Home / โรแมนติก / อ้อมกอดพยัคฆิน / ตอนที่ 3 จ้างแต่งงาน

Share

ตอนที่ 3 จ้างแต่งงาน

last update Huling Na-update: 2025-05-24 16:52:54

                                      ตอนที่ 3

                                    จ้างแต่งงาน

“คุณคิดว่าเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องเล่นๆเหรอคะ”

“ผมไม่ได้คิดว่าเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องเล่นๆ แต่ผมคิดว่าเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องจริงจัง คู่หมั้นคุณต่างหากที่คิดว่าเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องเล่นๆ” ใบหน้าหวานก็ทำท่าจะร้องอีกครั้งจนชายหนุ่มถอนใจยาวออกมาเมื่อรู้ว่าตัวเองนั้นเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรจะพูดในเวลานี้

“ผมขอโทษก็แล้วกันที่พูดอะไรแล้วทำให้กระทบจิตใจคุณ แต่ผมอยากจะบอกคุณว่า ถ้าคุณแต่งงานกับผม ผมจะมีค่าตอบแทนเป็นอย่างดี”

“ทำไมคุณถึงอยากแต่งงานกับฉันล่ะคะ”

“ผมไม่ได้อยากแต่งงาน แต่ผมไม่อยากถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ผมไม่รักเพราะฉะนั้นผมถึงอยากจะจ้างคุณ คุณยังจะได้ใส่ชุดเจ้าสาวเหมือนเดิม คุณยังเป็นเจ้าสาวเหมือนเดิมแต่เปลี่ยนแค่เจ้าบ่าว คุณจะว่ายังไง”

“ไม่ละค่ะ ฉันจะไม่เล่นขายของกับคุณแน่นอนเพราะว่าการแต่งงานของผู้หญิงมันก็คือทั้งชีวิต คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกเหรอคะ”

“ก็ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่ได้ตลก ผมจริงจัง ถ้าคุณยังกังวลอยู่ผมให้คุณไปคิดหนึ่งคืนก็แล้วกัน แต่ผมบอกกับคุณไว้เลยนะว่าผมมีค่าตอบแทนเต็มที่”

“คุณจะตอบแทนฉันเท่าไหร่เหรอคะ”

“ผมจะจ่ายค่าจดทะเบียนให้คุณทันทีเลยห้าล้านบาท ถ้าคุณยินยอมที่จะแต่งงานกับผม”

“คุณก็พูดเวอร์ไปค่ะ จะมาจ่ายค่าจดทะเบียนตั้งห้าล้านบาทเพื่ออะไรคะ”

“เป็นค่าแต่งงานกับคุณไงและผมก็จะจ่ายให้คุณทันทีที่เราจดทะเบียนสมรสกันเสร็จ”

“ไม่ค่ะ”

“หรือว่าคุณยังคิดว่าคุณจะกลับไปคืนดีกับแฟนของคุณ”

“ไม่ค่ะ” เธอพูดด้วยท่าทางจริงจังและหนักแน่น

“ฉันจะไม่กลับไปแน่นอน” ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้

“มีแรงเดินแล้วเหรอ” เขาหันมาถามเธอ

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเหลือฉัน” หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวออกไปจากห้องแต่แล้วเขาก็ดึงแขนของเธอไว้ รติรสรีบสะบัดแขนทันที

“ขอโทษทีผมไม่ได้ตั้งใจน่ะ แต่ว่าก่อนที่คุณจะไปผมขอไลน์กับเบอร์โทรคุณได้ไหม”

“ขอไลน์กับเบอร์โทรฉันเหรอคะ ไม่ล่ะค่ะ ฉันไม่สะดวก”

“สะดวกสิเพราะในเมื่อคุณบอกผมเมื่อกี้ว่าคุณตัดสินใจที่จะไม่กลับไปหาแฟนของคุณแล้ว เพราะฉะนั้นคุณสะดวกและคุณไม่มีใคร”

“ขอโทรศัพท์” หญิงสาวคดุ้นคิดอยู่สักครู่ไม่รู้ว่าอะไรดลใจเธอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาให้เขา

“ที่ฉันให้เบอร์คุณ ฉันไม่ได้คิดอยากจะแต่งงานกับคุณหรอกนะคะ แต่ฉันคิดว่าฉันอยากจะเลี้ยงขอบคุณที่อย่างน้อยในช่วงเวลาที่ฉันเจ็บปวดที่สุด คุณก็เป็นคนแปลกหน้าที่คอยปลอบใจฉัน ขอบคุณมากๆเลยนะคะ” ชายหนุ่มเงยหน้ามองเธอ เขากดโทรศัพท์หาเบอร์ของตัวเองแล้วเมมเบอร์โทรตัวเองและแอดไลน์ของเธอเอาไว้

