共有

บทที่ 772

作者: ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง
วันรุ่งขึ้น

เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์แห่งหอดารารักษ์มารวมตัวกัน

มีผู้หนึ่งถามว่า “ศิษย์พี่เทียนหนิง เรียกพวกเรากลับมาเช่นนี้เกิดเรื่องใหญ่อันใดขึ้นหรือ?”

“ใช่แล้ว ศิษย์น้องเทียนหนิง ภารกิจทดสอบของพวกเรายังมิเสร็จสิ้น มีเรื่องกระไรเจ้าก็รีบพูดมาเถิด”

ทุกคนต่างแย่งกันกล่าวเซ็งแซ่

เย่เทียนหนิงปรับสีหน้าให้ดูเคร่งขรึม แล้วกล่าวว่า “เหล่าสหายพี่น้องร่วมสำนัก ท่านเจ้าสำนักได้ตัดสินใจแล้วที่จะให้ฉินซูมาเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่ของหอดารารักษ์ของเรา เรื่องนี้ พวกท่านไม่มีความเห็นใดเลยหรือ?”

“ฉินซู? รัชทายาทผู้รอวันปลดแห่งราชวงศ์ต้าเหยียนผู้นั้นน่ะหรือ?”

“นอกจากเขาแล้วจะเป็นใครได้อีกเล่า”

“มิใช่กระมัง? ข้าได้ยินมาว่า บุตรแห่งนักปราชญ์และผู้อาวุโสซือคงต่างก็สิ้นชีพด้วยน้ำมือฉินซู ท่านเจ้าสำนักยังให้เขามาเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่อีกหรือ?”

“ฉินซูคือศัตรูของหอดารารักษ์ของเรา ท่านเจ้าสำนักกระทำเช่นนี้ มันเหยียบย่ำจิตใจของเรายิ่งนัก”

ทุกคนพากันแสดงความคิดเห็น

เซี่ยจื่อผิงกล่าวว่า “ทุกท่าน ท่านอาจารย์อาวุโสรองได้สนทนากับท่านเจ้าสำนักแล้ว ท่านเจ้าสำนักกล่าวว่า ให้พวกเราที่มีความเห็นต่างไปสนทนาย
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 774

    ได้ยินคำกล่าวของฉินซูดังนั้น เย่เทียนหนิงและคนอื่น ๆ ต่างก็โกรธขึ้ง!“โอหัง ช่างโอหังนัก!”“รัชทายาทผู้รอวันปลด เจ้ามิเห็นหัวผู้ใดเลย หรือคิดว่าพวกเรากลัวเจ้า?”“เจ้าคนเดียวคิดจะท้าทายหอดารารักษ์ของเราทั้งหมดรึ? ฉินซู เจ้ามิคิดว่าประเมินตัวเองสูงไปหน่อยหรือไร?”“ข้าว่าเขาคงเคยชินกับการอวดเบ่งในต้าเหยียนกระมัง ถึงได้คิดว่าหอดารารักษ์ของเราจะยอมทนเขาไปทุกเรื่อง!”“ฉินซู เจ้าจะต้องชดใช้ให้แก่ความโอหังของเจ้า!”“...”ทุกคนพูดจาต่อว่าฉินซู คนละคำสองคำฉินซูแบมือกล่าวว่า “ข้าว่า พวกเรามาลงมือกันเลยดีกว่า อย่ามัวแต่พล่ามอยู่เลย ข้าเองก็ยุ่งมากเช่นกัน หากพวกเจ้ามิกล้า ก็หุบปากเสีย”เย่เทียนหนิงและคนอื่น ๆ ถึงกับพูดมิออกพวกเขามิกล้าลงมือจริง ๆ เพราะถึงอย่างไรพวกเขาทุกคนก็ต่างทราบกันดีว่า หนานกงจื่อชินและผู้อาวุโสซือคงต่างก็สิ้นชีพด้วยน้ำมือของฉินซูผู้อาวุโสซือคงเป็นยอดฝีมือระดับสวรรค์ตัวจริง หากมิใช่ผู้อาวุโสท่านอื่นยอมรับจากปาก พวกเขาคงมิเชื่อว่า ยอดฝีมือเช่นนั้นจะตายด้วยมือองค์รัชทายาทผู้รอวันปลดอย่างฉินซูท้ายที่สุดแล้ว อายุของฉินซูก็มิได้ต่างกับพวกเขามากนัก ในหมู่พวกเขายังมีผู

  • องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 773

    เมื่อคณะของพวกเขาลุกขึ้นแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดสิ่งใดเพียงเพราะร่างของซ่างกวนอวิ๋นซีแผ่แรงกดดันที่มองมิเห็นออกมา ทำให้พวกเขาหายใจลำบาก“ได้ยินมาว่า พวกเจ้าคัดค้านนักหนาต่อเรื่องที่ข้าจะตั้งฉินซูเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่หรือ?” ซ่างกวนอวิ๋นซีกล่าวด้วยน้ำเสียงสบาย ๆเย่เทียนหนิงรวบรวมความกล้า เขาพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ใช่แล้วขอรับ ท่านเจ้าสำนัก ฉินซูผู้นั้นเป็นศัตรูของหอดารารักษ์ของเรา อีกทั้งยังเป็นคนต่างแดน คนเช่นนี้จะมาเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์แห่งหอดารารักษ์ของเราได้อย่างไรขอรับ!”“ใช่แล้ว ท่านเจ้าสำนัก ถึงจะตั้งบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่ ก็ควรเลือกจากในหมู่ศิษย์รุ่นหลังของเราเอง”“มิผิดขอรับ แม้วรยุทธ์ของพวกเราจะมิได้เก่งกาจ ก็ควรจะเสาะหาจากคนในเป่ยเยียนของเรา มิใช่ให้รัชทายาทต่างถิ่นอย่างฉินซูมาเป็น!”“ฉินซูผู้นั้นเป็นเพียงรัชทายาทผู้รอวันปลดแห่งต้าเหยียน เขามิคู่ควรที่จะเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์หอดารารักษ์ของเรา!”เมื่อมีผู้หนึ่งเริ่มต้นแล้ว ทุกคนก็พากันแสดงความคิดเห็นกันอย่างคับคั่งซ่างกวนอวิ๋นซีโบกมือ คนทั้งหลายก็พลันปิดปากเงียบ!เห็นนางกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ไป เรี

  • องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 772

    วันรุ่งขึ้นเหล่าศิษย์รุ่นเยาว์แห่งหอดารารักษ์มารวมตัวกันมีผู้หนึ่งถามว่า “ศิษย์พี่เทียนหนิง เรียกพวกเรากลับมาเช่นนี้เกิดเรื่องใหญ่อันใดขึ้นหรือ?”“ใช่แล้ว ศิษย์น้องเทียนหนิง ภารกิจทดสอบของพวกเรายังมิเสร็จสิ้น มีเรื่องกระไรเจ้าก็รีบพูดมาเถิด”ทุกคนต่างแย่งกันกล่าวเซ็งแซ่เย่เทียนหนิงปรับสีหน้าให้ดูเคร่งขรึม แล้วกล่าวว่า “เหล่าสหายพี่น้องร่วมสำนัก ท่านเจ้าสำนักได้ตัดสินใจแล้วที่จะให้ฉินซูมาเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่ของหอดารารักษ์ของเรา เรื่องนี้ พวกท่านไม่มีความเห็นใดเลยหรือ?”“ฉินซู? รัชทายาทผู้รอวันปลดแห่งราชวงศ์ต้าเหยียนผู้นั้นน่ะหรือ?”“นอกจากเขาแล้วจะเป็นใครได้อีกเล่า”“มิใช่กระมัง? ข้าได้ยินมาว่า บุตรแห่งนักปราชญ์และผู้อาวุโสซือคงต่างก็สิ้นชีพด้วยน้ำมือฉินซู ท่านเจ้าสำนักยังให้เขามาเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่อีกหรือ?”“ฉินซูคือศัตรูของหอดารารักษ์ของเรา ท่านเจ้าสำนักกระทำเช่นนี้ มันเหยียบย่ำจิตใจของเรายิ่งนัก”ทุกคนพากันแสดงความคิดเห็นเซี่ยจื่อผิงกล่าวว่า “ทุกท่าน ท่านอาจารย์อาวุโสรองได้สนทนากับท่านเจ้าสำนักแล้ว ท่านเจ้าสำนักกล่าวว่า ให้พวกเราที่มีความเห็นต่างไปสนทนาย

  • องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 771

    ในใจของเย่เทียนหนิงเองก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้าง เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกผิดเมื่อแน่ใจว่าไม่มีผู้อื่นอยู่ใกล้ เขาจึงอธิบายว่า “ข้าก็บ่นไปอย่างนั้นเอง ใจจริงยังคงเคารพยำเกรงท่านเจ้าสำนักหาใดเปรียบได้”เซี่ยจื่อผิงถามว่า “ว่าแต่ ท่านอาจารย์อาวุโสรองน่าจะเลิกกักตนบำเพ็ญแล้วกระมัง?”เย่เทียนหนิงพยักหน้า “ท่านเลิกกักตนตั้งแต่เช้าตรู่วันนี้แล้ว”“แล้วอาจารย์ท่านมีความเห็นอย่างไรเรื่องแต่งตั้งฉินซูเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่?”“อาจารย์ท่านมิได้กล่าวกระไร แต่ดูจากสีหน้าของท่าน คงมิสบายใจอย่างแน่นอน”“เช่นนั้น พวกเราก็รอดูสถานการณ์ไปก่อนเถิด คำพูดของผู้อาวุโสย่อมมีน้ำหนักกว่าคำพูดของเรานับพันเท่า”เย่เทียนหนิงพยักหน้าช้า ๆ “ตอนนี้ก็ทำได้แต่เพียงเท่านี้”จากนั้น ชายทั้งสามก็เดินตรงไปยังหอดารารักษ์หอดารารักษ์ในยามนี้ซ่างกวนอวิ๋นซีกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้เบื้องหน้าของนางคือชายชราสวมชุดคลุมสีเทา!ชายชราผู้นี้รูปร่างผอมซูบ ใบหน้าซีดเหลือง ทว่าดวงตาทั้งสองข้างคมกริบราวกับดวงตาของพญาอินทรีคนผู้นั้นคือ หยางคุน ผู้อาวุโสอันดับสองแห่งหอดารารักษ์!เขาประสานมือคารวะซ่างกวนอวิ๋นซี กล่าวอ้

  • องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 770

    ฉินซูหยุดฝีเท้า มองสำรวจอีกฝ่ายด้วยความสงสัยเล็กน้อยชายผู้นี้สวมชุดคลุมสีขาว ปกเสื้อปักสัญลักษณ์เฉพาะของหอดารารักษ์เป็นคนของหอดารารักษ์จริง ๆ ด้วย!ฉินซูเลิกคิ้วถามว่า “มีธุระกระไร?”ชายผู้นั้นกล่าวด้วยท่าทางเย่อหยิ่งว่า “ได้ยินมาว่า เจ้าเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์คนใหม่ของหอดารารักษ์ของเรา?”“แล้วอย่างไรเล่า?”“หึ ข้ามานี่เพื่อเตือนเจ้า รีบไสหัวกลับต้าเหยียนของเจ้าไปเสีย เป่ยเยี่ยนและหอดารารักษ์ของเรามิต้อนรับเจ้า!”เห็นเขาว่าไร้มารยาทถึงเพียงนี้ ฉินซูก็คร้านจะโต้เถียงกับเขา เขาปัดมืออีกฝ่ายออกแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็วทว่า ชายผู้นั้นกลับมิยอมหยุด ร่างวูบไหวเข้ามาขวางทางฉินซูอีกครั้งฉินซูขมวดคิ้วอย่างเสียมิได้ กล่าวว่า “ตกลงเจ้าต้องการสิ่งใด?”ชายผู้นั้นกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เมื่อครู่ข้าพูดไปชัดเจนแล้ว หอดารารักษ์ของเรามิต้อนรับเจ้า เจ้าจงไสหัวไปเสียบัดนี้!”“แล้วหากข้ามิไปเล่า?” ฉินซูมองเขาด้วยความสนใจ“ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็อย่าโทษว่าข้าไร้ความปรานี!”ชายผู้นั้นกล่าวจบ ฝ่ามือก็ฟันลงที่หน้าอกฉินซูด้วยความเร็วดุจสายฟ้าเร็วจนเกิดเป็นเสียงแหวกอากาศเล็กน้อย!ฉินซูเพียงปัดมือเบา ๆ

  • องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน   บทที่ 769

    ชายชุดดำสองสามคนสบตากันโดยมิรู้ตัว ต่างคนต่างลังเลเมื่อเห็นดังนั้น ซ่างกวนอวิ๋นซีก็ฟาดมืออีกครั้งอย่างมิปรานีชายชุดดำอีกคนถูกนางตบจนกลายเป็นหมอกเลือด!อีกสองคนที่เหลือตกใจจนตัวสั่นเทา รีบกล่าวว่า “จุดประสงค์อีกอย่างของพวกเราคือการหาวิธีทำลายเขตต้องห้ามของหนองน้ำอัสดง แล้วปล่อยสิ่งที่ถูกผนึกอยู่ข้างในออกมาขอรับ”“ถูกต้อง ๆ นี่เป็นคำสั่งของหัวหน้าป้อมปราการของเราเอง ส่วนข้างในผนึกสิ่งใดไว้ พวกเราก็มิทราบเช่นกันขอรับ”“แล้วหน่วยสอดแนมของตงอี๋พวกนั้นไปที่หนองน้ำอัสดงด้วยจุดประสงค์ใด?” ซ่างกวนอวิ๋นซีซักถามอีกครั้งชายชุดดำตอบว่า “พวกเขาไปสำรวจตำแหน่งที่ตั้ง พยายามจะให้กองทัพใหญ่ข้ามผ่านหนองน้ำอัสดงไปโดยตรง แล้วเข้าโจมตีเมืองซิ่งหลิงแห่งเป่ยเยี่ยนของพวกท่าน”“พูดเช่นนี้ แสดงว่าตงอี๋ของพวกเจ้าคิดจะเปิดศึกจริง ๆ รึ?”“น่าจะเป็นเช่นนั้นขอรับ รายละเอียดปลีกย่อยพวกข้าน้อยก็มิทราบแน่ชัด”“ท่านเจ้าสำนัก พวกข้าน้อยสารภาพตามความเป็นจริงแล้ว ขอท่านโปรดเมตตาไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถิดขอรับ”คนทั้งสองกล่าวพลางโขกหัวคำนับกับพื้นต่อซ่างกวนอวิ๋นซีถี่ ๆซ่างกวนอวิ๋นซีโบกมืออย่างมิพอใจ “ไปให้พ้น!”ไ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status