บทที่ 210

เจียงหวนโบกมือให้เหล่านางกำนัลขันทีทั้งหมดถอยออกไป เหลือเพียงเสี่ยวเจาคอยเฝ้าอยู่ด้านนอกตำหนัก

นางเข็นรถเข็นด้วยตัวเองอย่างช้า ๆ ไปยังทิศทางของห้องอาบน้ำ

ภายในห้องอาบน้ำ ไอร้อนลอยไปทั่ว อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ที่เข้มข้นชวนให้มัวเมา นั่นคือกลิ่นของเอสเซนส์ที่นางปรุงขึ้นอย่างพิถีพิถัน

เจียงหวนถอดอาภรณ์ออก แล้วค่อย ๆ หย่อนตัวลงไปในน้ำอย่างระมัดระวัง

กระแสน้ำอุ่นโอบล้อมร่างกาย กลิ่นหอมของดอกไม้ซึมซาบเข้าสู่หัวใจ ทำให้เส้นประสาทที่ตึงเครียดของนางค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

นางหยิบจอกหยกที่วางอยู่ริมสระขึ้นมา รินเหล้าบ๊วย แล้วค่อย ๆ จิบทีละน้อย

จอกแล้วจอกเล่า ไม่รู้ว่าดื่มไปมากเท่าใดแล้ว

ของเหลวรสหวานไหลผ่านลำคอ พร้อมกับกระแสความอุ่นที่ร้อนผ่าวเล็กน้อย ค่อย ๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

ความตึงเครียดจากการเตรียมการมาหลายวัน ความกังวลต่อสิ่งที่ไม่รู้ และความคิดถึงคนในครอบครัวจากชาติก่อน ล้วนค่อย ๆ ละลายหายไปในฤทธิ์สุรา

แก้มของนางแดงระเรื่อขึ้นมาทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว สายตาก็ค่อย ๆ พร่ามัวขึ้น เป็นประกายชุ่มฉ่ำ

เจียงหวนเอนกายพิงผนังสระที่เรียบลื่น หลับตาลง ปล่อยให้คลื่นน้ำอุ่นสาดกระทบผิวอย่างแ