ตอนที่ 8 ใครจีบหนู...พี่ก็ไม่ชอบ (1/2)

หลังจากเข้าทำงานที่บริษัทวิสต้า คอร์เปอร์เรชั่น ได้ครบสามเดือน ขนมก็เริ่มปรับตัวได้อย่างเต็มที่ ทั้งระบบงาน ไลฟ์สไตล์ของผู้บริหารที่ต้องดูแล ไปจนถึงการรับมือกับท่านประธานสุดเนี้ยบอย่างพี่วิน ทุกอย่างดูลงตัว

แม้ช่วงนี้งานจะเริ่มแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เพราะมีโปรเจกต์ขยายพื้นที่ใหม่เพิ่มเข้ามา แต่การมีทีมงานน่ารัก ๆ ก็ทำให้การทำงานของขนมยังเป็นไปอย่างราบรื่น

โชคดีที่ในช่วงที่กำลังวุ่นวายนั้น พนักงานใหม่ก็ถูกส่งเข้ามาร่วมทีมกะทันหัน ขณะที่ขนมกำลังง่วนกับการตรวจสอบความถูกต้องของแฟ้มเอกสารก่อนนำเสนอประธาน เสียงรองเท้าหลายคู่ที่เดินตรงมาที่โต๊ะ ทำให้เธอเงยหน้าจากแฟ้มเอกสารขึ้นมามอง

ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนขึ้นระดับข้อศอก กางเกงสแล็กสีเข้มเข้าชุด เดินมาพร้อมทีมงานใหม่ ท่าทางของเขาดูเป็นมืออาชีพ ใบหน้าหล่อคมคาย และดูสุภาพ

“น้องขนมจ๋า นี่คุณบอส วิศวกรสถาปัตย์ที่ย้ายมาจากสำนักงานใหญ่กรุงเทพฯ นะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลแนะนำ

“บอสและทีมงานจะมาช่วยดูแลโครงการขยายฝั่งตะวันออกของเราค่ะ พี่เลยพามาพบท่านประธานค่ะ”

บอสพยักหน้าให้ขนม ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ

“สวัสดีครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

ขนมลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที ดวงตากลมใสสบเข้ากับแววตาสงบนิ่งของเขา เธอคลี่ยิ้มหวานเป็นธรรมชาติ

“ยินดีต้อนรับนะคะคุณบอส ขนมค่ะ เป็นเลขาท่านประธาน ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็แจ้งได้เลยนะคะ”

เธอพูดพร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ท่าทีสุภาพอ่อนโยน

บอสพยักหน้าเล็กน้อย

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณขนม”

ขนมยิ้มรับ ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์กดเบอร์ภายในอย่างคล่องแคล่ว

“เดี๋ยวขนมแจ้งท่านประธานให้นะคะ”

ปลายสายตอบรับเสียงทุ้ม ก่อนที่เธอจะวางสายพร้อมพยักหน้าให้

“ท่านประธานอนุญาตให้เข้าพบแล้วค่ะ เชิญเลยนะคะ”

หัวหน้าฝ่ายบุคคลพยักหน้าแล้วเป็นคนเดินนำ บอสหันกลับมาหาเธออีกครั้ง พร้อมค้อมศีรษะเล็กน้อยอย่างสุภาพ

“ขอบคุณครับ”

รอยยิ้มที่ผุดขึ้นเล็กน้อยตรงมุมปากของเขาก่อนจะหันหลังเดินตามหัวหน้าเข้าไปในห้องนั้น ทำให้ขนมเผลอชะงักมองตามนิดหน่อย…เขาดูนิ่ง แต่มีเสน่ห์แบบประหลาด

‘คนที่ดูสุขุม...เป็นแบบนี้นี่เอง’

ขนมคิดในใจ พลางอมยิ้มเล็กน้อย แล้วกลับไปนั่งทำงานต่อที่โต๊ะของตัวเอง

บ่ายวันเดียวกัน ด้านหน้าของห้องประธาน

เสียงประตูห้องประธานเปิดออก พร้อมกับร่างสูงของบอสที่ก้าวออกมาด้วยสีหน้าสบาย ๆ คล้ายเพิ่งคุยงานเสร็จเรียบร้อย

ขนมที่นั่งไล่เช็กอีเมลอยู่ตรงโต๊ะทำงานหน้าห้องประธานเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า

“เรียบร้อยแล้วเหรอคะ คุณบอส?”

เธอเอ่ยถามอย่างสุภาพ ก่อนจะคลี่ยิ้มให้ตามมารยาท

“ครับ ท่านประธานดูแฮปปี้กับงานมากเลย ขอบคุณที่ช่วยประสานงานให้นะครับ”

เขาตอบกลับเสียงนุ่ม แล้วเดินเข้าใกล้โต๊ะเธอหนึ่งก้าว มือข้างหนึ่งยังถือแท็บเล็ตไว้แน่น ส่วนอีกข้าง…ล้วงกระเป๋ากางเกงเหมือนกำลังลังเลจะพูดบางอย่าง

“คุณขนม…”

เขาเอ่ยเรียก ทำให้ขนมเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ดวงตากลมสบเข้ากับสายตาของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“คะ?”

“…พอดีผมมีคำถามเพิ่มเติมเรื่องระบบ CRM ที่ใช้ภายในน่ะครับ” เขาหยุดเล็กน้อย แล้วจึงพูดต่อ

“ไม่ทราบว่าถ้า...อยู่นอกเวลางาน ผมจะติดต่อคุณได้ทางไหนดี?”

ขนมชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นอย่างสุภาพ แอบรู้ทันในใจนิดหน่อย แต่ก็ยังตอบตามมารยาท

“อ๋อ ถ้าเป็นเรื่องงาน ส่งมาทางอีเมลของบริษัทก็ได้นะคะ หรือถ้าสะดวกกว่านั้น...ก็แอปเขียวค่ะ”

“งั้น…” บอสยื่นมือถือมาตรงหน้าเธอเล็กน้อย

“ขอแสกนคิวอาร์โค้ดแอดเป็นเพื่อนคุณขนมได้มั้ยครับ?”

ขนมยิ้มเล็กน้อย ขณะยกมือถือขึ้นเปิดหน้าแชทของแอปเขียว แล้วยื่นคิวอาร์โค้ดให้เขา ก่อนจะพูดติดตลกกลบความเก้อเขินที่เกิดขึ้น

“แอดได้ค่ะ...แต่ห้ามส่งสติกเกอร์อรุณสวัสดิ์นะคะ ไม่งั้นคุณอาจจะโดนบล็อกไม่รู้ตัว~”

บอสหัวเราะเบา ๆ ดวงตาเปล่งประกายพราวระยับ

“รับทราบครับ จะส่งแต่เรื่องงานเท่านั้น...เว้นแต่คุณจะอนุญาตให้คุยเรื่องอื่นด้วย”

ขนมหัวเราะ เธอรู้ทัน แต่ยังไม่ทันได้ตอบกลับอะไร