All Chapters of อสูรร้อนซ่อนรัก: Chapter 1 - Chapter 7

Chapter1กรุงโรม ประเทศอิตาลีทิพย์ธาราเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อให้ทันเวลาที่อแมนดานางแบบสาวชื่อดัง จะเดินแบบในงานเปิดตัวเครื่องเพชรคอลเลกชันใหม่ เหตุผลที่เธอต้องเร่งรีบขนาดนี้เป็นเพราะว่า รองเท้าที่ทีมงานตระเตรียมไว้ให้อแมนดาเกิดไปไม่ถูกใจนางแบบสาวขึ้นมา อ้างว่าไม่เข้ากับชุดฟินาเล่ ชุดเด่นของงานที่จะสวมใส่ จอมเรื่องมากแห่งวงการนางแบบจึงบอกให้ทิพย์ธารานำรองเท้าที่เพิ่งซื้อใหม่มาให้แทน และต้องมาก่อนเริ่มงานด้วย งานนี้ผู้ได้รับคำสั่งจึงต้องรีบมาให้ทันเวลา“รอด้วยค่ะ” ทิพย์ธาราร้องบอกเป็นภาษาอิตาเลียน เมื่อประตูลิฟต์กำลังจะปิดลง ร่างบางรีบแทรกเข้าไปในลิฟต์ทันที“ชั้นไหนครับ” ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้แผงกดหมายเลขชั้นเอ่ยถาม“สิบเจ็ดค่ะ” ทิพย์ธาราตอบ และเพิ่งรู้ว่าตนอยู่ท่ามกลางชายรูปร่างสูงใหญ่ห้าคน ข่มเธอเสียจนดูตัวเล็กลงไปถนัดตา แต่ละคนแต่งกายด้วยชุดสูทเนื้อดีสีดำ จะมีเพียงบุคคลเดียวที่สวมชุดสูทสีขาว แล้วเขาคือคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอประตูลิฟต์ถูกเปิดออกตามชั้นต่างๆ ตามความต้องการของคนโดยสารลิฟต์ที่ผลัดกันเข้าและออกเมื่อถึงชั้นนั้นๆ ทว่าหลังจากชั้นที่สิบเป็นต้นไป มีแค่คนเข้ามาภายในลิ

Chapter 3อสูรร้ายเริ่มร่ายมนตร์ให้สาวน้อยอ่อนต่อโลกีย์โอนอ่อนผ่อนตามความช่ำชองที่มีอยู่มากล้น ปลายลิ้นหนาควานหาความนุ่มและหอมหวานอย่างไม่รู้จักอิ่ม รสชาติแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยลิ้มลอง ทำให้มาเฟียหนุ่มไม่อยากผละจาก ยังคงเกี่ยวกระหวัดรัดเร้าดูดดึงเรียวลิ้นนุ่มอย่างโหยหิวราวกับห่างหายการจูบมาช้านาน ยิ่งได้ลิ้มลองรสชาติใหม่ที่ไม่เหมือนใคร อเล็สซานโดรยิ่งไม่อยากจะถอยห่างปากเล็กคู่นี้แม้วินาทีเดียวจุมพิตในครั้งนี้ไม่ได้มีผลแค่คนจูบเพียงคนเดียว ยังส่งผลตรงถึงร่างกายของทิพย์ธาราที่มีอาการร้อนรุ่มจากไฟเสน่หาที่ค่อยๆ ลามเลียในร่างกายทีละน้อย เลือดลมในร่างสาวสูบฉีดผิดปกติ เช่นเดียวกับอัตราการเต้นของหัวใจที่กระหน่ำเร็วแรงร่างบางถูกผ่อนให้ราบไปตามโต๊ะตัวยาวที่มีเครื่องสำอางมากมายวางเรียงรายอยู่ ของเหล่านั้นถูกปัดอย่างไม่ไยดีด้วยมือหนา ทิพย์ธารารู้สึกตัวเมื่อแผ่นหลังบาง สัมผัสกับความเย็นของโต๊ะ สติที่เริ่มหลงทางไปไกล เริ่มคืบคลานเข้ามาในสมองของเธอทีละนิดๆ“ไม่ ปล่อยฉัน” ทิพย์ธาราร้องห้ามเสียงแหบพร่าเบาหวิว เมื่อริมฝีปากบางได้รับอิสระ หากแต่อสูรร้ายกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับคำพูดนั้น เขาเลื่อนปาก

