอย่างไรเสียหลี่หลงหลินก็เคยกล่าวไว้ด้วยตนเองว่า ผู้ใดที่จับเป็นเสิ่นชิงโจวได้ จะได้รับรางวัลเป็นทองคำพันตำลึง!“เสิ่นชิงโจว!”“อย่ามาซ่อนอยู่นี่เลย ออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”“...”เป็นไปตามคาด ท่ามกลางกองมูลวัว ทุกคนก็พบตัวเสิ่นชิงโจวในตอนนี้เขาปลอมตัวเป็นคนจรจัดที่เสื้อผ้าขาดวิ่นและหิวโซ หวังจะหลบหนีการตรวจค้นของทุกคนหัวหน้าเผ่าหมานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “เสิ่นชิงโจว เจ้าเลิกเสแสร้งได้แล้ว! ต่อให้เจ้าจะกลายเป็นเถ้าถ่าน ข้าก็ยังจำเจ้าได้!”ทุกคนต่างก็ปิดล้อม

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1660

    บรรดาหัวหน้าเผ่าหมานต่างก็เปลี่ยนสีหน้าในทันที เดิมทีคิดว่าหลี่หลงหลินจะไม่เอาเรื่องในอดีตมาเป็นอุปสรรค และเรื่องนี้จะผ่านพ้นไป แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด! หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเย็น: “วันนี้ข้าไม่เพียงต้องการให้พวกเจ้ายอมสวามิภักดิ์ แต่ยังต้องการให้พวกเจ้าให้คำอธิบายแก่ข้าด้วย” “หากไม่สามารถให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้ ผลที่ตามมาก็เรียบง่ายมาก” “ตาย!” สีหน้าของหลี่หลงหลินเคร่งขรึม หัวใจของบรรดาหัวหน้าเผ่าต่างก็เต้นไม่เป็นส่ำ: “ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด!” “พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่งของเสิ่นชิงโจว จึงได้ทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ไป” “อันที่จริงแล้วในใจของพวกเรานั้นเคารพท่านเป็นอย่างยิ่ง!” “ใช่แล้ว!” หลี่หลงหลินกล่าวเสียงขรึม: “เสิ่นชิงโจว? ดูเหมือนว่าเจ้าแก่คนนี้ยังไม่ตายจริงๆ” “แต่ในวันนี้เขาคงจะโชคดีไม่ได้อีกแล้ว!” เสิ่นชิงโจวหนีรอดจากมือของหลี่หลงหลินมาหลายครั้งแล้ว ซึ่งได้มาถึงขีดจำกัดความอดทนของหลี่หลงหลินแล้ว ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้เสิ่นชิงโจวหนีไปได้อีกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! หลี่หลงหลินกล่าวอย่างเรียบเฉย: “ในเมื่อพว

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1659

    ในสายตาของพวกเขา ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้กลายเป็นสมบัติของต้าเซี่ยไปแล้ว ตอนนี้ถ้าหากอยากมีชีวิตรอด ก็มีเพียงต้องยอมจำนนเท่านั้น! มิฉะนั้น สิ่งที่รอพวกเขาอยู่มีเพียงเส้นทางแห่งความตาย! ท่านข่านเหมือนสุนัขบ้า นอนอยู่บนพื้นกลิ้งไปมาไม่หยุด ซูเฟิ่งหลิงเดินตรงเข้าไป เหยียบเขาไว้ใต้ฝ่าเท้า จากนั้นยกคมกระบี่ขึ้นสูงเหนือศีรษะ กล่าวเสียงเย็น: “กระบี่สุดท้ายนี้ เพื่อต้าเซี่ยที่รุ่งเรืองชั่วนิรันดร์!” ฉึก! คมกระบี่ที่แหลมคมแทงทะลุคอของท่านข่านในทันที เห็นเพียงดวงตาของเขาเบิกกว้าง เลือดไหลออกมาจากปากไม่หยุด ร่างกายสั่นสะท้าน แล้วก็ล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง ไม่มีชีวิตชีวาอีกต่อไป ราวกับหมูที่ตายแล้ว ซูเฟิ่งหลิงโยนกระบี่ทิ้งไปข้างๆ แล้วถอนหายใจยาว นางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า พึมพำ: “ท่านปู่ ท่านเห็นหรือไม่?” “ข้าทำได้แล้ว! ในที่สุดข้าก็ล้างแค้นแทนพวกท่านแล้ว!” ในสายตาของซูเฟิ่งหลิง การสังหารท่านข่านด้วยมือตัวเองเป็นสิ่งที่นางต้องทำในชีวิตนี้! วันนี้เมื่อความแค้นของนางได้รับการสะสาง น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา! นี่คือความเจ็บปวดและความทรมานที่นางต้องทนมานับไม่ถ้วน! ซูเฟ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1658

    ท่านข่านมองไปยังร่างของเซียวฮ่าวที่ไร้ศีรษะ แนวป้องกันสุดท้ายในใจของเขาก็พังทลายลงในทันที เขาสามารถยอมรับการก้มหัวให้กับหลี่หลงหลิน เพื่อขอชีวิตอย่างน่าสมเพชได้ เขายังสามารถยอมรับการนำประชาชนชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสวามิภักดิ์ต่อต้าเซี่ยได้ แต่เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าเซียวฮ่าวต้องมาตายเช่นนี้! เซียวฮ่าวคือองค์ชายแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เขาคืออนาคตของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ! ซูเฟิ่งหลิงสังหารเซียวฮ่าวเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ฆ่าบุตรชายคนเดียวของเขา แต่ยังทำลายอนาคตของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออีกด้วย! สายโลหิตของตระกูลเซียวของเขาถูกตัดขาดแล้ว! ดวงตาของท่านข่านแดงก่ำ จ้องมองหลี่หลงหลินอย่างอาฆาต หลี่หลงหลินกล่าวเสียงขรึม: “ข้าไม่เพียงแต่กล้าสังหารลูกชายของเจ้า แต่ข้ายังกล้าสังหารเจ้าด้วย!” “ข้าจะสังหารเจ้าเพื่อล้างแค้นและทวงคืนความยุติธรรมให้กับชาวต้าเซี่ยนับไม่ถ้วน!” “ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทำเรื่องเลวร้ายมากมายนับไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าประชาชนชาวต้าเซี่ยและทหารผู้กล้าหาญมากมายเท่าใดที่ต้องล้มตายด้วยน้ำมือของทหารม้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!” “แค่ฟันลูกชาย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status