วันต่อมา
แม่กำปอง
“นี่เจ้าต้นไม้ฉันจะไปกรุงเทพแล้วนะไม่รู้ว่าอีกนานไหมจะได้กลับมาเยี่ยมดูแลตัวเองดีๆล่ะ”
ปรารีจะลุกตื่นมาแต่เช้าเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์เป็นปกติแบบนี้ทุกวันเธอชอบที่จะพูดคุยกับต้นไม้หรือดอกไม้เพื่อคลายเหงาหรือระบายอะไรสักอย่างออกมาเพื่อความสบายใจมันเป็นวิธีที่หญิงสาวชอบมากๆ
“ป้าขาเอาใส่ใส้สองชุดค่ะ”
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จในช่วงเช้าเธอก็จะเดินมาหาซื้ออาหารเช้าใกล้ๆกับบ้านเธอในหมู่บ้านจะมีชาวบ้านท้องถิ่นขายของกันเป็นประจำและเธอก็มีขนมหวานที่เธอชอบเป็นร้านประจำด้วย
“มาแต่เช้าเลยหนูเปา...พรุ่งนี้ป้าจะทำบัวลอยด้วยเอาไหม”
แม่ค้าแถวนี้จะเจอหน้าปรารีเป็นประจำตั้งแต่เธอมาพักอยู่ที่นี่และด้วยความอัธยาศัยดีของหญิงสาวเลยเป็นที่รู้จักไปทั่วตลาด
“หนูจะต้องกลับกรุงเทพแล้วสิคะคุณป้าอดทานขนมอร่อยๆเลย”
“อ้าวเหรอ...ป้าคงคิดถึงแย่ยังไงก็อย่าลืมมาที่นี่บ่อยๆนะ”
“ค่ะ..เปาจะหาเวลามานะคะ”
ปรารีไม่ลืมที่จะกลับมาที่นี่แน่นอนเพราที่นี่อากาศก็ค่อนข้างดีแถมผู้คนยังใช้ชีวิตในวิถีดั้งเดิมแถมยังเป็นมิตรมากๆอีกด้วย
20.00 น.
ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มแล้วตฤณภพที่อยู่ในชุดนอนกางเกงขายาวเสื้อยืดธรรมดายังคงนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาเปิดอ่านเอกสารตรวจทานทุกอย่างจนแน่ใจว่าทุกอย่างถูกต้องทุกกระเบียดนิ้วเพราเขาไม่ชอบความผิดพลาด
“หื้มมม....”
หลังจากที่เอกสารเรียบร้อยก็ถึงเวลาพักผ่อนของเขาชายหนุ่มยืนมองออกไปนอกหน้าต่างคืนนี้พร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อนึกถึงเรื่องที่เขารับปากคุณแม่ของเขาไปหากถึงวันที่แม่ของเขาหาคนมาอุ้มท้องลูกของเขาได้เขาก็คงจะปฏิเสธอะไรไม่ได้เมื่อเป็นคนที่รักษาคำพูดแต่ขอให้เวลามันล่วงเลยไปอีกสักพักใหญ่เลยก็แล้วกันเพราะตอนนี้เขายังนึกไม่ออกว่าถ้าหากว่าเขาจะต้องมีลูกเขาจะต้องรับมือและเตรียมตัวอย่างไร
เช้าวันต่อมา
08.30 น.
“คุณหญิงรออยู่ที่บริษัทแล้วครับคุณต้น”
ธวัชชัยผู้ช่วยของตฤนภพมารับชายหนุ่มที่เพนท์เฮ้าส์เวลานี้ทุกวันเมื่อเห็นว่าเจ้านายมาถึงจึงรีบบอกข่าวสำคัญว่าตอนนี้คุณแม่ของเขารออยู่ที่บริษัทแล้ว
“หืมม..ทำไมคุณแม่มารอแต่เช้า”
ตฤณภพอยู่ในชุดสูตรราคาแพงคัตติ้งเนี้ยบสั่งตัดให้เข้ากับหุ่นเขาโดยเฉพาะจากแบรนด์ดังทรงผมเซทมาอย่างเรียบร้อยเข้ากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเป็นอย่างดีในวันทำงานเขาจะเนี้ยบแบบนี้ทุกวันเมื่อเขาก้าวขึ้นรถตู้คันหรูราคาหลายล้านได้ยินคำบอกของผู้ช่วยคิ้วดกดำก็ขมวดคิ้วชนกันเล็กน้อยแปลกใจที่คุณแม่ของเขามารอแต่เช้าอยากจะรู้นักว่ามีธุระสำคัญอะไร
“ผมว่าคุณต้นไปคุยกับคุณหญิงเองดีกว่านะครับ”
ธวัชชัยรู้มาคร่าวๆว่าเรื่องอะไรแต่เรื่องนี้เขาอยากให้เจ้านายของเขารู้จากปากคนเป็นแม่ของเขาเองจะดีกว่าเพราะเรื่องนี้มันเข้าข่ายเรื่องในครอบครัว
“อืมม..”
