เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 5
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-30 04:05:47Chapter 5
ว่าไงฉันถามว่ากลัวฉันเหรอ” ใบหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้ชิดเรียวหน้าบาง ก่อนจะถาม
“กลัวค่ะ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะ” ทิพย์ธาราตอบตรงๆ เสียงหัวเราะของอเล็สซานโดรดังอยู่ในลำคอ นิ้วเรียวยาวของเขาเชยคางมนขึ้นมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้เธอมากยิ่งขึ้น จนริมฝีปากทั้งสองห่างกันไม่ถึงสองนิ้ว ทิพย์ธาราหลับตาแน่นเมื่อได้สัมผัสกับลมหายใจของเขา หัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความกลัวระคนตื่นเต้น กลัวว่าเขาจะทำแบบเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ตื่นเต้นที่ใบหน้าของเขาอยู่ชิดจนได้รับรู้ลมหายใจของกันและกัน
“คงจะไม่ได้ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ฉันอยากทำมากที่สุด” ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากแตะที่เรียวปากนุ่มเบาๆ และเพิ่มแรงบดเคล้ายิ่งขึ้น แต่เหมือนสวรรค์ช่วยทิพย์ธาราเมื่อเสียงเปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออก ทำให้อเล็สซานโดรจำต้องผละจากร่างของทิพย์ธารา ก่อนที่อแมนดาอาหารว่างรสจัดจ้านของเขาจะเห็น
“ทาร่า เก็บของสิจะได้กลับแล้วนี่เป็นอะไรยืนตัวสั่นเชียว อแมนดาเอ่ยถาม
“ปะ เปล่าไม่เป็นอะไรพอดีเห็นแมลงตัวใหญ่” เป็นอีกครั้งที่เธอแก้ตัว
“แค่แมลงตัวเดียวแกยืนตัวสั่นขนาดนี้เลยเหรอไปเก็บของไปจะได้รีบกลับ” ทิพย์ธารารีบเก็บของใช้ส่วนตัวของนางแบบสาวทันที เพราะเธออยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ทั้งหมดเดินออกมาจากห้องส่วนตัวเพื่อเดินทางกลับบ้าน โดยมีคนของอเล็สซานโดรยืนรออยู่ที่หน้าห้อง อแมนดาทักทายเพื่อนรวมงานที่อยู่ด้านนอก ที่เป็นเพื่อนร่วมอาชีพเดียวกัน
“อ้าว ลูกแมวน้อยมาด้วยเหรอ” โทมัสนายแบบชาวอังกฤษที่มาเอาดีทางด้านเดินแบบในอิตาลี เอ่ยทักทิพย์ธารา ที่เดินตามหลังอแมนดามา เพราะทั้งสองสนิทสนมกัน เนื่องจากเจอกันตามงานที่อแมนดารับงานอยู่บ่อยครั้ง โทมัสเป็นคนคุยสนุก สุภาพ อัธยาศัยดีและที่สำคัญเห็นทิพย์ธาราเหมือนน้องสาว เขาเป็นคนเดียวที่เรียกเธอว่าลูกแมวน้อย ซึ่งเป็นชื่อเล่นของเธอ
“ฉันเดินมานี่ นายไม่ทักฉันเลยนะโทมัส ทักแต่ทาร่า” อแมนดาอดค่อนขอดไม่ได้
“จะทักเธอทำไม เมื่อกี้ก็เดินแบบด้วยกัน” โทมัสพูดก่อนจะเดินไปหาทิพย์ธารา โดยมีสายตาที่ไม่พอใจของอเล็สซานโดร มองตามผ่านแว่นตาสีชาเข้มที่เพิ่งสวมใส่ตอนออกมาจากห้อง
“ลูกแมวน้อยกลับด้วยกันหรือเปล่า” โทมัสเอ่ยชวน เพราะอพาร์ตเมนต์ของทิพย์ธารา เป็นทางผ่านของคอนโดที่เขาพักอาศัย ซึ่งอยู่ห่างกันประมาณสองร้อยเมตรเท่านั้น
“ไปสิ ไป” ทิพย์ธาราตอบแบบไม่ต้องคิด
“งั้นไปกลับบ้าน ว่าแต่ไปหาอะไรกินกันก่อนนะ ผมหิว”
