Share

เสร็จ

last update Last Updated: 2025-03-23 12:30:33

“ชอบจังด่าอีกสิ จะเลวให้สมกับคำด่า”

กดเหรินเหมยลงกับพื้น ล้วงมือเข้าไปปลดกางเกงแล้วดึงลงไปที่ข้อเท้า

เหรินเหมยพยายามดึงกางเกงขึ้นมาข้างบนแต่ด้านบนนั้นอกอวบกลับถูกรุกล้ำด้วยริมฝีปากอุ่น

ดิ้นสุดแรงเพื่อเอาตัวรอดรู้สึกว่าเขาดูถูกเหรินเหมยทำแบบนี้ไม่ต่าง

จากการข่มขืน

“นี่มันในรถนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วย” ร้องตะโกนดังแต่ไร้การตอบรับสงสัยว่าหลี่ตงก็คนของเขานี่จะช่วยเหรินเหมยทำไมแล้วเฉิงซีหยวนก็คงพาสาวๆ มีเชือดที่นี่ประจำน่าจะไหวตัวทันตั้งแต่เห็นเขาเปลี่ยนรถเป็นรถคันนี้

“ในรถหรือ นั่นล่ะฉันชอบไม่ต้องห่วงนะห้องโดยสารนี้เก็บเสียง….ครางได้เต็มที่” เหรินเหมยผลักร่างสูงอย่างแรงแต่ไม่สำหรับผลักต้องนั้นตรงนี้เผลอทั้งข้างล่างข้างบนเป็นจุดอ่อนไปหมดปิดตรงนั้นเหลือตรงนี้ เขามีสองมือเท่ากับเหรินเหมยแต่ทำไมรูู้สึกว่าเขาได้เปรียบทั้งมือทั้งปากที่ใช้จัดการกับเหรินเหมยจนอ่อนระทวย

มืออุ่นยังรุกล้ำไปไปเกินกว่าจะให้อภัย มันกำลังจะทำการสำเร็จแล้วหน้าท้องเนียนเสียวซ่านเมื่อมืออุ่นลูบวนแล้วไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ นิ้วเรียวเล็กสอดเข้าที่จุดอ่อนไหวหรือกลีบดอกไม้จนสุดลำ เหรินเหมยสะดุ้งเฮือกกอดเขาไว้แน่น เฉิงซีหยวนยิ้ม ชักนิ้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ขอโทษ

    เหรินเหมยส่ายหน้า“ปล่อยฉันไปเสีย” เฉิงซีหยวนกอดรวบเอวบางไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เหรินเหมยกลับนิ่งเฉย“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยฉัน” กัดฟันพูดออกมาเบาๆ เฉิงซีหยวนส่ายหน้าไปมา“ผมจะให้ชาไช้มารับคุณ” น้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่” น้ำเสียงที่ปรับให้เป็นเรียบเฉย ไม่มองหน้าอีกคนด้วยซ้ำ“อย่างนั้นผมก็ไม่ไว้ใจให้คุณลงจากรถ” เสียงเข้มขึ้นมาอีกครั้งแต่เหรินเหมยไม่ได้สนใจอะไรอีกแล้วพยายามจะเปิดประตูรถออกไปให้ได้“มันเปิดไม่ได้คุณก็รู้ จะพยายามทำไมกัน อยู่กับผมให้ผม ได้ ขอโทษ”“ไม่มีประโยชน์”“จีเหรินเหมย ผมจะยกเลิกงานแต่งงานแล้วมาแต่งกับคุณและๆๆ จะดีกับคุณคุณก็รู้ว่าผมต้องการลูก” ความเจ็บปวดแล้วความน้อยเนื้อต่ำใจไหลเข้ามาในใจให้เจ็บแปลบ เขาแค่รับผิดชอบสิ่งที่ทำเขาแค่ต้องการลูกแล้วเหรินเหมยจะคาดหวังอะไร คาดหวังให้เขาบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดเพราะความรักเพราะห้ามใจไม่ได้กับเหรินเหมยนะหรือ อย่าคิดฝันไปไกลก็แค่คนที่ไม่รู้จักพอแค่ผู้ชายมักมากผู้ชายที่ฟาดไม่เลือกก็เท่านั้น“ผมขอโทษ ผมพยายามแล้วพยายามที่จะไม่…ไม่ทำอะไรคุณพยายามที่จะหักห้ามใจแต่ทำได้ ก่อนหน้านั้นจะสารภาพอย่างไรว่าผมรู้สึกอย่างไรเวลาที่เข้าใกล้คุณ”“ฉันไ

    Last Updated : 2025-03-25
  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ความจริง

