Summer_Mの小説

ตอนเย็น “พราว เดินเบาๆสิครับ เดี๋ยวก็กระทบกระเทือนกับลูกในท้องหรอก” ฉันที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากห้องนอน ถึงกับต้องกรอกตามองบน เมื่อได้ยินเสียงพี่องศาพูดประโยคแบบนี้อีกแล้ว“แค่เดินเองค่ะ ไม่ได้วิ่งสักหน่อย” นี่เอาจริงๆนะ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าฉันท้องลูกของเขาอยู่ ตัวนี่แทบไม่ยอมห่างจากฉันไปไหนเลย “เดินก็เดินระวังๆหน่อยสิพราว คุณหมอก็บอกแล้วนี่นาว่าครรภ์แรกต้องดูแลให้ดีๆ”“พี่องศามาท้องเองมั้ยคะ?” “ไม่หัวร้อนสิครับคนดี มาเดี๋ยวพี่นวดเท้าให้ พราวจะได้ผ่อนคลาย ดีมั้ย” “ไม่เอาค่ะ พี่อายุมากกว่าพราวอีกนะ จะมานวดเท้าให้พราวได้ยังไง”“พี่ไม่ถือครับพราว เดี๋ยวพราวนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปเอาน้ำอุ่นแป๊บนึง” คือไม่ว่าฉันจะพูดยังไง พี่องศาก็ไม่ยอมฟังอยู่ดี แล้วตอนนี้เขาก็นั่งนวดเท้าให้ฉันแล้วเรียบร้อย“เป็นไงบ้างพราว ผ่อนคลายขึ้นมั้ย หืม” “ค่ะ บีบตรงข้อเท้าพราวด้วยได้มั้ยคะ” “ตรงนี้เหรอครับ”“ค่ะ ตรงนั้นแหละ” ฉันพยักหน้าตอบพี่เขาไป ก่อนจะเอนหลังอิงไปกับพนักโซฟาแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุด————————ผมนั่งมองหน้าเรียวสวยได้รูปของพราวฟ้าที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตอนนี้ ก่อ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา@คอนโดองศา 22.40 น.“พราวครับ คิดถึงจังเลย ไม่ได้นอนกอดพราวมาอาทิตย์นึงแล้วนะ” (พราวก็คิดถึงพี่องศาเหมือนกันค่ะ) เสียงหวานเอ่ยตอบผมกลับมาทันที หลังจากที่ผมพูดจบ นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ พ่อกับแม่ของพราวฟ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลย ทำไมรอบนี้กลับมานานจัง“เปิดกล้องได้มั้ย อยากเห็นหน้าพราวใจจะขาด”(ได้สิคะ) สิ้นเสียงของพราวฟ้า ผมก็กดเปิดกล้องอย่างไว ทำให้ตอนนี้ผมเห็นร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาวตัวบางกำลังนอนฉีกยิ้มกว้างให้ผมอยู่“ยั่วพี่เหรอครับ” (พราวเปล่ายั่วนะคะ พี่องศานั่นแหละยั่วพราวเหรอ)“พี่ยั่วตรงไหน หืม”(ตรงที่ไม่ใส่เสื้อนี่แหละค่ะ เห็นแล้วอยากกัดหัวนมให้ขาดเลย) “มากัดสิครับ พี่นอนรอพราวอยู่ห้องไม่ไปไหนเลย”(รออีสองสามวันนะคะ รอให้พ่อกับแม่พราวกลับก่อน)“มาตอนนี้เลยไม่ได้เหรอหืม เดี๋ยวพี่ไปรับ”(อย่างอแงสิคะ อีกไม่กี่วันเองนะ) แต่อีกไม่กี่นาทีผมจะลงแดงแล้วนะ ยิ่งมาเห็นพราวฟ้าในชุดนอนแบบนี้อีก“พี่อยากอะพราว ปวดหนึบไปหมดเลย” (อยากก็ช่วยตัวเองไปก่อนนะคะ เพราะพราวคงช่วยพี่องศาไม่ได้)“พราวช่วยพี่ได้นะ อยากช่วยมั้ย หืม” (ช่วยยังไงคะ?)“แค่พราวถอดชุดพราว