“ได้สิ อแมนดา ทาร่ากลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน” ทิพย์ธาราปลีกตัวออกทันที และรู้สึกโล่งใจที่นายแบบหนุ่มเข้ามาช่วยเธอในสถานการณ์ที่อึดอัดเช่นนี้ โทมัสเดินมาโอบไหล่ของเธอ โดยที่ทิพย์ธาราไม่ได้คัดค้านการกระทำของนายแบบหนุ่ม หากคนที่ไม่พอใจจนอยากจะเอาปืนจ่อหัวโทมัสก็คือมาเฟียหนุ่ม ทั้งคู่กำลังเดินออกไปจากห้องจัดงาน แต่เสียงห้าวดังกังวานขึ้นเสียก่อน
“ผมกำลังจะพาอแมนดาไปทานอาหารอยู่พอดี ชวนคุณโทมัสด้วยแล้วกัน หวังว่าจะให้เกียรติผมนะครับ” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยอำนาจ เหมือนจะออกคำสั่งกลายๆ โทมัสหรือจะกล้าปฏิเสธมาเฟียหนุ่มแห่งเกาะซิซิลี ที่มีอำนาจแผ่ขยายมาถึงโรม และมิลาน อาจเป็นเพราะเขาเป็นเจ้าของโรงแรมชื่อดัง และยังมีกิจการมากมายในอิตาลี รวมทั้งเจ้าของร้านจิวเอลรีชื่อดังด้วย
“เอ่อ ครับ” โทมัสรับคำเชิญอย่างจำใจ เพราะเขาไม่อยากมีเรื่องกับผู้ชายคนนี้มากนัก เนื่องจากต้องหารายได้จากอาชีพนายแบบที่นี่อยู่ การที่มีข้อขัดแย้งกับมาเฟียดังคนนี้ไม่ส่งผลดีกับเขานัก
“งั้น!! ทาร่ากลับก่อนนะ”
“คุณก็ต้องไปด้วย เพราะคุณต้องไปดูแลอแมนดาไม่ใช่เหรอ” อเล็สซานโดรพูดแทรกขึ้น
“ไปกันหมดนี่น่ะแหละ รีบไปเถอะหิวจะแย่แล้ว” อแมนดาตัดสินใจเอง ทำให้ทิพย์ธาราเดินตามไปอย่างไม่เต็มใจนัก หากแต่เธอขัดอแมนดาไม่ได้
อเล็สซานโดรพาทั้งหมดมาที่ห้องอาหารหรูกลางกรุงโรม ทิพย์ธารามองอาหารบนโต๊ะที่แต่ละจานมีราคาค่อนข้างแพง จานหนึ่งอย่างต่ำมีราคาเฉียดร้อยยูโร ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่เธอใช้จ่ายกับน้องอีกสองคนได้หลายวัน พานให้นึกถึงอาหารหลักที่ทำกินภายในบ้านที่มีเพียงมักกะโรนี สปาเกตตีหรือไม่ก็พาสตาง่ายๆ เท่านั้น หากวันใดอแมนดาไม่ซื้อของมาฝากน้องๆ ของเธอ รับรองได้ว่าไม่ได้ทานอาหารอย่างอื่นแน่นอน
“มองอาหารแบบนี้ คิดถึงน้องๆ ละสิ” อแมนดาถามอย่างรู้ทัน ทิพย์ธาราได้แต่ยิ้มบางๆ เท่านั้น ทั้งหมดรับประทานอาหารกันอย่างเงียบๆ มีเพียงการสนทนาของอเล็สซานโดรและอแมนดาเท่านั้น
“เมดของอแมนดาเป็นคนไทยเหรอ” อเล็สซานโดรเอ่ยถามอแมนดา ระหว่างที่รอของหวาน พร้อมกับจิบน้ำแก้กระหาย
“ใช่ค่ะ ทาร่าเป็นคนไทย ชื่อว่าทิพย์ธาราหรือเรียกสั้นๆ ว่าลูกแมว แต่ชื่อนี้เรียกยาก ฉันเลยเรียกว่าทาร่าแทน ง่ายดี” อแมนดาตอบอย่างไม่ใส่ใจ อเล็สซานโดรพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะจ้องมองใบหน้าหวานของทิพย์ธารา ผ่านแว่นตาสีชาเข้มนิ่งโดยที่ทุกคนบนโต๊ะอาหารไม่รู้ ดวงตาของเขาทอประกายจ้าราวดวงไฟ เมื่อเห็นโทมัสป้อนของหวานที่บริกรนำมาเสิร์ฟ เข้าไปในปากของทิพย์ธารา ก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มให้แก่กัน เขากระแทกแก้วน้ำลงอย่างแรง ทำให้คนที่นั่งร่วมโต๊ะต่างตกใจในท่าทีของชายหนุ่มยิ่งนัก แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร นอกจากก้มหน้ารับประทานของหวานตรงหน้าต่อไป ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินออกจากห้องอาหารหรู เมื่อการรับประทานอาหารเสร็จสิ้นลง