    ชาไช้ นั่งก้มหน้ารอโทรศัพท์จากเหรินเหมยอย่างใจจดจ่อ ที่สำนักงานของเหรินเหมยซูจิงที่หอบเอาขนมในมือ มาพะรุงพะรังก้าวเดินเข้ามาทำมองไม่เห็นชาไช้เสียอย่างนั้น“นี่คุณ คุณมาทำอะไรที่นี่” คิ้วสวยเลิกสูงขึ้นจ้องมองชาไช้ตาไม่กะพริบ“ฉันมาที่นี่เพื่อมาติดตามเรื่องงานแต่งงานนั่นไม่น่าแปลกใจแต่ที่แปลกใจคือคุณมาทำอะไรที่นี่” ชาไช้ถอนหายใจส่ายหน้าไปมาเลยเวลาที่นัดไว้กับเหรินเหมยแล้วหนึ่งชั่วโมงตามที่เแิงซีหยวนบอกไว้แต่มาถึงตอนนี้ผ่านไปแล้วกว่าสองชั่วโมง“ไปกินข้าวกัน” พูดขึ้นดังๆ แล้วลุกขึ้นคว้าข้อมือของเหรินเหมยดึงเอาห่อขนมในมือซูจิงวางไว้บนโต๊ะทำงานของเหรินเหมยแล้วลากซูจิงออกจากห้องไป“ปล่อยนะ จะพาฉันไปไหน”“เอ้าก็พาไปกินข้าวไงผมหิวอล้วหาเพื่อนกินข้าว”“คุณก็ไปคนเดียวสิ ฉันมีธุระกับคุณจี” ชาไช้ถอนหายใจอีกครั้ง“วันนี้คุณจีเขาไม่ว่างหรอก คุณจะพูดดีดีกบผมบ้างไม่ได้หรือ” ชาไช้กลืนน้ำลายลงคอยากเย็นคำว่าคุณจีไม่ว่างป่านนี้เฉิงซีหยวน จะพาเหรินเหมยไปถึงไหนที่ไหนคำสัญญาของเฉิงซีหยวนเชื่อได้แค่ไหนที่บอกว่าจะไม่ทำอะไรเหรินเหมยซูจิงเม้มปาก“ทำไมต้องพูดดีดีในเมื่อเราไม่ถูกกัน”“อย่างน้อยก็ในฐานะคน เคย…จู

    Last Updated : 2025-03-29
  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ

    “ไม่ควรตามแล้วครับจือหรานคงพอจะช่วยได้นะครับท่าน” หลี่ตงที่พูดอย่างนอบน้อม“ฉัน…ห่วงเขา” หลี่ตงเผลอยิ้ม“ครับ”“ไปรอเขาที่บ้านเล่นกับเด็กๆ ดีไหม” หลี่ตงส่ายหน้าไปมาบทจะมึน เฉิงซีหยวนก็ไม่แบ่งใคร“แล้วจะไม่กลัวว่าคุณจีเธอจะโกรธมากกว่านี้หรือครับ”“ช่างเขาสิฉันก็แค่อยากจะเล่นกับลูก” ใช้ความลูกได้สนิทใจไม่มีอึกอักก็ได้แม่แล้วนี่ ถึงจะบอกว่าช่างเขาแต่ก็รู้ดีว่าตอนนี้กลัวว่าเหรินเหมยจะโกรธ“กลับก่อนดีไหม ครับแล้วค่อยหาทางปรับความเข้าใจกัน” หลี่ตงพูดไปแบบนั้นความจริงแล้วกำลังคิดว่า คนอย่างเฉิงซีหยวนที่ทำอะไรแบบนี้ก็ต้องได้รับผลตอบแทนบ้างเพราะทำร้ายเหรินเหมยจนไม่น่าให้อภัยหากเป็นเพราะความแค้น ก็ยิ่งไม่น่าให้อภัยแต่หากเป็นเพราะความรักก็ควรจะอ่อนข้อไม่ใช่ยังใช้ลูกมึนแบบนี้“กลับบ้านฉันต้องคุยเรื่องการแต่งงานกับซูจิงและคุณแม่” หลี่ตงยิ่งถอนหายใจยาวบ้านเฉิง“คุณแม่ให้ผมโทรเรียกซูจิงมาที่นี่ดีไหม เราจะได้คุยเสียให้พร้อมหน้ากัน” คุณเสวียเตอหลุบตามองพื้น“แกตั้งใจจะทำอะไรกันแน่อย่าบอกนะว่าจะยกเลิกงานแต่งงานทั้งๆ ที่ทุกอย่างดำเนินการไปเกือบ70เปอร์เซ็นต์แล้วรอแค่ แกจะเข้าพิธีกับซูจิงก็เท่านั้นเฉิง

    Last Updated : 2025-03-31
  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   หนีอีกแล้ว

