เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1472
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1472
ในป่าไผ่ ซูเฟิ่งหลิงอาศัยแสงจันทร์ค้นหาร่างองค์ชายห้าอยู่ในป่า ซ่า ซ่า ซ่า! เสียงดังแผ่วเบาดังมาจากในป่า ซูเฟิ่งหลิงไม่ลังเลแม้แต่น้อย พุ่งตรงไปยังทิศทางที่เสียงดังมา แต่ก็เห็นเพียงเงาดำสายหนึ่งวูบผ่านไปเบื้องหน้า ซูเฟิ่งหลิงกล่าวเสียงทุ้ม “องค์ชายเจ็ดพูดไว้ถูกต้องจริงๆ วรยุทธ์ตัวเบาขององค์ชายห้าช่างยอดเยี่ยมจริงๆ เหนือกว่าข้ามากนัก!” “หรือว่าเขาจะหนีไปได้จริงๆ แล้วหรือนี่?” ทันใดนั้น เมฆดำบนฟ้าก็สลายไป แสงจันทร์สาดส่องลงมายังพื้นปฐพี แสงจันทร์อันเจิดจ้าขับไล่ความมืดมิดออกไป ป่าไผ่พลันสว่างไสวขึ้นมาในทันที ซูเฟิ่งหลิงดีใจที่พบรอยเลือดบนพื้นใต้เท้าของตนเอง ซึ่งทอดยาวเข้าไปในป่าไผ่ ซูเฟิ่งหลิงเอ่ยอย่างดีใจยิ่งนัก “ขอเพียงตามรอยเลือดไป ก็จะต้องพบองค์ชายห้าแน่นอน! เขาบาดเจ็บจากธนู ย่อมหนีไปได้ไม่ไกล!” นางไม่ลังเลแม้แต่น้อย รีบออกเดินทาง ตามรอยเลือดเข้าไปในป่า ในขณะนี้ องค์ชายห้ากำลังอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากการบาดเจ็บที่ขาขวา และยังคงดิ้นรนหลบหนีอย่างไม่ย่อท้อ องค์ชายห้าสาปแช่งในใจอย่างไม่หยุดหย่อน ไอ้หลี่หลงหลิน! ขอเพียงให้ข้าหนีออกจากเขาเป่ยซานนี้ไ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1471
ทันใดนั้นองค์ชายห้าก็หายวับไป ปรากฏกายอีกครั้งในระยะสามจั้ง พุ่งตรงไปยังป่าไผ่ ขอเพียงเข้าสู่ป่าไผ่ได้ ไผ่ที่สูงเสียดฟ้าบังแสงตะวันเหล่านั้นก็จะเป็นโล่กำบังชั้นดีตามธรรมชาติ แม้จะมีธนูมากมายเพียงใด ก็ไม่อาจยิงถูกตัวเขาได้! หลี่หลงหลินออกคำสั่งอีกครั้งว่า “ยิงธนู! อย่าให้มันหนีไปได้!” แม้เขาจะเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ความเร็วขององค์ชายห้าก็ยังคงเกินความคาดหมายไปบ้าง หากไม่ใช่คืนนี้ที่จันทรากระจ่างแจ้ง แสงจันทร์ขาวนวลสาดส่องทั่วพื้นปฐพี ด้วยฝีเท้าที่องค์ชายห้าหายวับไปเมื่อครู่ หากเขาหลบเข้าไปในป่าไผ่ พวกองครักษ์เสื้อแพรคงไม่มีใครมองเห็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการยิงให้ถูกตัวเลย แม้ในใจขององครักษ์เสื้อแพรจะลังเลอยู่บ้าง แต่คำสั่งทหารนั้นหนักแน่นดุจขุนเขา ทุกคนไม่กล้าละเลยในหน้าที่ เหล่าทหารต่างคิดว่าวันนี้มาเพียงเพื่อล้อมจับองค์ชายห้า แต่ไม่คาดคิดว่าหลี่หลงหลินจะเด็ดขาดถึงเพียงนี้ ถึงกับต้องการกำจัดเขาให้สิ้นซาก! ซู่ ซู่ ซู่! ลูกธนูนับไม่ถ้วนแหวกอากาศยามค่ำคืน พุ่งตรงไปยังองค์ชายห้า พวกเขาทุกคนล้วนเป็นพลธนูฝีมือเยี่ยมที่จางอี้คัดเลือกมาโดยตรงจากกององครักษ์เสื้อแพรตามคำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1470
