Share

บทที่ 337

Penulis: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
“จูบของฮั่วหลินค่อยๆ เคลื่อนต่ำลง ก่อนจะหยุดที่ลำคอยาวระหงส์ ทิ้งตราประทับอันเร่าร้อนไว้อีกหนึ่งรอย

ฝ่ามือของเขาไม่อยู่นิ่งอีก ลูบวนอยู่บนเอวอันคอดบางของนาง ทุกจุดที่ปลายนิ้วของเขาไล้ผ่าน สัมผัสได้ว่ามีอาการสั่นสะท้านเล็กน้อยเกิดขึ้น

“ดะ เดี๋ยวๆ…” เจียงหวนดันไหล่ของเขาออกด้วยลมหายใจที่ไม่เป็นจังหวะ “ประตู… ประตูยังไม่ได้ปิด…”

ฮั่วหลินไม่แม้แต่จะเงยหน้า เสียงของเขาดังอยู่ในลำคอ

“ใครกล้าดู?”

[คอยดูข้าจะควักตามันผู้นั้น]

[ท่วงท่าอันงดงามถึงเพียงนี้ของนาง มีเพียงข้าที่ดูได้]

เขากล่าว พลางใช้มือข้างหนึ่งดึงม่านเตียงลง

ม่านหนาๆ ทิ้งตัวลงมาชั้นแล้วชั้นเล่า ปกคลุมทั้งสองคนไว้ท่ามกลางพื้นที่แห่งความลับ

ท่ามกลางแสงสว่างอันมืดสลัว นัยน์ตาของเขาเจิดจรัสจนน่าตกใจ ราวกับเปลวไฟอันเร่าร้อนสองดวง

“ตอนนี้ได้แล้ว?” เขาถามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะเบาๆ ทว่ามือกลับเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดนิ่ง

เจียงหวนหลุดขำกับความเร่งร้อนใจของเขา “ฝ่าบาทมิได้ตรัสว่าจะชำระจิตใจให้บริสุทธิ์และลดความปรารถนาให้น้อยลงหรือเพคะ? อย่างนี้เรียกว่าลดความปรารถนาให้น้อยลงแบบใดกัน?”

ฮั่วหลินงับกระดูกไหปลาร้าของนางเบาๆ ราวกับกำลังล
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 360

    [พระสนมจวงเฟยช่วยฉันมาหลายหน ฉันก็จะช่วยพระสนมเหมือนกัน]ลี่เฟยถูกหลี่กูกูและเหอหลิงช่วยกันพูด คนหนึ่งร้องคนหนึ่งรับเช่นนี้ ก็ทำเอาลมหายใจติดขัด สีหน้าแปรเปลี่ยนไปมาหลายครั้ง ในที่สุดก็ได้แต่ระงับเพลิงโทสะแล้วฝืนยิ้มออกมา“เมื่อเป็นเช่นนั้น น้องสาวก็รีบนั่งลงเถิด หลี่กูกูกล่าวได้ถูกต้อง การปรนนิบัติฝ่าบาทย่อมเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด”เจียงหวนคร้านจะสนใจลี่เฟย ภายใต้การประคองของเสี่ยวเจา นางรีบเดินไปนั่งลงในตำแหน่งที่เหลือไว้ให้นางทันที ตำแหน่งนั้นอยู่ข้างเหอหลิงพอดี“ขอบใจเจ้า” เจียงหวนส่งสายตาให้เหอหลิง พร้อมพูดเบาๆ ขณะนั่งลงเหอหลิงที่ได้รับคำขอบคุณยินดีจนลนลาน รีบโบกมืออย่างรวดเร็ว เสียงเบาราวกับยุง“อ่า...อ่า พระสนมทรงเกรงใจเกินไปแล้วเพคะ”แม้ปากของเธอจะพูดแบบนั้น แต่ในใจกลับเบิกบานจนแทบจะมีดอกไม้บานแล้ว[ฉันได้รับรอยยิ้มจากเทพธิดาด้วย พลังรุนแรงเหลือเกิน!]การคัดลอกพระสูตรเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ภายในตำหนักเหลือเพียงเสียงพู่กันดังขวับๆเจียงหวนฝืนทำตัวเองให้แจ่มใส หยิบพู่กันขึ้นมา พยายามรวบรวมสมาธิแล้วเริ่มคัดลอกจนใจที่ปวดเอวปวดหลัง นั่งนานแล้วยิ่งรู้สึกไม่สบาย จนนา