    “เราสองคน ไม่โกรธกันแล้วใช่ไหม” ชาไช้ถามเบาๆ เสียงแหบพร่า“ทำไมต้องทำเสียงแหบด้วยพูดดีดีไม่ได้หรือ” ซูจิงพูดเหมือนรู้ทัน“โธ่กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว น่าน่าจะโรแมนติกกว่านี้หน่อยไมไ่ด้หรือ” ซุจิงถอนหายใจ“นี่คุณไม่ได้อกหักหรอกหรือไม่ได้เสียใจที่คุณจีเธอๆๆ ไม่รู้สิจะพูดว่าอย่างไรดีฉันก็ไม่ได้เห็นกับตาหรอกนะฟังแต่คุณพูดแล้วฉันก็เชื่อเป็นตุเป็นตะว่าพี่ชายของคุณ มีใจให้กับคุณจี” ชาไช้ถอนหายใจยาว“นั่นสินะเอาเข้าจีจริงๆ พี่ซีหยวนคิดอย่างไรผมก็ไม่ได้นั่งในใจเขา ช่างพวกเขาเหอะเราสองคน เลิกพูดถึงเขาแล้วไปเที่ยวกันดีกว่าไหนใครเมื่อกี้บอกจะเลี้ยงเหล้าผม” ชาไช้ทวงสัญญาซูจิงเบ้ปาก“คุณหายเศร้าแล้วนี้กลับกันดีกว่าฉันไม่ได้บอกคุณแม่ว่าจะไปไหนเดี๋ยวจะโทรจิก” ยกโทรศัพท์ขึ้นมาชาไบ้ดึงโทรศัพท์ในมือของซูจิงมากดพิมพ์สองสามคำแล้วปิดเครื่องโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะหลัง“อะ…คุณทำอะไรนะ” ชาไช่หยักคิ้วยิ้มๆ“ผมก็แค่บอกคุณแม่คุณว่าคืนนี้ไม่กลับนะคะและโทรศัพท์แบตกำลังจะหมด” ซูจิงอ้าปากค้าง“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะแบบนี้คุณแม่ของฉันก็ยิ่งจะทำทุกวิถีทางเพื่อจะรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน” ซูจิงโวยวาย“นี่คุณลูกแหง่นี่ ถามจริงเถอะท

    Last Updated : 2025-04-01
  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ยังไม่ยอมจำนน

    “จุนแม่ฮับเราสามคนจะไปไหนคร้าบบบบ”เชียวอู่กอดขาทำเสียงเศร้าๆ อันอันกอดตุ๊กตาป้าเหวยกอดอันอันไว้อีกทอด“คุณค่ะ ได้โปรดเถอะค่ะ จะพาเด็กไปไหนกันค่ะคุณหนีอะไรและทำไมต้องหนีด้วย” ปาเหวยตำหนิตรงๆ“ป้าเหวยนี่คือเงินเดือนของคุณที่ฉันจ่ายให้สามงวดหวังว่าคุณจะได้งานใหม่ที่ดี ฉันจะต้องไปจริงๆ ค่ะขอโทษด้วยถึงป้าจะดุฉันคิดว่าฉันทำอะไรไร้เหตุผลแต่ฉันก็ไม่มีทางออกทางอื่นนอกจากทางนี้” นึกถึงชาไช้ที่เขาช่วยเหลือมาตลอดหากรู้ว่าเหรินเหมยตัดสินใจแบบนี้เขาก็คงไม่ชอบใจเหมือนกันแต่พอกันทีสำหรับคนอย่างเฉิงซีหยวนเหรินเหมยจะต้องหนีไปให้ไกลที่สุด“พี่ค่ะรถพร้อมแล้วฉันยกสัมภาระของพี่ขึ้นรถเรียบร้อยแล้วเราไปกันได้หรือยังค่ะ” จือหรานที่ยืนมองอันอันกับเชียวอู่ด้วยสายตาแสดงความเห็นใจเด็กน้อยทั้งสอง“ไปกันเถอะ” เหรินเหมยย่อตัวลงกอดทั้งสองแฝดไว้ในอ้อมแขน“โชคดีคะคุณจีอันอันและเชียวอู่ของป้าโชคดีนะคะ” ป้าเหวยพูดไปพร้อมกับน้ำตาปริ่มขอบตา เด็กน้อยสองคนจับมือเหรินเหมยไว้แน่นเหรินเหมยจูงทั้งสองคนขึ้นไปบนรถที่จือหรานเรียกให้มารับ“คุณจีขา แล้วฉันจะส่งข่าวเรื่องต่างๆ ให้คุณส่วนเรื่องจีคอเปอเรชั่นไม่ต้องห่วงนะคะฉันจะดูแลแทน

    Last Updated : 2025-04-03
  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   จูบหวานเพื่อใคร