@คอนโด 18.20 น.“พี่องศาคะ พรุ่งนี้พราวจะต้องกลับไปนอนบ้านนะ” ฉันเอ่ยบอกคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว ซึ่งพอพี่องศาได้ยินก็รีบหันมามองหน้าฉันทันที“กลับทำไมครับ?”“พ่อกับแม่จะกลับมาพรุ่งนี้ค่ะ แม่พึ่งไลน์มาบอกพราวเมื่อเช้า” ฉันตอบคนที่ยืนคิ้วขมวดชนกันอยู่ตอนนี้ไป“แล้วไปนอนกี่วัน?”“ก็จนกว่าพ่อกับแม่จะกลับค่ะ พี่องศานอนคนเดียวได้ใช่มั้ย?” “ถ้าบอกว่าไม่ได้หละครับ พราวยังจะทิ้งให้พี่นอนคนเดียวอยู่มั้ย หืม”“ก็พราวไม่ได้เจอพ่อกับแม่มาหลายเดือนแล้วนี่คะ พี่องศาเข้าใจพราวหน่อยนะ” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดคนตรงหน้า ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจุ๊บแก้มเค้าทีนึง“ถ้าพ่อกับแม่พราวมาอยู่เป็นเดือน พี่ก็ต้องนอนคนเดียวเป็นเดือนเลยใช่มั้ย?”“ไม่นานขนาดนั้นหรอกค่ะ อย่างมากก็แค่อาทิตย์เดียวเอง” เพราะปกติเวลาที่พ่อกับแม่กลับมาบ้านพวกท่านจะอยู่แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น ซึ่งฉันคิดว่ารอบนี้ก็น่าจะเหมือนกัน“แล้วใครไปรับพวกท่านที่สนามบินครับ ไอ้เพทายเหรอ?”“พราวว่าจะไปรับเองค่ะ เพราะพรุ่งนี้พี่เพทายมีนัดคุยกับลูกค้าที่จะส่งอุปกรณ์ไฟฟ้าไปยังเพื่อนบ้าน”“งั้นพรุ่งนี้ให้พี่ไปส่งพราวนะ จะได้ถือโอกาสนี้แนะนำตัวอย่างเป็

หลายชั่วโมงต่อมา 10.30 น.“พี่องศาคะ วันนี้เราจะไปล่องเรือกันใช่มั้ยคะ?” “ครับ เดี๋ยวคนขับรถจะมารับแล้วพาพวกเราไปที่ท่าเรือ” นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่นัดกับคนขับรถไว้แล้วนะ ผมก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้คามินตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!ทำไมมันยังไม่รับสายสักทีวะ มัวแต่ทำอะไรของมันตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!!(ว่าไง) เสียงปลายสายดังขึ้นทันทีหลังจากที่มันกดรับสายของผม“เดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีไปเจอกันที่ล็อบบี้นะ คนขับรถใกล้จะมาแล้ว” (ยี่สิบนาทีเหรอ ซี๊ดดด ไม่น่าทัน อ๊า)“ไอ้เชี่ย มึงทำเหี้ยอะไรอยู่วะ?” เสียงแบบนี้มีอยู่อย่างเดียวเลยนะในหัวผมตอนนี้(อย่างที่มึงคิดนั่นแหละ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูทำเวลาก่อน อ๊า อย่าดูดแรง) พูดจบมันก็กดตัดสายผมทิ้งทันที แล้วนี่มันเอากับใครอยู่ คงไม่ได้ลากผู้หญิงแถวนั้นขึ้นมากินบนห้องพักหรอกนะ“มีอะไรเหรอคะ? พี่คามินเป็นอะไรเหรอ?” พราวฟ้าที่กำลังเตรียมเสื้อผ้ากับชุดว่ายน้ำหันมาเอ่ยถามผมอย่างสงสัย“มันกำลังจะขึ้นสวรรค์ครับ พราวอยากขึ้นสวรรค์กับพี่ตอนนี้มั้ย?” ผมแกล้งถามคนตรงหน้าออกไป เธอเองก็รู้แหละว่าผมหมายถึงอะไร หึ“หยุดความคิดบ้าๆเลยน