บทล่าสุด
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 72
Chapter 72“ทาร่าง่วงนอนจัง อยากนอน” หญิงสาวรู้สึกอ่อนเพลียหลังจากบทรักอันร้อนแรง ดวงตาคู่สวยเริ่มปิด นึกแปลกใจตัวเองว่าเป็นคนขี้เซาตั้งแต่เมื่อไหร่ อยากจะนอนท่าเดียวไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น“ลูกแมวน้อยของฉันขี้เซาจังเลยนะ ง่วงก็นอนนะที่รัก ฉันกลับมาจากอเมริกามีอะไรจะให้เธอ” เขาพูดชิดเรียวปากบาง อดใจไม่ไหวจูบหนักๆ ซ้ำไปซ้ำมาอีกหลายครั้ง ชายหนุ่มถอดถอนร่างกายของเขาออก ลงมานอนเคียงข้างหญิงสาวใช้ลำแขนหนาให้เธอหนุนต่างหมอน ทิพย์ธาราเบียดกระแซะร่างหาไออุ่นจากเรือนกายแข็งแกร่ง ที่ให้ทั้งความอบอุ่นทางร่างกายและจิตใจมาตลอดหลายเดือน นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่ได้รับไออุ่นและความร้อนที่ระเหยออกมาจากเรือนกายของเขาอีกแล้ว ทิพย์ธาราจะจดจำความอบอุ่นนี้ไว้ในใจ ใช้ความรู้สึกและความทรงจำ จดจำเรื่องราวดีๆ ของเขาและเธอไว้ ตราบสิ้นลมหายใจอเล็สซานโดรเดินทางออกจากบ้านในตอนสาย ซึ่งเลยเวลาที่กำหนดไว้ไปหลายสิบนาที เนื่องจากชายหนุ่มอ้อยอิ่งอยู่กับเรียวปากนุ่มเนิ่นนาน กว่าจะตัดใจได้ต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน ทิพย์ธาราไม่ได้เดินลงมาส่งเขาอย่างเช่นทุกครั้ง อ้างว่าไม่สบายเวียนหัว อยากพักผ่อน แมวตัวใหญ่เห็นลูกแม
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 71
Chapter 71เริ่มจากริมฝีปากบางแตะที่เรียวปากหนาสวยได้รูปแผ่วเบา เสมือนทักทายก่อนจะบดเบียดอย่างนุ่มนวล ปลายลิ้นไล้ไปตามฟันซี่สวยเป็นระเบียบ ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปภายใน รุกเร้าเกี่ยวพันลิ้นหนาอย่างกล้าหาญ เพิ่มน้ำหนักแรงบดเคล้ามากยิ่งขึ้น พร้อมกับดูดดึงลิ้นหนาเข้าไปในอุ้งปากที่หอมหวานของเธอ อเล็สซานโดรส่งเสียงครางเล็กๆ ในลำคอ ฝ่ามือบางนุ่มเริ่มไต่สำรวจไปตามเรือนกายที่แข็งแรง หยุดนิ่งที่แผงอกกว้างแสนอบอุ่น ใช้ปลายนิ้วปัดไปมาที่ตุ่มเล็กๆ สีน้ำตาลอย่างนุ่มนวล ร่างของเขาสะดุ้งเฮือกฝ่ามือใหญ่รัดร่างบางให้แนบกับเรือนร่างหนามากยิ่งขึ้น ลูบไล้ฝ่ามือแกร่งไปทั่วแผ่นหลังเปล่าเปลือย เลื่อนต่ำมายังสะโพกผายหญิงสาวผละจากเรียวปากหนาอย่างอ้อยอิ่ง แทะเล็มไปตามสันแก้มที่มีไรเคราขึ้นเขียวครึ้ม ติ่งหู ลำคอแข็งแรง เคลื่อนตัวต่ำลงพร้อมกับริมฝีปากที่ครอบครองตุ่มสีน้ำตาลนั้นแทนที่นิ้วมือ“ทาร่า” อเล็สซานโดรร้องครางเหมือนจะขาดใจ น้ำเสียงของเขาขาดห้วง ดวงตาฉ่ำปรือ ปลายลิ้นที่ดูดกลืนตุ่มเม็ดเล็กอยู่นั้น สร้างความกระสันซ่านให้กับเขาเป็นอย่างมาก ขนในกายลุกชัน เลือดหมุนเวียนไปทั่วร่างด้วยกำลังแรงสูง ไหลวนดั่งลาวาที่ไหล
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 70