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ! ศรหมื่นดอกพุ่งออกไปพร้อมกันราวกับจะบดบังทั้งผืนฟ้าและดวงจันทร์ลูกศรแหลมคมนับไม่ถ้วนแหวกผ่านท้องฟ้ายามราตรี เปล่งประกายเย็นเยียบจับขั้วหัวใจองค์ชายแปดหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ ในม่านตาสะท้อนภาพลูกศรที่พุ่งใกล้เข้ามาทุกขณะ หัวใจพลันสั่นสะท้านอย่างรุนแรงองค์ชายห้าหลบอยู่ด้านหลังองค์ชายแปดอย่างสุดชีวิต ดวงตาฉายแววเย็นเยียบฉึก ฉึก ฉึก! ลูกศรพุ่งตรงเข้าปักทะลุทรวงอกขององค์ชายแปด ร่างของเขาถูกยิงจนพรุนราวกับตัวเม่นเพียงเห็นองค์ชายแปดใบหน้าซีดเผือด กระอักโลหิตคำใหญ่ ร่างทั้งร่างอ่อนปวกเปียกทรุดฮวบลงในอ้อมแขนขององค์ชายห้าองค์ชายห้ามองร่างขององค์ชายแปดที่ปักเต็มไปด้วยลูกศร คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ในใจบังเกิดความหวาดผวาขึ้นจับขั้วหัวใจหากมิใช่เมื่อครู่เขาไหวตัวทัน จับองค์ชายแปดมาเป็นโล่เนื้อป่านนี้คงเป็นเขาเองที่ต้องรับชะตากรรมเช่นนี้ สิ้นใจอยู่ภายใต้ห่าธนู!ความหวาดกลัวแล่นปราดเข้าสู่จิตใจขององค์ชายห้าอย่างฉับพลันเขาคาดไม่ถึงว่าหลี่หลงหลินจะเหี้ยมโหดอำมหิตถึงเพียงนี้ แม้แต่พี่น้องร่วมสายเลือดก็ยังไม่ละเว้น!ช่างสมกับเป็นผู้มีจิตใจเด็ดเดี่ยวและอำมหิตโดยแท้!องค
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1469
เพียงเห็นเขารวบนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าด้วยกัน เด็ดใบไผ่ที่กำลังร่วงหล่นกลางอากาศ จากนั้นจึงนำมาจรดริมฝีปาก เสียงหวีดแหลมใสพลันดังสะท้านก้องฟ้าพรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ! ภูเขาเป่ยซานที่แต่เดิมมืดมิดสนิท พลันสว่างวาบขึ้นด้วยแสงจากคบเพลิงนับไม่ถ้วน!องค์ชายห้าเพิ่งจะตระหนักได้ ว่าตนเองถูกเหล่าองครักษ์เสื้อแพรล้อมกรอบไว้เรียบร้อยแล้ว!ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแผนการที่หลี่หลงหลินวางไว้อย่างแยบยล!เหล่าองครักษ์เสื้อแพรต่างก็โก่งคันธนูพาดลูกศร เล็งเป้ามายังเขาเป็นตาเดียวเพียงหลี่หลงหลินออกคำสั่งเดียว ร่างของเขาย่อมถูกยิงจนพรุนเป็นรังผึ้งอย่างมิต้องสงสัย!องค์ชายห้าขมวดคิ้วมุ่น จ้องเขม็งไปยังหลี่หลงหลิน “คาดไม่ถึง ว่าเจ้าจะเตรียมการมาพร้อมถึงเพียงนี้!”หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “การที่ทำให้ข้าต้องเตรียมการถึงขั้นนี้ได้ ก็นับเป็นเกียรติอย่างสูงของเจ้าแล้ว”“บัดนี้ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้ง จงละทิ้งการต่อต้านเสีย แล้วบอกข้ามาว่าเหตุใดเจ้าจึงคิดใส่ร้ายจางไป่เจิง! ข้าจะละเว้นโทษตายให้เจ้า!”องค์ชายห้าเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมบนใบหน้า “หลี่หลงหลิน เจ้าหยุดพล่ามวาจาเหลวไหลเช่นนี้ได้แล้ว เจ้าคิดว่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1468
