บทที่ 1395

ผลลัพธ์อยู่เหนือความคาดหมาย ภายในห้องสั่งการร้างผู้คน คล้ายถูกทิ้งร้างไปแล้ว

ฮ่องเต้หวู่ชะงัก “หรือว่ารัชทายาทหลอกเราตั้งแต่แรก ถึงได้เสียแรงมากถึงเพียงนี้สร้างเมืองใหม่ตงไห่ขึ้นมา? จากนั้นหลอกราษฎร์ผู้ลี้ภัยจากเมืองหลวงมา เพื่อให้ความร่วมมือแสดงละคนตบตาเรา?”

จางไป่เจิงพยักหน้า “ฝ่าบาท น่ากลัวว่าความจริงก็เป็นเช่นนี้ รัชทายาทวางแผนไว้ตั้งแต่แรก เพียงเพื่อโอ้อวดผลงานของตน ต้องการแสวงหาผลประโยชน์ แต่คิดไม่ถึงว่าฝ่าบาทท่านจะจับได้ว่องไวถึงเพียงนี้พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หวู่ส่ายหน้า “ไม่ได้การ เรายังตัดใจไม่ลง! เราไม่เชื่อหรอกว่ารัชทายาทจะหลอกเรา! เราจะไปดูโรงหัตถกรรม ไม่แน่ว่าเหล่าผู้ลี้ภัยอาจจะกำลังยุ่งอยู่ที่โรงหัตถกรรม”

จางไป่เจิงถอนหายใจ เอือมระอาอยู่บ้าง มนุษย์ล้วนแกล้งโง่ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก

แต่เอือมระอาผู้อ่อนแอไม่อาจเอาชนะผู้มีอำนาจได้ เขาทำได้เพียงตามฮ่องเต้หวู่ไปสำรวจโรงหัตถกรรม

เมืองใหม่ตงไห่ออกแบบได้อย่างเป็นระเบียบ ห้องสั่งการอยู่ห่างจากโรงหัตถกรรมเพียงเวลาครึ่งก้านธูป

ทุกคนเดินผ่านห้องสั่งการไปยังโรงหัตถกรรม

ฮ่องเต้หวู่นั่งบนหลังม้า เพ่งพิจโรงหัตถกรรมเงียบงันทั้งผืน รู้สึ