5.

แองเจิ้ลจับหัวใจตัวเอง วันนี้แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ได้สบตา ก็เหมือนกับว่า คุณอาได้มาเอาหัวใจของเธอไปแล้ว สายตาของเค้าที่มองเธออ่อนโยนเหลือเกิน เธอขอถอนคำพูดว่าเค้าคงจะมีตีนกาขึ้น ไม่จริงสักนิด 32ปี ทำไมยังหล่อแซ่บขนาดนี้ แองเจิ้ลกรี้ดเบาๆออกมา แล้วรีบเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้อย่างเรียบร้อย ถุงชั้นในตัวเล็กของเธอที่วางอยู่ ป่านนี้คุณอาคงจะเห็นหมดแล้ว แองเจิ้ลอยากจะบ้าตาย น่าอายที่สุดเลย

นิธินอนหลับตาบนโซฟาตัวยาวในห้องรับแขก ภาพแรกที่สนามบินยังติดตาเค้าอยู่ กลิ่นน้ำหอม หอมละมุนอยู่ที่ปลายจมูก เค้าหยุดคิดถึงเธอไม่ได้เลย ภาพเธอทานอาหาร เสียงของเธอดังอยู่ในหัว ชั้นในลายการ์ตูนที่เห็นกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นเหลือเกิน ถ้าเธอใส่จะน่ารักขนาดไหน

อีกเสียงหนึ่งค้านในหัว คุกนะไอ้นิธ สิบแปดปีพรากผู้เยาว์ หรือถ้าผู้เยาว์จะเต็มใจก็คุกอยู่ดี แล้พ่อแม่เค้าจะอีกจะว่ายังไง นิธิส่ายหน้าน้อยๆแล้วลืมตาทันที

"ฝันร้ายหรอคะ" คนตรงหน้าถามเค้า เธอนั่งอยู่อีกฝั่ง มองเค้าอยู่ นิธิขยับตัวลุกขึ้นมา

"เปล่าอาไม่ได้หลับ แค่คิดอะไรเพลินๆ" เค้าตอบเธอ แองเจิ้ลยิ้มรับคำตอบ

"จะเป็นอะไรไหมคะ ถ้าจะขอเบอร์คุณอา เผื่อมีธุระ" เธอถามเค้าออกไป ทั้งที่จริงๆมีอีกเบอร์แล้ว ที่พ่อให้มา คุณอายิ้ม แล้วบอกเบอร์ส่วนตัวทันที

"เบอร์นี้ส่วนตัวมาก โทรได้ตลอดเวลา" เค้าบอกเธอ หลานสาวกดตามคำบอกแล้วโทรออกทันที

"เบอร์แองเจิ้ลนะคะ เผื่อมีธุระจะได้คุยกัน" เธอบอกเค้าเสียงเรียบ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ของตัวเอง แล้วยิ้มออกมา นิธิขมวดคิ้วทันที เธอคุยกับใคร ทำไมถึงยิ้ม

"คุยกับแฟนหรอ" เค้าถามออกไปทันที ทั้งที่เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ แองเจิ้ลเงยหน้าขึ้นมาทันที แล้วเดินเข้ามาใก้ลเค้า ก่อนจะนั่งลงที่พื้นข้างล่าง

"หนูยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แล้วหนูก็กำลังส่งไลน์หาคุณอาด้วย" เธอบอกเค้าระยะใก้ลชิด แล้วก็ส่งข้อความมาทางไลน์ให้เค้าทันที

@ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ แองเจิ้ลประทับใจมากค่ะ คุณอาขา@ นิธิรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดง เค้าขยับตัวขึ้นมานั่งตัวตรง

"มานั่งข้างบนสิ ลงไปนั่งทำไมข้างล่าง" เค้าแกล้งบ่นกลบเกลื่อน มองตรงนี้ มุมดีเกินไป เหมือนกางเกงจะหดสั้นเกินไปแล้ว

"ถ้าไปข้างนอก อย่าใส่กางเกงตัวนี้นะ สั้นไป" คุณอาสั่งเสียงดุ หลานสาวลุกขึ้นยืนแล้วหมุนรอบๆ

"คนอื่นใส่สั้นกว่านี้ แต่ถ้าคุณอาไม่ชอบหนูไปเปลี่ยนนะคะ" นิธิร้องห้าม "ไม่ๆอาหมายถึงถ้าใส่อยู่กับอา ไม่ใช่ ถ้าใส่อยู่ในห้องแบบนี้ใส่ได้ แต่ถ้าไปข้างนอกอย่าใส่ มันสั้นไป" แองเจิ้ลเดินมานั่งข้างๆ แล้วบอกกับคุณอาเสียงหวาน

"ค่ะ แองเจิ้ลจะใส่อยู่กับคุณอา ไม่ใช่ค่ะ จะใส่อยู่แต่ในห้องนี้เท่านั้น" เด็กสาวบอกออกมาอย่างเชื่อฟัง แล้วก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ต่อไป นิธิ มองขาขาวยาวเรียว กับเล็บเท้าสีชมพูหวาน แล้วรู้สึกถึงอาการตื่นตัวของตัวเอง ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทันที

ซิปกางเกงรูดออกมา แล้วเค้าก็ดึงน้องชายตัวเองออกมาชมโลกกว้างในห้องน้ำ ปลายหัวฉ่ำเยิ้มอย่างน่าอาย แต่เห็นหน้าได้กลิ่น ก็แย่แล้ว แองเจิ้ลอันตรายมาก เค้าจัดน้องชายให้เข้าที่แล้วรีบแต่งตัวตามเดิม ก่อนจะล้างมือตัวเองอีกครั้ง ภาพของเธอสะท้อนอยู่ในกระจกบานใส แย่แล้ว เค้าอยู่ไม่ได้แล้ว

"อาจะกลับแล้ว พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีงาน"

นิธิออกมาจากห้องน้ำแล้วบอกกับเธอ "อยู่ได้ใช่ไหม ไม่กลัวนะ" เค้าบอกอย่างอดห่วงไม่ได้ "หนูอยู่ได้ค่ะ คุณอาไปทำงานเถอะค่ะ"

เธอตอบเค้าเสียงสั่นๆ คนฟังทั้งห่วงใยเธอ แต่เค้าอาการหนักแล้ว "อาไปนะ" เค้าบอกเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเปิดประตูออกมาที่ลิฟต์

"เลิกงาน คุณอาจะมาไหมคะ" เสียงเธออ้อนเค้า นิธิส่ายหน้า "คิดว่าไม่นะ " เค้าปฎิเสธออกไป ก่อนจะรีบก้าวเข้าลิฟต์ทันที ถ้าช้ากว่านี้มีสิทธิ์เปลี่ยนใจ ช่างอ้อนขนาดนี้ คงต้องห่างกันสักพักก่อนนะแองเจิ้ล เค้าบอกกับตัวเองอย่างหนักแน่น