Mag-log inShare
บทที่ 18 ...
Huling Na-update:
2025-07-10 06:38:07
Pinakabagong kabanata
อุ้มบุญมาเฟีย บทที่ 20 ขู่
ครืด! ครืด!โทรศัพท์เสียงหรูแผดเสียงดังขึ้นทำให้มาเฟียหนุ่มที่กำลังบดจูบริมฝีปากอิ่มหยุดชะงัก ก่อนจะผละออกจากตัวเธออย่างอารมณ์เสีย ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับสาย"มีอะไร" เสียงทุ้มกรอกลงตามสาย สายตาจ้องมองร่างบางที่นอนสะอื้นอยู่บนเตียงนิ่ง ๆ(ที่คาสิโน่มีปัญหาครับนาย) ปลายสายเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น"ปัญหาอะไร" (มีคนโกงเราครับ) "ไอ้ตัวไหนมันโกง" (คะ..คุณหวังครับ) "กูไปจัดการเอง"หลังจากวางสายลูกน้องมาเฟียหนุ่มก็เดินออกจากห้องไปทันที"อย่าเพิ่งไปกลับมาแก้มัดให้ฉันก่อน" พีชร้องตะโกนตามหลังร่างสูงที่กำลังเดินออกไปเพราะเขายังมัดมือเธออยู่ มาเฟียหนุ่มได้ยินแต่ไม่สนใจก้าวเท้าเดินลงข้างล่างด้วยความเร็ว เมื่อมาถึงห้องโถงก็สั่งให้แม่บ้านขึ้นไปแก้มัดเธอ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่ลูกน้องเตรียมรออยู่ไม่นานรถสีดำคันหรูก็แล่นมาจอดเทียบหน้าคลับเดอะเบสล์ศูนย์รวมสิ่งอบายมุขที่มีมาเฟียมากอำนาจอย่างหวงเฟยหงเป็นเจ้าของ ทันทีที่ร่างสูงเดินเข้าไปภายในคลับพนักงาน และลูกน้องทุกคนต่างพากันก้มหน้างุดด้วยความยำเกรง"มันอยู่ไหน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทขณะที
อุ้มบุญมาเฟีย บทที่ 19 ลงโทษ
หลังจากมาเฟียหนุ่มเสร็จสมตามต้องการเขาก็เดินออกไปจากห้องทันทีทิ้งให้ร่างบางนอนสะอื้นไห้อยู่บนเตียงโดยไม่คิดสนใจสักนิด"อึก!" พีชยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกลวก ๆ ก่อนจะพยุงตัวลงจากตัวลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระน้ำกามที่มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยออกมาจนเลอะหว่างขาของเธอ จากนั้นก็เดินมาหย่อนก้นนั่งลงริมเตียง"ฉันเกลียดคุณ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยกับสิ่งที่คุณทำกับฉัน" เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยความคับแค้นใจ แววตาไหวระริกพลันแข็งกร้าวขึ้นทันตาเธอโกรธ เกลียด และแค้นเขาจนหาคำใดมาเปรียบเทียบไม่ได้เลย ศักดิ์ศรีและความบริสุทธิ์ที่เธอรักษามาอย่างดีถูกผู้ชายสารเลวย่ำยีจนไม่เหลือชิ้นดีเธอนั่งเหม่อลอยทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย เห็นฝูงนกที่บินโฉบเฉี่ยวไปมาบนท้องฟ้าก็นึกอิจฉาที่มันมีอิสระจะโบยบินไปไหนก็ได้ แต่ดูเธอสิต้องเป็นนกน้อยถูกขังอยู่ในกรงทองไม่มีอิสระ ไม่สามารถไปไหนได้เลยฟ้าช่างใจร้ายกับเธอยิ่งนักแกร๊ก!เสียงปลดล็อกประตูดังขึ้นทำให้ร่างบางที่กำลังนั่งเหม่อสะดุ้งหลุดจากภวังค์ ก่อนจะหันไปมองที่ประตูคนที่เปิดประตูเข้ามาก็คืออาเหว่ยกับแม่บ้านในมือของทั้งสองเต็มไปด้วยถุงอะไรบางอย่างจนเธอต้องถ
อุ้มบุญมาเฟีย บทที่ 18 ...
