บทที่ 768

หิมะขาวบนยอดเขาที่อยู่ไกลออกไป สะท้อนแสงสีเงินยวงภายใต้แสงจันทร์

มองออกไป เห็นร่างหลายร่างกำลังห้อตะบึงอยู่บนพื้นหิมะ มุ่งตรงมาทางฉินซู

ซ่างกวนอวิ๋นซีมองดูทางนั้นแล้วแค่นเสียงเย็นชา “หึ ยังกล้ากลับมาอีกรึ ในเมื่ออยากรนหาที่ตายนัก ข้าก็จะช่วยสงเคราะห์เอง!”

ฉินซูเลิกคิ้วถามว่า “หมายความว่า พวกเขาเป็นคนจากป้อมแมงป่องบินหรือ?”

ซ่างกวนอวิ๋นซีแค่นหัวเราะ “นอกจากพวกเขาแล้วจะเป็นใครได้อีก!”

ฉินซูขมวดคิ้ว พวกคนจากป้อมแมงป่องบินตายด้วยคมกระบี่มารไปแล้วนี่ พวกที่กำลังมาคงมิใช่พวกพ้องของพวกเขาหรอกกระมัง?

ขณะที่เขากำลังคาดเดา เงาร่างเหล่านั้นก็ได้มาถึงด้านหน้าแล้วและหยุดอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่จั้งเท่านั้น

คนเหล่านี้สวมชุดคลุมสีดำ อกเสื้อปักลายแมงป่องบิน เป็นสมาชิกของป้อมแมงป่องบินอย่างแท้จริง

“เฮ้ย! พวกเจ้าเป็นใคร มาทำกระไรที่นี่?” ชายร่างใหญ่สามคนถามขึ้น

“จะเสียเวลาพูดกับพวกมันหาปะไร จับมาเค้นคอถามก็สิ้นเรื่อง ลงมือ!”

ชายชุดดำอีกคนกล่าวจบก็ตั้งท่าเตรียมจะลงมือ

ทันใดนั้นเอง ซ่างกวนอวิ๋นซีก็ยิ้มแล้วหันกลับมา

เมื่อเห็นหน้าตาของนางอย่างชัดเจน ชายชุดดำหลายคนถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง

คนหนึ่งถ