LOGINShare
Chapter 4
Last Updated:
2025-10-30 04:05:38Chapter 4
“จำไว้ต่อไปนี้เธอเป็นของฉัน” เขาพูดเชิงสั่ง น้ำเสียงเข้มน่าขนลุก
“ฉันไม่ใช่ของคุณ” ทิพย์ธาราเถียงกลับ แม้ว่าในใจจะกลัวสายตาที่มองมาอย่างดุดันก็ตาม “แล้วก็ไม่มีวันเป็นด้วย”
“อยากลองดีก็เอา ฉันไม่สนอยู่แล้ว แต่ถ้าเธอยุ่งกับผู้ชายคนไหน ฉันเอามันตายแน่”
“ฉันบอกแล้วไงว่า ฉันไม่ใช่ของคุณ วันนี้ก็ไม่ใช่ พรุ่งนี้ก็ไม่ใช่ ฉันจะยุ่งกับใครมันก็เรื่องของฉัน” อเล็สซานโดรจ้องมองหญิงสาวที่กล้าเถียงเขาด้วยสายตาดุกร้าว
“ฉันเตือนแล้ว ถ้าอยากลองดีนักก็ตามใจ”
ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้ร่างบางนั่งร้องไห้กับสิ่งที่เกิดขึ้น มองดูตัวเองเหมือนคนไร้ค่าปล่อยให้ชายแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก สัมผัสร่างกายสาวอย่างจาบจ้วง โดยที่ตัวเองก็เผลอไผลไปกับสัมผัสนั้นเช่นกัน
ทิพย์ธาราไม่รู้หรอกว่าเขาคือใครและไม่อยากรับรู้ด้วย เฝ้าแต่ภาวนาในใจว่า อย่าได้เจอะเจอเขาอีกเลย เธอกลัว กลัวว่าเหตุการณ์เมื่อครู่จะเกิดขึ้นอีก ถ้าหากเกิดขึ้นอีกครั้ง บางทีเธออาจจะไม่โชคดีเหมือนครั้งนี้ก็เป็นได้
อเล็สซานโดรนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านหน้าสุดโซนวีไอพีที่จัดเตรียมไว้สำหรับแขกผู้มีเกียรติ สายตาดุจดังเหยี่ยวจับจ้องไปยังร่างของนางแบบนับสิบคน แต่ละคนสวมเครื่องเพชรราคาแพงของเขาเดินโชว์ให้แขกผู้มาร่วมงานได้ชมความงามของเพชรหลากสี ที่มีคุณค่าและราคาที่แตกต่างกันไป หากแต่หัวใจของเขากลับถวิลหาสาวน้อยที่ตัวสั่นคล้ายกับลูกนกเปียกฝน ยามที่เขาลูบไล้สัมผัส ผิวเนื้อที่เนียนนุ่มลื่นดุจแพรไหมชั้นเลิศ ตราตรึงอยู่ในความรู้สึกและปลายจมูกของเขา
“เจ้านายครับ เจ้านาย” โรแบร์โตเรียกเจ้านายหนุ่มอยู่หลายครั้ง หากไม่ได้รับการตอบรับเลยสักครั้งเดียว “เจ้านาย เจ้านาย”
คราวนี้โรแบร์โตไม่เพียงแค่เรียก ยังใช้มือสะกิดท่อนแขนของเจ้านายที่เหม่อลอยราวกับว่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“อะไรโรแบร์โต” เจ้านายหนุ่มหันมาถามเสียงขุ่น
“ดอกไม้ครับ อแมนดาจะเดินออกมาเป็นคนสุดท้ายครับ”
โรแบร์โตส่งช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้อเล็สซานโดรที่เวลานี้หน้ายุ่งไม่น้อย ก่อนจะเอื้อมมือมารับช่อดอกไม้มาถือไว้ รอเวลาให้นางแบบคนดังกล่าวเดินแบบเสร็จ เขาจึงมอบช่อดอกไม้ช่อนี้ให้กับเธอตามพิธีการ
ไม่ถึงหนึ่งนาทีร่างของอแมนดาก็เดินออกมาพร้อมกับสวมชุดราตรีสีแดงสด เธอสวมเครื่องเพชรชุดสำคัญของงานครบชุด ไม่ว่าจะเป็นสร้อยคอ แหวน ต่างหูและสร้อยข้อมือ สนนราคาคิดเป็นเงินไทยก็ราวห้าร้อยล้านบาท ที่ราคาสูงอาจเป็นเพราะจี้รูปหัวใจที่ทำจากเพชรสีชมพู เพชรที่หายากที่สุดและที่สำคัญมีเพียงสามชุดเท่านั้น และนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้มูลค่าของสร้อยเส้นนี้มีราคาแพง
