เข้าสู่ระบบแชร์
ฉันจะทำตัวดีดี
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-06 16:14:01
บทที่เกี่ยวข้อง
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ฉันสัญญา
เหรินเหมยยิ้มกว้างสดใส ลุกขึ้นยืนกอดแขนหมอถงแขน“ขอบคุณขอบคุณจริงๆค่ะคุณหมอ คุณดีกับฉันและคุณแม่จริง”“เอาน่าแม่เธอก็เหมือนแม่ฉัน ทุกอย่างกำลังไปได้สวย เธอก็ตั้งใจหน่อยทุกอย่างจึงจะออกมาดี”“ฉันสัญญา…ฉันสัญญาจะทำให้ดีที่สุดรอวันที่คุณแม่กลับมาพร้อมหน้า”ยิ้มตาหยี เฉิงซีหยวนถอนหายใจยาว หมกถงประคองให้เหรินเหมยนั่งลงที่เก้าอี้เหมือนเดิม“เริ่มจากกินของบำรุงสุขภาพตอนนี้จะกินได้น้อยแต่ถ้าของชอบจะกินได้เยอะหน่อยเธอก็ลองบอกมาว่าอยากกินอะไรฉันจะลองดูว่ามีโภชนาการครบถ้วนเหมาะกับคนท้องไหมถ้าไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายก็จะสั่งให้ป้าจูทำให้เธอดีไหม”จีเหรินเหมยยิ้มพยักหน้ารัวๆ“แค่กินใช่ไหม”“ใช่และเรื่องการเดินหรือการกระโดดเมื่อครู่ห้ามทำเด็ดขาด ควรจะให้มันดีกว่านี้เราไม่รู้ว่าไข่จะฝังตัวได้ดีในคุณแม่ที่อุ้มบุญไหมไม่มีอะไรการันตีได้ ฉะนั้นควรป้องกันไว้ก่อนห้ามวิ่งห้ามกระโดดเหมือที่เธอเคยทำประจำ เดินให้สมกับคนที่เป็นแม่หน่อย”“เสี่ยวจี้”เฉิงซีหยวนเรียกเสี่ยวจี้ที่ยืนห่างออกไป”“ค่ะ”“จำไว้ต่อไปจะต้องประคองคุณจีทุกครั้งที่เดินหรือลุกจากที่นั่ง”เหรินเหมยถอนหายใจยาวหันสบตากับหมอถง“ถูกต้องแ้ลวครับการตั้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย แพ้
“ชาไช้กลับมาแล้วหรือลูกๆๆๆๆๆๆ”คุณเสวียเตอตรงเข้าสวมกอดลูกชายคนเล็กและจุ๊บที่แก้มซ้ายขวาตามธรรมเนียมชาไช้ที่อายุห่างจากซีหยวนเกือบสิบปีร่างสูงชลูดใบหน้าหล่อเหลาเหมือนซีหยวนทว่าไม่ได้ขมวดคิ้วเหมือนอีกคน“แย่เลยครับตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แต่ท่านประธานเฉิงไม่อยู่เสียได้นี่ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่าแปลกจริงร้อยวันพันปีอยู่ติดบ้านแจวันนี้แอบซุกใครไว้หรือเปล่าเลยไม่อยู่เฝ้าบ้าน”คุณเสวียเตอจุ๊ปาก“เกือบลืมไปพี่สะใภ้ดีขึ้นหรือยังครับ”ซุจิงเดินลงมาด้านล่าง“เอ้า เะอก้มาที่นี่หรือโลกกลมจริงเชียวฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วสิ ให้ตายเหอะ นรกผลักให้เรามาพบกันอีกแล้ว”“แย่จริง แต่ก็ยินดีที่ได้เจอ ฉันมาก่อนมีสิทธิ์ก่อนนะนายมาทีหลังคงต้องให้ฉันเป็นศิษย์พี่ใช่ไหม”คุณเสวียเตอถอนหายใจ“แน่นอนฉันน่ะนะเลดี้เฟริสอยู่แล้วเธอนี่ไม่ควรเป็นน้องสาวของพี่สะใภ้เลยต่างกันลิบลับ”ซูจิงยิ้มเหมือนกับที่ได้ยินคือคำชม“แล้วพี่ซีหยวนจะหลับเมื่อไหร่ครับคุณแม่”“ได้ยินว่าไปวันเว้นวัน พรุ่งนี้เช้าก็คงจะกลับ”“ฮ่าๆๆๆทำเหมือนมีเมียเล็กเลยครับผลัดวันพี่ซีหยวนเขาคิดอะไรอยู่”เฉิงชาไช้พูดไปยิ้มไป“ผู้ชายก็คือผู้ชายจะต่างกันอย่างไง แต่ด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ชาใช้