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 359

    ฮั่วหลินประคองเจียงหวนไว้อย่างมั่นคง เมื่อเห็นนางสูดปากด้วยความเจ็บปวด คิ้วก็ขมวดแน่นเขาส่งเสียงออกไปด้านนอกอย่างเคร่งขรึม “หวังเต๋อกุ้ย!”หวังเต๋อกุ้ยรับคำ แล้วเดินเข้ามาน้อมกายรอรับคำสั่ง“ให้หลี่กูกูเข้ามารับใช้” ฮั่วหลินสั่ง แล้วกล่าวเสริมว่า “ให้นางไปร่วมการคัดลอกพระสูตรกับจวงเฟยด้วย ให้คอยดูแลให้ดี หากมีผู้ใดกล้าละเลย ให้รายงานเราทันที”เมื่อเจียงหวนได้ยิน ดวงตาก็สว่างไสวขึ้นมาสามส่วนนางจำหลี่กูกูคนนั้นได้เป็นอย่างดีเลยล่ะตอนที่ยังไม่ได้ย้ายมาตำหนักเว่ยยาง อวี๋ผินคิดฉวยโอกาสสร้างความลำบากให้นาง เป็นหลี่กูกูคนนี้แหละ ที่ตีหน้าเคร่ง ใช้กฎของวังมางัดจนอวี๋ผินพูดไม่ออก และช่วยคลี่คลายสถานการณ์ให้นางบรรยากาศรอบตัวนั่น ท่าทางเหมือนปกป้องลูกอ่อนนั่น เปรียบดั่งแสงสว่างในตอนนั้นของนางเลย“พ่ะย่ะค่ะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้” หวังเต๋อกุ้ยรับบัญชาแล้วถอยออกไปอย่างรวดเร็ว หลี่กูกูก็เดินเข้ามาสายตาของนางมุ่งตรงไม่ล่อกแล่ก คารวะฮั่วหลินและเจียงหวนอย่างถูกต้องตามขนบธรรมเนียม“บ่าวถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรพระสนมจวงเฟยเพคะ”“ไม่ต้องมากพิธี” ฮั่วหลินพยักหน้า “หวังเต๋อกุ้ยแจ้งทุกอย่างกับเ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 358

