LOGINShare
Chapter.6 สะใจแล้วใช่มั้ย?
Last Updated:
2025-04-18 19:57:32#เฮียยุ
ผมลากไอ้แสบมาข้างสนาม ไม่รู้ทำไมเวลาที่มันขัดคำสั่งต้องโมโหทุกที เป็นอีกครั้งที่แอบมานั่งจิบเบียร์ดูการแข่งรถในสนามกับไอ้บอยลูกน้องที่ร้าน เรื่องไอ้บอยเอาไว้ทีหลังตอนนี้ขอจัดการไอ้แสบก่อน ที่ผมลงแข่งเพราะเด็กมันขอ รถคันนี้ก็ให้อู่ของผมดูแลก็เลยต้องยอมลงไม่คิดเหมือนกันว่าจะชนะ เจ้าของรถดีใจยกใหญ่เพราะตั้งแต่ลงแข่งไม่เคยชนะเลย เพิ่งลงแข่งได้แค่ไม่กี่รายการต่อให้รถแรงแค่ไหนถ้าไม่รู้จักเทคนิคเอาตัวรอดบนสนามก็ไม่มีทางชนะได้หรอก เรื่องนี้ผมเจอมากับตัว ทุกวันนี้ก็เลยชิว หลับตาขับยังได้
"ขอบคุณมากครับเฮีย เฮียแม่งโคตรเจ๋งเลย ถ้าไม่ได้เฮียรถผมคงไม่ได้เหยียบเส้นชัยสักที" มันยกมือไหว้ขอบคุณผมชุดใหญ่
"เออๆ ไม่เป็นไร "
"รู้แล้วว่าอู่เฮียทำรถแรงจริง เฮียมีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะเฮีย อยากได้สปอร์นเซอร์สนามแข่งเพิ่มบอกผมได้นะ พ่อผมจัดให้ได้ " เด็กสมัยนี้อวดรวยเก่งจริงๆ ไม่พ้นพ่อแม่อีกตามเคย
"เออๆ งั้นเอารถมายืมอีกรอบ เดี๋ยวเอามาคืน"
"เอาไปเลยเฮีย เต็มที่ครับ"
"เฮียจะทำไรอะ" ไอ้แสบหันมาถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ชอบดูแข่งรถก็จริงแต่กลัวความเร็วไม่ชอบให้ผมขับรถเร็วบนถนนปกติ แต่นี่สนามแข่งไม่เร็วไม่เสียวก็ไม่มันดิวะ
"ชอบรถแข่งไม่ใช่เหรอ " พอพูดจบผมก็ยัดร่างไอ้แสบเข้าไปในรถทันที จัดการคาดเข็มขัดนิรภัยหาหมวกกันน๊อคมาให้ใส่เรียบร้อย
"เฮียไม่เอาแสบกลัว เฮียทำโทษอย่างอื่นไม่ได้หรอ ไม่เอาแบบนี้" เสียงเริ่มสั่น ผมรู้มันกำลังบีบน้ำตาแต่โทษทีผมไม่แพ้น้ำตาผู้หญิง ยกเว้นมันนี่แหละ ต้องพยายามใจแข็งไว้เพราะครั้งต่อไปมันจะได้ใจแล้วใช้วิธีนี้เอาตัวรอดจากผมอยู่เรื่อยๆ
"อยู่เฉยๆ แหกปากได้เต็มที่ สักสิบรอบเป็นไง "
"อึก เฮียไม่เอา เฮียก็รู้ว่าแสบไม่ชอบนั่งรถเร็ว " อย่าใจอ่อนเด็ดขาดผมย้ำบอกตัวเองซ้ำๆ อยู่ในใจ ไม่ใช่ไม่สงสารแต่เพราะมันชอบดื้อขัดคำสั่ง บอกแล้วว่าไม่ให้มาถ้าผมไม่มาด้วย แต่ก็ยังแอบมาแถมยังขี้อ่อยอีกต่างหากเห็นแล้วโคตรหงุดหงิดทำเป็นส่งยิ้มให้ รู้ไหมว่าตอนนั้นผมนี่อยากลงจากรถแล้วจับมันฉีกเป็นชิ้นๆ
"จะได้รู้ว่ามันสนุกแค่ไหน "
"ไม่ ไม่สนุกอะเฮีย เฮียอย่าแกล้งแสบแบบนี้"
"กูไม่ได้แกล้ง มึงจะได้จำ ว่าต่อไปขัดคำสั่งแล้วต้องโดนยังไง " เมื่อวานอุตส่าห์ยกเว้นให้เพราะเหนื่อย ครั้งนี้อย่าคิดว่าจะหนีพ้น
"ไอ้ยุมึงจะทำอะไร"
"สั่งสอนเด็กนิดหน่อย เสร็จแล้วเดี๋ยวกูไปนั่งแดกต่อ " ไอ้นัทวิ่งเข้ามาหาผมหน้าตาตื่น คงเป็นไอ้บอยที่ไปฟ้องไอ้นี่รักลูกพี่ดีว่ะ แต่ขอโทษด้วยตอนนี้อะไรก็หยุดผมไม่ได้แม้แต่เพื่อนที่สนิทมากก็ตาม
"พี่นัทฮื่อ ช่วยหว้าด้วย "
"ไอ้สัสยุ มีไรก็ค่อยพูดค่อยจากันดิวะ อารมณ์ร้อนไม่เปลี่ยน ลูกหว้าร้องไห้ใหญ่แล้ว"
"หลบไป" ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้นสตาร์ทเครื่องแล้วเหยียบคันเร่งล้อฟรีเข้าสนามแข่งทันที
------------------------
"กรี๊ด ฮื่อ เฮีย แสบกลัว " ฉันใช้มือทั้งสองข้างจับสายเข็มขัดนิรภัยเอาไว้แน่น เฮียขับรถน่ากลัวมาก น้ำตาก็ไหลตลอด เฮียไม่เคยฟังอะไรฉันเลย ทั้งๆ ที่รู้ว่าฉันไม่ชอบความเร็วก็ยังทำแบบนี้
"เฮีย ฮื่อ เฮียย " สิ่งที่ฉันตะโกนร้องออกไปเฮียไม่เคยสนใจ ฉันได้แต่นั่งหลับตาเกร็งตัวร้องไห้อยู่ภายใต้หมวกกันน๊อคที่เฮียใส่ให้ นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เฮียขับวนอยู่ในสนาม ทั้งดริฟให้รถหมุน สาดโค้งแรงๆ ยิ่งทางตรงก็ยิ่งอัดความเร็วจนมิดไมล์ คงสะใจเฮียแล้วคำพูดของฉันไม่สำคัญเลย ความผิดเท่าจิ๋มมดก็ต้องถูกลงโทษอยู่ดี เพราะชีวิตของฉันไปจากผู้ชายคนนี้ไม่ได้อยู่แล้ว ฉันเป็นหนี้บุญคุณเฮีย ทั้งแม่และฉัน ถ้ายอมแล้วทำให้เฮียหายโกรธหายโมโหฉันก็ยอม
