ตอนที่ 6 กินจุ

สองชั่วโมงต่อมา….

“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่องศา พ พราวเสียว” ฉันที่นั่งขย่มอยู่บนเจ้ามังกรยักษ์ที่มีขนาดลำตัวมหึมาของพี่องศา ร้องครางจนเสียงแหบแห้งอย่างไม่เป็นภาษา

“อา….พ พราว พี่จะแตกอีกแล้วครับ” พี่องศาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานก็ร้องครางเสียงกระเส่าไม่ต่างจากฉัน

ปั้กปั้กปั้ก!!

ฉันยังคงนั่งหันหลังขย่มพี่เขาอยู่แบบนั้น ซึ่งพี่องศาเองก็สวนสะโพกขึ้นมากระแทกฉันไม่ยอมแพ้เช่นกัน จนกระทั่ง…

“อ๊า…./อา…..” เราสองคนหลุดเสียงครางออกมาพร้อมกัน ก่อนที่พี่องศาจะปล่อยให้น้ำอุ่นๆของเขาให้พุ่งเข้ามาในตัวของฉันอีกครั้ง

(มีรูปภาพประกอบใครที่ซื้ออีบุ๊กแล้วสามารถทักเข้ามาขอคิวอาร์โค้ดที่ซัมทาง F*: Summer Summer นะคะ)

“ต่ออีกไหม?” เขากระซิบมาที่ข้างกกหูของฉันเสียงแผ่ว

“พี่องศาไหวเหรอคะ อายุเยอะแล้วนะ พราวกลัวพี่หัวใจวาย” ฉันแกล้งพูดออกไป คือสามสิบนี่ฉันว่ายังไม่แก่นะ วัยกำลังดีมากเลยแหละ 

“แก่ๆอย่างพี่นี่แรงดีนะ ไม่งั้นพราวคงไม่ร้องดังไปสามบ้านแปดบ้านหรอก” อันนี้ไม่เถียงค่ะ เพราะว่าฉันร้องครางเสียงดังมาก   มากซะจนกลัวว่าข้างห้องจะได้ยิน หลังๆมาฉันเลยขึ้นไปนอนห้องเขามากกว่า เพราะห้องพี่องศาต่อให้ครางดังแค่ไหน ก็ไม่มีใครได้ยิน เพราะทั้งชั้นมีแค่สองห้องเท่านั้น คือห้องของพี่องศา กับห้องของอัลฟ่าน้องชายของเขา แล้วสองห้องนี้ก็อยู่คนละฟากกันด้วย

“พราวอยากกลับคอนโดแล้วค่ะ อยากอาบน้ำ” คือตอนนี้เหนียวเนื้อเหนียวตัวไปหมดเลย ถึงแม้ว่าแอร์ในห้องทำงานพี่องศาจะเย็นมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้ร่างกายที่มันร้อนรุ่มดั่งไฟของฉันก่อนหน้านี้หยุดผลิตเม็ดเหงื่อออกมาได้ 

“อยากกลับแล้วทำไมถึงยังไม่เลิกยั่วพี่สักที หืม” พี่องศาเริ่มซุกไซ้จมูกลงมาบนซอกคอขาวเนียนของฉันอีกแล้ว

“อื้ออ พราวยังไม่ได้ยั่วพี่เลยนะ ว้าย แล้วนี่พี่จะพาพราวไปไหนอีกคะ” ฉันถามขึ้นทันทีหลังจากที่จู่ๆพี่องศาก็ลุกขึ้นยืนจนทำให้ฉันที่นั่งหันหน้าออกไปทางเดียวกับเขาต้องรีบเอามือจับแขนทั้งสองข้างที่กำลังโอบรัดหน้าท้องแบนราบของฉันอยู่

“ตรงนี้เรายังไม่ได้ลองเลยนะ” พี่องศาพูดขึ้นหลังจากที่เขาพาฉันมาที่ตู้เก็บเอกสารขนาดเล็กที่มีความสูงระดับเอวเขาพอดี

“ทำไมพี่กินจุขนาดนี้คะ แถมยังกินดุด้วย” คือถ้าทำอีกรอบนี่ครบห้าพอดีเลยนะ 

“ก็พราวน่ากินขนาดนี้ จะไม่ให้พี่กินจุได้ไง หืม”

“อ๊า พ พี่องศา” ฉันหลุดเสียงครางออกมาทันที หลังจากที่พี่องศาแตะปลายลิ้นร้อนของเขาลงมาตวัดเลียที่ยอดอกสีชมพูของฉัน

“อีกแค่รอบเดียวนะครับ แล้วเดี๋ยวพี่พากลับคอนโดเลย” เขาเงยหน้าขึ้นมาพูดเสียงออดอ้อนกับฉัน ก่อนจะก้มลงไปดูดกินเต้าอวบทั้งสองข้างของฉันอีกครั้ง

“อื้อ พ พี่องศา อา….” 