กล่าวจบ หลี่หลงหลินก็หันหลังเดินจากไปทันทีซูเฟิ่งหลิงแม้จะประหลาดใจอยู่บ้าง ไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลี่หลงหลินถึงขาดอีกเพียงก้าวเดียวก็จะรู้ความจริงแล้ว ทั้งที่เห็นอยู่ว่าอีกไม่นานก็จะสามารถสืบหาความจริงของเรื่องราวได้ แต่กลับต้องยอมแพ้?แต่ซูเฟิ่งหลิงเห็นท่าทีแน่วแน่ของหลี่หลงหลิน ก็ไม่กล้าพูดอะไรมากได้แต่รีบเดินตามไปในชั่วขณะที่คนทั้งสองเดินเคียงข้างกันนั้นเอง หางตาของซูเฟิ่งหลิงเหลือบไปเห็นแววตาของหลี่หลงหลินไม่ใช่!หลี่หลงหลินไม่ได้คิดจะยอมแพ้!เขากำลังหลอกล่อองค์ชายห้า!ซูเฟิ่งหลิงเข้าใจในทันที ถึงความหมายของหลี่หลงหลิน!“ลอบโจมตี!”องค์ชายห้ามองตามหลังหลี่หลงหลินไป อดที่จะถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอกมิได้เมื่อครู่เห็นอยู่ว่าความลับกำลังจะแตกอยู่แล้ว โชคดีที่เขายืนกรานคำเดียว ต่อให้หลี่หลงหลินไปทูลฟ้องต่อเสด็จพ่อ ก็ไม่มีทางทำอะไรได้เขาเพียงแค่ปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมรับ ทุกอย่างก็จะคลี่คลายได้อย่างง่ายดายมุมปากขององค์ชายห้ายกขึ้นเป็นรอยยิ้มขอเพียงครั้งนี้หลอกหลี่หลงหลินผ่านไปได้ ต่อไปเขาก็จะไม่สงสัยอะไรอีกนอกเสียจากว่าตนเองจะทำอะไรที่มันเกินเลยไปบ้างมิเช่นนั้น คนส
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1467
ลักษณะของจอกสุราเหมือนกับที่จางไป่เจิงใช้ในวันนั้นไม่มีผิด! จุดประสงค์ก็เพื่อทดสอบองค์ชายห้า ต้องการดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรองค์ชายห้าเบิกตากว้าง ราวกับเห็นภูตผี “นี่... จอกสุรานี่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร! ข้าโยนมันทิ้งไปแล้วไม่ใช่รึ!”“เป็นไปไม่ได้!”“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”องค์ชายห้าพลันได้สติ มองไปยังหลี่หลงหลิน “องค์รัชทายาท นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร?”องค์ชายห้าเพิ่งจะเข้าใจว่า ทั้งหมดนี้เป็นแผนการที่หลี่หลงหลินวางไว้จุดประสงค์ก็เพียงเพื่อให้ตนเองก้าวเข้าสู่กับดักทีละก้าวหลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “องค์ชายห้า เจ้ากำลังพูดอะไร? ข้าชักจะไม่เข้าใจเสียแล้ว”“จอกสุรานี้ข้าเพียงแค่นำมาจากตำหนักฉางเล่อของเสด็จแม่ มีสิ่งใดผิดปกติรึ?”“หรือว่าองค์ชายห้าไปขโมยจอกสุรามาจากตำหนักพระมารดา เลยร้อนตัวอยู่ตลอดเวลา?”องค์ชายห้ากัดฟันกรอด “หลี่หลงหลิน เจ้าต้องการจะพูดอะไรกันแน่! อย่ามาพูดจาอ้อมค้อมที่นี่! มีอะไรก็พูดมาตรงๆ!”ในชั่วพริบตา บรรยากาศรอบตัวองค์ชายห้าก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่เหลือเค้าของบัณฑิตที่อ่อนแอเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อยหลี่หลงหลินกล่าวเสียงหนักแน่น “องค์ชายห้า ในเมื่อ
บางทีคุณอาจจะชอบ