“พักเสียหน่อยฉันให้ เสี่ยวหยูต้มน้ำขิงกับคุณพยาบาลกู้เตรียมยาให้เธออยากจะกินน้ำผลไม้หน่อยไหมเอาน้ำสับปะรดดีไหม หรือว่าจะเอาน้ำผลไม้อย่างอื่น”หมอถงรีบตัดบท“ถ้าเห็นแบบนี้คงต้องหาทาให้อาการแพ้ท้องหายไปโดยเร็วกินอะไรไม่ได้ลูกของผมในท้องของเขาจะยิ่งไม่ได้รับการบำรุง”หมอถงถอนหายใจรู้ว่าเฉิงซีหยวนกังวลใจจริงๆ“ผมจะเพิ่มยาเพื่อให้ อาการแพ้ดีขึ้นแล้วจะกลับมากินอะไรได้เหมือนก่อนหน้าที่จะท้อง เหรินเหมยเธอต้องควบคุมความเครียดมีเรื่องอะไรที่กำลังเครียดอยู่อีกในเมื่อแม่ของเธอได้รับการดูแลจาดคุณหมอเล็กเรียบร้อยแล้ว”หันมาทางเหรินเหมยที่ก้มหน้า“ฉันไมไ่ด้เครียดอะไรนี่คุณหมอก็รู้ว่าเรื่องเดียวที่ทำฉันเครียดได้ก็คือเรื่องของคุณแม่ป่วย”เหรินเหมยก้มหน้าเอาเข้าจริงๆก็คิดถึงคุณแม่ไม่น้อย“รอให้หายแพ้ท้องฉันอนุญาตให้เธอบินไปพบคุณแม่ดีไหมค่าใช้จ่ายฉันซัพพอตเธอด้วยตัวเอง”ตอบแทนบุญคุณเหรอ เป็นคนดีนะแบบนี้ หรือว่าเขาจริงๆแล้วเป็นคนดี“ตอนนี้ถึงไปได้ก็ไม่ได้พบกันเพราะคุณแม่ของเธอเข้าไปในศูนย์บำบัดผู้ป่วยไปแล้ว”เหรินเหมยยิ้มบางๆ“ขอบคุณคุณเฉิงมากๆเลยค่ะแต่คุณก้ตอบแทนฉันด้วยเงินของคุณไปแล้วไม่จำเป็นต้องมารู้สึกผิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ครรภ์เป็นพิษ
เช้าสดใสเหรินเหมยลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วอาการหลับสบายนี้คงมาจากฤทธิ์ของยา บิดขี้เกียจบนเตียงอุ่นหันซ้ายหันขวา ร่างสูงของเฉิงซีหยวน นั่งไขว้ห้างพร้อมกับน้ำร้อนในถว้ยกระเบื้องควันลอยอ้อยอิ่ง“ทำไมไม่กินกาแฟตอนเช้า”รู้คำตอบดีว่าอีกคนกัลวว่าเหรินเหมยจะได้กลิ่นกาแฟเขาเลยมาจิบน้ำร้อนอาการของติดกาแฟสินะ“ดีขึ้นไหม”ไม่ตอบคำถามแต่ถามขึ้นเบาๆเหรินเหมยพยักหน้ารัวเร็ว“สบายมากๆเลยนอนเต็มอิ่มด้วยคุณไม่ต้องห่วง”“ดีแล้ว วันพรุ่งนี้เช้าเจอกัน”ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก้าวเดินออกจากห้องไปเหรินเหมยสปริงตัวลุกขึ้นแต่เหมือนโลกหมุนติ้วร่างเล็กของเหรินเหมยร่วงไปกองกับพื้นสติดับวูบในทันที“โครม”ก่อนล้มยังพยายามคว้าเอาของบนสตูวหัวเตียงร่วงกระจาย เฉิงซีหยวนชะงักฝีเท้าที่เร่งรีบตั้งใจจะไปถึงบ้านเฉิงก่อนที่ซูจ๋ายจะตื่นเพื่อกล่าวคำสวัสดีตอนเช้าวิ่งกลับเข้ามาที่ร่างไร้สติของเหรินเหมย แล้ววิ่งออกจากห้องปยังรถที่ติดเครื่องไว้โดยหลี่ตงเพื่อจะได้กลับไปที่บ้านเฉิง“ไปโรงพยาบาล”เฉิงซีหยวนออกคำสั่งอย่างเร่งรีบ หมอถงกับคุณพยาบาลกู้วิ่งมาที่รถ“คุณเฉิงครับ ผมจะตรวจดูอาการของเหรินเหมยด้วยตัวเอง อาการอาจไม่ได้หนักถึงกลับต้องส่งตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนอุ้มท้องสวยไหม