“ผมทักคุณไปแล้ว” เขาก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้รติรส เธอรับโทรศัพท์และเดินออกไปจากห้องเงียบๆพอเดินออกมาจากห้องแล้วรติสรสก็รีบลูบหน้าอกของตัวเองก็อย่างคนโล่งอก

“ยัยรตินี่เธอเข้าห้องกับใครก็ไม่รู้ ทำไมไม่มีสติเลยนะ” ว่าแล้วน้ำใสๆก็เอ่อล้นขอบตาออกมาอีกครั้ง หญิงสาวจึงพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆและเช็ดน้ำตาของตัวเอง

“พอกันทีผู้ชายห่วยๆแบบนั้น เธอจะไปรักเขาทำไมอีก” ว่าแล้วเธอก็กดลิฟต์รีบลงไปข้างล่าง

พยัคฆินที่วันนี้เอาแต่ก้มหน้าก้มตาดูไลน์ว่าผู้หญิงคนนั้นจะส่งไลน์มาหาเขาไหมนะ รอแล้วรอเล่าจนถึงบ่ายเธอก็ไม่มีแม้แต่จะตอบกลับไลน์ของเขา จนทำให้เจ้าตัวหงุดหงิด

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“มีอะไรอมร”

“คือว่าคุณแม่ของคุณนะครับ ท่านบอกว่าให้คุณสิงห์รับสายด้วยครับ”

“ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะคุยกับคุณแม่”

“แต่ว่าท่านมีเรื่องด่วนที่จะคุยกับคุณนะครับ”

“เรื่องคู่หมั้นน่ะเหรอ ฉันไม่คุย”

“คุณสิงห์รู้เหรอครับ”

“รู้สิ แล้วรู้ด้วยว่าคุณพ่อก็จะคุยเรื่องคู่หมั้น”

“คุณสิงห์รู้เหรอครับ”

“งั้นแสดงว่าคุณพ่อก็โทรหานายน่ะสิ”

“ใช่ครับ แต่คนที่น่าจะโมโหที่สุดน่าจะเป็นคุณแม่ของคุณนะครับ”

“ฉันรู้แล้ว”

“พวกท่านทั้งสองบอกว่าให้คุณสิงห์ไปที่ร้านอาหารร้านประจำนะครับ พวกท่านรออยู่กับคู่หมั้น”

“เออ ฉันรู้แล้ว เดี๋ยวฉันไป” พยัคฆินก็เคาะนิ้วลงบนโต๊ะอยู่สองสามครั้งเพื่อรอข้อความจากรติรสแต่เธอก็ไม่ส่งอะไรมาให้เขาจนถึงเวลาห้าโมงชายหนุ่มจึงถอนหายใจยาวพรืดและลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินออกจากห้องไป

“คุณสิงห์ครับ ไปร้านอาหารเถอะนะครับ” อมรที่บัดนี้หน้าถอดสี

“ไม่”

“ถ้าคุณสิงห์ไม่ไปผมคงแย่แน่”

“ไปเถอะนะครับ” อมรที่พยายามอ้อนวอนให้พยัคฆินนั้นไปตามนัดของคมสันและพรนภา

พยัคฆินที่หันมามองใบหน้าที่สิ้นหวังของเลขาหนุ่มก็ถอนหายใจเสียงดังด้วยความรำคาญใจแต่แล้วก็พยักหน้า จนอมรนั้นยิ้มออกเพราะสายสุดท้ายที่อมรได้รับจากพรนภา คือ ถ้าอมรไม่สามารถพาตัวของพยัคฆินมาที่ร้านอาหารได้เธอจะไล่อมรออกจากตำแหน่งเลขา อมรที่รู้สึกโล่งอกก็ยิ้มได้

“นายโดนขู่อะไรมาอีกละรอบนี้”

“ก็คุณแม่ของคุณนะครับบอกว่า ถ้าผมพาคุณไปที่ร้านอาหารไม่ได้ผมจะโดนไล่ออก”

“คุณแม่มีสิทธิ์อะไรมาไล่นายออก”

“ก็มีสิครับคุณแม่ของคุณเป็นอดีตภรรยาของท่านประธานใหญ่ ถ้าไล่ผมออกผมต้องอดตายแน่ๆเลยครับ”

“คนที่ไล่นายออกได้คนเดียวก็คือฉัน นายไม่ต้องกังวลหรอกน่า”

“จริงเหรอครับคุณสิงห์”

“จริงสิ ฉันจะโกหกทำไมถ้าไม่อยากโดนแม่ฉันไล่ออกนายก็รีบๆขับรถไปเถอะ”

“อ้าว! แล้วเมื่อกี้คุณสิงห์บอกว่าจะดูแลผม เพราะผมเป็นคนของคุณสิงห์”

“ฉันลืมไปแล้วว่าฉันพูดอะไรเมื่อกี้”