สองชั่วโมงผ่านไปการตรวจร่างกายของพีชก็เสร็จสิ้นลง"ไหวไหมน้องพีช" หมอสาวเอ่ยถามคนที่นั่งหน้าซีดดมยาดมอยู่บนเตียงด้วยความเอ็นดูเพราะเธอกลัวเข็มจนแทบจะเป็นลมเลยทีเดียว"ไหวค่ะ" พีชส่งยิ้มอ่อน ๆ ให้หมอสาว ก่อนจะดีดตัวลงจากเตียงเดินออกมายังห้องที่มีมาเฟียหนุ่มนั่งรออยู่"คุณพีชสุขภาพแข็งแรงดีค่ะถ้าจะมีการตั้งครรภ์ก็ไม่มีปัญหาอะไร" หมอสาวเอ่ยบอกมาเฟียหนุ่มที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับด้วยน้ำเสียงเกร็ง ๆ"อืม" มาเฟียหนุ่มยกยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อได้ฟังผลตรวจของหญิงสาว แต่ต่างจากเจ้าตัวที่นั่งหน้าอมทุกข์ตลอดเวลา"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมผมจะได้กลับ" "เรียบร้อยแล้วค่ะ" หมอสาวตอบเสียงแผ่ว"กลับ"หลังจากคุยกับหมอสาวเรียบร้อบมาเฟียหนุ่มก็หันไปสั่งหญิงสาวเสียงเข้ม ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป"ไปก่อนนะคะคุณหมอ สวัสดีค่ะ" พีชเอ่ยลาหมอสาวอย่างนอบน้อม แล้วรีบเดินกึ่งวิ่งตามคนตัวโตที่ก้าวเท้าเดินด้วยความเร็ว"คุณ" เธอเอ่ยเรียกมาเฟียหนุ่มด้วยน้ำเสียงแผ่วหลังจากขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว"อะไร?" มาเฟียหนุ่มหันมองใบหน้าเรียวเชิงตั้งคำถาม"คุณฉันขอกลับปะ...""ไม่ได้" ไม่ทันที่พีชจะได้พูดจบเสียงทุ้มก็โพล่งขึ้นมา
อุ้มบุญมาเฟีย บทที่ 17 กลัวเข็ม
เช้าวันต่อมา..แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามากระทบเปลือกตาของร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงปลุกให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพีชค่อย ๆ หรี่ตาขึ้นมาก่อนปรับสายตาให้คุ้นชินแสงแล้วหันไปมองคนที่นอนข้าง ๆ เธอเมื่อคืน แต่ก็ไร้เงาของเขาแล้ว ก็อก! ก็อก! เธอรีบดีดตัวขึ้นนั่งพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น สายตาจับจ้องประตูด้วยความสงสัยเพราะหากเป็นมาเฟียหนุ่มเขาคงไม่เคาะประตูแกร๊ก! ประตูถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างกำยำของอาเหว่ยลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มที่เดินถือชุดเข้ามา"นี่ชุดของคุณครับ นายรอคุณอยู่ด้านล่างให้รีบแต่งตัวแล้วลงไป" อาเหว่ยบอกให้หญิงสาวได้รับรู้พร้อมกับวางชุดลงบนโต๊ะกระจกแล้วเดินออกไปพีชมองตามหลังอาเหว่ยแล้วเลื่อนสายตามองชุดบนโต๊ะด้วยความสงสัย ก่อนจะลุกลงจากเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำสักพักก็เดินออกมาด้วยเนื้อตัวที่เปียกชุ่มด้วยน้ำ จากนั้นก็จัดการกับตัวเองก่อนจะเดินไปหยิบชุดที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นสวมใส่แล้วเดินลงไปชั้นล่างทันทีเพราะขืนชักช้ากว่านี้คงโดนดุแน่ ๆ"เธอมาแล้วครับ" อาเหว่ยเอ่ยบอกผู้เป็นนายที่นั่งดื่มกาแฟอยู่บยโต๊ะอาหา
อุ้มบุญมาเฟีย บทที่ 16 ขออิสระคืน