ซูจ๋ายที่เอนกายลงบนเตียงนอนนุ่มกว้างเพียงลำพัง กวาดตามองเตียงนอนที่ว่างเปล่าไรเฉิงซีหยวนเคียงข้างมาหลายเดือนแล้ว เขาแยกไปนอนห้องข้างๆกันกับห้องของซูจ่ายบอกลาตรีสวัสดิ์แล้วก็ไปเหมือนเช่นทุกวันหลับตาที่มีน้ำตาปริ่มขอบตาลงช้าๆ จสะอื้นหรืจะแค่ปล่อยหยาดน้ำตาไหลรินก็พอแล้ว“ทานกลางวันหรือยัง”ร่างสูงของเฉิงซีหยวนก้มลงจูบที่หน้าผากเบาๆ ซูจ๋ายรีบหันหน้าหนีเสีย กระนั้นหยาดน้ำตาก็ยังเปรอะที่หมอนสีขาวเป็นด่างดวง“คุณหิวแล้วใช่ไหมลืมไปเลยว่าคุณกินนอนตรงเวลาเสมอ”หันมายิ้มสดใส ยิ้มที่พยายามให้สดใสเฉิงซีหยวนดึงมือซีดมากุมไว้“โกรธผมใช่ไหมไม่ต้องเก็บมันไว้คุณต่อว่าผมได้เลย”นั่งลงข้างเตียง ซูจ๋ายดึงมือของเฉิงซีหยวนมาแนบที่แก้มซีด เย็นเฉียบ“ไม่มีทางไม่มีทางจะโกรธคุณไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางจะโกรธคุณ”ๆไมีปัยหาที่ทำงานนิดหน่อย แต่ผมก็รีบมากลับมาแล้วทิ้งที่นั่นให้ให้เป็นปัญหาของวันพรุ่งนี้วันนี้ขอแค่ได้กลับมาหาคุณก่อน”ทอดเสียงอ่อนโยนอย่าที่สุด เสมอต้นเสมอปลายตลอดมาแต่เขากลับคิดว่าก่อนหน้านั้นที่เห็นเหรินเหมยนอนหมดสติอยู่ทำไมเขาลืมทุกอย่างแม้กระทั่งต้องมาอรุณสวัสดิ์ซูจ๋าย“วันนี้ไมไ่ด้มาอรุณสวัสดิ์คุณอย่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ห้ามเคลิ้ม
บ้านบนเขา“ดีขึ้นไหม”หมอถงทรุดกายลงนั่งบนเตียงกว้างของเหรินเหมย วางแก้วน้ำสับปะรดบนดต๊ะหัวเตียง“สบายตัวขึ้น”ยิ้มพยายามทำให้สดใส“น้ำผลไม้กับน้ำหวานพวกนี้ช่วยได้มาก จะดื่มเลยไหม”เหรินเหมยพยักหน้ายิ้มๆหมอถงส่งแก้วเครื่องดื่มให้“ฉันเกรงใจคุณหมอจัง ทำให้คุณหมอถูกคุณเฉิงตำหนิ เราวางแผนกันไหมว่าไม่ต้องให้เขามาที่นี่จะเป็นจะตายก็เรื่องของฉันเอาแค่ลูกเขารอดดีไหม เรามารวมหัวกันไม่ให้เขาเห็นว่าฉันลำบากตอนตั้งท้อง”หมอถงยิ้มบางๆ“เหรินเหมยตัวปลอมหรือเปล่าหรือเพราะกำลังตั้งครรภ์เด็กที่จิตใจดีเลยทำให้คนตั้งครรภ์เปลี่ยนนิสัยปกติแล้วเธอไม่ใช่คนแบบนี้นี่เคยเห็นใจฉันด้วยหรือ”เหรินเหมยเบ้ปาก“ฉันกลัวเขานะท่าทีของเขาจริงจังจนน่ากลัวความจริงแล้วไอ้ที่เป็นอยู่มันไม่ได้สาหัสอะไรฉันยังเดินได้กินได้นอนได้ แค่…เขาห่วงจนน่ารำคาญ”“ไม่เคลิ้มเหรอคนหล่ออะนะ แล้วยังดูดีที่สุดมาคอยเอาใจขนาดนี้เธอไม่เคลิ้มบ้างหรือปกติแล้วก็ไม่เคยเห็นว่ามีหนุ่มๆมาชอบทำไมถึงไม่รู้สึกว่ามันจั๊กจี๋หัวใจบ้างเลยหรือ”พยายามถามเพื่อความมั่นใจเพราะเท่าที่เห็น เฉิงซีหยวนแสดงออกชัดเจนว่าห่วงใยเหรินเหมยจนออกนอกหน้ากล้วเหลือเกินว่าเหรินเหมยจะเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย งานคือเงิน
บ้านบนเขา เช้าวันต่อมารถยนต์ส่วนบุคคลของเฉิงซีหยวนขับโดยหลี่ตงมุ่งหน้าไปจอดที่ลานกว้างหบ้าบ้านหลังใหญ่“คุณชาไช้มาแล้ว”ป้าจูวิ่งออกจากครัวพุ่งตรงไปยังชาไช้ที่ก้าวลงจากรถ“คิดถึงจังครับ”ชาไช้กอดป้าจูไว้แน่น เหรินเหมยมองผ่านหน้าต่างกระจกด้วยความสงสัยคนที่มาใหม่ร่างสูงพอๆกับเฉิงซีหยวนแต่ผอมบางกว่าหุ่นแบบนี้น่าจะไปเป็นนายแบบ แต่ความหล่อนี่สูสีกันเลยทีเดียว พอจะเดาได้ทันทีว่านี่คงเป็นน้องชายของเฉิงซีหยวน“ป้าจูเดินนำเข้าไปในบ้านคุณหมอถงกับพยายาบาลกู้ยืนรอต้อนรับทุกคนรู้ว่าชาไช้จะมาแทนเฉิงซีหยวนมีเพียงเหรินเหมยเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าเขาจะมา“ยินดีที่ได้พบครับ ผมหมอถงและนี่คุณพยาบาลกู้เหวิน”หมอถงส่งมือให้ชาไช้สัมผัสเบาๆ “อ่อครับพอจะได้ยินพี่ซีหยวนพูดถึงพวกคุณ ยินดีที่ได้เจอเช่นกันครับ เอว่าแต่ผมมาตั้งนานแล้วทำไมไม่เห็นคนอุ้มท้องลูกของพี่ซีหยวน”ถามหาเหรินเหมยในทันทีหมอถงยิ้มบางๆ“อาการวิงเวียนของคุณจีเหรินเหมยเพิ่งจะหายผมจึงไม่อยากให้ออกมามาเดิน ตอนนี้ยังนอนอยฺู่ที่ห้องด้านในครับ”“ผมเข้าไปได้ไหมครับ ผมเข้าไปได้เลยใช่ไหม”พูดขออนุญาต หมอถงยิ้มน้อยๆ“แน่นอนครับคุณเฉิงโทรมากำชับว่าคุณจะมาและให้อำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ถ้าไม่มีฉัน
บ้านเฉิงเฉิงซีหยวนสวมเสื้อผ้าแบบสบายๆเดินขยี้ผมที่เพิ่งสระมาใหม่ๆทำเอาใบหน้าหล่อเหลายิ่งหล่อกว่าเดิมหลายเท่ากลิ่นสบู่และชมพูดอ่อนๆหอมฟุ้งไปทั้งตัว“คุณมาแล้วหรือ”ซูจ๋ายเอ่ยปากเมื่อได้ยินเสียงฝีท้าของสามีปรือตามองร่างสูง“ผมยังไม่ได้ไปไหนวันนี้อยู่กับคุณ”“คุณไม่ต้องห่วงฉันขนาดนั้นไปทำงานของคุณเถอะค่ะซูจิงจะดูแลฉันเอง”“ผมโอนเงินเข้าบัญชีซูจิงแล้ว ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่มาดูแบคุณตอนผมไม่อยู่”ซูจ๋ายยิ้มบางๆ“พี่น้องที่สนิทกัน อย่างฉันกับซูจิงเรากันแค่สองคนคราวนี้หากไม่มีซูจิงก็คิดไม่ออกว่าควรจะเป็นใคร ถ้าฉันไม่อยู่แล้วฝากซูจิงไว้กับคุณจะได้ไหม”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่รับฝากไม่ให้คุณไป จ๋ายจ๋ายคุณอย่าพูดแบบนี้ผมไม่มีทางให้คุณไปไหน และไม่ยอมผมจะทำทุกวิถีทาง”ซูจ๋ายกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“สองปีที่เราการปลูกถ่ายหัวใจจนตอนนี้ร่างกายฉันยิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ อยากเดินยังเดินไม่ได้ คุณควรปล่อยมือได้แล้ว”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่ ปล่อยมืออะไรกัน คุณต้องรอรอจนกว่าจะมีการปลูกถ่ายหัวใจ เราแค่รอ คุณจะอยู่สบายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นรอว่าจะได้ปลูกถ่ายหัวใจคุณรอเพื่อผมไม่ได้หรือ”“ฉัน บางที่ก็คิดว่ากำลังจะไม่ไหว”กลื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15
บทล่าสุด
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คลี่คลาย2
เธอเม้มปากแน่น พลางยื่นซองเอกสารปึกหนึ่งให้ “ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่หน้าที่ฉันก็ไม่อาจปิดบังคุณ”หมอถงหยิบแฟ้มมาเปิดดู เงียบไปครู่ใหญ่กู้เหวินเอ่ยเสียงเบาแต่หนักแน่น “คุณหมอจูดี้...เธอขโมยน้ำเชื้อจากคลังโดยใช้ชื่อคนไข้เก่า และไปทำเด็กหลอดแก้วโดยไม่มีการอนุญาตใดๆ ... ที่สำคัญ เธอกำลังโกหกว่าเด็กในท้องเป็นผลจากการมีอะไรกับคุณเฉิงซีหยวน”หมอถงวางเอกสารลง ใบหน้าเคร่งขรึม “หลักฐานแน่ชัดขนาดนี้... นี่มันผิดทั้งจริยธรรมและกฎหมาย เขากำลังทำอะไรกันล้อเล่นอย่างนั้นหรือ”“คุณจูดี้กำลังจะลากผู้ชายที่ไม่เคยผิดอะไรให้ต้องรับผิดชอบกับการโกหกครั้งใหญ่ และยิ่งกว่านั้น… มันกำลังทำร้ายคนที่ไม่ควรถูกทำร้ายเลยสักนิด