อุบัติเหตุที่ทำให้แม่ต้องเข้ารับการผ่าตัดเป็นเพราะพ่อเมาแล้วขับ สิ่งที่พ่อได้รับคือชดใช้ความผิดให้กับยมบาล พ่อฉันอาการสาหัสไม่นานก็เสียชีวิต ส่วนแม่ต้องเข้ารับการผ่าตัดสมองโดยด่วนทุกวันนี้แม่ต้องอยู่โรงพยาบาลตลอด กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรานอนรอคอยปาฎิหารย์จากคนบนฟ้า บ้านเราไม่มีเงิน ทั้งๆ ที่รู้อยู่ในใจว่าผ่ายังไงแม่ก็ไม่เหมือนเดิมแต่ฉันก็ตัดสินใจให้หมอผ่า สุดท้ายแม่ก็ยังอยู่ จะสภาพไหนฉันก็รับได้ขอแค่ให้แม่ยังมีลมหายใจอยู่กับลูกคนนี้ไปนานๆ
เอี๊ยด
รถกลับมาจอดจุดเดิม ตอนนี้สมองฉันปั่นป่วนไปหมด รู้สึกว่าโลกกำลังหมุนติ้วๆ ทุกอย่างที่กินลงไปก่อนหน้าแล่นขึ้นมาจุกอยู่ที่คอ
"ลงมา" เฮียเดินมากระชากประตูจากนั้นก็ปลดสายเข็มขัดนิรภัยให้พร้อมกับถอดหมวกให้ น้ำเสียงของเฮียยังไม่พอใจอยู่ดี
"อุก "
"ไอ้เหี้ยยุ มึงถอยเลย ดูหน้าลูกหว้าเหลืองไปหมดแล้ว" พี่นัทเดินเข้ามาประคองฉันลงจากรถ ตอนนี้แรงจะพูดยังไม่มี ขาแข้งหมดแรง เหมือนคนจะเป็นลม
"พี่นัท หว้าอยากอ้วกค่ะ" ฉันกระซิบบอกพี่นัทอย่างแผ่วเบา เพราะแรงที่มีไม่หลงเหลืออยู่ในตัวเลยสักนิด
"เดี๋ยวพี่พาไปห้องน้ำ"
"ไม่ทันแล้วค่ะ "
"ฮะ"
"อุก อ้วก แค่กๆ " แล้วก็ตามมาอีกเป็นชุดโดยมีพี่นัทนั่งลูบหลังให้ ดีนะจุดที่นั่งอ้วกไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านไม่อย่างนั้นได้อายคูณสองเข้าไปอีก ส่วนเฮียน่ะเหรอฉันไม่ได้สนใจ ช่างแม่ง จะไปไหนก็ไป พอใจแล้วนี่ทำให้ฉันกลัวคงสะใจแล้ว ประกาศศักดิ์ดาทำให้คนเขารู้ว่าตัวเองน่ากลัวแค่ไหนข่มคนอื่นได้มากเพียงใด ไม่นึกถึงความรู้สึกของฉันเลยแม้แต่นิดเดียว การอ้วกครั้งนี้ทรมานมากทั้งเวียนหัวคลื่นไส้ แถมยังปวดท้องอีกต่างหาก
"เป็นไงดีขึ้นไหม" ฉันพยักหน้าให้พี่นัทเบาๆ หมดแรงแล้วจริงๆ
"ป่ะกลับบ้านพี่ไปส่ง"
"ค่ะ" พี่นัทประคองฉันลุก แต่ฉันไม่มีแรงพยุงร่างของตัวเองเลย
"พี่นัทหว้าไม่ไหว "
"มาเดี๋ยวพี่อุ้ม"
"ไม่เป็นไรค่ะ "
"ไอ้นัทปล่อยเดี๋ยวกูจัดการเอง" จะแกล้งอะไรอีก ฉันใช้สองมือจับแขนพี่นัทเอาไว้แน่น
"ไอ้ยุมึงทำเกินไป ทำไมต้องทำขนาดนี้วะ ลูกหว้าโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ มึงยังไม่เลิกบงการชีวิตน้องอีกเหรอวะ" พยามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ไม่อยากให้เฮียรู้ว่ากำลังอ่อนแอ สะใจหรือยังกับสิ่งที่ทำกับฉัน
"กูบอกให้ปล่อย เด็กกู มึงอย่ายุ่ง "
"แสบ กลับบ้าน " ว่าเฮียกำลังออกคำสั่ง ฉันเอาแต่ก้มหน้าไม่สบตา
"ไม่ " ฉันพยายามรวบรวมแรงที่มีพูดออกไป
"กลับบ้าน"
"คืนนี้แสบจะไปหาแม่ "
"เดี๋ยวเฮียพาไป" น้ำเสียงของเฮียอ่อนลงจากเมื่อกี้มาก
"พี่นัทพาหว้าไปหน่อยนะคะ "
"ได้สิ"
"แสบ กูบอกว่ากูจะพาไปไง"
"เฮียเลิกสั่งสักทีได้มั้ย แสบยอมเฮียทุกอย่างแต่เฮียไม่เคยฟังคำขอร้องของแสบบ้างเลย ที่แม่แสบต้องเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะพ่อขับรถเร็ว แสบเกลียดการขับรถเร็วเฮียก็รู้ แต่เฮียก็ยังทำ พ่อตาย แม่เป็นเจ้าหญิงนิทรา แล้วรู้อะไรมั้ยว่าวันนั้นมันเป็นวันเกิดของแสบ คิดว่าไงอะเฮีย สนุกมั้ย พ่อตายวันเกิดตัวเอง แม่เข้าห้องผ่าตัดออกมาแล้วไม่ฟื้น ในวันเกิดของตัวเอง ตลกมั้ยเฮีย " ฉันพูดออกไปทั้งน้ำตา หวังว่าจะทำให้เฮียรู้สึกอะไรได้บ้าง แต่เฮียก็ยังนิ่ง
"เฮียแม่ง ใจร้าย ใจร้ายที่สุด พี่นัทไปเถอะค่ะ หว้าอยากไปหาแม่ ป่านนี้คงรอให้หว้าอ่านหนังสือให้ฟังแย่แล้ว" ฉันเดินออกมาโดยมีพี่นัทประคองอยู่ข้างๆ ตลอด ส่วนเฮียก็เอาแต่เงียบไม่พูดอะไรออกมาสักคำ แม้แต่คำว่า ขอโทษ
------
Related chapters
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.7 ง้อแบบเฮีย