บริษัทXXXX
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
“ท่านประธานสวัสดีค่ะ”
พนักงานทุกคนที่บริษัทในทุกๆเช้าจะมายืนเรียงกันอยู่ที่หน้าบริษัททุกคนก่อนจะเริ่มงานในเก้าโมงเช้าเพื่อที่ง่ายต่อการตรวจตราของชายหนุ่มประธานบริษัทเขาชอบคนที่มาทำงานตรงเวลาและมีระเบียบวินัย
“ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยกันด้วย”
ตฤณภพเดินอ่างสง่าเข้ามาในบริษัทเขาเดินอย่างรวดเร็วแต่สายตาอันเยือกเย็นของเขากลับตรวจได้ทุกซอกทุกมุมว่าพนักงานของเขามาครบหรือไม่และมีใครแต่งตัวไม่เรียบร้อยบ้างหางตาของเขาเห็นพนักงานหญิงคนหนึ่งยังเอาเสื้อใส่ในกระโปรงไม่เรียบร้อยจึงรีบบอกให้ทุกคนสำรวจตัวเองและเขาก็เดินตรงเข้าไปในลิฟท์เพื่อเข้าไปที่ห้องทำงานของตัวเองทันที
“อุ้ยย//ค่ะๆ//ตาไวจริงๆเลย”
เมื่อประธานบรัทเดินพ้นเข้าลิฟท์ไปแล้วพนักงานทุกคนก็ต้องต่างสำรวจตัวเองว่าใครแต่งตัวไม่เรียบร้อยอย่างไรปรากฏว่ามีบางคนแต่งตัวไม่เรียบร้อยจริงๆต่างก็ยิมรับว่าประธานหนุ่มคนนี้หูตาไวเป็นที่หนึ่ง
“ตาต้น...มาแล้วเหรอลูก”
มลฤดีเห็นลูกชายของเธอเข้าห้องมาก็ทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเพราะวันนี้เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษ
“คุณแม่มาหาผมแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่าครับ”
ตฤนภพคาใจตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้วว่าแม่ของเขามาหาแต่เช้ามีเรื่องอะไรสำคัญ
“ก็เรื่องคนที่อุ้มท้องให้ลูกน่ะแม่นัดมาเจอที่นี่วันนี้”
“อะไรนะครับ”
ตฤณภพถึงกับหยุดชะงักอ้าปากค้างอย่างเสียบุคลิคไม่คิดว่าแม่ของเขาจะหาคนได้เร็วขนาดนี้แสดงว่าเรื่องที่เขาภาวนาเมื่อคืนมันไม่เป็นผล
“ตกใจอะไรเล่า..เดี๋ยวน้องก็คงมาแล้ว”
มลฤดีมองออกว่าลูกชายเธอก็คงไม่คิดว่ามันจะไวขนาดนี้
“อะ..เอ่อ..ทำไมไวแบบนี้ล่ะครับ”
“ทำหน้าแบบนี้หรือจะมีข้อแม้อะไรกับแม่อีก”
มลฤดีจำเป็นต้องพูดดักเอาไว้ก่อนว่าลูกชายของเธอจะผิดสัญญาไม่ได้
“เอ่อ...คนอย่างผมเคยผิดคำพูดด้วยเหรอครับ..”