วันต่อมา 06.00 น.จึกจึกจึก!!“พี่องศาคะ ตื่นได้แล้ว” ฉันใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มของร่างหนาที่กำลังนอนกอดฉันอยู่ตอนนี้“อื้อ พราวกี่โมงแล้วครับ” “หกโมงเช้าแล้วค่ะ เมื่อวานพี่องศาบอกจะพาพราวไปดูพระอาทิตย์ขึ้นจำได้มั้ยคะ?”“จำได้สิครับ ทำไมจะจำไม่ได้” พี่องศาพยักหน้าตอบกลับมา แต่เปลือกตายังคงปิดสนิทอยู่“จำได้ก็ลุกสิคะ เดี๋ยวไม่ทันนะ” “จุ๊บพี่ก่อน” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับทำปากจู๋ ซึ่งพอเห็นแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้จริงๆ“เป็นเด็กอยู่หรือไงคะ” ถึงจะพูดแบบนั้นฉันก็ยื่นปากไปจุ๊บกับปากพี่เค้าอยู่ดี แล้วตอนนี้พี่องศาก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันแล้ว“ทำไมวันนี้สวย” อะไรของเค้า จู่ๆก็พูดแบบนี้ แล้วที่ว่าสวยนี่สวยตรงไหน หน้าสดยิ่งกว่าซากศพอีก“อะไรของพี่?”“ก็พราวสวย สวยจนพี่แทบคลั่ง อยากจะกดพราวให้จมเตียง”ปึก!!ฉันใช้กำปั้นน้อยๆทุบลงไปบนแผงอกกว้างของคนตรงหน้า ตื่นมาก็เอาแต่พูดจาแบบนี้ “สมองพี่นี่ไม่คิดอะไรแล้วนะ วันๆคิดแต่เรื่องบนเตียง”“เรื่องอื่นพี่ก็คิดนะ” พี่องศาว่าพลางใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกของฉันเล่น“คิดเรื่องอะไรคะ?” “คิดว่ามุมไหนในห้องนี้ที่เรายังไม่ได้ลองบ้าง” เพี๊ยะ!!! สิ้นเสียงพ

“ว้าย พี่องศาจะทำอะไรคะ?” ฉันที่กำลังนั่งคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ที่จู่ๆคนตัวสูงก็ลุกพรวดขึ้นจากน้ำ ทำให้ตัวของฉันที่นั่งอ้าขาอยู่บนหน้าตักของเขาลอยขึ้นพร้อมกัน และที่สำคัญจุดเชื่อมต่อของเราสองคนยังไม่หลุดออกจากกันเลย“พี่ก็อยากขึ้นสวรรค์เหมือนพราวบ้าง” ว่าจบเขาก็วางตัวฉันลงบนขอบสระ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกปึกปึกปึก!!“อื้อ พ พี่องศา อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ”“เข้าลึกมั้ย?” ยังจะถามว่าเข้าลึกมั้ย นี่เค้าไม่รู้ขนาดความยาวของตัวเองรึไง“อื้อ ล ลึกค่ะ พี่อย่าดันเข้ามาสุด อ๊ะ อ๊ะ” บอกว่าจะอย่าเข้ามาสุด แต่คนตรงหน้าก็เหมือนจะแกล้งกันให้ตาย “ซี๊ดดด พราว โคตรดี อา…”ปึกปึกปึก!!!เขายังคงขยับสะโพกเข้าออกอยู่แบบนั้น ก่อนจะจับฉันให้เปลี่ยนท่า มาเป็นยืนในสระว่ายแล้วโน้มตัวพาดกับขอบสระแทน“อ๊ะ อ๊ะ พ พราว เสียวอีกแล้วค่ะ ฮื่อ ฮื่อ” เสียงครวญครางของฉันกลับมาดังแข่งกับเสียงกระเพื่อมของน้ำในสระอีกครั้ง “โอ้ย พราว พี่จะแตกแล้วครับ” “อื้อ อ๊า อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ขอเร็วอีกค่ะ อื้อ เร็วอีก” สิ้นเสียงของฉันพี่องศาก็ใช้ทั้งสองมือจับเอวบางของฉันเอาไว้แน่น ก่อนที่เค้าจะ