โรงพยาบาลวันนี้มาทันเช็ดตัวให้แม่ทุกครั้งจะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลให้ตลอด เรื่องค่ารักษาทุกอย่างของแม่เฮียเป็นคนจัดการ ค่ารักษาแต่ละเดือนคงเยอะมาก ฉันไม่เคยเห็นตัวเลขในบิลเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นตอนที่แม่ผ่าตัดสมอง เงินเป็นแสนเห็นแค่นั้นมือไม้ก็สั่นไปหมด หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลแม่อีกเลย วันนี้ฉันขอพยาบาลเช็ดตัวให้แม่เอง แล้วก็ทำกายภาพบำบัดเพื่อไม่ให้เป็นแผลกดทับ นวดคลายกล้ามเนื้อส่วนต่างๆส่วนพี่นัทฉันขอร้องให้กลับไปก่อน ฉันอยู่ได้ถ้าอยู่ใกล้แม่น่าจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ ดีกว่าอยู่ใกล้คนใจร้าย"แม่จ๋า วันนี้หว้าเช็ดตัวให้แม่ด้วยน้า นวดให้ด้วย " ไม่รู้แม่ได้ยินหรือป่าว แต่คิดว่าคงได้ยินและรับฟังสิ่งที่ฉันพูดเข้าไปบ้างแหละ เพราะบางครั้งนิ้วมือแม่จะขยับเล็กน้อย มือของแม่ถูกกุมอยู่ตลอด ไม่อยากให้แม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวอยากให้แม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ไปไหนขอแค่ให้แม่กลับมา ฉันอยากให้แม่กลับมากอดในวันที่เหนื่อย ท้อ และวันนี้ที่รู้สึกแย่ที่สุด"นอนนานแล้วน้า ไม่เบื่อบ้างเหรอ เทอมหน้าหว้าจะเข้ามหาลัยแล้วนะ ลูกแม่จะโตเป็นสาวแล้ว " มืออุ่นๆ ของแม่แนบอยู่ที่แก้มของฉัน แม่
Last Updated : 2025-04-18อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.8 เช็ดตัว
ร้าน S&W#เฮียยุผมพาไอ้แสบมากินข้าวร้านประจำ เป็นร้านอาหารกึ่งผับเวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว กว่าจะจัดการกับไอ้คนดื้อที่ไม่ยอมหายงอน เกือบปากเปื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้วไหมล่ะ ที่ทำไปผมมีเหตุผลของตัวเอง ได้ยินประโยคที่ว่า เธอจะไปจากผม ก็ทำให้ใจหายแบบบอกไม่ถูก ใจกระตูกวูบแปลกๆ แค่คิดว่าไอ้เด็กแสบคนนี้ต้องหายไปก็รู้เลยต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ผมติดเธอยิ่งกว่าเหล้าที่กินบุหรี่ที่สูบเข้าปอดซะอีก หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ไม่มีขายตามท้องตลาด ผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ได้ หาใหม่ก็ไม่มีใครเหมือน พยายามบำบัดแล้วทำยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะแบบนี้ผมถึงบังคับเธอสารพัด เพราะไม่อยากเสียเธอไป ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้"กินไร สั่งสิ""ไม่มีตังค์อ่ะ ""เดี๋ยวก็จับจูบแม่งกลางร้านเลย สั่งเร็วๆ จะกินอะไรก็สั่ง มากับใครดูด้วยมีปัญญาเลี้ยง" ลีลาเยอะจริง เรื่องกินจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้วยกเว้นเหล้า เป็นผู้หญิงกินเหล้ามันไม่ดี ไม่อยากให้กินแต่ก็ไม่ได้ห้าม แต่ก็ชอบหนีไปอยู่เรื่อย เวลาเมาโคตรขี้อ่อยบางทีก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผม เป็นงานรีดพิษออกทุกครั้งในห้องน้ำเพียงลำพัง พยายามหักห้ามใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แต่ว่าวันนี้อดไม่ได้จริงๆ ปากห
Last Updated : 2025-04-19อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.9 สักนิดสักหน่อยก็ไม่ได้
"อื้อ จะนอน ""นิดเดียว อยู่เฉยๆ ก่อน"" เฮีย แสบจะนอน แสบง่วง ""แสบ ใกล้แล้ว "ปักตุบ"ไอ้แสบ ซี๊ด ถีบทำไมวะ!!?? " หมดกัน จากที่กำลังได้อารมณ์ หดหมด หลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จ มันก็ไม่ลงอีกเลย แล้วผมขึ้นแล้วลงยาก ถ้าไม่ได้เอาออกนอนไม่หลับ แต่ก็ไม่ได้ชั่วถึงกับลักหลับหรอกนอกจากไม่แฟร์แล้วยังไม่ได้อารมณ์อีกด้วย เรื่องแบบนี้ต้องฟินด้วยกันสองฝ่ายจะมีความสุขฝ่ายเดียวไม่ได้ มันไม่ยุติธรรม"กำลังจะเสร็จเลย " แค่ขอจับ ขอลูบ ขอคลำ ขอแค่นี้เอง มือไม้นี่ปัดป่ายไม่ให้ความร่วมมือบ้างเลย สงสารกูเถอะแสบทั้งแข็งทั้งปวดหนึบจะระเบิดอยู่แล้ว ผมอุตส่าห์ยอมช่วยตัวเองไม่ได้ล่วงเกินไปมากกว่าลูบๆ คลำๆ ขนาดหลับมันยังถีบแม่น เล่นซะผมตกเตียง"เดี๋ยวก่อน " ผมชี้หน้าคาดโทษไว้แล้วลุกเดินเข้าห้องน้ำ ไม่ลืมหยิบโทรศัพท์เข้าไปด้วย เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด นิดหน่อยก็ไม่ได้…...พอเข้ามาในห้องน้ำผมก็ลงไปนั่งในอ่างที่ไม่ได้เปิดน้ำใส่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดล๊อคหน้าจอแล้วก็เข้าไลน์ค้นหากลุ่มที่ไอ้นัทดึงเข้า แค่ชื่อกลุ่มรู้แล้วว่าสื่อไปในทางไหน วันนี้ขอใช้บริการหน่อยแล้วกัน"อื้อ อ๊ะ อ๊ะๆ " เหี้ย