    สัตว์ป่า!ไม่ แย่ยิ่งกว่าสัตว์ป่าซะอีก!ที่ตกลงกันว่าครั้งสุดท้ายล่ะ? ฮั่วหลิน เจ้าคนโกหก พอเสร็จครั้งหนึ่งก็เอาอีกตอนนี้ดีเลย เอวแทบจะหักแล้ว ขาก็ปวกเปียกเหมือนเส้นบะหมี่ แล้วยังจะให้นางไปคัดลอกบทสวดอีก คัดบ้าน่ะสิ?ฮั่วหลินมองท่าสูดปากแยกเขี้ยวด้วยความเจ็บปวดของนาง ก็ลูบจมูกอย่างรู้สึกผิด ทว่าในดวงตากลับมีความพอใจวาบผ่าน[เอ่อ เมื่อคืนเราทำเกินไปหน่อยจริงๆ][แต่เรื่องเอวที่ปวดและขาอ่อนแรงนี่ เราจะรับผิดชอบจนถึงที่สุดอย่างแน่นอน][ทักษะการนวดที่ตั้งใจเรียนจากหมอหลวงก่อนหน้านี้ ยามนี้จะได้นำมาใช้แล้วไม่ใช่หรือ?]"เราจะช่วยนวดให้เจ้า"ฮั่วหลินถอนหายใจราวตำหนิตัวเองทีหนึ่ง เขาเอื้อมมือไปนวดเอวของเจียงหวนอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงมีความประจบประแจงอย่างเห็นได้ชัด"ไม่อย่างนั้น เราให้หวังเต๋อกุ้ยไปแจ้งลากับลี่เฟยแทนเจ้าดีไหม บอกว่าวันนี้เจ้าไม่สบาย ต้องพักผ่อน?"[ผู้หญิงพวกนั้นวันๆ ทำแต่เรื่องไร้คุณธรรม บทสวดที่คัดออกมาแม้แต่พุทธองค์ก็ยังรังเกียจเลย][นางไม่ไปก็ดี จะได้ไม่ถูกบรรยากาศเป็นพิษนั่นทำให้รู้สึกไม่สบาย]"แจ้งลา?" ดวงตาของเจียงหวนเป็นประกายแบบนั้นก็ดีสิ! แบบนั้นนางก็สามา

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 357

    วันเวลาผ่านไปอย่างเงียบสงบ เมื่อวันคล้ายวันประสูติของไทเฮาใกล้มาถึง ตำหนักในก็เริ่มยุ่งและคึกคักขึ้นมาเช้าวันนี้ ในตอนที่ฟ้าเพิ่งสาง ภายในตำหนักเว่ยยางเงียบสงัดเจียงหวนหมกร่างอยู่ผ้าห่มผืนนุ่ม แขนข้างหนึ่งวางอยู่บนเอวของฮั่วหลินอย่างไม่ใส่ใจ ลมหายใจของนางยาวสม่ำเสมอทันใดนั้น มือใหญ่ที่มีรอยด้านบางๆ ก็ลูบแก้มของนางเบาๆ“เจียงหวน” เสียงไพเราะที่ทุ้มต่ำดังขึ้นเหนือกระหม่อมของนางเจียงหวนย่นจมูกด้วยความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะความฝันอันแสนหวาน ปากพึมพำบางสิ่งที่ฟังไม่รู้เรื่อง แล้วซุกหน้าลงในอ้อมกอดของฮั่วหลินลึกกว่าเดิม แขนที่วางอยู่บนเอวเขาก็รัดแน่นขึ้นเล็กน้อยด้วยลุกไม่ขึ้น ลุกไม่ขึ้น ปิดนาฬิกาปลุกตรงไหนนะ?คนตัวน้อยในใจของนางประท้วง ปรารถนาเพียงการดำดิ่งสู่ห้วงนิทราอันหอมหวานต่อไปแต่มือข้างนั้นไม่ยอมแพ้ กลับลูบไล้หน้าผากของนางอย่างอ่อนโยน สัมผัสเย็นๆ จากปลายนิ้วไล้ไปตามโหนกคิ้วจนถึงพวงแก้ม ก่อนจะบีบติ่งหูของนางอย่างแผ่วเบา“ตื่นได้แล้ว” เสียงของฮั่วหลินดังใกล้ขึ้นอีก ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาไล้ผ่านเส้นผมของนางเจียงหวนถูกการรบกวนอย่างไม่ยอมถอยของเขาทำให้หงุดหงิดรำคาญ ในที่สุดก็