"ฉันขออิสระคืนเถอะนะ" พีชเอ่ยอ้อนวอนคนที่คร่อมตัวเธออยู่ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"ผมจะคืนให้ก็ต่อเมื่อคุณมีลูกให้ผมแล้ว" คำอ้อนวอนของเธอไม่ได้มีความหมายกับมาเฟียหนุ่มเลยสักนิด ไม่มีอะไรที่คนอย่างเขาอยากได้แล้วไม่ได้ต่อให้คนตรงหน้าร้องไห้แทบเป็นสายเลือดก็ไม่อาจทำให้เขาใจอ่อนได้"ฮึก!" สิ้นคำตอบคำพูดมาเฟียหนุ่มพีชถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่รู้สึกสิ้นหวังแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทว่าน้ำตาของเธอกลับทำให้อีกคนหัวเสียไม่น้อย ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุ "ฉันเกลียดน้ำตาผู้หญิงเลิกร้องไห้สักที" "อึก" พีชได้แต่เม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นหลุดออกมา มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาออกลวก ๆ ก่อนจะตัดสินใจพูดประโยคที่ทำให้คนฟังพอใจเป็นอย่างมาก"ฉันยอมอุ้มบุญให้คุณก็ได้ แต่ฉันขอกลับไปเรียนต่อได้ไหม" ในเมื่อเธอหนีเขาไม่พ้นแล้วก็คงต้องยอมรับมันให้ได้"ได้สิ" มาเฟียหนุ่มยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ มือสากลูบไล้ไปตามใบหน้าเรียวได้รูปอย่างแผ่วเบาดวงตาคมกริบจ้องมองลำคอขาวผ่องเหมือนน้ำนมราวกับจะกลืนกิน พีชทนต่อสายตาลามกนั้นไม่ไหวต้องเบี่ยงหน้าหนีซึ่งสร้างความไม่พอใจให้มาเฟียหนุ่มเป็นอย่างมาก กดเสียงพูดอย่างเยือกเย็น "อย่าดื้อก
อุ้มบุญมาเฟีย บทที่ 15 หน้าที่
หลังจากมาเฟียหนุ่มเดินออกไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงรถแล่นออกไปจากคฤหาสน์พีชนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารจนแน่ใจแล้วว่ามาเฟียหนุ่มได้ออกไปจากคฤหาสน์แล้วเธอจึงลุกขึ้นเดินไปที่ประตูหวังจะใช้โอกาสนี้หนีกลับคอนโด แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาพ้นประตูเธอก็ต้องชะงักกึกเพราะมีผู้ชายรูปร่างบึกบึนหน้าตาเหี้ยมยืนขว้างหน้าพร้อมกับถามเธอด้วยน้ำเสียงแข็ง"คุณจะไปไหนครับ" "ฉันจะกลับคอนโด" "ผมคงให้คุณกลับไม่ได้" "ทำไม?" "นายสั่งเอาไว้ คุณกลับขึ้นไปอยู่บนห้องเถอะ""ไม่! หลีกไปฉันจะกลับคอนโด""คุณอย่าหาเรื่องใส่ตัวจะดีกว่า" "ขอร้องล่ะปล่อยฉันไปเถอะนะ" พีชส่งสายตาเว้าวอนการ์ดหนุ่มสุดฤทธิ์ ขาเรียวเล็กค่อย ๆ ก้าวเดินทีละนิด"ถ้าคุณก้าวขาออกนอกประตูแม้แต่นิดเดียวนายสั่งให้ผมยิงขาคุณทิ้งได้เลย" การ์ดพูดขึ้นพร้อมกับชักปืนที่แหนบเอวออกมาถือไว้ พีชถึงกับหยุดชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวออกจากประตู ก่อนจะถอยหลังกลับไปยืนที่เดิม"คุณช่วยเห็นใจฉันหน่อยได้ไหม" ถึงแม้จะรู้สึกกลัวแต่เธอก็ยังคงไม่ละความพยายามที่จะออกไปจากคฤหาสน์นี้ให้ได้เอ่ยอ้อนวอนการ์ดสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่เป็นผล"คุณรอคุยกับนายเองเถอะครับ" เธอได้แต่เม้มปากเน้น ก่อ
Maaari mong magustuhan
เมียชั่วคราว
ชะนีติดมันส์6.3K viewsสยบรักยัยคู่หมั้นตัวร้าย
สาวน้อย.ช่างฝัน1.4K viewsเด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก
Davide1.1K viewsพิษรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด8.9K viewsBAD PRISON ขังรัก
อยู่ในตะเกียงแก้ว1.4K viewsพลั้งรักมาเฟียร้าย
โซลสตาร์ seoulstar3.1K viewsมาเฟียติดสัตว(แพทย์)
มิส ศิริ958 viewsเล่ห์รักผู้ชายสารเลว
สาวน้อย.ช่างฝัน343 views
