LOGINShare
บทที่ 46
Latest chapter
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 92
ปฏิบัติการในครั้งนี้ นางถูกฮั่วหลินจับได้คาหนังคาเขา ภารกิจได้ล้มเหลวไปแล้วครึ่งหนึ่ง บัดนี้ไม่อาจปล่อยให้เจียงหวนมีชีวิตรอดกลับไปได้อีกอย่างเด็ดขาด“หากตกลงจากหน้าผา เกรงว่าแม้แต่ซากศพที่สมบูรณ์ก็ไม่อาจรักษาไว้ได้ ไม่หลงเหลือแม้แต่กระดูก”นางหัวเราะอย่างขมึงทึง น้ำเสียงแหบแห้งและน่ากลัว“ช่างเถอะ เช่นนี้ก็นับว่าสามารถส่งภารกิจได้แล้ว!”เจียงหวนกัดริมฝีปากล่างแน่น รสหวานและคาวของเลือดแพร่กระจายไปทั่วริมฝีปากและฟันนางเตะขาทั้งคู่ลงบนพื้นหินดินทรายอย่างบ้าคลั่ง คิดจะชะลอความเร็วในการถูกลากไปที่หน้าผาแม้จะต้องตาย ก็ต้องพยายามให้สุดกำลังก่อนแล้วค่อยตาย!ไม่เช่นนั้นหากเอาแต่ขี้ขลาดหดหัว ต่อให้นางกลายเป็นผีแล้วก็คงรู้สึกไม่ยินยอมชุนเถาก็ได้รับบาดเจ็บ แล้วยังถูกความพยายามในการเอาชีวิตรอดของเจียงหวนทรมานอีกรอจนเข้าใกล้หน้าผา ขณะที่นางเงื้อมือเตรียมจะผลักเจียงหวนลงไปดันเอง ฮั่วหลินก็ได้มาถึงแล้ว เขาชักมีดสั้นออกมาซัดใส่ชุนเถาชุนเถาจึงได้แต่ถอยออกไปก้าวหนึ่งชั่วคราว“หาที่ตาย!”เสียงของฮั่วหลินดังกึกก้องดั่งอสนีบาตเมื่อชุนเถาหัน ก็เห็นฮั่วหลินที่กำลังควบม้ามา จิตสังหารในดวงตาพ
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 91
รัตติกาลมืดมิดประดุจหมึก ลมหนาวโชยพัดดังหวีดหวิวความเหี้ยมเกรียมวาบผ่านดวงตาของชุนเถา นางผลักเจียงหวนไปด้านข้างอย่างแรง แล้วพลิกมือชักดาบโค้งออกจากเอว คมดาบเรืองแสงเย็นยะเยือกออกมาใต้แสงจันทร์“รนหาที่ตาย!”น้ำเสียงแหบพร่าที่ราวกับถูกขัดถูด้วยกระดาษทรายของนาง เผยจิตสังหารอันเข้มข้นออกมาแววตาของเงาหมายเลขสิบสามขรึมลง เขาใช้กระบี่สั้นขวางต้านไว้ เสียงบาดหูของโลหะกระทบกันก้องกังวานไปทั่วฟากฟ้ายามค่ำคืนในชั่วพริบตา ท่ามกลางเงาดาบและกระบี่ คนทั้งสองพลันโรมรันพันตูกันขึ้นมา หัวใจของเจียงหวนเต้นจนแทบกระดอนออกมาจากอกนี่เป็นโอกาสที่ดี นางต้องความไว้ให้ได้นางดิ้นรนขึ้นจากพื้น แล้ววิ่งออกไปหนี! ต้องหนีให้ได้!แต่เพิ่งวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ด้านหลังก็มีเสียงร้องในลำคอดังมาไหล่ของเงาหมายเลขสิบสามถูกคมดาบกรีดผ่าน โลหิตสดสาดกระจายในเสี้ยววินาทีนั้นเจียงหวนก็ชะงักฝีเท้าลง ความรู้สึกผิดอันรุนแรงและความหวาดหวั่นหยุดยั้งนางไว้กับที่สัญชาตญาณทำให้นางอยากหันกลับไปช่วยคน แต่ในช่วงเวลาแห่งความเป็นตาย สมองพลันมีเหตุผลขึ้นมาอย่างน่าประหลาดหากนางหยุดลงก็มีแต่จะทำให้คนผู้นั้นบาดเจ็บโดยเปล่าปร
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 90