Last Updated : 2025-04-28อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.10 ข้อห้ามของเด็กแสบ
หลายอาทิตย์ต่อมาทุกวันหลังเลิกเรียนฉันต้องรีบแวะมาที่โรงพยาบาลก่อนเป็นอันดับแรก อาการของแม่กำลังทรุด ฟังไม่ผิด หลังจากวันที่แม่พยายามลืมตาฉันก็ดีใจมาก คิดว่าอาการของแม่คงจะมีข่าวดีในเร็ววันแต่เปล่าเหมือนเป็นสัญญาณเตือนแม่ต้องการจะบอกอะไรบางอย่างมากกว่าตั้งแต่วันนั้นวันที่แม่ออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราฉันก็พยายามทำใจเรื่องนี้มาตลอด แต่ทำไมวันนี้ฉันกลับทำใจไม่ได้ กลัวมากกว่าเดิม กลัวว่าจะอยู่ไม่ได้ในวันที่ไม่มีแม่ แค่คิดก็รู้สึกว่าใจกำลังจะขาด ช่วงนี้ใกล้สอบฉันต้องแบ่งเวลามากพอสมควร ช่วงดึกก็ต้องอ่านหนังสือ นอนดึกแค่ไหนก็ต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวไว้ให้เฮีย ฉันมานอนค้างโรงพยาบาลได้หลายคืนแล้ว เป็นห่วงอาการของแม่ กลัวว่าถ้าแม่ไม่ไหวขึ้นมา ฉันจะพลาดลมหายใจสุดท้ายของท่าน ถึงวันนั้นขอให้ฉันได้จับมือท่านไว้แน่นๆ ขอเป็นคนส่งแม่ด้วยตัวของเอง"แม่หว้ามาแล้ว กินข้าวหรือยัง " สภาพของแม่ไม่ค่อยสู้ดีนัก มีเครื่องออกซิเจนติดตั้งเพิ่ม สายน้ำเกลือ สายวัดชีพจรทำงานอยู่ตลอด เครื่องกู้ชีพรายล้อม จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยมี"วันนี้หว้าสอบได้คะแนนเต็มด้วยนะ อยากฟังหว้าอ่านหนังสือให้ฟังไหม " ภาร
Last Updated : 2025-04-28อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.11 กูหวง
#เฮียยุ"กินข้าวหรือยัง ""กินแล้วค่ะ " ปลายสายตอบแบบรีบๆ เพราะกำลังรีบวิ่งขึ้นรถเมล์หน้ามหาลัยไปโรงพยาบาล ชีวิตไอ้แสบของผมจะประมาณนี้ ไม่อยากให้ลำบากแต่เธอขอเองว่าอยากใช้ชีวิตแบบนี้ สอนขับรถก็ไม่ยอมเพราะกลัว ส่วนผมก็ไม่ว่าง ไปรับไปส่งได้บางครั้ง เลยโหนรถเมล์ขึ้นรถไฟฟ้าโบกแท็กซี่เอง บางครั้งก็นั่งวินมอเตอร์ไซต์ ไอ้แสบของผมเก่ง ผมจะโทรเช็คตลอดว่าเธออยู่ไหน ทำอะไร ไปกับใครแต่ส่วนใหญ่ก็ไปไหนมาคนเดียวตลอดเพราะเพื่อนแต่ละคนต่างแยกไปทำธุระของตัวเอง สมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้อันตรายรอบด้านยิ่งเป็นผู้หญิงก็ต้องยิ่งระวังตัว โทรศัพท์ของเธอเปิดจีพีเอชตลอดผมเป็นคนสั่ง กันไว้ดีกว่าแก้"เมื่อเช้าหมอโทรมา""ทำไมเฮีย หมอโทรมาทำไม! แม่เป็นอะไร! " นึกแล้วว่าต้องตกใจ"ใจเย็นๆ หาที่นั่งได้รึยัง ""ได้แล้วค่ะ เฮียสรุปแม่เป็นอะไร? ""เมื่อเช้าหมอโทรมาบอกว่า คุณน้าอาการดีขึ้น ยาตัวใหม่ที่เพิ่งสั่งมาทำให้ร่างกายของคุณน้าตอบสนองต่อการรักษาได้ดี ปาฏิหารย์มีจริงนะแสบ " เรื่องนี้ผมกับคุณหมอคุยกันไว้หลายวันแล้วยาตัวใหม่ที่จะนำเข้ามารักษาแม่ของเธอเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดถึง หนักอยู่แล้วแต่อย่างที่บอก ผมจ่ายได้ ผมให้
Last Updated : 2025-04-28อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.10 ข้อห้ามของเด็กแสบ
หลายอาทิตย์ต่อมาทุกวันหลังเลิกเรียนฉันต้องรีบแวะมาที่โรงพยาบาลก่อนเป็นอันดับแรก อาการของแม่กำลังทรุด ฟังไม่ผิด หลังจากวันที่แม่พยายามลืมตาฉันก็ดีใจมาก คิดว่าอาการของแม่คงจะมีข่าวดีในเร็ววันแต่เปล่าเหมือนเป็นสัญญาณเตือนแม่ต้องการจะบอกอะไรบางอย่างมากกว่าตั้งแต่วันนั้นวันที่แม่ออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราฉันก็พยายามทำใจเรื่องนี้มาตลอด แต่ทำไมวันนี้ฉันกลับทำใจไม่ได้ กลัวมากกว่าเดิม กลัวว่าจะอยู่ไม่ได้ในวันที่ไม่มีแม่ แค่คิดก็รู้สึกว่าใจกำลังจะขาด ช่วงนี้ใกล้สอบฉันต้องแบ่งเวลามากพอสมควร ช่วงดึกก็ต้องอ่านหนังสือ นอนดึกแค่ไหนก็ต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวไว้ให้เฮีย ฉันมานอนค้างโรงพยาบาลได้หลายคืนแล้ว เป็นห่วงอาการของแม่ กลัวว่าถ้าแม่ไม่ไหวขึ้นมา ฉันจะพลาดลมหายใจสุดท้ายของท่าน ถึงวันนั้นขอให้ฉันได้จับมือท่านไว้แน่นๆ ขอเป็นคนส่งแม่ด้วยตัวของเอง"แม่หว้ามาแล้ว กินข้าวหรือยัง " สภาพของแม่ไม่ค่อยสู้ดีนัก มีเครื่องออกซิเจนติดตั้งเพิ่ม สายน้ำเกลือ สายวัดชีพจรทำงานอยู่ตลอด เครื่องกู้ชีพรายล้อม จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยมี"วันนี้หว้าสอบได้คะแนนเต็มด้วยนะ อยากฟังหว้าอ่านหนังสือให้ฟังไหม " ภาร