    บ้านบนเขา เฉิงซีหยวนยืนมองรถที่เลี้ยวเข้ามาจากด้านนอกเข้ามาภายในกำแพงที่เขาสร้างไว้สูงถึงสองเมตรล้อมรอบบ้านและเนินเขาปล่อยกระต่ายนับร้อยตัวให้กระโดดไปมาบนเนินหญ้ากับดอกไม้หลากสีกอดอกมองจากบานกระจกในห้องเก่าที่เหรินเหมยเคยใช้ชีวิตที่นั่นก่อนที่ซูจ๋ายและแม่ของเหรินเหมยจะจากไป“มาแล้วครับท่าน” หลี่ตงพูดขึ้นเบาๆเฉิงซีหยวนก้าวขายาวๆ ออกมายืนรอรถที่ด้านหน้า อดที่จะเหลือบตามองพนักงานส่งของที่นำเครื่องเล่นของเด็กมาติดตั้งสองสามอย่างเพื่อเจ้าแฝดทั้งสอง ด้านหลัง ป้าจู เสี่ยวหยูเสี่ยวจี้และลุงกวนกำลังลำเลียงของกินของใช้เข้ามาไว้ในบ้านที่ก่อนนั้นลุงกวนมีหน้าที่ดูแลเพียงคนเดียวตอนนี้บ้านหลังนี้กลับมาครึกครื้นอีกครั้งรถจอดลงด้านหน้าเฉิงซีหยวนหลี่ตงเปิดประตูรถ เหรินเหมยก้าวขาลงมากล้าๆ กลัว เจ้าสองแฝดยิ้มแก้มป่อง จ้องไปที่เครื่องเล่นที่กำลังติดตั้งตาไม่กะพริบเหรินเหมยกวาดตามองกำแพงสูงลิบที่เพิ่งเคยเห็นนี่เขาตั้งใจสร้างกำแพงขึ้นมาล้อมบ้านบนเขาไว้เลย กระต่ายน้อยกระโดดไปมาเหรินเหมยถอนหายใจก่อนนั้นไม่มีอะไรทำเอาแต่จ้องมองกระต่ายจากกระจกบานใหญ่มาข้างนอกตอนนี้มีแปลงแครอทให้กระต่ายได้มากินมาวันนี้แปลงแคร

    Last Updated : 2025-04-04
  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   จุนพ่อใหม่

    “ยะยะอย่าทำแบบนี้ไม่ฉะ ฉะฉันจะไม่มีทางยอมคุณอีกแล้ว” เหรินเหมยกัดฟันเปล่งเสียงพูดออกรัวเร็ว“เธอเป็นเมียฉัน มันคือความจริงและฉันที่เหมือนเพิ่งจะรู้ใจตัวเองว่า…ว่า หลายปีก่อนนั้นที่เข้าใกล้เธอแล้วใจสั่นที่เข้าใกล้เธอแล้ว แล้วใจเต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้ง เหรินเหมยเธอคือคนที่ฉัน อยากจะนอนด้วยมาตลอด”เหรินเหมยกัดเม้มริมฝีปาก เมื่อได้ยินประโยคนั้นประโยคที่ยืนยันว่าเหรินเหมยก็แค่คนที่เขาอยากนอนด้วยเขาก็แค่คนมักมากที่ไม่รู้จักพอแต่เก็บกดความรู้สึกในใจไว้เพราะเขาเอาคำว่ารักภรรยาของเขาที่สุด เป็นกำแพงต่างหากพอภรรยาเขาตายเขาก็มีโอกาสได้ทำตามใจบำเรอความอยากตัวเองและอ้างว่าชอบเหรินเหมยเพื่อที่จะได้ให้เหรินเหมยยอมเป็นของเล่นของเขาไม่ได้อยากจะมีเหรินเหมยเป็นภรรยาของเขาเหมือนที่เขาเคยมีซูจ๋าย“ปล่อยฉันคุณไม่ควรจะทำแบบนี้คุณทำให้ฉันที่เคยเห็นคุณเป็นคนที่รักภรรยาที่สุด ไม่มีใครมาแทนที่ภรรยาของคุณได้แต่มาวันนี้ ฉันหมดศรัทธาในตัวคุณ ได้โปรดคุณเฉิงฉันยังอยากจะมีภาพจำเดิมๆ ของคุณ แบบนั้นตลอดไป” เฉิงซีหยวนกอดรวบร่างบางของเหรินเหมยไว้แน่น“เธอดูถูกฉันเกินไปแล้วคิดว่าฉัน คนอย่างฉันจะรักเธอไม่ได้อย่างนั้นหรือหร

    Last Updated : 2025-04-06
  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   สพานใจของสองแฝด

    เฉิงซีหยวนก้มลงกดจมูกโด่งที่แก้มเชียวอู่แทนรางวัล“เก่งที่สุดลูกของพ่อ” เชียวอู่ยิ้มกอดรอบลำคอเฉิงซีหยวน ที่โอบร่างกระจ้อยทั้งสองไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน“จุนลุงเหมือนจุนพ่อจริงๆ แล้วฮับบบ” เชียวอู่พูดพร้อมกับเสียงหัวเราะเหรินเหมยมองภาพตรงหน้า...ชายที่เคยทำให้เธอเจ็บช้ำกำลังสุมหัวกับลูกแฝด ยิ้ม หัวเราะ อุ้มลูกไว้ในวงแขนอย่างทะนุถนอม เธออยากเมินหนี อยากทำเหมือนไม่เห็นภาพอบอุ่นนี้ แต่หัวใจกลับไม่เชื่อฟัง...ไม่ใช่เพราะเขาเปลี่ยนไป แต่มันคือรอยยิ้มของเด็กสองคน ที่มีความสุขแสนบริสุทธิ์ตรงหน้า “อันอัน...เชียวอู่...” เสียงของเธอเบาราวกระซิบ เด็กทั้งสองหันขวับมามอง “จุนแม่ไม่โกรธจุนลุงแล้วใช่ไหมคะ?” อันอันถามตาแป๋ว “ยังหรอก...แม่ไม่ได้หมายความแบบนั้น” เหรินเหมยตอบตรงไปตรงมา “แต่แม่ก็...ไม่อยากให้ลูกเกลียดใคร เพราะความเจ็บปวดที่แม่ได้รับ” อยากจะพูดว่าเพราะว่าแม่เกลียดใคร แต่เปลี่ยนคำพูดเสียเฉิงซีหยวนชะงักมองหญิงสาวตรงหน้า จีเหรินเหมยยังคงใจแข็ง ยังคงตั้งกำแพง แต่แววตานั้น...มันไม่ใช่ความเกลียดอีกต่อไป มันคือความสับสนที่เขาเองต้องค่อย ๆ คลี่คลาย และเขาจะต้องไม่ยอมแพ้ “เหรินเหมย...” เขาล