“ท่านพี่รู้ใจข้าจริงๆ”เพื่อไม่ให้หลงเหลือจุดอ่อนไว้ เจียกุ้ยเฟยหยิบตะบันไฟขึ้นมา เพียงสะบัดเบาๆ จดหมายก็ติดไฟเปลวไฟลามไปทั่วจดหมายอย่างรวดเร็ว ตัวกระดาษถูกเปลวไฟกลืนกินกลายเป็นขี้เถ้าหลังจัดการเรื่องเหล่านี้เสร็จ นางจึงมีเวลาว่างมาพินิจผู้ที่อยู่เบื้องหน้าชุนเถาเป็นสตรีนางหนึ่ง ดูไปแล้วมิได้แข็งแรงกำยำแต่งอย่างใด รูปโฉมธรรมดาไม่มีสิ่งใดพิเศษ เป็นคนที่ผู้อื่นเห็นเพียงครั้งเดียวก็จะลืมไปแบบนั้นแต่คนไม่อาจตัดสินจากภายนอก พี่ใหญ่ย่อมไม่มีทางทำร้ายนางเจียกุ้ยเฟยสงบใจลง สอบถามว่า “ข้าต้องการให้เจ้าลงมือในราตรีนี้เลย ทำได้หรือไม่?”ยิ่งลงมือเร็วเท่าใด ก็ยิ่งทำให้คนไม่ทันตั้งตัวเท่านั้นหนนี้ไม่อาจปล่อยให้เจียงหวนมีโอกาสถ่วงเวลาเช่นครั้งก่อนอีกเด็ดขาดชุนเถาโค้งริมฝีปากยิ้มอย่างมั่นใจ “ย่อมได้แน่นอนเพคะ รับบัญชาพระสนม ทว่าบ่าวมีเพียงผู้เดียว ยังต้องให้พระสนมช่วยล่อทหารยามที่เฝ้าอยู่ด้านนอกออกไปด้วยเพคะ”เจียกุ้ยเฟยพยักหน้าอย่างพอใจ เคาะปลายนิ้วกับโต๊ะเบาๆ“ในช่วงยามจื่อ [1] ของคืนวันนี้ ข้าจะส่งคนไปล่อทหารยามออกไป เจ้าไปครั้งนี้ต้องทำให้สำเร็จให้จงได้!”“เพคะ”เวลาไหลผ่านไปอ
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 89
เจียกุ้ยเฟยถูกกักบริเวณมาหลายวันแล้ว ประตูห้องภายในตำหนักของนางปิดสนิท แม้แต่เหล่านางสนมที่เมื่อก่อนไปมาหาสู่กันเป็นประจำก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ทว่าแม้นางจะออกไปไม่ได้ แต่ข่าวคราวที่ควรได้ฟังนางก็มิได้พลาดแม้แต่ข่าวเดียวเวลานี้ เจียกุ้ยเฟยเอนกายอยู่บนเก้าอี้กุ้ยเฟย ฟังข่าวที่คนข้างกายรายงานเข้ามา สีหน้าอึมครึมราวจะสามารถกลั่นเป็นน้ำออกมาได้“วันนี้ ฝ่าบาททรงเรียกนางสารเลวนั่นมาทำอาหารถวายอีกแล้วหรือ?”นางกำนัลที่ไปสืบข่าวมาคุกเข่าอยู่บนพื้น เนื้อตัวสั่นเท่า บนหน้าผากมีเหงื่อเย็นเยียบผุดออกมาชั้นหนึ่ง“เพคะ ทูลพระสนม ได้ยินว่าฝ่าบาทยัง ยังทรงเข้าครัวช่วยจวงกุ้ยเหรินทำอาหารด้วยพระองค์เองอีกด้วยเพคะ…”เสียงของนางกำนัลเบาลงเรื่อยๆ จนแทบไม่ได้ยิน น่าหวาดเกรงเป็นอย่างยิ่งว่าคำตอบของตนจะชักนำเพลิงโทสะที่รุนแรงขึ้นของเจียกุ้ยเฟยมา“เสียงดังขึ้นหน่อย พูดต่อไปให้ข้า”เจียกุ้ยเฟยยกจอกชาขึ้นมา ถามต่ออย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันว่า “ฝ่าบาทยังทรงทำสิ่งใดอีก?”“ได้ ได้ยินว่าฝ่าบาททรงประทานปิ่นหยกลายดอกมะลิเพคะ…”เพล้งนางกำนัลยังไม่ทันกล่าวจบ จอกชาก็แตกกระจายอยู่ข้างเท้านางเสียแล้ว น้ำชา
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 88