Last Updated : 2025-05-01อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.11 กูหวง
#เฮียยุ"กินข้าวหรือยัง ""กินแล้วค่ะ " ปลายสายตอบแบบรีบๆ เพราะกำลังรีบวิ่งขึ้นรถเมล์หน้ามหาลัยไปโรงพยาบาล ชีวิตไอ้แสบของผมจะประมาณนี้ ไม่อยากให้ลำบากแต่เธอขอเองว่าอยากใช้ชีวิตแบบนี้ สอนขับรถก็ไม่ยอมเพราะกลัว ส่วนผมก็ไม่ว่าง ไปรับไปส่งได้บางครั้ง เลยโหนรถเมล์ขึ้นรถไฟฟ้าโบกแท็กซี่เอง บางครั้งก็นั่งวินมอเตอร์ไซต์ ไอ้แสบของผมเก่ง ผมจะโทรเช็คตลอดว่าเธออยู่ไหน ทำอะไร ไปกับใครแต่ส่วนใหญ่ก็ไปไหนมาคนเดียวตลอดเพราะเพื่อนแต่ละคนต่างแยกไปทำธุระของตัวเอง สมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้อันตรายรอบด้านยิ่งเป็นผู้หญิงก็ต้องยิ่งระวังตัว โทรศัพท์ของเธอเปิดจีพีเอชตลอดผมเป็นคนสั่ง กันไว้ดีกว่าแก้"เมื่อเช้าหมอโทรมา""ทำไมเฮีย หมอโทรมาทำไม! แม่เป็นอะไร! " นึกแล้วว่าต้องตกใจ"ใจเย็นๆ หาที่นั่งได้รึยัง ""ได้แล้วค่ะ เฮียสรุปแม่เป็นอะไร? ""เมื่อเช้าหมอโทรมาบอกว่า คุณน้าอาการดีขึ้น ยาตัวใหม่ที่เพิ่งสั่งมาทำให้ร่างกายของคุณน้าตอบสนองต่อการรักษาได้ดี ปาฏิหารย์มีจริงนะแสบ " เรื่องนี้ผมกับคุณหมอคุยกันไว้หลายวันแล้วยาตัวใหม่ที่จะนำเข้ามารักษาแม่ของเธอเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดถึง หนักอยู่แล้วแต่อย่างที่บอก ผมจ่ายได้ ผมให้
Last Updated : 2025-05-01อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.1 ไอ้แสบ
"ไอ้แสบ หยุด บอกให้หยุด""แฮ่ก แฮ่ก ไม่เอา แสบไม่หยุด เฮียรับปากก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษแสบ""ทำผิดแล้วยังจะต่อรองอีก กูบอกให้หยุด! "กึกเบรกล้อตายหัวแทบทิ่ม ขึ้นกูนี่คือโมโหสุดแล้ว หยุดยืนอยู่กับที่หลังจากวิ่งหนีเฮียยุออกจากผับ ใส่เกียร์หมาเต็มสปีดแต่ก็หนีไม่พ้น เตรียมรับกรรมได้เลย ไม่รู้ว่าโดนอะไรบ้างแต่ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยออมมือ เฮียไม่เคยใจอ่อนกับฉันเวลาทำผิด"ไปขึ้นรถ " น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเฮียทำให้หัวใจดวงน้อยรู้สึกกลัว ในชีวิตมีแค่เฮียคนเดียวนี่แหละที่ฉันกลัว และก็เป็นคนเดียวที่ฉันยอมฟังคำสั่งไม่ว่าเฮียจะสั่งอะไรก็ต้องทำ แม้ว่าบางครั้งจะแอบขัดบ้าง ผลที่ตามมาก็คือ โดนลงโทษในแบบของเฮียที่ไม่เหมือนคนอื่น"เฮีย แสบขอโทษ""ไปคุยที่บ้าน กูบอกแล้วใช่มั้ย ไม่เคยฟัง ""เฮียอย่าขึ้นกูสิ""กูโมโห เพราะมึงไง ไม่ชอบแต่ก็ยังดื้อ ทำตัวดีๆ กูเคยเป็นแบบนี้มั้ย ""ไม่ค่ะ" เฮียชอบคนเชื่อฟังพูดรู้เรื่อง แต่ไม่ใช่ฉันไง จะเชื่อฟังก็ตอนที่เฮียโมโหนี่แหละ แล้วเป็นไงโคตรน่ากลัว ถามว่าเข็ดไม่ ก็ไม่นะ ยังดื้อได้อยู่เรื่อยๆ"วันนี้มึงโดนหนัก""...""ไม่ต้องมาบีบน้ำตา กูไม่ใช่ผู้ชายแพ้น้ำตาผู้หญิง ขึ้นรถ!! "
Last Updated : 2025-04-17
Latest chapter
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.11 กูหวง
#เฮียยุ"กินข้าวหรือยัง ""กินแล้วค่ะ " ปลายสายตอบแบบรีบๆ เพราะกำลังรีบวิ่งขึ้นรถเมล์หน้ามหาลัยไปโรงพยาบาล ชีวิตไอ้แสบของผมจะประมาณนี้ ไม่อยากให้ลำบากแต่เธอขอเองว่าอยากใช้ชีวิตแบบนี้ สอนขับรถก็ไม่ยอมเพราะกลัว ส่วนผมก็ไม่ว่าง ไปรับไปส่งได้บางครั้ง เลยโหนรถเมล์ขึ้นรถไฟฟ้าโบกแท็กซี่เอง บางครั้งก็นั่งวินมอเตอร์ไซต์ ไอ้แสบของผมเก่ง ผมจะโทรเช็คตลอดว่าเธออยู่ไหน ทำอะไร ไปกับใครแต่ส่วนใหญ่ก็ไปไหนมาคนเดียวตลอดเพราะเพื่อนแต่ละคนต่างแยกไปทำธุระของตัวเอง สมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้อันตรายรอบด้านยิ่งเป็นผู้หญิงก็ต้องยิ่งระวังตัว โทรศัพท์ของเธอเปิดจีพีเอชตลอดผมเป็นคนสั่ง กันไว้ดีกว่าแก้"เมื่อเช้าหมอโทรมา""ทำไมเฮีย หมอโทรมาทำไม! แม่เป็นอะไร! " นึกแล้วว่าต้องตกใจ"ใจเย็นๆ หาที่นั่งได้รึยัง ""ได้แล้วค่ะ เฮียสรุปแม่เป็นอะไร? ""เมื่อเช้าหมอโทรมาบอกว่า คุณน้าอาการดีขึ้น ยาตัวใหม่ที่เพิ่งสั่งมาทำให้ร่างกายของคุณน้าตอบสนองต่อการรักษาได้ดี ปาฏิหารย์มีจริงนะแสบ " เรื่องนี้ผมกับคุณหมอคุยกันไว้หลายวันแล้วยาตัวใหม่ที่จะนำเข้ามารักษาแม่ของเธอเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดถึง หนักอยู่แล้วแต่อย่างที่บอก ผมจ่ายได้ ผมให้