    Last Updated : 2025-04-08

Latest chapter

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   คลี่คลาย2

    เธอเม้มปากแน่น พลางยื่นซองเอกสารปึกหนึ่งให้ “ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่หน้าที่ฉันก็ไม่อาจปิดบังคุณ”หมอถงหยิบแฟ้มมาเปิดดู เงียบไปครู่ใหญ่กู้เหวินเอ่ยเสียงเบาแต่หนักแน่น “คุณหมอจูดี้...เธอขโมยน้ำเชื้อจากคลังโดยใช้ชื่อคนไข้เก่า และไปทำเด็กหลอดแก้วโดยไม่มีการอนุญาตใดๆ ... ที่สำคัญ เธอกำลังโกหกว่าเด็กในท้องเป็นผลจากการมีอะไรกับคุณเฉิงซีหยวน”หมอถงวางเอกสารลง ใบหน้าเคร่งขรึม “หลักฐานแน่ชัดขนาดนี้... นี่มันผิดทั้งจริยธรรมและกฎหมาย เขากำลังทำอะไรกันล้อเล่นอย่างนั้นหรือ”“คุณจูดี้กำลังจะลากผู้ชายที่ไม่เคยผิดอะไรให้ต้องรับผิดชอบกับการโกหกครั้งใหญ่ และยิ่งกว่านั้น… มันกำลังทำร้ายคนที่ไม่ควรถูกทำร้ายเลยสักนิด เหรินเหมยเป็นคนดี ถ่อมตัว ซื่อสัตย์ แถมยังรักลูกๆ และชีวิตที่กำลังอยู่ในตอนนี้ก็มีความสุขดี”หมอถงพยักหน้าเบา ๆ น้ำเสียงอ่อนลง “เข้าใจแล้วคุณห่วงเหรินเหมยสินะ”กู้เหวินสบตาสามี “ฉันรู้ว่าเหรินเหมยเข้มแข็ง แต่ก็ควรได้อยู่แบบสบายๆ เสียหทีหลังจากที่ต้องรนบกับคุณเฉิงมาตั้งนานและต้องเลี้ยงลูกคนเดียวมาตั้ง5ปี”หมอถงครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนกล่าวช้า ๆ “ฉันจะไปพูดกับคุณเฉิงซีหยวนด้วยตัวเอง และจะเอาหลักฐา

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   คลี่คลาย

    นอกหน้าต่างห้องพักแพทย์เงียบสงัด มีเพียงเสียงกระดาษบาง ๆ พลิกเบา ๆ และลมหายใจของผู้หญิงสองคนที่นั่งเผชิญหน้ากันในห้องเก็บเอกสารลับของโรงพยาบาล BBBกู้เหวินภรรยาของคุณหมอถงที่ทำงานกับคลินิกภาวะเจริญพันธุ์ของจูดี้ ถอนหายใจแผ่วเมื่อวางแฟ้มเอกสารลงตรงหน้า หมอฟานลี่ชิง"ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรพูด... แต่นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง" เสียงเธอสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะรู้ว่าเรื่องที่จะพูดต่อไปนั้น จะทำให้ใครบางคนเจ็บปวดอย่างไม่มีทางย้อนกลับหมอฟานเงยหน้าขึ้น สีหน้าเรียบแต่สายตาเริ่มจับจ้องจริงจัง “หมายความว่ายังไง กู้เหวิน” กู้เหวินเม้มปาก ก่อนพูดด้วยเสียงเคร่งเครียด“ตอนที่คุณจูดี้มาขอใช้คลินิกเพื่อทำ IVF… เธอใช้ชื่อคนไข้เก่าของโครงการอุ้มบุญ แต่รหัสตัวอ่อนที่เธอขอใช้นั้น... ไม่ได้เป็นของเธอค่ะแต่อ้างว่ามีคนไข้ที่คุณหมอฟานตั้งใจให้คุณจูดี้จัดการเพื่อให้เครดิต”เธอเลื่อนเอกสารผลแล็บและใบคำขอใช้สเปิร์มในอดีตให้หมอฟานดู “ดูตรงลายเซ็นต์ค่ะ มันเป็นการกรอกข้อมูลย้อนหลัง แล้วแอบขออนุญาตจากพนักงานใหม่ที่ไม่ตรวจสอบให้ดี ฉันเพิ่งมาค้นพบว่าคุณจูดี้นำเสปริ์มของ ลูกค้าสรายหนึ่งออกไป”