[ดังนั้น นางชอบรากบัวที่เราหั่น หรือชอบเรากันล่ะ?!]บนหน้าผากของเจียงหวนมีเครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่ มุมปากแทบจะกลั้นไม่อยู่แล้วผู้ใดจะคิดว่าฮ่องเต้ที่ตัดสินเรื่องราวอย่างเด็ดขาดในราชสำนัก ยามอยู่ลำพังจะหมกมุ่นเพราะรากบัวชิ้นเดียวเช่นนี้“รากบัวนี้รสชาติเป็นเช่นใดเพคะ?” นางจงใจถามเจียงหวนมิได้หั่นรากบัวใหม่อีกครั้ง ตอนนั้นเพียงให้ฮั่วหลินหั่นเพิ่มอีกเท่านั้น แม้จะดูไม่หนาขนาดนั้นแล้ว แต่ก็มิได้ดูสวยงามมากนักฮั่วหลินพยักหน้าอย่างจริงจัง “ใช้ได้”[เรายอมรับว่ารากบัวที่เราหั่นไม่สมบูรณ์แบบอยู่บ้าง แต่ฝีมือนางดีนี่นา][อร่อยจนอยากเต้นระบำแล้ว นี่เป็นรากบัวที่อร่อยที่สุดที่เราเคยกินมาเลย!][แถมยังเป็นของที่เราทำกับนางด้วย!][จะบอกนางดีไหมนะว่า ที่จริงตอนเราหั่นรากบัว ได้แอบอธิษฐานด้วย…][ไม่ได้ไม่ได้ น่าขายหน้าเกินไปแล้ว ยังคงไม่พูดจะดีกว่า]เจียงหวนอดไม่อยู่ ‘พรวด’ พ่นเสียงหัวเราะออกมาความในใจของฮ่องเต้นั้นนางได้ยินทั้งหมด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนอธิษฐานเลยความปรารถนานั่นใสซื่ออย่างยิ่ง หวังเพียงจะได้พบนางทุกวันเท่านั้นในฐานะฮ่องเต้ผู้หนึ่งๆ เรื่องเล็กน้อยเช่นการพบนางนี้ ต้อง
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 87
คนทั้งสองยุ่งอยู่ในห้องครัวตลอดเช้า ขณะนี้เวลาได้ล่วงเลยมาถึงยามเที่ยงแล้ว และอาหารก็ได้ถูกเตรียมพร้อมแล้วเช่นกันเจียงหวนจัดยำรากบัวเย็นรายการสุดท้ายขึ้นโต๊ะ ขณะจะถอยไปด้านข้าง ฮั่วหลินก็เอ่ยปากอย่างกะทันหันว่า“ยุ่งมาตลอดเช้าแล้ว นั่งลงกินข้าวกับเราเถอะ”น้ำเสียงของเขายังคงให้ความรู้สึกของการออกคำสั่ง ตามที่ผู้เป็นฮ่องเต้มักมี[เสิ่นยี่บอกว่าแบบนี้จะดูใส่ใจกว่า…นางน่าจะชอบใช่ไหม?]ดวงตาของเจียงหวนเบิกกว้างเล็กน้อย เงยหน้ามองไปที่ฮั่วหลินเหตุใดเสียงความในใจนี่ถึงได้เพี้ยนไปเรื่องอื่นอยู่หน่อยเล่า?ฮ่องเต้หนุ่มน้อยนั่งหยัดกายตรงอยู่หน้าโต๊ะ ใบหน้าเคร่งขรึม ทว่าเนตรหงส์ทั้งคู่นั้นกลับแฝงไปด้วยความคาดหวังอย่างเลือนราง[เหตุใดนางจึงไม่ขยับ? หรือว่าเราดุเกินไป?][ไม่เช่นนั้นลองพูดอีกทีดีหรือไม่ ลดน้ำเสียงให้อ่อนโยนหน่อย?]นี่หากเป็นในอดีต ไม่ต้องให้ฮั่วหลินเรียก เจียงหวนก็คงนั่งลงกินข้าวเองแล้วแต่หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่บ่อน้ำพุร้อนและเรื่องการถวายงาน เจียงหวนก็ลังเลแล้วก่อนหน้าก็เป็นเพราะนางมักทำอาหารให้ฮ่องเต้ เพราะต้องการเอาใจเขา ถึงได้สร้างความเข้าใจผิดว่านางก็ชอบเขาเช่นก
You may also like
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง452.1K viewsทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา17.0K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู772.2K viewsร้ายพ่ายกลายรัก
LiHong16.7K viewsเล่ห์รักดอกมู่ตาน
องค์หญิงโนเนม414 viewsสาวน้อยทะลุเวลาพร้อมภารกิจSkinship
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา3.9K viewsบุรุษอัปลักษณ์ท้ายหมู่บ้านผู้นี้คือสามีข้า
คุณหนูหยางเอิน5.9K viewsลิขิตรักเจ้าสาวเทพมังกรฟ้า
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ530 views