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.10 ข้อห้ามของเด็กแสบ
หลายอาทิตย์ต่อมาทุกวันหลังเลิกเรียนฉันต้องรีบแวะมาที่โรงพยาบาลก่อนเป็นอันดับแรก อาการของแม่กำลังทรุด ฟังไม่ผิด หลังจากวันที่แม่พยายามลืมตาฉันก็ดีใจมาก คิดว่าอาการของแม่คงจะมีข่าวดีในเร็ววันแต่เปล่าเหมือนเป็นสัญญาณเตือนแม่ต้องการจะบอกอะไรบางอย่างมากกว่าตั้งแต่วันนั้นวันที่แม่ออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราฉันก็พยายามทำใจเรื่องนี้มาตลอด แต่ทำไมวันนี้ฉันกลับทำใจไม่ได้ กลัวมากกว่าเดิม กลัวว่าจะอยู่ไม่ได้ในวันที่ไม่มีแม่ แค่คิดก็รู้สึกว่าใจกำลังจะขาด ช่วงนี้ใกล้สอบฉันต้องแบ่งเวลามากพอสมควร ช่วงดึกก็ต้องอ่านหนังสือ นอนดึกแค่ไหนก็ต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวไว้ให้เฮีย ฉันมานอนค้างโรงพยาบาลได้หลายคืนแล้ว เป็นห่วงอาการของแม่ กลัวว่าถ้าแม่ไม่ไหวขึ้นมา ฉันจะพลาดลมหายใจสุดท้ายของท่าน ถึงวันนั้นขอให้ฉันได้จับมือท่านไว้แน่นๆ ขอเป็นคนส่งแม่ด้วยตัวของเอง"แม่หว้ามาแล้ว กินข้าวหรือยัง " สภาพของแม่ไม่ค่อยสู้ดีนัก มีเครื่องออกซิเจนติดตั้งเพิ่ม สายน้ำเกลือ สายวัดชีพจรทำงานอยู่ตลอด เครื่องกู้ชีพรายล้อม จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยมี"วันนี้หว้าสอบได้คะแนนเต็มด้วยนะ อยากฟังหว้าอ่านหนังสือให้ฟังไหม " ภาร
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.11 กูหวง
#เฮียยุ"กินข้าวหรือยัง ""กินแล้วค่ะ " ปลายสายตอบแบบรีบๆ เพราะกำลังรีบวิ่งขึ้นรถเมล์หน้ามหาลัยไปโรงพยาบาล ชีวิตไอ้แสบของผมจะประมาณนี้ ไม่อยากให้ลำบากแต่เธอขอเองว่าอยากใช้ชีวิตแบบนี้ สอนขับรถก็ไม่ยอมเพราะกลัว ส่วนผมก็ไม่ว่าง ไปรับไปส่งได้บางครั้ง เลยโหนรถเมล์ขึ้นรถไฟฟ้าโบกแท็กซี่เอง บางครั้งก็นั่งวินมอเตอร์ไซต์ ไอ้แสบของผมเก่ง ผมจะโทรเช็คตลอดว่าเธออยู่ไหน ทำอะไร ไปกับใครแต่ส่วนใหญ่ก็ไปไหนมาคนเดียวตลอดเพราะเพื่อนแต่ละคนต่างแยกไปทำธุระของตัวเอง สมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้อันตรายรอบด้านยิ่งเป็นผู้หญิงก็ต้องยิ่งระวังตัว โทรศัพท์ของเธอเปิดจีพีเอชตลอดผมเป็นคนสั่ง กันไว้ดีกว่าแก้"เมื่อเช้าหมอโทรมา""ทำไมเฮีย หมอโทรมาทำไม! แม่เป็นอะไร! " นึกแล้วว่าต้องตกใจ"ใจเย็นๆ หาที่นั่งได้รึยัง ""ได้แล้วค่ะ เฮียสรุปแม่เป็นอะไร? ""เมื่อเช้าหมอโทรมาบอกว่า คุณน้าอาการดีขึ้น ยาตัวใหม่ที่เพิ่งสั่งมาทำให้ร่างกายของคุณน้าตอบสนองต่อการรักษาได้ดี ปาฏิหารย์มีจริงนะแสบ " เรื่องนี้ผมกับคุณหมอคุยกันไว้หลายวันแล้วยาตัวใหม่ที่จะนำเข้ามารักษาแม่ของเธอเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดถึง หนักอยู่แล้วแต่อย่างที่บอก ผมจ่ายได้ ผมให้
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.10 ข้อห้ามของเด็กแสบ
หลายอาทิตย์ต่อมาทุกวันหลังเลิกเรียนฉันต้องรีบแวะมาที่โรงพยาบาลก่อนเป็นอันดับแรก อาการของแม่กำลังทรุด ฟังไม่ผิด หลังจากวันที่แม่พยายามลืมตาฉันก็ดีใจมาก คิดว่าอาการของแม่คงจะมีข่าวดีในเร็ววันแต่เปล่าเหมือนเป็นสัญญาณเตือนแม่ต้องการจะบอกอะไรบางอย่างมากกว่าตั้งแต่วันนั้นวันที่แม่ออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราฉันก็พยายามทำใจเรื่องนี้มาตลอด แต่ทำไมวันนี้ฉันกลับทำใจไม่ได้ กลัวมากกว่าเดิม กลัวว่าจะอยู่ไม่ได้ในวันที่ไม่มีแม่ แค่คิดก็รู้สึกว่าใจกำลังจะขาด ช่วงนี้ใกล้สอบฉันต้องแบ่งเวลามากพอสมควร ช่วงดึกก็ต้องอ่านหนังสือ นอนดึกแค่ไหนก็ต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวไว้ให้เฮีย ฉันมานอนค้างโรงพยาบาลได้หลายคืนแล้ว เป็นห่วงอาการของแม่ กลัวว่าถ้าแม่ไม่ไหวขึ้นมา ฉันจะพลาดลมหายใจสุดท้ายของท่าน ถึงวันนั้นขอให้ฉันได้จับมือท่านไว้แน่นๆ ขอเป็นคนส่งแม่ด้วยตัวของเอง"แม่หว้ามาแล้ว กินข้าวหรือยัง " สภาพของแม่ไม่ค่อยสู้ดีนัก มีเครื่องออกซิเจนติดตั้งเพิ่ม สายน้ำเกลือ สายวัดชีพจรทำงานอยู่ตลอด เครื่องกู้ชีพรายล้อม จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยมี"วันนี้หว้าสอบได้คะแนนเต็มด้วยนะ อยากฟังหว้าอ่านหนังสือให้ฟังไหม " ภาร