แล้วก็เป็นไปตามคาด เมื่ออแมนดาออกมาเดินบนแคตวอล์กสายตาทุกคู่มองมาที่ร่างของเธอเป็นตาเดียว ความสวยสง่าด้วยชุดราตรีจากห้องเสื้อดังทำให้เธอดูโดดเด่น และยิ่งเธอสวมเครื่องเพชรชุดนี้ด้วยแล้ว อแมนดายิ่งดูสง่างามจับตา
อเล็สซานโดรไม่ผิดหวังที่เลือกอแมนดามาเป็นนางแบบ ให้เธอโดดเด่นด้วยการสวมสร้อยเพชรชุดพิเศษนี้ เพื่อหวังกระตุ้นยอดขายที่ดูแล้วว่า เขาได้กำไรจากการเปิดตัวคอลเลกชันใหม่นี้ไม่น้อยเลย อเล็สซานโดรลุกขึ้นยืนเมื่อการเดินแบบของเธอจบลง และเดินขึ้นไปบนเวที เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นไม่ขาด เมื่อนักข่าวและแขกผู้ร่วมงาน ต่างถ่ายภาพอเล็สซานโดรมอบช่อดอกไม้ให้กับอแมนดา พร้อมจุมพิตที่เเก้มนวลทั้งสองข้าง ก่อนจะประคองกอดให้ช่างภาพถ่ายรูปคู่กัน เหมือนจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเขาได้มีอาหารว่างจานใหม่เป็นนางแบบสาวคนนี้ ซึ่งอแมนดาเต็มใจอย่างยิ่งที่ได้รับตำแหน่งนี้ เพราะมันคือจำนวนเงินมหาศาลที่เธอจะได้ตอบแทน
เมื่องานเสร็จสิ้นลง อแมนดาเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวที่ทางคณะผู้จัดงานเตรียมไว้ให้ เพราะรู้กิตติศัพท์ของเธอว่าเรื่องมากแค่ไหน ทุกอย่างต้องดีและเครื่องสำอางที่นางแบบสาวใช้ ต้องเป็นของส่วนตัวของเธอเท่านั้น และที่สำคัญหากใครจ้างเธอมาทำงาน ต้องมีห้องส่วนตัวให้ทุกงาน
“ทาร่าเป็นอะไร” อแมนดาเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับอเล็สซานโดร สีหน้าของทิพย์ธาราตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้างามซีดลงถนัดตา น้ำตาเอ่อคลอเบ้าเมื่อเห็นหน้าหล่อเหลาคมเข้มของอเล็สซานโดร
“ปะ เปล่าเสร็จงานแล้วเหรอจะกลับหรือยัง” ทิพย์ธาราเอ่ยถามเสียงเบา ต้องการออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มมาดเข้มมองมาที่เธอ ด้วยแววตาที่หิวกระหาย
“เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ” อแมนดากำลังเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดที่อยู่ด้านริมของห้อง หากแต่ทิพย์ธาราเดินตามเธอเข้าไปด้วย
“ทาร่า ออกไปคอยข้างนอกก่อนก็ได้ เธอจะตามฉันมาทำไม” อแมนดาถามอย่างหงุดหงิด
“ก็ เผื่ออแมนดามีอะไรให้ช่วยไง อย่างเช่นรูดซิปหรือว่าอะไรประมาณเนี้ย” ทิพย์ธาราแก้ตัว เพราะเธอไม่อาจบอกเหตุผลที่แท้จริงได้ว่า ไม่ต้องการอยุในห้องนี้ตามลำพังกับอเล็สซานโดรต่างหาก
“ไม่ต้องหรอก ชุดแค่นี้ฉันเปลี่ยนเองได้ ยากกว่านี้ฉันยังถอดได้เลย ออกไปคอยข้างนอกไป” ทิพย์ธาราจำต้องออกมานอกห้องเปลี่ยนชุดอย่างไม่เต็มใจ พอก้าวออกมาเท่านั้นเธอแทบอยากจะเดินกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวใหม่ เพราะร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาร่างเล็กทันที
“กลัวฉันเหรอ” เขาเอ่ยถาม ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาหาร่างบาง ทิพย์ธาราถอยร่นจนแผ่นหลังของเธอติดกับผนังห้อง จนไม่สามารถหนีเขาพ้น พร้อมกับก้มหน้างุดหลีกหนีสายตาของเขา ชายหนุ่มเอามือทั้งสองข้างเท้ากำแพง เพื่อกักร่างบางไม่ให้หนีได้