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   เจ็บแปลบๆ

    “เหรินเหมย” เป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยดี น้ำเสียงสม่ำเสมอของหมอถงเหรินเหมยเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ฝืนยิ้มให้เขา“คุณหมอมาเยี่ยมไข้ คนป่วยหรือไร” แกล้งถามยิ้มๆ ไม่ได้พบกันเสียนานทำไมเขามาถึงนี่หมอถงนั่งลงข้างเธอ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันมาหาคนป่วยที่ไม่รู้ว่าตัวเองป่วยต่างหาก” “ฉันไม่ได้ป่วยค่ะ” เหรินเหมยขมวดคิ้ว“แต่หัวใจเธอเจ็บ และมองว่าเจ็บมากด้วย” หมอถงพูดเรียบๆเหรินเหมยหัวเราะเบาๆ แต่กลับรู้สึกว่าเสียงหัวเราะของตัวเองขมขื่นสิ้นดี “ฉันไม่เป็นอะไรคะ แค่เหนื่อยหน่อยๆ เหนื่อยกับสิ่งที่พบเจอ”“ไม่ใช่แค่เหนื่อยหรอกเหรินเหมยเธอเจ็บปวด เพราะเธอรักเฉิงซีหยวน” หมอถงพูดแทงใจดำอย่างไม่เกรงใจคำพูดนั้นราวกับลมแรงที่พัดกระแทกเข้ามาในอก เหรินเหมยชะงัก ใจเต้นแรง หันหน้าหนี“คุณหมอ... อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะมันไม่มีทางเป็นไปได้ เขามีทางเดินที่สวยหรูก่อนนั้นฉันก็ทำใจไว้แล้ว ผิดกับฉันที่แค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่บังอาจมีลูกกับท่านประธานอวิ๋นเฉิง”หมอถงถอนหายใจเบาๆ “ฉันเห็นมาโดยตลอด ตั้งแต่ตอนที่เธอยอมรับอุ้มบุญเพื่อช่วยแม่ตัวเอง แม้รู้ว่าเขาจะไม่ชายตามองเธอด้วยซ้ำเรื่องบางเรื่องพู

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   เจ็บแปลบในใจ

    แสงอาทิตย์ยามบ่ายคล้ายจะอ่อนแรงกว่าทุกวัน ทอดเงายาวผ่านหน้าต่างกระจกใสในห้องนั่งเล่น เหรินเหมยนั่งเย็บผ้าข้างหน้าต่าง พยายามรวบรวมสมาธิไว้กับฝีเข็ม แต่ใจกลับล่องลอยไปไกล...ลอยไปถึงเสียงหนึ่งที่ยังคงไม่ดังขึ้นอีกเลยในบ้านหลังนี้ สามวันแล้วที่เฉิงซีหยวนไม่เคยแวะมา เขาออกไปพร้อมหลี่ตงและไม่เคยกลับมาไม่ว่าจะมื้อเย็นหรือตอนใกล้สว่างเหมือนก่อนที่เคยทำป้าจูบอกว่าหลี่ตงบอกว่าท่านประธานเฉิงบินด่วนไปที่เมืองTTT เพราะงานที่นั่นเกิดปัญหาใหญ่บ้านเงียบเหงาจนเหรินเหมยรู้สึกใจหาย“จุนแม่ขาแม่... จุนพ่อยังไม่กลับมาอีกเหรอคะ” เสียงอันอันดังขึ้นข้างหู ทำให้เหรินเหมยสะดุ้งเฮือกเชียวอู่เดินตามพี่สาวมาอย่างเงียบๆ มือเล็กๆ กอดตุ๊กตาหมีที่เฉิงซีหยวนซื้อให้แน่น “เมื่อวานจุนแม่ก็บอกว่าเดี๋ยวจุนพ่อกลับ...แล้วทำไมจุนพ่อไม่มาฮับ” เชียวอู่ถามขึ้นอีกคน“จุนแม่โกหกพวกเราใช่มั้ย” อันอันถามเสียงสั่น เงยหน้าขึ้นมองเหรินเหมยด้วยดวงตาใสที่เริ่มมีน้ำคลอ“ใช่! จุนพ่อไม่กลับมาแล้วใช่มั้ยฮับ” เชียวอู่พูดเสริม น้ำเสียงปนน้อยใจฝ่ามือของเหรินเหมยที่ถือเข็มเย็บผ้าสั่นเล็กน้อย หลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่คำถามซ้ำซากที่เธอไ