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.9 สักนิดสักหน่อยก็ไม่ได้
"อื้อ จะนอน ""นิดเดียว อยู่เฉยๆ ก่อน"" เฮีย แสบจะนอน แสบง่วง ""แสบ ใกล้แล้ว "ปักตุบ"ไอ้แสบ ซี๊ด ถีบทำไมวะ!!?? " หมดกัน จากที่กำลังได้อารมณ์ หดหมด หลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จ มันก็ไม่ลงอีกเลย แล้วผมขึ้นแล้วลงยาก ถ้าไม่ได้เอาออกนอนไม่หลับ แต่ก็ไม่ได้ชั่วถึงกับลักหลับหรอกนอกจากไม่แฟร์แล้วยังไม่ได้อารมณ์อีกด้วย เรื่องแบบนี้ต้องฟินด้วยกันสองฝ่ายจะมีความสุขฝ่ายเดียวไม่ได้ มันไม่ยุติธรรม"กำลังจะเสร็จเลย " แค่ขอจับ ขอลูบ ขอคลำ ขอแค่นี้เอง มือไม้นี่ปัดป่ายไม่ให้ความร่วมมือบ้างเลย สงสารกูเถอะแสบทั้งแข็งทั้งปวดหนึบจะระเบิดอยู่แล้ว ผมอุตส่าห์ยอมช่วยตัวเองไม่ได้ล่วงเกินไปมากกว่าลูบๆ คลำๆ ขนาดหลับมันยังถีบแม่น เล่นซะผมตกเตียง"เดี๋ยวก่อน " ผมชี้หน้าคาดโทษไว้แล้วลุกเดินเข้าห้องน้ำ ไม่ลืมหยิบโทรศัพท์เข้าไปด้วย เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด นิดหน่อยก็ไม่ได้…...พอเข้ามาในห้องน้ำผมก็ลงไปนั่งในอ่างที่ไม่ได้เปิดน้ำใส่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดล๊อคหน้าจอแล้วก็เข้าไลน์ค้นหากลุ่มที่ไอ้นัทดึงเข้า แค่ชื่อกลุ่มรู้แล้วว่าสื่อไปในทางไหน วันนี้ขอใช้บริการหน่อยแล้วกัน"อื้อ อ๊ะ อ๊ะๆ " เหี้ย
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.8 เช็ดตัว
ร้าน S&W#เฮียยุผมพาไอ้แสบมากินข้าวร้านประจำ เป็นร้านอาหารกึ่งผับเวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว กว่าจะจัดการกับไอ้คนดื้อที่ไม่ยอมหายงอน เกือบปากเปื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้วไหมล่ะ ที่ทำไปผมมีเหตุผลของตัวเอง ได้ยินประโยคที่ว่า เธอจะไปจากผม ก็ทำให้ใจหายแบบบอกไม่ถูก ใจกระตูกวูบแปลกๆ แค่คิดว่าไอ้เด็กแสบคนนี้ต้องหายไปก็รู้เลยต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ผมติดเธอยิ่งกว่าเหล้าที่กินบุหรี่ที่สูบเข้าปอดซะอีก หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ไม่มีขายตามท้องตลาด ผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ได้ หาใหม่ก็ไม่มีใครเหมือน พยายามบำบัดแล้วทำยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะแบบนี้ผมถึงบังคับเธอสารพัด เพราะไม่อยากเสียเธอไป ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้"กินไร สั่งสิ""ไม่มีตังค์อ่ะ ""เดี๋ยวก็จับจูบแม่งกลางร้านเลย สั่งเร็วๆ จะกินอะไรก็สั่ง มากับใครดูด้วยมีปัญญาเลี้ยง" ลีลาเยอะจริง เรื่องกินจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้วยกเว้นเหล้า เป็นผู้หญิงกินเหล้ามันไม่ดี ไม่อยากให้กินแต่ก็ไม่ได้ห้าม แต่ก็ชอบหนีไปอยู่เรื่อย เวลาเมาโคตรขี้อ่อยบางทีก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผม เป็นงานรีดพิษออกทุกครั้งในห้องน้ำเพียงลำพัง พยายามหักห้ามใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แต่ว่าวันนี้อดไม่ได้จริงๆ ปากห
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.7 ง้อแบบเฮีย