Latest chapter
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 72
Chapter 72“ทาร่าง่วงนอนจัง อยากนอน” หญิงสาวรู้สึกอ่อนเพลียหลังจากบทรักอันร้อนแรง ดวงตาคู่สวยเริ่มปิด นึกแปลกใจตัวเองว่าเป็นคนขี้เซาตั้งแต่เมื่อไหร่ อยากจะนอนท่าเดียวไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น“ลูกแมวน้อยของฉันขี้เซาจังเลยนะ ง่วงก็นอนนะที่รัก ฉันกลับมาจากอเมริกามีอะไรจะให้เธอ” เขาพูดชิดเรียวปากบาง อดใจไม่ไหวจูบหนักๆ ซ้ำไปซ้ำมาอีกหลายครั้ง ชายหนุ่มถอดถอนร่างกายของเขาออก ลงมานอนเคียงข้างหญิงสาวใช้ลำแขนหนาให้เธอหนุนต่างหมอน ทิพย์ธาราเบียดกระแซะร่างหาไออุ่นจากเรือนกายแข็งแกร่ง ที่ให้ทั้งความอบอุ่นทางร่างกายและจิตใจมาตลอดหลายเดือน นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่ได้รับไออุ่นและความร้อนที่ระเหยออกมาจากเรือนกายของเขาอีกแล้ว ทิพย์ธาราจะจดจำความอบอุ่นนี้ไว้ในใจ ใช้ความรู้สึกและความทรงจำ จดจำเรื่องราวดีๆ ของเขาและเธอไว้ ตราบสิ้นลมหายใจอเล็สซานโดรเดินทางออกจากบ้านในตอนสาย ซึ่งเลยเวลาที่กำหนดไว้ไปหลายสิบนาที เนื่องจากชายหนุ่มอ้อยอิ่งอยู่กับเรียวปากนุ่มเนิ่นนาน กว่าจะตัดใจได้ต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน ทิพย์ธาราไม่ได้เดินลงมาส่งเขาอย่างเช่นทุกครั้ง อ้างว่าไม่สบายเวียนหัว อยากพักผ่อน แมวตัวใหญ่เห็นลูกแม
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 71
Chapter 71เริ่มจากริมฝีปากบางแตะที่เรียวปากหนาสวยได้รูปแผ่วเบา เสมือนทักทายก่อนจะบดเบียดอย่างนุ่มนวล ปลายลิ้นไล้ไปตามฟันซี่สวยเป็นระเบียบ ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปภายใน รุกเร้าเกี่ยวพันลิ้นหนาอย่างกล้าหาญ เพิ่มน้ำหนักแรงบดเคล้ามากยิ่งขึ้น พร้อมกับดูดดึงลิ้นหนาเข้าไปในอุ้งปากที่หอมหวานของเธอ อเล็สซานโดรส่งเสียงครางเล็กๆ ในลำคอ ฝ่ามือบางนุ่มเริ่มไต่สำรวจไปตามเรือนกายที่แข็งแรง หยุดนิ่งที่แผงอกกว้างแสนอบอุ่น ใช้ปลายนิ้วปัดไปมาที่ตุ่มเล็กๆ สีน้ำตาลอย่างนุ่มนวล ร่างของเขาสะดุ้งเฮือกฝ่ามือใหญ่รัดร่างบางให้แนบกับเรือนร่างหนามากยิ่งขึ้น ลูบไล้ฝ่ามือแกร่งไปทั่วแผ่นหลังเปล่าเปลือย เลื่อนต่ำมายังสะโพกผายหญิงสาวผละจากเรียวปากหนาอย่างอ้อยอิ่ง แทะเล็มไปตามสันแก้มที่มีไรเคราขึ้นเขียวครึ้ม ติ่งหู ลำคอแข็งแรง เคลื่อนตัวต่ำลงพร้อมกับริมฝีปากที่ครอบครองตุ่มสีน้ำตาลนั้นแทนที่นิ้วมือ“ทาร่า” อเล็สซานโดรร้องครางเหมือนจะขาดใจ น้ำเสียงของเขาขาดห้วง ดวงตาฉ่ำปรือ ปลายลิ้นที่ดูดกลืนตุ่มเม็ดเล็กอยู่นั้น สร้างความกระสันซ่านให้กับเขาเป็นอย่างมาก ขนในกายลุกชัน เลือดหมุนเวียนไปทั่วร่างด้วยกำลังแรงสูง ไหลวนดั่งลาวาที่ไหล
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 70