Chapter 70อเล็สซานโดรเดินเข้ามาในห้องเวลาประมาณสี่ทุมเศษ ชายหนุ่มปรายตามองกระเป๋าเดินทางที่ถูกวางไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า มองเลยผ่านไปที่เตียงกว้าง ใจของเขาหายวาบ เมื่อไม่เห็นร่างของทิพย์ธาราอยู่บนเตียง เท้าหนากำลังจะก้าวออกไปจากห้อง เพื่อไปที่ห้องของเดชดวง หากแต่บานประตูห้องน้ำถูกเปิดออกเสียก่อน ชายหนุ่มจึงหันมาตามทิศทางของเสียงเปิดประตูทันที“นึกว่าจะหนีไปนอนที่ห้องรอซซี่เสียอีก” อเล็สซานโดรอยากจะตบปากของตัวเองนักที่พูดประโยคแดกดันนี้ออกไป หญิงสาวระบายลมหายใจเพียงนิด ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา คิดว่าการที่เราจะจากใครสักคนน่าจะจากกันด้วยดี จะได้เก็บความทรงจำครั้งสุดท้ายไว้ในใจ เธอจึงเดินเลี่ยงไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอนไปสวมใส่ที่ห้องแต่งตัว แต่ถูกร่างหนาของเขาขวางไว้“เดี๋ยวสิ รู้หรือเปล่าว่าวันนี้ผลตรวจออกมาว่ายังไง” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองคนถาม เขาจะมาถามเธอทำไมทั้งๆ ที่รู้คำตอบนั้นดีอยู่แล้ว“รู้ค่ะ อแมนดาบอกทาร่าแล้ว วันนี้คุณสองคนก็ไปเลี้ยงฉลองครอบครัวใหม่ไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวอดที่จะประชดเขาไม่ได้“หึงเหรอ” เขาถามยิ้มๆ เมื่อเห็นแววตาของเธอ ได้ยินน้ำเสียงที่ประชดประชันของลูกแมวน้อย
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 69
Chapter 69“ได้ ฉันจะไปจากที่นี่ พรุ่งนี้คุณซานโดรจะไปต่างประเทศ ฉันจะไปหาห้องเช่า ฉันจะไม่ให้เขาพบหรือเจอฉันอีกเลยตลอดทั้งชีวิต ฉันสัญญา” อแมนดาลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำสัญญาจากศัตรูหัวใจ ใบหน้าสวยเฉี่ยวเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส เมื่อแผนการขั้นที่หนึ่งสำเร็จ“ฉันขอบใจเธอมากนะ แต่เธออย่าบอกใครเรื่องที่ฉันมาขอร้องเธอในวันนี้นะ” อแมนดากำชับ“รู้แล้ว ฉันจะไม่บอกใคร” ทิพย์ธารารับคำทั้งน้ำตา การสนทนาทุกอย่างจบสิ้นลงเมื่อร่างของบุคคลที่สาม ก้าวเข้ามาภายในห้องครัว“คุณอแมนดาครับ คุณซานโดรรออยู่ที่รถครับ” โรแบร์โตเดินเข้ามาหานางแบบสาวที่ห้องครัว หลังจากที่ปล่อยให้เจ้านายหนุ่มรอที่รถนานพอสมควร“ไปก่อนนะทาร่า เดี๋ยวคุณซานโดรจะคอยนาน” อแมนดาแย้มยิ้มให้คนที่อยู่ในครัว หมุนตัวเดินเฉิดฉายตรงไปที่รถยนต์คันงามที่จอดคอยอยู่ โรแบร์โตหันไปมองทิพย์ธาราที่มีน้ำตาไหลรินลงมาเป็นทาง เขาไม่รู้ว่าอแมนดามาพูดอะไรให้หญิงสาวที่แสนดีคนนี้เสียใจ ไม่เข้าใจเจ้านายของตัวเองเลยว่าเหตุใดเห็นก้อนกรวดดีกว่าเพชรเม็ดงาม แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรเจ้านายหนุ่มของเขามีเหตุผลกับการกระทำนั้นเสมอหลังจากรับประทานอาหารเย็นสามคนพี่น้อ
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 68