ห้านาทีต่อมา 08.48 น.@มหาวิทยาลัย “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง เดี๋ยวสอบเสร็จอลิซโทรหานะ” ทันทีที่พี่เพทายขับรถเข้ามาจอดที่หน้าคณะฉันก็รีบบอกขอบคุณพี่เขาอย่างไว ก่อนจะรีบเปิดประตูรถแล้ววิ่งขึ้นไปยังชั้นสองที่เป็นห้องสอบด้วยความไวแสง“ยัยอลิซ ทางนี้” เสียงยัยชะเอมตะโกนโบกมือเรียกฉันอยู่ทางหน้าประตูเข้าห้องสอบ ที่ตอนนี้เพื่อนๆ ต่างเดินทยอยเข้าไปกันบางส่วนแล้ว“แฮร่กๆๆ โคตรเหนื่อยเลย” เหนื่อยจริงๆ นะ วิ่งขึ้นบันไดมาแค่ชั้นเดียวเอง แต่เหมือนคนวิ่งขึ้นบันไดเป็นสิบๆ ชั้นยังไงยังงั้น“เมื่อคืนนอนดึกหรือไงยะ ทำไมถึงตื่นสายได้” จะให้บอกมันว่าเล่นผีผ้าห่มกับพี่เพทายยันเช้าก็จะกระไรอยู่“อ่านหนังสือสอบเยอะไปหน่อย” ฉันได้แต่ยิ้มแห้งตอบเพื่อนไป “อ่านหนังสือสอบแน่นะ” ยัยชะเอมมันก็ถามฉันกลับมาอีก ซึ่งฉันก็พยักหน้าตอบมันไป ก่อนที่สายตามันจะมาหยุดอยู่ตรงคอของฉัน“แล้วไอ้รอยดูดนี่ยังไงคะ” รอยดูดงั้นเหรอ นี่เมื่อคืนพี่เพทายเขาทำรอยดูดไว้ตรงคอฉันงั้นเหรอ พอได้ยินแบบนั้น ฉันก็รีบขอยืมกระจกแป้งพัพยัยชะเอมขึ้นมาส่องทันที“แกขอยืมกระจกแป้งพัพแกหน่อยดิ” “อะนี่” มันก็หยิบออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้ฉัน พอฉันได้ในสิ่

สองปีต่อมา@คอนโดเพทาย 20.20 น.“อลิซ เราคบกันมากี่ปีแล้วครับ” ฉันที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบFinal พรุ่งนี้วันสุดท้ายจำต้องละสายตาจากหนังสือตรงหน้า แล้วหันไปมองผู้ชายที่นอนเอานิ้วเขี่ยแขนฉันไปมาอยู่ตรงโซฟาตอนนี้“ถ้านับรวมๆ กันก็สามปีกับอีกเจ็ดเดือนค่ะ พี่เพทายมีอะไรเหรอคะ?” “พรุ่งนี้อลิซสอบวันสุดท้ายก็เสร็จแล้วใช่ไหม?” “ค่ะ” ฉันพยักหน้าตอบเขากลับไป “งั้นหลังสอบเสร็จ เราให้ยายไปดูฤกษ์แต่งงานเลยดีไหม พี่อยากแต่งงานกับอลิซจะแย่อยู่แล้ว” ฉันที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับระบายรอยยิ้มออกมา นี่พี่เขาพูดเรื่องอยากแต่งงานมาเป็นล้านรอบแล้วนะ หลังจากที่หมั้นกันเมื่อสองปีก่อน“แต่อลิซยังต้องหางานทำอีกนะคะ รออีกสักปีได้ไหม” เพราะหลังเรียนจบฉันตั้งใจว่าจะขอทำงานก่อน แล้วค่อยคิดเรื่องแต่งงาน“จะทำทำไมครับ เมียคนเดียวพี่เลี้ยงได้สบายมาก อลิซก็รู้ว่าพี่รวยขนาดไหน” “แต่อลิซยังมียายที่ต้องเลี้ยงนะคะ แล้วอลิซก็อยากสร้างบ้านให้ยายใหม่ด้วย” เพราะมันคือความฝันหนึ่งของฉันเลยนะ ที่อยากจะสร้างบ้านหลังใหญ่ๆ ให้ยายอยู่อย่างสบายๆ“พี่ก็เลี้ยงยายอลิซด้วยไง ส่วนบ้านเดี๋ยวพออลิซสอบเสร็จ พี่จะพาไปดูดีไหม เพราะ