Chapter 70อเล็สซานโดรเดินเข้ามาในห้องเวลาประมาณสี่ทุมเศษ ชายหนุ่มปรายตามองกระเป๋าเดินทางที่ถูกวางไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า มองเลยผ่านไปที่เตียงกว้าง ใจของเขาหายวาบ เมื่อไม่เห็นร่างของทิพย์ธาราอยู่บนเตียง เท้าหนากำลังจะก้าวออกไปจากห้อง เพื่อไปที่ห้องของเดชดวง หากแต่บานประตูห้องน้ำถูกเปิดออกเสียก่อน ชายหนุ่มจึงหันมาตามทิศทางของเสียงเปิดประตูทันที“นึกว่าจะหนีไปนอนที่ห้องรอซซี่เสียอีก” อเล็สซานโดรอยากจะตบปากของตัวเองนักที่พูดประโยคแดกดันนี้ออกไป หญิงสาวระบายลมหายใจเพียงนิด ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา คิดว่าการที่เราจะจากใครสักคนน่าจะจากกันด้วยดี จะได้เก็บความทรงจำครั้งสุดท้ายไว้ในใจ เธอจึงเดินเลี่ยงไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอนไปสวมใส่ที่ห้องแต่งตัว แต่ถูกร่างหนาของเขาขวางไว้“เดี๋ยวสิ รู้หรือเปล่าว่าวันนี้ผลตรวจออกมาว่ายังไง” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองคนถาม เขาจะมาถามเธอทำไมทั้งๆ ที่รู้คำตอบนั้นดีอยู่แล้ว“รู้ค่ะ อแมนดาบอกทาร่าแล้ว วันนี้คุณสองคนก็ไปเลี้ยงฉลองครอบครัวใหม่ไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวอดที่จะประชดเขาไม่ได้“หึงเหรอ” เขาถามยิ้มๆ เมื่อเห็นแววตาของเธอ ได้ยินน้ำเสียงที่ประชดประชันของลูกแมวน้อย
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 69
Chapter 69“ได้ ฉันจะไปจากที่นี่ พรุ่งนี้คุณซานโดรจะไปต่างประเทศ ฉันจะไปหาห้องเช่า ฉันจะไม่ให้เขาพบหรือเจอฉันอีกเลยตลอดทั้งชีวิต ฉันสัญญา” อแมนดาลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำสัญญาจากศัตรูหัวใจ ใบหน้าสวยเฉี่ยวเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส เมื่อแผนการขั้นที่หนึ่งสำเร็จ“ฉันขอบใจเธอมากนะ แต่เธออย่าบอกใครเรื่องที่ฉันมาขอร้องเธอในวันนี้นะ” อแมนดากำชับ“รู้แล้ว ฉันจะไม่บอกใคร” ทิพย์ธารารับคำทั้งน้ำตา การสนทนาทุกอย่างจบสิ้นลงเมื่อร่างของบุคคลที่สาม ก้าวเข้ามาภายในห้องครัว“คุณอแมนดาครับ คุณซานโดรรออยู่ที่รถครับ” โรแบร์โตเดินเข้ามาหานางแบบสาวที่ห้องครัว หลังจากที่ปล่อยให้เจ้านายหนุ่มรอที่รถนานพอสมควร“ไปก่อนนะทาร่า เดี๋ยวคุณซานโดรจะคอยนาน” อแมนดาแย้มยิ้มให้คนที่อยู่ในครัว หมุนตัวเดินเฉิดฉายตรงไปที่รถยนต์คันงามที่จอดคอยอยู่ โรแบร์โตหันไปมองทิพย์ธาราที่มีน้ำตาไหลรินลงมาเป็นทาง เขาไม่รู้ว่าอแมนดามาพูดอะไรให้หญิงสาวที่แสนดีคนนี้เสียใจ ไม่เข้าใจเจ้านายของตัวเองเลยว่าเหตุใดเห็นก้อนกรวดดีกว่าเพชรเม็ดงาม แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรเจ้านายหนุ่มของเขามีเหตุผลกับการกระทำนั้นเสมอหลังจากรับประทานอาหารเย็นสามคนพี่น้อ
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 68