Chapter 68ทิพย์ธาราตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบห้าโมงเย็น หญิงสาวรีบก้าวลงจากเตียงเพื่อไปทำอาหารเย็นให้ทุกคนรับประทาน พอเธอก้าวเท้าออกมาจากห้อง ภาพของอเล็สซานโดรและอแมนดาเดินออกมาจากห้องส่วนตัวของนางแบบสาว ทั้งสองเดินคุยกันเลยผ่านร่างของเธอไป โดยไม่มีใครสนใจหรือถามไถ่เลยสักคน ทิพย์ธารารอให้ทั้งสองเดินลงไปถึงชั้นล่างก่อน จากนั้นเธอจึงเดินตามลงไป“ขอโทษที่นะคะวันนี้ลงมาช้าหน่อย” หญิงสาวก้าวเข้าในห้องครัว มือนุ่มเอื้อมมาหยิบผ้ากันเปื้อนสีขาวขึ้นมาสวม กำลังเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบอาหารสดมาปรุงแต่งเป็นอาหาร หากแต่เสียงของอาเธอร์ทำให้มือบางชะงักลงทันที“วันนี้คุณซานโดรกับคุณอแมนดาไม่รับประทานอาหารเย็นที่นี่ครับ ท่านทั้งสองจะไปทานอาหารที่โรงแรม” มือที่กำลังเอื้อมไปจับประตูตู้เย็นสั่นเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเปิดบานประตูตู้เย็นตามเดิม หยิบผักและเนื้อสัตว์สองสามอย่างออกมา“ค่ะ ทาร่าจะทำอาหารให้เฉพาะเราสามคนพี่น้องก็แล้วกัน ขอบคุณนะคะที่บอกจะได้ไม่ต้องทำเยอะเสียของหมด” มือบางที่จับมีดอยู่สั่นเช่นเดียวกับน้ำเสียงที่สั่นไม่แพ้กัน อาเธอร์มองหญิงสาวร่างเล็กด้วยความรู้สึกสงสาร ไม่ทราบถึงเหตุผลที่เจ้านายหนุ่
อสูรร้อนซ่อนรัก (NC20+) Chapter 67
Chapter 67“ยินดีด้วยนะ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ” ปลายสายปากไม่ตรงกับใจ ต้องการให้ผลตรวจออกมาตรงกันข้ามมากกว่า อดแปลกใจเรื่องที่อเล็สซานโดรระหองระแหงกันไม่ได้ เพราะเห็นท่าทางของชายหนุ่มยามที่แสดงออกกับสาวชาวไทยแล้ว ไม่ต้องมีใครบอกก็รู้ว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มากเพียงใด“กำจัดนังทาร่าน่ะสิ พรุ่งนี้ซานโดรจะไปอเมริกาหนึ่งอาทิตย์ มันเป็นโอกาสของเราที่จะจัดการกับนังทาร่าได้อย่างสะดวก” อเล็สซานโดรต้องเดินทางไปอเมริกาเพื่อเจรจาเรื่องธุรกิจที่มีมูลค่ามหาศาล จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเดินทางไปด้วยตัวเอง เพราะไม่มีใครตัดสินใจแทนได้ มันจึงเป็นโอกาสทองและโอกาสเดียวของอแมนดาที่จะจัดการกับทิพย์ธารา“เธอมีแผนหรือยัง” อีกฝ่ายถาม“ยังเลย แล้วเธอล่ะ”“พอมีแต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า เอาเป็นว่าเรารอให้ซานโดรไปต่างประเทศก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดหาทาง” เจนนิเฟอร์ออกความเห็น“ก็ดีเหมือนกัน แค่นี้นะมีข่าวอะไรคืบหน้าแล้วจะโทรไปบอก”“อืม บายจ้ะ” เจนนิเฟอร์ตัดสายทิ้ง โยนโทรศัพท์ลงไปที่เตียงอย่างหงุดหงิด“ใครทำให้อารมณ์เสียจ๊ะคนสวย เดี๋ยวฉันจะทำให้อารมณ์ดีเองนะ” ฟิลิปโปลุกขึ้นนั่ง สวมกอดเจนนิเฟอร์ทางด้านหลัง มือใหญ่กอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ของเล่นของไนต์
แว่นมอลต์9.3K viewsBad Love ของหวงคาสโนว่า (Set ทายาทมาเฟีย)
ณดารินทร์29.0K viewsอุปถัมภ์รักเมียเด็ก
Yuna Ray5.5K viewsพิษคู่หมั้น | เซ็ต FIERCE MAFIA
ซากิระ12.8K viewsขย่มรักมาเฟีย
รินธารา159.7K viewsCcluvkg.รักนี้มากกว่าน้ำหนักเธอ
BoxJellyfish924 viewsมาเฟียร้ายพ่ายรักคุณหมอ
ยอดใบไผ่720 viewsCsluvdebt.รักนี้มากกว่าหนี้สิน
BoxJellyfish568 views
