เสร็จเลยไหม

คริมายังคงครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่านไม่หยุด ทุกๆสัมผัสที่บุรินทร์เขี่ยคลึงลงมามันทั้งร้อนและเสียวจนเธอแทบจะเสร็จและหลอมละลาย นิ้วร้ายกาจของเขาที่กำลังใช้รังแกเธออยู่ยิ่งเขี่ยขยี้เร็วขึ้น บุรินทร์ใช้มันอย่างชำนาญการจนกระทั่งเรือนร่างอวบอัดนั้นแอ่นเกร็งกระตุกขึ้น

"พี่ว่าเค้กน่าจะแฉะพอแล้วนะ ดูสิเปียกเยิ้มเต็มมือพี่เลย" บุรินทร์แกล้งแซวยิ้มๆในขณะที่คริมาเองก็สังเกตุเห็นอาการหายใจเร็วขึ้นของเขา จะว่าไปถ้าจะลองแอบมองเลยไปจนถึงส่วนนั้นเขาจะรู้มั้ยนะ

"ขะ..ขอโทษค่ะ พอดีว่ามันเสียวมากจริงๆ ต้องขอบคุณพี่บาสที่พยายามช่วยให้เค้กแฉะได้ขนาดนี้ ไม่งั้นขืนพี่แหย่นิ้วเข้าไปตรวจเลยเค้กคงเจ็บมากแน่ๆ"

"ไม่เป็นไรหรอก พี่เป็นหมออยู่แล้ว หน้าที่รักษาคนไข้พี่ต้องทำมันอย่างเต็มที่"

"ขอบคุณค่ะพี่บาส" คริมาตอบออกมาเสียงสั่น ไม่ใช่แค่เสียง ทั้งเนื้อทั้งตัวแข้งขาเธอเองก็สั่นไปหมดกับสิ่งที่เขาทำให้เธอไปเมื่อครู่ 

เธอเสร็จ..ใช่ เสร็จด้วยนิ้วเรียวๆของเขาที่เพียงแค่สัมผัสเธอจากแค่ทางด้านนอกเท่านั้น ไม่อยากจินตนาการต่อเลยว่าถ้าได้เสร็จด้วยอย่างอื่นจริงๆมันจะให้ความรู้สึกที่ดีมากกว่าแค่ไหน

"งั้นพี่จะเริ่มแหย่นิ้วเข้าไปตรวจแล้วนะ เค้กพร้อมหรือเปล่า"

"พร้อมสิคะ เค้กอยากให้พี่รีบแหย่เข้ามาจะแย่"

"ทำไมถึงต้องรีบล่ะ หรือว่าเค้กไม่มีเวลาแล้ว"

'นี่พี่ไปอยู่เมืองนอกเสียนานจนหลงเลอะลืมภาษาไทยไปแล้วหรอคะพี่บาส แค่บอกว่าอยากให้รีบแหย่จะแย่มันก็หมายความว่าเค้กอยากให้พี่แหย่นิ้วเข้าไปในตัวเค้กเร็วๆแค่นั้นเองค่ะ เข้าใจยากจัง'

"เค้กแค่หมายถึงว่าเค้กตื่นเต้นจนแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะโดนพี่แหย่ต่างหากล่ะคะ"

"อ่อ แบบนี้นี่เอง งั้นเริ่มเลยแล้วกัน"

ทันทีที่บุรินทร์ค่อยๆสอดนิ้วเข้าไป คริมาก็ต้องเริ่มกัดปากเอาไว้ บุรินทร์สอดนิ้วเข้าไปจากปากทางเข้าและค่อยๆบิดควง จังหวะที่เขาดึงนิ้วเข้าออกนิ้วโป้งของเขาก็ทำหน้าที่บีบเขี่ยที่ติ่งเม็ดเนื้อสีแดงไปด้วยอย่างเว้าวอน จนคนที่นอนอ้าขาอยู่อย่างหวั่นๆในตอนแรก เปลี่ยนเป็นเริ่มกระดกสะโพกขึ้นรับอีกครั้ง โหนกนูนๆเด้งกระแทกขึ้นสู้มือของเขาจนเกิดเสียงดังเเจะๆ

"อ๊า อ๊า เสียวค่ะพี่บาสเค้กเสียว อ๊าๆ"

"เสียวก็ร้องออกมาสิเค้ก ร้องออกมาดังๆ"

พอคริมายิ่งคราง บุรินทร์ก็ยิ่งสอดเเทงนิ้วของตัวเองเข้าไปให้ลึกมากขึ้น ภายในอุ่นร้อนของคริมากำลังตอดรัดเต้นแรงตุบตับจนบุรินทร์เริ่มหายใจไม่เต็มปอด ยิ่งเสียว คริมาก็ยิ่งเด้งสวน สะโพกกลมกลึงเริ่มส่ายร่อนไม่เป็นจังหวะจนอยากได้รับแรงกระแทกที่แรงกว่านี้อีก

"นี่ พิ..พี่บาสกำลังตรวจเค้กอยู่ใช่มั้ยคะ" คริมาลองแกล้งทำเป็นถามออกมาเสียงสั่น

"ใช่เค้ก พี่ตรวจอยู่ อาจใช้เวลานานหน่อยนะครับ เพราะว่าเค้กนอนบนเตียงแบบนี้มันเลยลำบากในการดู"

"มะ ไม่เป็นไรเลยค่ะ พี่บาสอยากตรวจนานแค่ไหนก็ได้ เค้กไม่ว่าเลยนะคะ ดีเสียอีกค่ะที่วันนี้พี่บาสอุตส่าห์ช่วยดูให้ก่อน" 