ชายหนุ่มตอบคนเป็นแม่เสียงอ่อนอย่างเหนื่อยใจ
“งั้นก็ดีจะ”
“เดี๋ยวผมขอตัวไปซื้อกาแฟด้านล่างก่อนนะครับ”
ตฤนภพต้องหาทางหลบจากมุมนี้ก่อนครู่หนึ่งเพื่อทำใจไม่อย่างนั้นเขาคิดอะไรไม่ออกแน่
“พึ่งรู้นะคะว่าคุณพ่อก็ทำอาหารเป็น“หลังจากตาต้นโตพ่อเราเค้าก็ไม่เข้าครัวอีกเลย”“แบบนี้ต้องรอชิมซะแล้วล่ะค่ะ”การที่พ่อของเธอลงมือทำอาหารบำรุงให้เธอครั้งนี้ปรารีคงจะต้องรอชิมให้เป็นบุญปากเสียแล้ว20 นาทีต่อมา“แอ้ะ..ๆๆๆ..เอิ้กกก...แอ้...”“ว่ายังไงครับตาเอื้อ..เล่นกับพ่อเค้าสนุกขนาดนั้นเลยเหรอลูกเหรอ..มาหาทวดหน่อยซิ..มาๆ”โสพิศเห็นหลานชายของเธอกำลังเล่นกับเหลนสุดจ้ำม่ำก็อดที่จะเข้าไปร่วมวงไม่ได้เด้กชายตัวกลมวัยสี่เดือนเห็นคุณทวดของเขาก็รีบยื่นไม้นื่นมือเข้าหา“แอ้..แอ้..”“ว่ายังไงทวดไงครับลูก...ดูซิใครกันนะกินเก่งจนจ้ำม่ำแบบนี้น่ะ”“แอ้...แอ้..อืมมม...”“ชอบแหวนทวดเหรอลูก...เดี๋ยวให้โตกว่านี้ก่อนแล้วทวดจะให้เรานะ”เด็กชายนั่งอยู่บนตักทวดของเขามือป้อมกลมๆก็ปัดป่ายไปมานมาสะดุดเล่นอยู่กับแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของคนเป็นทวดโสพิศเองเห็นเข่นนั้นอยู่นานสองนานก็รู้ว่าเจ้าหนูน้อยเหลนเธอคนนี้คงจะชอบเสียแล้วจึงเอ่ยปากว่าจะให้แต่ต้องโตกว่านี้ก่อน“ท่าทางตาเอื้อนี่จะเป็นเหลนรักซะแล้วนั่นแหวนของคุณปู่เลยนะน่ะ”มลฤดีที่นั่งอยู่กับปรารีอยู่ห่างๆเธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็คิดว่าหลานชายของเธอคนนี้คงจะถู
“ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ”ตฤณภพเห็นพยาบาลเดินออกมาจากห้องคลอดเขาก็รีบปรี่เข้าไปถามว่าตอนนี้ภรรยาของเขาเป็นอย่างไรบ้าง“ตอนนี้ยังคลอดไม่ได้ค่ะต้องรอให้ปากมดลูกเปิดเต็มที่ก่อนนะคะรบกวนคุณพ่อใจเย็นๆก่อนนะคะ”ตอนนี้อาการของปรารีเธอยังคงปวดท้องเป็นเวลาปากมดลุกยังเปิดไม่เต็มที่หมอเองก็ยังทำคลอดไม่ได้“ครับ”“ใจเย็นๆก่อนตาต้นเปาเค้าอยู่ในมือหมอแล้วยังไงก็ปลอดภัย”มลฤดีดูท่าว่าลูกชายของเธอจะเป็นกังวลมากเกินไปเธอเชื่อว่าหมอที่นี่เก่งอยู่แล้วไม่มีทางปล่อยให้คนไข้เป็นอะไรไปง่ายๆแน่นอนชั่วโมงต่อมา“ภรรยาคุณพร้อมคลอดแล้วค่ะจะเข้าไปในห้องคลอดไหมคะ”พยาบาลเดินออกมาเรียกตฤณภพเพราะตอนนี้ปรารีปากมดลูกเปิดเต็มที่แล้วสามารถทำคลอดได้“ครับๆ”“รบกวนไปเปลี่ยนชุดค่ะ ตามฉันมานะคะ”10นาทีต่อมาตฤณภพเข้าไปเปลี่ยนชุดและฆ่าเชื้อเดินเข้าไปในห้องคลอดพร้อมกับพยาบาลเขาวินาทีที่เขาเห็นสีหน้าของปรารีก็รู้เลยว่าเธอคงเจ็บปวดทรมานเอามากๆ“เปา..”“พี่ต้น”“พี่อยู่ตรงนี้นะ”“ค่ะ”ตฤณภพนั่งอยู่ข้างเตียงทำคลอดของปรารีมือของเขาจับมือเธอเอาไว้แน่นสงสารภรรยาของเขาจับใจแต่ก็ทำได้เพียงแค่ให้กำลังใจอยู่ข้างๆเท่านั้น“คุณแม่เบ่งค่