Chapter 68ทิพย์ธาราตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบห้าโมงเย็น หญิงสาวรีบก้าวลงจากเตียงเพื่อไปทำอาหารเย็นให้ทุกคนรับประทาน พอเธอก้าวเท้าออกมาจากห้อง ภาพของอเล็สซานโดรและอแมนดาเดินออกมาจากห้องส่วนตัวของนางแบบสาว ทั้งสองเดินคุยกันเลยผ่านร่างของเธอไป โดยไม่มีใครสนใจหรือถามไถ่เลยสักคน ทิพย์ธารารอให้ทั้งสองเดินลงไปถึงชั้นล่างก่อน จากนั้นเธอจึงเดินตามลงไป“ขอโทษที่นะคะวันนี้ลงมาช้าหน่อย” หญิงสาวก้าวเข้าในห้องครัว มือนุ่มเอื้อมมาหยิบผ้ากันเปื้อนสีขาวขึ้นมาสวม กำลังเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบอาหารสดมาปรุงแต่งเป็นอาหาร หากแต่เสียงของอาเธอร์ทำให้มือบางชะงักลงทันที“วันนี้คุณซานโดรกับคุณอแมนดาไม่รับประทานอาหารเย็นที่นี่ครับ ท่านทั้งสองจะไปทานอาหารที่โรงแรม” มือที่กำลังเอื้อมไปจับประตูตู้เย็นสั่นเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเปิดบานประตูตู้เย็นตามเดิม หยิบผักและเนื้อสัตว์สองสามอย่างออกมา“ค่ะ ทาร่าจะทำอาหารให้เฉพาะเราสามคนพี่น้องก็แล้วกัน ขอบคุณนะคะที่บอกจะได้ไม่ต้องทำเยอะเสียของหมด” มือบางที่จับมีดอยู่สั่นเช่นเดียวกับน้ำเสียงที่สั่นไม่แพ้กัน อาเธอร์มองหญิงสาวร่างเล็กด้วยความรู้สึกสงสาร ไม่ทราบถึงเหตุผลที่เจ้านายหนุ่
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 67
Chapter 67“ยินดีด้วยนะ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ” ปลายสายปากไม่ตรงกับใจ ต้องการให้ผลตรวจออกมาตรงกันข้ามมากกว่า อดแปลกใจเรื่องที่อเล็สซานโดรระหองระแหงกันไม่ได้ เพราะเห็นท่าทางของชายหนุ่มยามที่แสดงออกกับสาวชาวไทยแล้ว ไม่ต้องมีใครบอกก็รู้ว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มากเพียงใด“กำจัดนังทาร่าน่ะสิ พรุ่งนี้ซานโดรจะไปอเมริกาหนึ่งอาทิตย์ มันเป็นโอกาสของเราที่จะจัดการกับนังทาร่าได้อย่างสะดวก” อเล็สซานโดรต้องเดินทางไปอเมริกาเพื่อเจรจาเรื่องธุรกิจที่มีมูลค่ามหาศาล จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเดินทางไปด้วยตัวเอง เพราะไม่มีใครตัดสินใจแทนได้ มันจึงเป็นโอกาสทองและโอกาสเดียวของอแมนดาที่จะจัดการกับทิพย์ธารา“เธอมีแผนหรือยัง” อีกฝ่ายถาม“ยังเลย แล้วเธอล่ะ”“พอมีแต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า เอาเป็นว่าเรารอให้ซานโดรไปต่างประเทศก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดหาทาง” เจนนิเฟอร์ออกความเห็น“ก็ดีเหมือนกัน แค่นี้นะมีข่าวอะไรคืบหน้าแล้วจะโทรไปบอก”“อืม บายจ้ะ” เจนนิเฟอร์ตัดสายทิ้ง โยนโทรศัพท์ลงไปที่เตียงอย่างหงุดหงิด“ใครทำให้อารมณ์เสียจ๊ะคนสวย เดี๋ยวฉันจะทำให้อารมณ์ดีเองนะ” ฟิลิปโปลุกขึ้นนั่ง สวมกอดเจนนิเฟอร์ทางด้านหลัง มือใหญ่กอ
You may also like
ตกหลุมรักมาเฟียใจร้าย (จบ)
วารินทร์ทิพย์5.0K viewsสยบรักมาเฟีย
มดตัวจี๊ด6.1K viewsลวงร้ายพ่ายเลว
แอดอ้วน นามปากกาเงินล้าน5.6K viewsพันธะการรัก
แว่นมอลต์14.6K viewsเดิมพันรักลับ
JAOTUNTEE1.1K viewsมาเฟียเมียหนี
เดวิโอล่า3.3K viewsพ่ายรักนางบำเรอ
หอมชา218.1K viewsMafia's Princess เจ้าหญิงของมาเฟีย
Sweet Rain332 views