เหรินเหมยเป็นคนดี ถ่อมตัว ซื่อสัตย์ แถมยังรักลูกๆ และชีวิตที่กำลังอยู่ในตอนนี้ก็มีความสุขดี”หมอถงพยักหน้าเบา ๆ น้ำเสียงอ่อนลง “เข้าใจแล้วคุณห่วงเหรินเหมยสินะ”กู้เหวินสบตาสามี “ฉันรู้ว่าเหรินเหมยเข้มแข็ง แต่ก็ควรได้อยู่แบบสบายๆ เสียหทีหลังจากที่ต้องรนบกับคุณเฉิงมาตั้งนานและต้องเลี้ยงลูกคนเดียวมาตั้ง5ปี”หมอถงครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนกล่าวช้า ๆ “ฉันจะไปพูดกับคุณเฉิงซีหยวนด้วยตัวเอง และจะเอาหลักฐา
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คลี่คลาย
นอกหน้าต่างห้องพักแพทย์เงียบสงัด มีเพียงเสียงกระดาษบาง ๆ พลิกเบา ๆ และลมหายใจของผู้หญิงสองคนที่นั่งเผชิญหน้ากันในห้องเก็บเอกสารลับของโรงพยาบาล BBBกู้เหวินภรรยาของคุณหมอถงที่ทำงานกับคลินิกภาวะเจริญพันธุ์ของจูดี้ ถอนหายใจแผ่วเมื่อวางแฟ้มเอกสารลงตรงหน้า หมอฟานลี่ชิง"ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรพูด... แต่นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง" เสียงเธอสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะรู้ว่าเรื่องที่จะพูดต่อไปนั้น จะทำให้ใครบางคนเจ็บปวดอย่างไม่มีทางย้อนกลับหมอฟานเงยหน้าขึ้น สีหน้าเรียบแต่สายตาเริ่มจับจ้องจริงจัง “หมายความว่ายังไง กู้เหวิน” กู้เหวินเม้มปาก ก่อนพูดด้วยเสียงเคร่งเครียด“ตอนที่คุณจูดี้มาขอใช้คลินิกเพื่อทำ IVF… เธอใช้ชื่อคนไข้เก่าของโครงการอุ้มบุญ แต่รหัสตัวอ่อนที่เธอขอใช้นั้น... ไม่ได้เป็นของเธอค่ะแต่อ้างว่ามีคนไข้ที่คุณหมอฟานตั้งใจให้คุณจูดี้จัดการเพื่อให้เครดิต”เธอเลื่อนเอกสารผลแล็บและใบคำขอใช้สเปิร์มในอดีตให้หมอฟานดู “ดูตรงลายเซ็นต์ค่ะ มันเป็นการกรอกข้อมูลย้อนหลัง แล้วแอบขออนุญาตจากพนักงานใหม่ที่ไม่ตรวจสอบให้ดี ฉันเพิ่งมาค้นพบว่าคุณจูดี้นำเสปริ์มของ ลูกค้าสรายหนึ่งออกไป”
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เจ็บแปลบๆ
“เหรินเหมย” เป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยดี น้ำเสียงสม่ำเสมอของหมอถงเหรินเหมยเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ฝืนยิ้มให้เขา“คุณหมอมาเยี่ยมไข้ คนป่วยหรือไร” แกล้งถามยิ้มๆ ไม่ได้พบกันเสียนานทำไมเขามาถึงนี่หมอถงนั่งลงข้างเธอ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันมาหาคนป่วยที่ไม่รู้ว่าตัวเองป่วยต่างหาก” “ฉันไม่ได้ป่วยค่ะ” เหรินเหมยขมวดคิ้ว“แต่หัวใจเธอเจ็บ และมองว่าเจ็บมากด้วย” หมอถงพูดเรียบๆเหรินเหมยหัวเราะเบาๆ แต่กลับรู้สึกว่าเสียงหัวเราะของตัวเองขมขื่นสิ้นดี “ฉันไม่เป็นอะไรคะ แค่เหนื่อยหน่อยๆ เหนื่อยกับสิ่งที่พบเจอ”“ไม่ใช่แค่เหนื่อยหรอกเหรินเหมยเธอเจ็บปวด เพราะเธอรักเฉิงซีหยวน” หมอถงพูดแทงใจดำอย่างไม่เกรงใจคำพูดนั้นราวกับลมแรงที่พัดกระแทกเข้ามาในอก เหรินเหมยชะงัก ใจเต้นแรง หันหน้าหนี“คุณหมอ... อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะมันไม่มีทางเป็นไปได้ เขามีทางเดินที่สวยหรูก่อนนั้นฉันก็ทำใจไว้แล้ว ผิดกับฉันที่แค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่บังอาจมีลูกกับท่านประธานอวิ๋นเฉิง”หมอถงถอนหายใจเบาๆ “ฉันเห็นมาโดยตลอด ตั้งแต่ตอนที่เธอยอมรับอุ้มบุญเพื่อช่วยแม่ตัวเอง แม้รู้ว่าเขาจะไม่ชายตามองเธอด้วยซ้ำเรื่องบางเรื่องพู