โรงพยาบาลXXX“ดีใจด้วยนะครับคุณปรารีกำลังท้องอ่อนๆได้ประมาณ10สัปดาห์แล้วครับ”“.....”//อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆแต่ก็เกรงใจหมออิๆๆ//“พี่ดีใจที่สุดเลย”เมื่อหมอเผลผลตรวจให้ทั้งคู่ได้ฟังทั้งสองก็กอดกันกลมต่อหน้าหมออย่างไม่อายทั้งสองดีใจกับเรื่องนี้จริงๆและข่าวดีแบบนี้ทำให้เขาต้องรีบกลับบ้านไปบอกกับทุกคนที่บ้านแล้วล่ะบ้านXXXปรารีกับตฤณภพกลับมาจากโรงพยาบาลก็รีบขับรถไปที่บ้านของพวกเขาทันทีเพื่อไปบอกข่าวที่น่ายินดีกับทุกคนให้ได้รับรู้“แม่ดีใจที่สุดเลยลูกคนนี้คลอดแล้วมีอีกคนต่อเลยนะ”เมื่อทุกคนได้รู้ว่าตัวเองจะมีหลานตัวน้อยๆเพิ่มเข้ามาก็ดีใจกันยกใหญ่ดูท่าคนที่จะเห่สุดก็เห็นจะเป็นมลฤดีที่หลานคนนี้ยังไม่ทันออกก็อยากจะได้เพิ่มมาอีกแล้ว“เอ่อ..”ปรารีถึงกับก้มหน้างุดเธอยังไม่ทันได้คลอดลุกคนแรกแม่เธอก็อยากจะมีอีกคนซะแล้ว“เอาไว้ให้พวกเค้าตัดสินใจกันเองดีกว่าไหมคุณ”ตระการเห็นว่าเรื่องนี้คงต้องให้คนเป็นพ่อแม่เด็กตัดสินใจกันเอาเองคนเป็นปู่ย่าคงยุ่งอะไรมากก็ไม่ดีหรอก“ขัดตลอดเลยคุณเนี่ย”มลฤดีส่งสายตาค้อนไปให้สามีของเธอเล็กน้อยที่ไม่ว่าเธอจะคิดอะไรชอบขัดกับเธอตลอดเลยจริงๆ“ผมว่ะมีสักสามสี่คนเลยครับค
“ใช่แล้ว...ทีมงานทุกคนตั้งใจกันมากเลย”ตฤณภพเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันเรื่องนี้เขายังนึกขอบใจทีมงานทุกคนที่อยู่เบื้องหลังอยู่ตลอดที่ตั้งใจทำกันมากเลยทีเดียว“ครั้งหน้าเปาอยากออกแบบบ้างได้ไหมคะ”ปรารีคันไม้คันมืออยากจะแสดงฝีมือที่เธอได้เรียนมาบ้างแล้วล่ะสิ“ได้สิ..พี่ก็อยากจะเห็นฝีมือเราเหมือนกัน”ตฤรภพเองก็เคยอยากลองคุยเรื่องนี้กับหญิงสาวอยู่เหมือนกันเพราะเขาคิดเอาไว้ว่าอนาคตยังไงก็ต้องให้เธอมีส่วนร่วมในการทำงานของเขาแน่นอน“รับรองค่ะว่าชุดที่เปาออกแบบจะต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเลยค่ะ”ปรารีคิดแบบคร่าวๆเอาไว้แล้วระดับนักเรียนเกียรตินิยมอย่างเธอจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังกับผลงานที่เธอสร้างมาแน่นอน2 วันต่อมาโรงแรมXXXXXบรรยากาศในงานเดินแบบเปิดตัวคอลเล็คชั่นเสื้อผ้าใหม่ของแบรนด์เสื้อผ้าในเครือบริษัทของตฤณภพนั้นอึกกระทึกไปด้วยเสียงดนตรีและผู้คนแถมทุกคนยังดูตื่นตาตื่นใจกับงานครั้งนี้มากเพรารูปแบบการจัดงานเปลี่ยนไปแถมชุดลายผ้ายังแหวกแนวไปจากคอลเลคชั่นก่อนๆอีกด้วย“คนเยอะมากๆเลยค่ะพี่ต้น”ปรารีตื่นเต้นที่เห็นคนสนใจงานมากขนาดนี้ที่เอเคยฝึกงานมาส่วนมากก็จะเป็นงานเล็กๆแต่นี่มันดูอลังการมากเลยทีเดียว