“พี่จะเอาเข้าไปแล้วนะ” พี่องศาพูดขึ้น ก่อนจะจับขาทั้งสองข้างของฉันขึ้นพาดบ่า เขาค่อยๆดันเจ้ามังกรยักษ์ขนาดมหึมาเข้ามาในตัวของฉัน (มีรูปภาพประกอบใครที่ซื้ออีบุ๊กแล้วสามารถทักเข้ามาขอคิวอาร์โค้ดที่ซัมทาง F*: Summer Summer นะคะ)

“อื้ออ ลึก จังค่ะ” ฉันกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเมื่อเจ้ามังกรยักษ์แทรกเข้ามาอยู่ในตัวของฉันอีกครั้ง

“อา…โคตรแน่นเลยพราว แน่นมาก” พี่องศาเปล่งเสียงคำรามออกมา พร้อมกับขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น จนตัวฉันที่นอนราบไปบนตู้เอกสารสั่นไปตามแรงกระแทก

ปึกปึกปึก!!

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่องศา บ เบาหน่อยค่ะ อื้อ…”

“อดทนหน่อยนะครับคนดี” พี่องศากระแทกฉันอยู่แบบนั้นสักพักก่อนจะจับฉันเปลี่ยนท่าเป็นนอนตะแคงข้างแล้วปล่อยขาข้างนึงของฉันเป็นอิสระ แต่อีกข้างยังคงพาดอยู่บนไหล่กว้างของเขาเหมือนเดิม 

ท่านี้มันโคตรลึกเลย อึก!!

“พ พี่องศา คะ ลึก อึก! อ๊ะ อ๊ะ!” ฉันยังคงร้องครางเสียงกระเส่าอยู่แบบนั้น จนกระทั่ง….

“ซี๊ด…..พราว พี่จะแตกอีกแล้ว”

ปั่ก ปั่ก ปั่ก 

“อ๊า…”

พี่องศากระแทกเข้ามาอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่เขาจะกระตุกเกร็ง แล้วปล่อยน้ำอุ่นๆให้พุ่งเข้ามาในตัวของฉันเป็นครั้งที่ห้า ถ้าไม่นับรวมกับที่แตกใส่ปากฉันก่อนหน้านั้นนะ

“กลับได้แล้วใช่ไหมคะ” ฉันนอนมองคนตัวสูงที่ยืนอยู่กลางหว่างขาฉัน ก่อนจะเอ่ยถามเขาออกไป

“อีกรอบได้ไหมครับ”

“พราวไม่ไหวแล้วนะคะ จุก” ยิ่งเจอท่าเมื่อกี้เข้าไป จุกจนแทบอยากจะร้องไห้ มันทั้งจุกทั้งเสียวในเวลาเดียวกัน 

“จุกแค่ไหน ถึงมดลูกเลยไหม” จะไม่ถึงได้ไงก็ยาวซะขนาดนั้น นี่ยังกลัวมดลูกอักเสบอยู่เลยนะเอาจริง

“ทำไมพี่องศาชอบถามคำถามที่ตัวเองก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วหละคะ” 

“ก็พี่อยากฟังจากปากของพราวไง ไหนลองบอกหน่อยสิ ว่าของพี่มันใหญ่มันยาวขนาดไหน หืม” 

“คนบ้า พราวไม่คุยกับพี่องศาแล้ว” เรื่องทำคนอื่นอายนี่งานถนัดของเขาเลยจริงๆ

หลายวันต่อมา….

คอนโด 14.30 น.

“พี่องศาคะ คืนนี้พราวขอไปเที่ยวกับเพื่อนได้ไหม?” จู่ๆคนที่นั่งดูรายการวาไรตี้โชว์อยู่ด้านข้างผมก็พูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนเป็นลูกแมวมาให้

“เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชาย?” ที่ถามนี่เพราะเป็นห่วงเธอแหละ แล้วก็หวงด้วย

“ผู้หญิงค่ะ พราวไม่คบเพื่อนผู้ชาย” อันนี้ผมก็พอจะรู้มาบ้างว่าพราวฟ้าเธอไม่คบเพื่อนผู้ชายเลยสักคน

“แล้วไปที่ไหนกัน เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“XZ PUB ค่ะ เจ้าของเหมือนจะเป็นเพื่อนสนิทกับน้องพี่องศาเลย” อ่อ ผับไอ้เซนเองสินะ ไอ้เซนที่ว่าก็คือเพื่อนสนิทไอ้ฟ่าน้องชายผมนี่แหละ

“งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่ไปส่ง ถ้าจะกลับก็โทรมาเดี๋ยวไปรับ ตกลงไหมครับ” 