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 356

    เมื่อได้ฟังเสียงพูดในใจคนเดียวที่แสนประหม่าของเขา เจียงหวนพลันรู้สึกว่า คนตรงหน้าช่างเงอะงะจนทำให้คนปวดใจ“ฝ่าบาท” นางเอ่ยเรียกเบาๆฮั่วหลินหยุดการค้นหาทันที แล้วมองมาที่นางอย่างประหม่า“หืม?”เจียงหวนวางหนังสือในอ้อมแขนลงบนโต๊ะเตี้ยด้านข้าง แล้วเอื้อมมือไปประคองใบหน้าของฮั่วหลินอย่างอ่อนโยน ในดวงตากระจ่างใสเต็มไปด้วยรอยยิ้ม“หม่อมฉันชอบหนังสือพวกนี้”นางหยุดไปครู่หนึ่ง เสียงเบาลงอีก “แต่เทียบกับหนังสือพวกนี้แล้ว หม่อมฉันชอบการใช้เวลากับฝ่าบาทมากกว่าเพคะ”รูม่านตาของฮั่วหลินขยายขึ้นเล็กน้อย ราวถูกการโจมตีที่พุ่งตรงมาอย่างรวดเร็วกระแทกใส่หัวใจอย่างฉับพลันปลายหูของเขาแดงก่ำอย่างรวดเร็วจนเห็นได้ชัดด้วยตาเนื้อ ลูกกระเดือกกลิ้งขึ้นลง[นาง...นางบอกว่าชอบอยู่กับเรา][เราได้ยินไม่ผิดใช่หรือไม่?][ที่แท้การหึงหวงก็หอมหวานได้ในตอนปลายเช่นนี้ด้วย!]คนตัวน้อยในใจของฮั่วหลินเริงร่าจนกลิ้งไปมากับพื้น ทว่าภายนอกเขากลับเพียงพยักหน้าอย่างแข็งทื่อ น้ำเสียงก็ดูเคร่งเครียดเล็กน้อย“อื้ม เราก็เหมือนกัน”เมื่อเจียงหวนที่เห็นท่าทางแสร้งทำเป็นสงบของเขา ในที่สุดก็อดหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้นาง

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 355

    ริมฝีปากบางของฮั่วหลินเม้มแน่น ปลายนิ้วลูบไล้ด้านในข้อมือของเจียงหวนเบา ๆ [ล็อกไว้เช่นนี้แหละ][เมื่อครู่นางพูดคุยกับเสิ่นยี่ตั้งมากมายขนาดนั้น ไม่ได้มองเราเลยสักนิด][เราก็อยากคุยเรื่องนิยายกับนางเหมือนกัน เราก็แนะนำหนังสือให้นางได้ หนังสือของเรามีเยอะกว่าเจ้าเด็กเสิ่นยี่นั่นตั้งเยอะ]เจียงหวนฟังความคิดเล็ก ๆ ในใจที่ทั้งหึงและแฝงไปด้วยความน้อยใจของเขา ก็รู้สึกทั้งจนใจทั้งขบขันนางจงใจขยับมือที่ถูกเขากุมไว้ “ฝ่าบาทเพคะ ของว่างจะเย็นหมดแล้ว”แต่ฮั่วหลินกลับลุกขึ้นยืนในทันที จูงมือนางเดินไปยังตำหนักรองของห้องทรงพระอักษร“ตามข้ามา”เจียงหวนถูกเขาลากไปอย่างงุนงง“ไปไหนเพคะ? ของว่างยังทานไม่หมดเลยนะ”ฮั่วหลินไม่หันกลับมาตอบ น้ำเสียงยังคงอู้อี้“ข้ามีของที่ดีกว่าให้เจ้าดู”ตำหนักรองเป็นสถานที่ที่ฮั่วหลินใช้พักผ่อนเป็นครั้งคราว การตกแต่งเรียบง่าย แต่ชิดผนังกลับมีชั้นหนังสือสูงใหญ่ตั้งเรียงรายอยู่แถวหนึ่ง บนนั้นเต็มไปด้วยหนังสือหลากหลายประเภท ฮั่วหลินถือเชิงเทียน เดินตรงไปยังชั้นหนังสือที่อยู่ด้านในสุดแสงเทียนริบหรี่สั่นไหว ส่องสะท้อนให้เห็นหนังสือบนชั้นซึ่งมีรูปเล่มแตกต่างกัน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status