“ไม่หาสาวๆให้ลูกชายสักคนล่ะคะ”มลฤดีแนะนำให้นาราหาสาวๆให้ลูกชายของเธอสักคนเผื่ออาจจะถูกใจแล้วตกลงปลงใจกันในเร็ววันก็ได้“กลัวจะเป็นแบบเดิมน่ะค่ะ..เอาเป็นว่าแล้วแต่เค้าจะดีกว่า”นาราเข็ดแล้วกับการเลือกผู้หญิงให้ลุกกลัวจะเจออย่างเพนนีอีกเธอเลยไม่ค่อยไว้ใจใครและอยากให้ลูกชายของเธอเป็นคนเลือกเองมากกว่าลูกเธอรักใครเธอเองก็พร้อมที่จะรักด้วยเหมือนกัน“ใครจะไปเป็นเหมือนคุณล่ะ”ตระการยืนข้างภรรยาของเขาฟังสิ่งที่ภรรยาของเขาโน้มน้าวคนอื่นมานานก็อดที่จะพูดไม่ได้“แหม่..คุณนี่ก็นะ”มลฤดีแอบมองค้อนสามีของเธอเล็กน้อยแต่ก็ไม่อยากว่าอะไรมากเพราะวันนี้เป็นวันมงคล“5555”นารารู้ว่าที่ตระการพูดหมายความว่าอย่างไรเธอนับว่ามลฤดีเลือกจับคู่ถูกแต่เธอเคยจับคู่ผิดมาแล้วมันก็ไม่อยากให้ผิดพลาดอีกชั่วโมงต่อมาตอนนี้เป็นพิธีสวมแหวนเมื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวทำพิธีนี้เสร็จก็ถึงเวลาที่จะกล่าวอะไรกับคนในงาน“ต้องขอบคุณแขกคนสนิททุกคนที่มาร่วมงานแต่งของผมกับเปาในวันนี้นะครับ..ผมขอสัญญาต่อหน้าทุกคนว่าผมจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีจะรักและให้เกียรติภรรยาของผมตลอดไปครับ”ถึงเวลาที่บ่าวสาวจะพูดความในใจและขอบคุณแขกที่เข้ามาในงานแล้ว
“ยังจะประชดพี่ไปถึงเมื่อไร”ตฤณภพมีอาการคิ้วขมวดเล็กน้อยเพราะดูท่าแล้วเธอยังจะมาหาเรื่องประชดเขาไม่หยุด“เปาไม่ได้ประชดนะคะพี่ต้นงานยุ่งเปาไม่อยากให้พี่ต้องมาเสียงานเพราะเปา”ปรารีไม่ได้ประชดชายหนุ่มแม้แต่น้อยทีเธอพูดมาเธอคิดแบบนั้นจริงๆเพราะเธอรู้ว่าเขางานยุ่งมากขนาดไหนที่มาอยู่กับเธอที่นี่ก็ไม่รู้ว่าทิ้งงานมาตั้งเท่าไร“พูดแบบนี้แสดงว่าห่วงพี่หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม”ตฤณภพเริ่มคลายปมที่หัวคิ้วออกเมื่อฟังดีๆแล้วก็เหมือนกับว่าหญิงสาวเองก็ห่วงเขาอยู่เหมือนกัน“เอ่อ..ก็”เมื่อได้คำถามแบบนี้กลับมาปรารีเองถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว“ไม่ต้องบอกพี่รู้แล้ว...งั้นพรุ่งนี้เรากลับไปที่กรุงเทพกันนะไปบอกทุกคนว่าเราจะแต่งงานกัน”ตฤณภพรู้แล้วว่าปรารีคงจะหายโกรธเขาแล้วในเรื่องที่ผ่านมาอีกอย่างในเมื่อใจของเขาและเธอตรงกันแบบนี้เขาก็ต้องรีบทำอะไรให้มันถูกต้อง“คะ??”//ไวไปหรือเปล่าเนี่ย//“พี่ถือว่าตกลงตามนี้แล้วกันนะ..”ตฤณภพไม่รอให้หญิงสาวได้ปฏิเสธเขาถือว่าเธอและเขาตกลงตามนี้และไม่มีข้อแม้อะไรด้วยวันต่อมาบ้านXXX“คุณย่าคะ”เมื่อมาถึงบ้านและลงจากรถได้ปรารีเดินเข้ามากอดคุณย่าของเธอถึงในห้องด้วยความคิดถึง