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เจ็บแปลบในใจ
แสงอาทิตย์ยามบ่ายคล้ายจะอ่อนแรงกว่าทุกวัน ทอดเงายาวผ่านหน้าต่างกระจกใสในห้องนั่งเล่น เหรินเหมยนั่งเย็บผ้าข้างหน้าต่าง พยายามรวบรวมสมาธิไว้กับฝีเข็ม แต่ใจกลับล่องลอยไปไกล...ลอยไปถึงเสียงหนึ่งที่ยังคงไม่ดังขึ้นอีกเลยในบ้านหลังนี้ สามวันแล้วที่เฉิงซีหยวนไม่เคยแวะมา เขาออกไปพร้อมหลี่ตงและไม่เคยกลับมาไม่ว่าจะมื้อเย็นหรือตอนใกล้สว่างเหมือนก่อนที่เคยทำป้าจูบอกว่าหลี่ตงบอกว่าท่านประธานเฉิงบินด่วนไปที่เมืองTTT เพราะงานที่นั่นเกิดปัญหาใหญ่บ้านเงียบเหงาจนเหรินเหมยรู้สึกใจหาย“จุนแม่ขาแม่... จุนพ่อยังไม่กลับมาอีกเหรอคะ” เสียงอันอันดังขึ้นข้างหู ทำให้เหรินเหมยสะดุ้งเฮือกเชียวอู่เดินตามพี่สาวมาอย่างเงียบๆ มือเล็กๆ กอดตุ๊กตาหมีที่เฉิงซีหยวนซื้อให้แน่น “เมื่อวานจุนแม่ก็บอกว่าเดี๋ยวจุนพ่อกลับ...แล้วทำไมจุนพ่อไม่มาฮับ” เชียวอู่ถามขึ้นอีกคน“จุนแม่โกหกพวกเราใช่มั้ย” อันอันถามเสียงสั่น เงยหน้าขึ้นมองเหรินเหมยด้วยดวงตาใสที่เริ่มมีน้ำคลอ“ใช่! จุนพ่อไม่กลับมาแล้วใช่มั้ยฮับ” เชียวอู่พูดเสริม น้ำเสียงปนน้อยใจฝ่ามือของเหรินเหมยที่ถือเข็มเย็บผ้าสั่นเล็กน้อย หลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่คำถามซ้ำซากที่เธอไ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนอุ้มท้อง
เหรินเหมยที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่ง ใจหล่นวูบ มือที่ถือทัพพีแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว"หมายความว่ายังไง...คุณหมอหมายความว่าอย่างไร" เฉิงซีหยวนเสียงแหบคุณหมอฟานก้มหน้า สีหน้าปวดร้าว "เธอไปทำกิ๊ฟ...ทำการปฏิสนธินอกร่างกายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณ เธอใช้สเปิร์มที่คุณฝากไว้ในอดีต แล้วจัดการทุกอย่างโดยที่คุณไม่เคยรู้ และหลอกลวงคุณ"เฉิงซีหยวนขยับถอยหลังหนึ่งก้าว แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง“จูดี้เขาคิดว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คิดว่าที่ผ่านมาผมยังเจ็บปวดกับเรื่องนี้ไม่พอหรือไรหรือคิดว่า…เหรินเหมยทำได้เขาก็ทำได้”เหรินเหมยยืนนิ่งงัน รู้สึกได้ถึงโลกทั้งใบที่หมุนช้าลงราวกับภาพในความฝันคุณหมอฟานยกมือขึ้น กุมขมับเหมือนกำลังปวดหัวหนัก"ผม... เพราะความรักในฐานะพ่อ เพราะสงสาร จึงช่วยโกหกเรื่องนี้แต่ตอนนี้...ผมรู้แล้วว่าผมทำผิดมหันต์ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ คุณเฉิงผมเองรู้ว่าตัวเองในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมอถงคนนั้น.."เฉิงซีหยวนกำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำ เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ ด้วยอารมณ์ที่ประดังเข้ามาจนแทบระเบิด"แล้วเด็ก..." เขาเอ่ยเสียงแหบแห้ง "เด็กคนนั้น...ก็เป็นลูกของผมจริงๆ เรื่องที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้จูดี้ที่เรียนหมอ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ความจริง
หมอฟานขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านบนเขามือที่จับพวงมาลัยแน่นนั้นสั่นเล็กน้อย แต่แววตาของหมอฟานเด็ดเดี่ยว"ไม่ว่าจะผลลัพธ์เป็นอย่างไร ฉันจะบอกความจริงกับซีหยวน... จะไม่ปล่อยให้ความผิดพลาดทำลายชีวิตใครอีก"รถแล่นฝ่าเข้าไปในความมืดมิดของคืนยาว เหมือนกับการเดินหน้าเข้าสู่การชำระล้างบาปที่ไม่มีวันหวนกลับ...กลิ่นอาหารหอมฟุ้งลอยออกมาจากครัว เสียงหัวเราะใสๆ ของอันอันกับเชียวอู่ที่กำลังนั่งพับกระดาษอยู่ตรงโต๊ะกลางห้อง ทำให้บรรยากาศในบ้านอบอวลด้วยความอบอุ่นเฉิงซีหยวนเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับเหรินเหมยในชุดผ้ากันเปื้อน รอยยิ้มที่มุมปากเขา อ่อนโยนอย่างที่เหรินเหมยแทบไม่เคยเห็นมาก่อน“เด็กๆๆๆ วันนี้พ่อทำอาหารด้วยตัวเองพวกหนูจัต้องลองชิมและให้กำลังใจโดยการกล่าวชมคุณพ่อด้วยนะครับ” เหรินเหมยอมยิ้ม“ทำไมต้องพูดแบบนี้ก่อนด้วยนะลูกๆ ก็ต้องชมคุณอยู่แล้วเพราะคุณตั้งใจทำ” อันอันกับเชียวอู่รีบมาชะโงกหน้ามองถาดปลาสามรสที่ส่งกลิ่นหอมหวน“น่ากินที่สุดเลยฮับจุนพ่อ” เชียวอู่พูดขึ้นดังๆ ยักคิ้วแผล็บๆ“เราต้องลองชิมก่อนเชียวอู่หากว่าจุนพ่อทำอร่อยต่อไปเราก็จะต้องให้จุนพ่อทำอาหารเสมอ” อันอันพูดขึ้นบ้าง เหรินเหมยยิ้ม
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย จูดี้
เสียงน้ำแข็งกระทบแก้ว แก้วหนึ่งดังกริ๊กๆ เบา ๆ จูดี้นั่งเอนตัวพิงโซฟาหนังแทบจะกลายเป็นนอนเมามายแเล้ว ริมฝีปากแดงฉ่ำแห้งผากไปหมด เธอกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างไร้เสียงบนโต๊ะกระจก เศษแก้วเปล่าๆ วางกระจัดกระจาย ถัดไปคือแฟ้มผลตรวจครรภ์ที่ถูกเปิดค้างไว้ “ฮ่า... เขากำลังมีความสุข...สินะ บ้าจริงฉันทำไมต้องเศร้าก็แค่คู่นอนพวกผู้ชายก็แบบนี้เวลาอยากจะนอนด้วยก็พูดเสียหวาน ยอมทำทุกอย่างให้” เธอพึมพำเหมือนคนละเมอ ดวงตาแดงก่ำจ้องมองความว่างเปล่า “ฮะฮะฮะฮ่าาาแล้วกับผู้หญิงคนนั้นละทำให้ถึงใจเหมือนที่ทำกับฉันไหมเหมือนที่นอนกับฉันไหมคุณหลงเสน่ห์ผู้หญิงจืดชืดคนนั้นได้อย่างไรเราเข้าขากันดีจะตายทำไมคุณลืมฉันได้ลงคอ เฉิงซีหยวน ซีหยวนซีหยวนคุณจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้...”เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ“จูดี้ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ แกจะขังตัวเองแบบนั้นไม่ได้” เป็นเสียงคุ้นเคยของคุณหมอฟานลี่ชิงที่กังวลใจอย่างปิดไม่มิดจูดี้หัวเราะในลำคอ แล้วลุกเซ ๆ ไปเปิดประตู เผยให้เห็นใบหน้าแดงก่ำและดวงตาเปื้อนน้ำตา“หนูโง่เองใช่ไหม..ที่ไปหลงรักเขาผู้ชายที่ไม่มีให้หัวใจให้ใครนอกจาก ซูจ๋าย แล