Chapter 5ว่าไงฉันถามว่ากลัวฉันเหรอ” ใบหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้ชิดเรียวหน้าบาง ก่อนจะถาม“กลัวค่ะ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะ” ทิพย์ธาราตอบตรงๆ เสียงหัวเราะของอเล็สซานโดรดังอยู่ในลำคอ นิ้วเรียวยาวของเขาเชยคางมนขึ้นมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้เธอมากยิ่งขึ้น จนริมฝีปากทั้งสองห่างกันไม่ถึงสองนิ้ว ทิพย์ธาราหลับตาแน่นเมื่อได้สัมผัสกับลมหายใจของเขา หัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความกลัวระคนตื่นเต้น กลัวว่าเขาจะทำแบบเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ตื่นเต้นที่ใบหน้าของเขาอยู่ชิดจนได้รับรู้ลมหายใจของกันและกัน“คงจะไม่ได้ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ฉันอยากทำมากที่สุด” ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากแตะที่เรียวปากนุ่มเบาๆ และเพิ่มแรงบดเคล้ายิ่งขึ้น แต่เหมือนสวรรค์ช่วยทิพย์ธาราเมื่อเสียงเปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออก ทำให้อเล็สซานโดรจำต้องผละจากร่างของทิพย์ธารา ก่อนที่อแมนดาอาหารว่างรสจัดจ้านของเขาจะเห็น“ทาร่า เก็บของสิจะได้กลับแล้วนี่เป็นอะไรยืนตัวสั่นเชียว อแมนดาเอ่ยถาม“ปะ เปล่าไม่เป็นอะไรพอดีเห็นแมลงตัวใหญ่” เป็นอีกครั้งที่เธอแก้ตัว“แค่แมลงตัวเดียวแกยืนตัวสั่นขนาดนี้เลยเหรอไปเก็บของไปจะได้รีบกลับ” ทิพย์ธารารีบเก็บของใช้ส่ว

Chapter 7ทิพย์ธารามาที่คอนโดของอแมนดา ในตอนเช้าของวันถัดมาเพื่อทำงานตามหน้าที่ของเธอ ทุกเช้าหากอแมนดาอยู่ที่นี่ไม่มีงานเดินแบบต่างเมือง ทิพย์ธารามีหน้าที่ทำอาหารให้อแมนดาทานทุกเช้า ก่อนที่จะเริ่มทำงานบ้านและดูแลเรื่องเสื้อผ้าของนางแบบสาวเสียงเคาะประตูหน้าห้องพักดังขึ้นหลายครั้ง ทำให้ทิพย์ธาราจำต้องละมือจากการทำอาหารเช้า และวางอุปกรณ์ที่อยู่ในมือ เพื่อไปเปิดประตูให้ผู้มาเยือน ทันทีที่บานประตูเปิดออกหญิงสาวอยากจะปิดประตูลงทันที เมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือน หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำอีกครั้ง เมื่อเห็นดวงตาคมเข้มที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ที่ยากจะต้านทาน ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ โดยมีลูกน้องคนสนิทสามคนยืนอยู่ด้านหลัง“สวัสดีแม่ลูกแมวน้อยของฉัน” อเล็สซานโดรจงใจเน้นคำว่าของฉันอย่างชัดเจน ก่อนจะเดินแทรกร่างบางที่ยืนอึ้งอยู่ที่ประตู เข้าไปภายในห้องพักของอแมนดา กลิ่นกายสาวหอมกรุ่น โชยเข้ามาในโพรงจมูก เขาสูดกลิ่นนั้นเข้าไปในปอดอย่างแรง ซึมซับความหอมรัญจวนใจแฝงไว้ด้วยแรงกระตุ้นทางอารมณ์ ให้คุกรุ่นขึ้น ทิพย์ธาราเมื่อเห็นสายตาของเขา จึงรีบเดินหนีเข้าไปในครัวทันที ก่อนที่ตัวเธอจะเป็นอาหารเช้าของเขาแทนอเล็สซานโดรหายเข้าไป