“ตกลงค่ะ งั้นเดี๋ยวพราวไลน์บอกยัยพวกนั้นก่อนนะคะ” ว่าจบเธอก็หันไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ด้านข้างเธอขึ้นมาทันที ส่วนผมเองก็ส่งข้อความหาไอ้พวกนั้นเหมือนกัน เมื่อเช้าพวกมันเพิ่งจะไลน์มาตามให้ออกไปดื่มอยู่เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ แต่ผมยังไม่ได้ตอบพวกมันไง ประจวบเหมาะกับที่พราวฟ้าจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนพอดี ผมก็เลยว่าจะไปนั่งดื่มที่ผับไอ้คามินระหว่างที่รอรับเธอ

ยอมรับตามตรงเลยว่าตั้งแต่คบกับพราวฟ้ามา ผมไม่ค่อยจะออกไปดื่มกับพวกมันสักเท่าไหร่ ก็ไม่อยากจะทิ้งน้องมันไว้คนเดียวไง จนเมื่อหลายวันก่อนพวกมันสองคนถึงขั้นหอบเอาเหล้าเอาเบียร์มาดื่มกับผมที่ออฟฟิศเลย ถึงว่าวันนั้นไอ้คามินมันไลน์มาถามว่าผมอยู่ไหน แล้วจะกลับเมื่อไหร่

คือถ้าพราวฟ้ายอมให้ผมบอกเรื่องของเรากับไอ้เพทายผมก็คงไม่ต้องมาหลบๆซ่อนๆแบบนี้หรอก จะว่าหลบๆซ่อนๆก็ไม่เชิง ปกติพวกผมไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด เพียงแต่เวลาที่ผมชวนเธอออกไปดื่มที่ผับไอ้คามิน เธอมักจะปฏิเสธทุกครั้ง หลังๆมาเวลาที่พวกมันชวน ผมก็อ้างติดงานบ้าง กลับไปนอนบ้านบ้าง แต่ความจริงคือผมติดเมียที่ชื่อพราวฟ้าครับ

หลายชั่วโมงต่อมา 21.00 น.

“ถ้าจะกลับก็โทรหาพี่นะครับ เดี๋ยวจะมารับ” ผมเอ่ยบอกร่างบางที่นั่งอยู่เบาะด้านข้างคนขับ หลังจากที่ผมขับรถมาจอดด้านหน้าผับของไอ้เซน

“โอเคค่ะ ถ้าพราวจะกลับ พราวจะรีบโทรหาพี่องศานะคะ แล้วก็สัญญาว่าพราวจะไม่ดื่มเยอะ”

“ครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ” ผมพูดขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปลูบผมเธอเบาๆ   

“งั้นพราวเข้าไปก่อนนะคะ”

จุ๊ฟ

เธอพูดขึ้นก่อนจะยื่นปากมาจุ๊บตรงแก้มของผม หลังจากนั้นเธอก็เปิดประตูแล้วลงจากรถผมไป ผมมองตามแผ่นหลังของพราวฟ้าจนเธอเดินหายเข้าไปในผับ ก่อนจะขับรถตรงไปที่ผับของไอ้คามินทันที

KM PUB 21.20 น.

“ไง อาทิตย์นี้ไม่กลับไปหาพ่อกับแม่ที่บ้านแล้วเหรอครับ ไอ้คุณองศา” ทันทีที่ผมเดินมาถึงโต๊ะประจำ เสียงไอ้เพทายก็ลอยมาทันที

“ขี้เกียจกลับ” ผมตอบมันไปแค่นั้น ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ตรงข้ามกับพวกมัน แล้วดูเหมือนว่าตอนนี้มันสองคนจะมองผมแปลกๆ

“อะแฮ่มๆ รอยตรงแก้มนี่อะไรยังไงครับมึง” รอยตรงแก้ม รอยอะไรวะ ผมขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากัน ก่อนที่จะนึกบางอย่างออก 

ผมรีบยกมือขึ้นลูบแก้มด้านซ้ายของตัวเองทันที เพราะเมื่อกี้พราวฟ้าเธอจุ๊ฟแก้มผมไง 

“รอยลิปสติกสีแดงซะด้วย นี่แอบซุกสาวไว้ไม่บอกเพื่อนเหรอครับ” แล้วไอ้เพทายก็พูดขึ้นมาอีกคนหลังจากที่ไอ้คามินพูดจบ

“อยากรู้เหรอ” ผมแกล้งถามพวกมันสองคน ก่อนที่ไอ้เพทายกับไอ้คามินจะพยักหน้าตอบมาพร้อมกัน

“ไว้ถึงเวลาจะพาแนะนำอย่างเป็นทางการ” 

“ไอ้เหี้ย/ไอ้สัส” แล้วพวกมันสองคนก็ด่าผมกลับมาทันที หลังจากที่ผมพูดประโยคเมื่อกี้นี้จบ ใจก็อยากบอกแหละ แต่ติดตรงที่พราวฟ้ายังไม่ให้บอกไง เธอบอกผมว่ารอฝึกงานเสร็จเธอจะเป็นคนบอกกับไอ้เพทายเอง ซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะไม่อยากขัดใจเธออยู่แล้ว 

ด้านพราวฟ้า

XZ PUB 23.50 น.