"ใช่ แต่วันนี้พี่คงตรวจเค้กได้ไม่ค่อยละเอียดเท่าไหร่เพราะว่าอุปกรณ์ไม่พร้อม เอาไว้พรุ่งนี้หลังเลิกงานถ้าเค้กไม่รีบกลับบ้านเสียก่อน ไว้พี่จะขอตรวจแบบละเอียดอีกรอบ แต่ว่าตอนนี้พี่ว่าจะขอขยับเข้าไปดูใกล้ๆอีกสักหน่อยก่อนดีกว่า เค้กยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาพาดบ่าพี่ไว้เลย"

"ได้ค่ะพี่บาส ตรวจเค้กหน่อย ตรวจให้ละเอียดเลยนะคะ ขอแบบเน้นๆไม่ต้องรีบ เค้กมีเวลาให้พี่ได้แบบเต็มที่เลยค่ะ" 

"งั้นก็ยิ่งดีเลย ถ้าเค้กเต็มใจแบบนี้ พี่ว่าต่อไปนี้หลังจากเลิกงานตอนเย็นพี่อยากขอความร่วมมือจากเค้กให้อยู่ช่วยงานพี่ตอนเย็นหน่อยเพิ่มหน่อย เผื่อมีอะไรๆเค้กจะได้อยู่ช่วยพี่ได้"

"ดะ..ได้สิคะขอแค่พี่บอกมา อยากให้เค้กอยู่ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นค่ะ อ๊าๆ ลึกอีกค่ะพี่บาสแหย่ลึกอีกค่ะ"  จังหวะนั้นบุรินทร์ยิ่งรัวขยับนิ้วให้ลึกและแรงขึ้น คริมากรีดร้องออกมาเรื่อยๆ แบบไม่มีพัก ภายในยังคงตอดรัดจนปั่นป่วนแน่นท้องไปหมด

"จากที่ดูๆ ตอนนี้ก็ยังไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ยังไงเดี๋ยวเค้กรอตรวจต่อพรุ่งนี้ที่โรงพยาบาลดีกว่านะ"

"อะ..อ้าว เสร็จแล้วหรอคะพี่บาส"

"จากที่พี่แหย่นิ้วเข้าไปตรวจดูก็น่าจะโอเคแล้ว แต่ว่าพี่ว่าจะขอตรวจค่าพีเอชความเป็นกรดเป็นด่างของช่องคลอดเค้กดูแบบคร่าวๆเสียหน่อยก่อนว่าอยู่ในสภาพพอเหมาะมั้ย เพื่อสุขภาพภายในที่ดีน่ะ"

"เอาะ..อ๋อ ได้สิคะ"

"แต่เค้กก็รู้ว่าพี่ไม่มีอุปกรณ์ติดตัวมา เค้กจะว่าอะไรมั้ยถ้าพี่จะขอเช็คด้วยวิธีของพี่เอง"

"วิธีในแบบของพี่บาสนี่คือแบบไหนหรอคะ"

"ใช้ปากชิม"

"ชะ..ใช้ปาก!!" 

พอได้ฟังคริมาก็ถึงกับอ้าปากค้างตาโต เมื่อกี้บุรินทร์บอกว่าจะใช้ปาก ให้ตายสินี่มันอะไรกันนี่ ตั้งแต่ร่ำเรียนเกี่ยวกับวิชาชีพพยาบาลมาเธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่ามันมีวิธีเช็คแบบนี้ด้วยหรอ หรือว่ามันเป็นวิชาชีพที่ใช้สำหรับสอนแพทย์เท่านั้น หรือไม่ ก็อาจจะเป็นหลักสูตรจากต่างประเทศหรือเปล่านะ 

จะอย่างไรก็ตาม สิ่งที่พึ่งได้ยินเข้าโสตประสาทมาทำเอาหัวใจเธอแทบจะหยุดเต้นไปเฉยๆอย่างงั้น บุรินทร์บอกว่าต้องการตรวจตรงนั้นของเธอโดยการใช้ปาก หมายความว่า..เขาก็จะต้องเลียตรงนั้นของเธอด้วยแน่ๆ แค่คิดภายในของเธอก็เหมือนจะรู้ทัน ใจกลางความสาวปวดร้อนตุบตับและยิ่งผลิตความเฉอะแฉะออกมาให้ร้อนวูบวาบไปหมด

"ใช่ ให้พี่ลองชิมดูว่ารสชาติของเค้กปกติหรือเปล่า"

"นานมั้ยคะ"

"อืม..มันก็ขึ้นอยู่กับความร่วมมือของเค้กน่ะ"

"ละ..แล้วเค้กต้องทำยังไงบ้างคะถึงจะเรียกได้ว่าให้ความร่วมมือ"

"เค้กก็ทำแบบเมื่อกี้นี่แหละ นอนลงแล้วก็อ้าขาออกกว้างๆ ระหว่างที่พี่ชิม ถ้าเกิดเสียวก็ร้องออกมาได้เลยดังๆไม่ต้องอาย พื้นที่ตรงส่วนนี้ยังไงก็ไวต่อการสัมผัสอยู่แล้ว พอโดนสัมผัสเข้าก็จะเกิดความรู้สึกเป็นเรื่องปกติ เข้าใจหรือเปล่า"

"เข้าใจค่ะพี่บาส ว่าแต่เค้กขอถามพี่บาสหน่อยได้มั้ยคะ ว่าปกติพี่บาสใช้วิธีตรวจแบบนี้กับคนไข้เป็นปกติหรอคะ"

"เปล่า พี่ทำแค่กับเค้ก"