โรงพยาบาลวันนี้มาทันเช็ดตัวให้แม่ทุกครั้งจะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลให้ตลอด เรื่องค่ารักษาทุกอย่างของแม่เฮียเป็นคนจัดการ ค่ารักษาแต่ละเดือนคงเยอะมาก ฉันไม่เคยเห็นตัวเลขในบิลเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นตอนที่แม่ผ่าตัดสมอง เงินเป็นแสนเห็นแค่นั้นมือไม้ก็สั่นไปหมด หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลแม่อีกเลย วันนี้ฉันขอพยาบาลเช็ดตัวให้แม่เอง แล้วก็ทำกายภาพบำบัดเพื่อไม่ให้เป็นแผลกดทับ นวดคลายกล้ามเนื้อส่วนต่างๆส่วนพี่นัทฉันขอร้องให้กลับไปก่อน ฉันอยู่ได้ถ้าอยู่ใกล้แม่น่าจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ ดีกว่าอยู่ใกล้คนใจร้าย"แม่จ๋า วันนี้หว้าเช็ดตัวให้แม่ด้วยน้า นวดให้ด้วย " ไม่รู้แม่ได้ยินหรือป่าว แต่คิดว่าคงได้ยินและรับฟังสิ่งที่ฉันพูดเข้าไปบ้างแหละ เพราะบางครั้งนิ้วมือแม่จะขยับเล็กน้อย มือของแม่ถูกกุมอยู่ตลอด ไม่อยากให้แม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวอยากให้แม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ไปไหนขอแค่ให้แม่กลับมา ฉันอยากให้แม่กลับมากอดในวันที่เหนื่อย ท้อ และวันนี้ที่รู้สึกแย่ที่สุด"นอนนานแล้วน้า ไม่เบื่อบ้างเหรอ เทอมหน้าหว้าจะเข้ามหาลัยแล้วนะ ลูกแม่จะโตเป็นสาวแล้ว " มืออุ่นๆ ของแม่แนบอยู่ที่แก้มของฉัน แม่
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.6 สะใจแล้วใช่มั้ย?
#เฮียยุผมลากไอ้แสบมาข้างสนาม ไม่รู้ทำไมเวลาที่มันขัดคำสั่งต้องโมโหทุกที เป็นอีกครั้งที่แอบมานั่งจิบเบียร์ดูการแข่งรถในสนามกับไอ้บอยลูกน้องที่ร้าน เรื่องไอ้บอยเอาไว้ทีหลังตอนนี้ขอจัดการไอ้แสบก่อน ที่ผมลงแข่งเพราะเด็กมันขอ รถคันนี้ก็ให้อู่ของผมดูแลก็เลยต้องยอมลงไม่คิดเหมือนกันว่าจะชนะ เจ้าของรถดีใจยกใหญ่เพราะตั้งแต่ลงแข่งไม่เคยชนะเลย เพิ่งลงแข่งได้แค่ไม่กี่รายการต่อให้รถแรงแค่ไหนถ้าไม่รู้จักเทคนิคเอาตัวรอดบนสนามก็ไม่มีทางชนะได้หรอก เรื่องนี้ผมเจอมากับตัว ทุกวันนี้ก็เลยชิว หลับตาขับยังได้"ขอบคุณมากครับเฮีย เฮียแม่งโคตรเจ๋งเลย ถ้าไม่ได้เฮียรถผมคงไม่ได้เหยียบเส้นชัยสักที" มันยกมือไหว้ขอบคุณผมชุดใหญ่"เออๆ ไม่เป็นไร ""รู้แล้วว่าอู่เฮียทำรถแรงจริง เฮียมีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะเฮีย อยากได้สปอร์นเซอร์สนามแข่งเพิ่มบอกผมได้นะ พ่อผมจัดให้ได้ " เด็กสมัยนี้อวดรวยเก่งจริงๆ ไม่พ้นพ่อแม่อีกตามเคย"เออๆ งั้นเอารถมายืมอีกรอบ เดี๋ยวเอามาคืน""เอาไปเลยเฮีย เต็มที่ครับ""เฮียจะทำไรอะ" ไอ้แสบหันมาถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ชอบดูแข่งรถก็จริงแต่กลัวความเร็วไม่ชอบให้ผมขับรถเร็วบนถนนปกติ แต่นี่สนามแข่งไม่เร็
อย่าดื้อกับเฮีย Chapter.5 อ่อยเก่ง
ฉันนั่งกินข้าวอยู่ในห้องทำงาน คิดแล้วเชียวว่าเฮียต้องทำเรื่องอุบาทก์นั่นอีก ถึงมุ่งความสนใจไปที่ถังขยะก่อนเป็นอันดับแรก คนอย่างเฮียทำแล้วเคยเก็บหลักฐานที่ไหน โคตรหงุดหงิด หวังพึ่งพี่บอยงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ พี่บอยน่ะลูกน้องฉันเอง รู้หมดเวลาเฮียจับหญิงมาฟัด เพราะพี่บอยส่งไลน์มารายงานตลอด แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้กลัวพี่บอยจะโดนเฮียดุวันนี้นี่แหละได้โอกาส เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ซากถุงยางใช้แล้วอัดแน่นเต็มถังขยะ สภาพห้องคือเหมือนทุกครั้งที่มา รก รุงรัง แฟ้มเอกสารวางไม่เคยเป็นระเบียบ เฮ้อ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่จ้างแม่บ้านวะ กูต้องทำหน้าที่เก็บซากทุเรศๆ แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ดูออกนะสภาพห้องเหมือนเป็นสังเวียนกามมากกว่างานของเฮียเพราะส่วนใหญ่เฮียจะขลุกอยู่ที่สนามแข่งหรือไม่ก็อยู่อู่ช่วยลูกน้องทำรถให้ลูกค้า"เอากันมันจนลืมเสื้อในทิ้งไว้เลยหรอวะ" ฉันใช้ด้ามปากกาเขี่ยบลาสีแดงคัพดีขึ้นมา นี่ไซน์คนใส่หรือว่าไซน์แม่วัวนมคัดวะ ลงถังขยะไปซะใส่ไม่เก็บก็ทิ้ง อุบาทก์"แสบเกลียดเฮียว่ะ " เก็บของไปบ่นไป ได้แค่บ่นอยู่คนเดียวบ่นต่อหน้าเฮียก็โดนเตะอะดิ เห็นโหดๆ แบบนั้นสาวๆ ติดเฮียเพียบ คงเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวมั้งไม่รู้ส