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย บ้าน
ลานหน้าบ้านบนเขา เสียงหัวเราะสดใสดังมาจากสวนหลังบ้าน “จุนย่าขา! จะต้องดูอันอันกระโดดนะ!” อันอันในชุดกระโปรงสีฟ้ากระโดดข้ามหินอย่างกล้าหาญ ส่วนเชียวอู่ก็วิ่งมาพร้อมดอกไม้ในมือ “นี่ของจุนย่าฮะ! เชียวอู่เด็ดมาเองเลยนะฮับ ดอกไม้ที่สวยที่สุดในสวนเลย!สำหรับจุนย่าที่ใจดีที่สุดในโลก”คุณเสวียเตอหญิงสูงวัยที่มักดูสง่างาม เยือกเย็นในสายตาผู้อื่นยิ้มกว้างอย่างไม่ปิดบัง เธอนั่งยองๆ ลงกับพื้น หอมแก้มหลานทั้งสองข้างพร้อมกัน “โอ๊ยย ย่าใจละลายหมดแล้วลูกเอ๊ย พวกหนูนี่มันน่ารักอะไรอย่างนี้!”เชียวอู่หัวเราะเสียงใส “จุนย่าฮับ! จุนย่ามาอยู่กับเรานะครับ จะได้เล่านิทานให้เราฟังทุกคืนเลย!”คุณเสวียเตอพยักหน้าเบา ๆ กอดหลานๆ ไว้แน่น “ย่าไม่เคยคิดเลยว่าพอมาพบหลานทั้งสองแล้วจะมีความสุขขนาดนี้… ความสุขอยู่ที่อ้อมกอดของเด็กตัวเล็กๆ สองคนนี้แหละ”เหรินเหมยยืนดูจากมุมระเบียง ลมโชยอ่อนๆ พัดปลายผมเธอพลิ้วเบาๆ เธอเอามือกุมหน้าอก รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังคลี่คลาย ความไม่มั่นคง ความกลัว… เหมือนถูกกล่อมด้วยเสียงหัวเราะของลูก และรอยยิ้มของคนเป็นแม่เฉิงซีหยวนเดินมาหยุดข้างๆ สบตากับเหรินเหมยยิ้มกรุ้มกริ่ม แล
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ตัวช่วย
เหรินเหมยนั่งเหม่ออยู่ตรงมุมโต๊ะอาหาร ทั้งที่ข้างหน้าคือเกี๊ยวปูที่ป้าจูเพิ่งจะให้เสี่ยวจี้ยกมา กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วแต่เหรินเหมยไม่ยอมหยิบมันเข้าปากน้ำตาหยดไหลลงข้างแก้มโดยไม่รู้ตัว… เธอรีบเช็ดมันออกด้วยหลังมือ แล้วสูดหายใจเข้าลึก“ฉันไม่เป็นไร…” เธอพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่วยิ้มสดใสแต่ก็รู้ดี… ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอพยายามแสร้งเข้มแข็งเกินไปทั้งที่ในใจเหมือนมีเข็มนับร้อยเล่มทิ่มแทง“จูดี้ก็แค่ท้อง... ลูกของเขา”เสียงในหัวตอกย้ำซ้ำไปมา เธอหลับตาแน่น พยายามกลั้นน้ำตา แต่ยิ่งฝืนเท่าไหร่ กลับยิ่งรู้สึกว่าหัวใจอ่อนแรงลงเสียงฝีเท้าเล็กๆ ของลูกทั้งสองคนดังขึ้นหลังบ้าน“จุนแม่คะจุนแม่ฮับบบบบบ” เหรินเหมยรีบลุกขึ้นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ฝืนยิ้ม แล้วต้อนรับลูกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แม้จะรู้ว่ารอยร้าวบางอย่างในใจเธอ… กำลังแตกออกช้าๆ อย่างไร้เสียง“จุนแม่ฮับเราวิ่งเล่นเหนื่อยแล้วฮับหิวแล้วฮับบบ” เหรินเหมยกอดเชียวอู่และะอันอันไว้ในอ้อมแขน“คุณจีขา ให้เสี่ยวจี้โทรหาคุณผู้ชายดีไหมคะ” เหรินเหมยส่ายหน้า“ไม่ต้องฉันจัดการทุกอย่างไปแล้วไม่ต้องห่วงฉันก็แค่รู้สึกว่า รู้สึกว่าขอเวลาฉันทำให้ตัวเองเข้มแข็งเสียหน่อ