สองชั่วโมงต่อมา 16.30 น. @ในรถ “ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพี่เพทายไม่ต้องไปรับอลิซที่มหาวิทยาลัยแล้วนะคะ” “โกรธพี่เหรอ หืม?” จะไม่ให้โกรธได้ไง เล่นจับฉันกระแทกเอาๆ จนจะคลานออกจากห้องอยู่แล้วนะไหนบอกว่าจะทำเบาๆ ไหนบอกว่าจะนุ่มนวล ไม่เห็นพี่เพทายทำอย่างที่พูดเลย“…….” ฉันเลือกที่จะเงียบ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นโดยที่ไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูดแม้แต่น้อย“ครั้งนี้พี่อดกระแทกเราไม่ไหวจริงๆ เดี๋ยวครั้งหน้าจะไม่ทำแรงแบบนี้อีก สัญญา” “…….” ฉันยังคงทำหูทวนลมกับประโยคที่คนข้างๆ พูดออกมา คำสัญญาของเขามันเชื่อถือไม่ได้เลยสักนิด“อลิซครับ หายโกรธพี่เถอะนะ เดี๋ยวพี่ให้ค่าทำขวัญก็ได้อ่ะ” พูดจบเขาก็เปิดไฟเลี้ยวรถเข้าข้างทาง ก่อนที่ล้อรถจะหยุดลง และ….ติ้ง!!!รายการโอน/ถอน บัญชี xxx-xx4990-x จำนวนเงิน 1,000,000 บาท 16.31 น.ฉันเห็นป็อบอัพที่เด้งอยู่ด้านบนของหน้าจอโทรศัพท์ ถึงกับรีบหันไปมองคนที่นั่งอยู่เบาะฝั่งคนขับ นี่เขารวยมากนักหรือไง โอนเงินให้ฉันแต่ละที ยิ่งกว่ามหาเศรษฐีดูไบ ตั้งแต่ก่อนคบกันจนถึงตอนนี้ เงินในบัญชีฉันรวมๆ กันเกือบจะสิบล้านแล้วนะ“บ้านพี่ผลิตธนบัตรใช้เองเหรอคะ” “ถ้ามันไม่ผิดกฎหมาย พี่ก

หนึ่งเดือนต่อมา@KM PUB 21.40 น.“พี่เพทายคะ เดี๋ยวอลิซมานะ ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง” “ให้พี่ไปส่งไหม?” “ไม่เป็นไรค่ะ ห้องน้ำอยู่แค่นี้เอง เดี๋ยวหนูมา” ผมมองตามแผ่นหลังร่างบาง ที่ลุกจากโต๊ะไปอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน ก่อนที่จะมีมือใครบางคนมายื่นมาบังตาของผมเอาไว้“มึงจะเอามือมาบังตากูทำไม?” “แล้วมึงจะมองตามหลังน้องเขาไปทำไมขนาดนั้นครับ น้องมันแค่ไปเข้าห้องน้ำเองนะ” “ก็กูห่วงนี่หว่า กลัวใครมันจะมาแต๊ะอั๋งเมียตัวเอง” ยิ่งคืนนี้แต่งตัวมาซะผมแทบไม่อยากให้ออกบ้านเลยนะเอาจริง ปกติเวลาตอนเธอใส่ชุดทำงานที่ร้านไอ้คามิน มันไม่ได้โป๊แบบนี้ไง“เหอะ เดี๋ยวนี้ทำมาเป็นเรียกเมียเต็มปากเต็มคำ ก่อนหน้านี้ล่ะบอกยังไงกูก็ไม่มีวันมีเมีย ไงล่ะ ติดเมียเด็กยิ่งกว่าไอ้องศาอีก กว่าจะตามออกมาดื่มได้แต่ละที กูแทบจะก้มกราบตีน” ที่มันพูดก็จริงนะ เพราะตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาผมแทบไม่ออกบ้านไปไหนเลย เลิกงานปุ๊บก็ตรงดิ่งไปกินข้าวที่บ้านอลิซเลย พอกินเสร็จผมก็อยู่นั่งเล่นที่บ้านเธอต่ออีกสักพัก พอกลับมาบ้านก็วิดีโอคอลคุยกัน วันไหนที่ไม่ได้เจอ หรือไม่ได้คุย ผมก็จะนั่งดื่มอยู่ที่บ้านเงียบๆ คนเดียวอีกอย่างตอนนี้เธอก็เปิดเ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา@KM PUB 22.40 น.