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   คนอุ้มท้อง

    เหรินเหมยที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่ง ใจหล่นวูบ มือที่ถือทัพพีแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว"หมายความว่ายังไง...คุณหมอหมายความว่าอย่างไร" เฉิงซีหยวนเสียงแหบคุณหมอฟานก้มหน้า สีหน้าปวดร้าว "เธอไปทำกิ๊ฟ...ทำการปฏิสนธินอกร่างกายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณ เธอใช้สเปิร์มที่คุณฝากไว้ในอดีต แล้วจัดการทุกอย่างโดยที่คุณไม่เคยรู้ และหลอกลวงคุณ"เฉิงซีหยวนขยับถอยหลังหนึ่งก้าว แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง“จูดี้เขาคิดว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คิดว่าที่ผ่านมาผมยังเจ็บปวดกับเรื่องนี้ไม่พอหรือไรหรือคิดว่า…เหรินเหมยทำได้เขาก็ทำได้”เหรินเหมยยืนนิ่งงัน รู้สึกได้ถึงโลกทั้งใบที่หมุนช้าลงราวกับภาพในความฝันคุณหมอฟานยกมือขึ้น กุมขมับเหมือนกำลังปวดหัวหนัก"ผม... เพราะความรักในฐานะพ่อ เพราะสงสาร จึงช่วยโกหกเรื่องนี้แต่ตอนนี้...ผมรู้แล้วว่าผมทำผิดมหันต์ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ คุณเฉิงผมเองรู้ว่าตัวเองในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมอถงคนนั้น.."เฉิงซีหยวนกำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำ เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ ด้วยอารมณ์ที่ประดังเข้ามาจนแทบระเบิด"แล้วเด็ก..." เขาเอ่ยเสียงแหบแห้ง "เด็กคนนั้น...ก็เป็นลูกของผมจริงๆ เรื่องที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้จูดี้ที่เรียนหมอ

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ความจริง

    หมอฟานขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านบนเขามือที่จับพวงมาลัยแน่นนั้นสั่นเล็กน้อย แต่แววตาของหมอฟานเด็ดเดี่ยว"ไม่ว่าจะผลลัพธ์เป็นอย่างไร ฉันจะบอกความจริงกับซีหยวน... จะไม่ปล่อยให้ความผิดพลาดทำลายชีวิตใครอีก"รถแล่นฝ่าเข้าไปในความมืดมิดของคืนยาว เหมือนกับการเดินหน้าเข้าสู่การชำระล้างบาปที่ไม่มีวันหวนกลับ...กลิ่นอาหารหอมฟุ้งลอยออกมาจากครัว เสียงหัวเราะใสๆ ของอันอันกับเชียวอู่ที่กำลังนั่งพับกระดาษอยู่ตรงโต๊ะกลางห้อง ทำให้บรรยากาศในบ้านอบอวลด้วยความอบอุ่นเฉิงซีหยวนเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับเหรินเหมยในชุดผ้ากันเปื้อน รอยยิ้มที่มุมปากเขา อ่อนโยนอย่างที่เหรินเหมยแทบไม่เคยเห็นมาก่อน“เด็กๆๆๆ วันนี้พ่อทำอาหารด้วยตัวเองพวกหนูจัต้องลองชิมและให้กำลังใจโดยการกล่าวชมคุณพ่อด้วยนะครับ” เหรินเหมยอมยิ้ม“ทำไมต้องพูดแบบนี้ก่อนด้วยนะลูกๆ ก็ต้องชมคุณอยู่แล้วเพราะคุณตั้งใจทำ” อันอันกับเชียวอู่รีบมาชะโงกหน้ามองถาดปลาสามรสที่ส่งกลิ่นหอมหวน“น่ากินที่สุดเลยฮับจุนพ่อ” เชียวอู่พูดขึ้นดังๆ ยักคิ้วแผล็บๆ“เราต้องลองชิมก่อนเชียวอู่หากว่าจุนพ่อทำอร่อยต่อไปเราก็จะต้องให้จุนพ่อทำอาหารเสมอ” อันอันพูดขึ้นบ้าง เหรินเหมยยิ้ม

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   จูดี้

    เสียงน้ำแข็งกระทบแก้ว แก้วหนึ่งดังกริ๊กๆ เบา ๆ จูดี้นั่งเอนตัวพิงโซฟาหนังแทบจะกลายเป็นนอนเมามายแเล้ว ริมฝีปากแดงฉ่ำแห้งผากไปหมด เธอกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างไร้เสียงบนโต๊ะกระจก เศษแก้วเปล่าๆ วางกระจัดกระจาย ถัดไปคือแฟ้มผลตรวจครรภ์ที่ถูกเปิดค้างไว้ “ฮ่า... เขากำลังมีความสุข...สินะ บ้าจริงฉันทำไมต้องเศร้าก็แค่คู่นอนพวกผู้ชายก็แบบนี้เวลาอยากจะนอนด้วยก็พูดเสียหวาน ยอมทำทุกอย่างให้” เธอพึมพำเหมือนคนละเมอ ดวงตาแดงก่ำจ้องมองความว่างเปล่า “ฮะฮะฮะฮ่าาาแล้วกับผู้หญิงคนนั้นละทำให้ถึงใจเหมือนที่ทำกับฉันไหมเหมือนที่นอนกับฉันไหมคุณหลงเสน่ห์ผู้หญิงจืดชืดคนนั้นได้อย่างไรเราเข้าขากันดีจะตายทำไมคุณลืมฉันได้ลงคอ เฉิงซีหยวน ซีหยวนซีหยวนคุณจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้...”เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ“จูดี้ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ แกจะขังตัวเองแบบนั้นไม่ได้” เป็นเสียงคุ้นเคยของคุณหมอฟานลี่ชิงที่กังวลใจอย่างปิดไม่มิดจูดี้หัวเราะในลำคอ แล้วลุกเซ ๆ ไปเปิดประตู เผยให้เห็นใบหน้าแดงก่ำและดวงตาเปื้อนน้ำตา“หนูโง่เองใช่ไหม..ที่ไปหลงรักเขาผู้ชายที่ไม่มีให้หัวใจให้ใครนอกจาก ซูจ๋าย แล