“อีพราว ผู้ชายคนนั้นเค้ามองมึงนานแล้วนะ” เสียงยัยแตงกวาหนึ่งในเพื่อนสนิทของฉันตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่งในผับตอนนี้

“คนไหน?” ฉันเองก็ตะโกนถามมันไป ก่อนที่มันจะพยักพเยิดหน้าไปยังโต๊ะข้างๆถัดจากพวกฉันไปประมาณสองโต๊ะ แล้วพอฉันหันไปมอง ก็เห็นผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีพอใช้ได้คนนึงนั่งส่งยิ้มมาให้ ฉันก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับเขาไปตามมารยาท

“เห้ยมึง ยิ้มทีใจแทบจะละลายเลยเว้ย” แล้วยัยนัทตี้เพื่อนสาวอีกคนนึงของฉันก็พูดขึ้นมา

“หล่อยังไม่เท่าพี่องศาของฉันเลย” ฉันบอกพวกมันไปตามจริง คืออยากจะบอกเหลือเกินว่าฉันก็มีเพื่อนนะคะ คบกันมาตั้งแต่เข้ามหาลัยปีหนึ่งจนตอนนี้จะจบกันอยู่แล้ว แต่พวกมันดันเลือกกลับไปฝึกงานที่จังหวัดบ้านเกิดของตัวเอง นี่ก็เพิ่งจะกลับมากันเมื่อเช้า เพราะวันจันทร์พวกเราต้องเข้ามหาลัยเพื่อไปปัจฉิมนิเทศ ซึ่งเป็นกิจกรรมหนึ่งของทางมหาวิทยาลัยที่ได้จัดขึ้นสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่สี่ ที่เรียนจบแล้วและกำลังจะก้าวเข้าสู่วัยทำงาน

“หมั่นไส้คนมีผัวจังเลย เมื่อก่อนใครมาจีบนี่รีบปฏิเสธทันที พอไปฝึกงานได้ไม่ถึงเดือน ก็ดันมีผัวซะงั้น ที่สำคัญโคตรหล่อ” คือไม่ต้องสงสัยว่ายัยแตงกวารู้ได้ไง ก็พอเกิดเรื่องคืนนั้นขึ้น ฉันก็รีบไลน์ไปบอกพวกมันในกลุ่มทันที 

“เอ่อใช่ แล้วนี่มึงบอกพี่ชายสุดหล่อของมึงยัง?” ยัยนัทตี้มันถามฉัน ซึ่งฉันก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบให้ไป

“แล้วมึงจะบอกเมื่อไหร่?” 

“ก็ว่าหลังจากฝึกงานเสร็จ ตอนนี้ขอทำใจก่อนกลัวโดนพี่เพทายดุอะ” อีกอย่างก็ยังไม่รู้จะเริ่มบอกยังไงด้วย คือเข้าใจปะ แบบว่าฉันรู้จักกับพี่องศามาตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสิบขวบด้วยซ้ำ ตอนนั้นฉันยังเด็กมากๆ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะอยู่ประมาณป.2 ไม่ก็ ป.3 นี่แหละ แล้วตอนนี้ดันกลายมาเป็นเมียพี่เขาซะงั้น แถมยังเป็นเพื่อนสนิทพี่ชายฉันอีก

“อ่อ แล้วกับพี่องศานี่ยังไง จริงจังถึงขั้นแต่งงานเลยไหม?” ยัยแตงกวาถามฉันอีกคน เอ่อ นี่ก็ยังไม่ได้คิดเหมือนกันว่าจะถึงขั้นแต่งงานกันไหม ก็เพิ่งจะคบกันได้เดือนกว่าๆเอง นี่ก็กำลังเรียนรู้นิสัยใจคอกันอยู่ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมองเห็นกันทุกซอกทุกมุมแล้วก็ตาม

“ไม่รู้เหมือนกันอะ อันนี้ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตแหละ” ฉันตอบพวกมันไป ก่อนที่ยัยนัทตี้จะถามคำถามที่มันเคยพิมพ์ถามฉันในไลน์ไปก่อนหน้านี้

“สรุปใหญ่ไหม ยาวแค่ไหน? คิกๆๆ” 

“อีนัทตี้ แดกๆไปเลยมึงถามมาก” ฉันรีบยื่นแก้วเหล้าตรงหน้าให้มันไปทันที มาถามแบบนี้แล้วจะให้ฉันตอบว่าไงเล่า บ้าจริง