“ช่วงนี้มึงมาผับกูทุกวันเลยนะ” ไอ้คามินที่นั่งดื่มอยู่ฝั่งตรงข้าม มองผมอย่างจับผิด“ก็กูอยากมา” ที่บอกว่าอยากมา คือผมอยากมาจริงๆ นะ แต่ไม่ได้อยากมาดื่มเหล้า เพียงแค่อยากมาเฝ้ายัยเด็กแสบของผมก็แค่นั้น“แล้วเรื่องเงินห้าล้าน?” “กูยอมจ่ายไปแล้ว” “เชี่ย นี่มึงโง่หรือมึงบ้าวะเนี่ย เงินตั้งห้าล้านนะ เป็นกูอยากปล่อยก็ปล่อยแม่งไปเลยเหอะ คนที่เสียหายไม่ใช่กูสักหน่อย” “แต่ผู้หญิงที่อยู่ในคลิปกับกูอายุยังไม่ถึงยี่สิบ” อีกอย่างใครจะยอมให้คนอื่นมาเห็นอวัยวะทุกส่วนบนร่างกายขาวเนียนที่ผมมีสิทธิ์ดูได้แค่คนเดียว ของผู้หญิงตัวเองกัน“เหอะ มึงกลัวน้องเขาเสียหายว่างั้น?” “เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไรกับยัยเด็กนั่นสักหน่อย ทำไมกูต้องกลัวเธอเสียหายด้วย ที่กูยอมๆ จ่ายไป ก็เพราะว่ากูไม่อยากดังในโลกโซเชียลโว้ย” “เหรอ กูเห็นนะว่าน้องเขาขึ้นรถกลับกับมึงทุกวัน ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่มึงแม่งมานั่งเฝ้า มารับเขากลับแบบนี้เนี่ยนะ” ผมนั่งอึ้งไปกับประโยคของไอ้คามินที่มันพูดออกมาเมื่อกี้ แล้วนี่มันรู้ได้ไง ทั้งๆ ที่ตอนกลับผมขับรถออกไปรอเธอที่หลังผับทุกครั้ง“มึงรู้ได้ไง?” ผมถามมันอย่างสง

สามวันต่อมา@บ้านเพทาย 17.50 น.“ยัยอลิซแกต้องทำได้ แกต้องทำได้ ฟู่” เสียงใสพูดกับตัวเอง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา เพื่อเรียกความกล้าหาญให้กับตัวเอง ก่อนที่เธอจะตัดสินใจกดกริ่งหน้าบ้านหลังใหญ่ที่เธอเคยมาแล้วสองครั้ง และครั้งนี้ก็จะเป็นครั้งที่สาม ยืนรอไม่นาน ก็มีป้าแม่บ้านออกมาเปิดประตูให้ ซึ่งหญิงสาวก็รีบพูดออกไปในทันที“หนูมาหาคุณเพทายค่ะ เขาอยู่บ้านไหมคะ?” “อยู่ค่ะ เชิญคุณอลิซเข้ามาก่อนนะคะ” เพราะอลิซเคยเจอกับแม่บ้านคนนี้ตอนที่เธอมาที่บ้านของเพทายครั้งล่าสุด อีกอย่างเธอก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เจ้านายพามา นั่นจึงทำให้แม่บ้านจำอลิซได้เป็นอย่างดี“เขาทำอะไรอยู่เหรอคะ?” เพราะเธอโทรหาเขาก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่อ่าน จนเธอที่ทนไม่ไหวต้องมาหาเขาถึงที่บ้านแบบนี้“นั่งดื่มอยู่ตรงนั้นค่ะ” แม่บ้านเอ่ยบอก หลังจากที่ทั้งสองเดินเข้ามาในบ้าน ทำให้อลิซมองไปยังเคาน์เตอร์บาร์ที่มีร่างหนานั่งหันหลังอยู่ และ…“ใครมาเหรอป้า” ปากเอ่ยถาม แต่ก็ยังนั่งหันหลังดื่มเหล้าอยู่แบบนั้น จนร่างบางที่ทนไม่ไหวต้องเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วกระซิบไปที่ข้างกกหูของชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา“คนที่กำลังจีบพี่ไงคะ อลิซเอง”ขวับ!!เมื่อเพทายได