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   บ้าน

    ลานหน้าบ้านบนเขา เสียงหัวเราะสดใสดังมาจากสวนหลังบ้าน “จุนย่าขา! จะต้องดูอันอันกระโดดนะ!” อันอันในชุดกระโปรงสีฟ้ากระโดดข้ามหินอย่างกล้าหาญ ส่วนเชียวอู่ก็วิ่งมาพร้อมดอกไม้ในมือ “นี่ของจุนย่าฮะ! เชียวอู่เด็ดมาเองเลยนะฮับ ดอกไม้ที่สวยที่สุดในสวนเลย!สำหรับจุนย่าที่ใจดีที่สุดในโลก”คุณเสวียเตอหญิงสูงวัยที่มักดูสง่างาม เยือกเย็นในสายตาผู้อื่นยิ้มกว้างอย่างไม่ปิดบัง เธอนั่งยองๆ ลงกับพื้น หอมแก้มหลานทั้งสองข้างพร้อมกัน “โอ๊ยย ย่าใจละลายหมดแล้วลูกเอ๊ย พวกหนูนี่มันน่ารักอะไรอย่างนี้!”เชียวอู่หัวเราะเสียงใส “จุนย่าฮับ! จุนย่ามาอยู่กับเรานะครับ จะได้เล่านิทานให้เราฟังทุกคืนเลย!”คุณเสวียเตอพยักหน้าเบา ๆ กอดหลานๆ ไว้แน่น “ย่าไม่เคยคิดเลยว่าพอมาพบหลานทั้งสองแล้วจะมีความสุขขนาดนี้… ความสุขอยู่ที่อ้อมกอดของเด็กตัวเล็กๆ สองคนนี้แหละ”เหรินเหมยยืนดูจากมุมระเบียง ลมโชยอ่อนๆ พัดปลายผมเธอพลิ้วเบาๆ เธอเอามือกุมหน้าอก รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังคลี่คลาย ความไม่มั่นคง ความกลัว… เหมือนถูกกล่อมด้วยเสียงหัวเราะของลูก และรอยยิ้มของคนเป็นแม่เฉิงซีหยวนเดินมาหยุดข้างๆ สบตากับเหรินเหมยยิ้มกรุ้มกริ่ม แล

  • อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย   ตัวช่วย

    เหรินเหมยนั่งเหม่ออยู่ตรงมุมโต๊ะอาหาร ทั้งที่ข้างหน้าคือเกี๊ยวปูที่ป้าจูเพิ่งจะให้เสี่ยวจี้ยกมา กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วแต่เหรินเหมยไม่ยอมหยิบมันเข้าปากน้ำตาหยดไหลลงข้างแก้มโดยไม่รู้ตัว… เธอรีบเช็ดมันออกด้วยหลังมือ แล้วสูดหายใจเข้าลึก“ฉันไม่เป็นไร…” เธอพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่วยิ้มสดใสแต่ก็รู้ดี… ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอพยายามแสร้งเข้มแข็งเกินไปทั้งที่ในใจเหมือนมีเข็มนับร้อยเล่มทิ่มแทง“จูดี้ก็แค่ท้อง... ลูกของเขา”เสียงในหัวตอกย้ำซ้ำไปมา เธอหลับตาแน่น พยายามกลั้นน้ำตา แต่ยิ่งฝืนเท่าไหร่ กลับยิ่งรู้สึกว่าหัวใจอ่อนแรงลงเสียงฝีเท้าเล็กๆ ของลูกทั้งสองคนดังขึ้นหลังบ้าน“จุนแม่คะจุนแม่ฮับบบบบบ” เหรินเหมยรีบลุกขึ้นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ฝืนยิ้ม แล้วต้อนรับลูกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แม้จะรู้ว่ารอยร้าวบางอย่างในใจเธอ… กำลังแตกออกช้าๆ อย่างไร้เสียง“จุนแม่ฮับเราวิ่งเล่นเหนื่อยแล้วฮับหิวแล้วฮับบบ” เหรินเหมยกอดเชียวอู่และะอันอันไว้ในอ้อมแขน“คุณจีขา ให้เสี่ยวจี้โทรหาคุณผู้ชายดีไหมคะ” เหรินเหมยส่ายหน้า“ไม่ต้องฉันจัดการทุกอย่างไปแล้วไม่ต้องห่วงฉันก็แค่รู้สึกว่า รู้สึกว่าขอเวลาฉันทำให้ตัวเองเข้มแข็งเสียหน่อ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status