“คุณสิงห์อย่าทำแบบนี้สิครับ ผมยิ่งใจไม่ดีอยู่” พยัคฆินที่รู้สึกหงุดหงิดใจเขาในขณะที่รถติดเขาก็ยังก้มมองดูข้อความก็ไม่เห็นข้อความของรติรสส่งกลับมาสักทีว่าตกลงเธอจะรับข้อเสนอของเขาไหม

“ถึงแล้วครับคุณสิงห์” พยัคฆินเปิดประตูออกไปและสูดหายใจเข้าลึกๆพลางเดินเข้าไปในร้านอาหารชั้นบนสุดของโรงแรมหรู

“ทำไมยังไม่เข้าไปอีกครับ” อมรที่ร้อนๆหนาวๆเพราะพยัคฆินนั้นมาช้ากว่าเวลานัดเกือบชั่วโมงแต่ก็ไม่ยอมเปิดประตู

“เปิดประตูสิฉันจะได้เข้าไป”

“ครับๆ” อมรรีบเปิดประตูทันที เมื่อเสียงประตูเปิดขึ้นคนทั้งสี่ก็หันมาพร้อมกัน และคนที่ยิ้มกว้างมากที่สุดก็เป็นพรนภา

“มาแล้วเหรอตาสิง นี่แม่รออยู่ตั้งนาน ลูกนะลูกทำไมปล่อยให้น้องเบญรออยู่ตั้งนาน”

“ใช่ นี่หนูพิมก็รอแกอยู่ตั้งนานกับข้าวก็จืดหมดแล้วรีบมานั่งสิ” ว่าแล้วอดีตสามีภรรยาก็มองหน้ากันและกันพลางขบเคี้ยวเขี้ยวฟันใส่กัน

“นี่มันยังไงกันครับ” อมรที่รีบปิดประตูและเดินเข้ามายืนใกล้ๆพยัคฆิน

“แล้วนายจะมายืนอยู่ทำไมล่ะอมรออกไปก่อนสิ เรามีเรื่องสำคัญจะต้องคุยกัน”

“ไม่ต้องออกไปหรอกอมรยืนอยู่ตรงนี้แหละ” พยัคฆินหันไปสั่งอมรอีกครั้ง จนอมรไม่รู้จะฟังคำสั่งของใครก่อนดี

“นี่นายกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ”

“อมรเป็นคนของผมครับคุณแม่เพราะฉะนั้นคนของผม ผมสั่งได้แค่คนเดียวถ้าคุณแม่จะพูดก็พูดมาครับ แต่ถ้าคุณแม่ยังสั่งให้อมรออกไปจากห้อง ผมก็จะเดินไปกับอมร”

“นี่ลูก” พรนภาโมโหแต่รู้ว่าสิ่งที่สำคัญไม่ใช่มาทะเลาะเรื่องของอมร เธอจึงปรับสีหน้าทันทีและส่งยิ้มให้พยัคฆิน

“รู้จักกันไว้สิลูก นี่หนูเบญญาภาเป็นคู่หมั้นของลูก” เสียงกะแอมดังขึ้นจากอีกฝั่ง

“นี่หนูพิมรสาเป็นคู่หมั้นของแกด้วย” พยัคฆินหัวเราะร่วนขึ้นมาเมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อพูดขึ้นเช่นกัน

“นี่มันเรื่องตลกปี 2025 เหรอครับ” จู่ๆพ่อกับแม่ก็ดันหาคู่หมั้นมาให้เขาตั้งสองคน พ่อหามาคนหนึ่งส่วนแม่ก็หามาคนหนึ่ง

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • อ้อมกอดพยัคฆิน   ตอนที่ 12 เปิดตัวลูกสะใภ้

    ตอนที่ 12 เปิดตัวลูกสะใภ้รติรสรีบลุกขึ้นจากที่นอนแล้วปลดเนกไทของเขาตามคำสั่ง หญิงสาวรู้สึกมือสั่นเมื่อเห็นสายตาดุๆของเขาแบบนั้น เธอปลดเนกไทเสร็จแล้วเขาก็บุ้ยปากให้เธอช่วยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทันที“เสื้อด้วยเหรอคะ”“ก็ใช่สิ แล้วคุณจะเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ยังไงถ้าไม่ถอดเสื้อออก”“คุณทำเองไม่ได้เหรอคะ” ชายหนุ่มมองจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ“คุณจะต้องเริ่มเรียนงานที่จะเป็นภรรยาในการปรนนิบัติสามีนะ” หญิงสาวก้มหน้างุดด้วยความเขินอายแต่แล้วเขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง“อะไรอีกคะ” เธอถามเขาออกไปเสียงห้วนด้วยท่าท่างไม่พอใจ“ถ้าตอนที่เราไปเ

  • อ้อมกอดพยัคฆิน   ตอนที่ 11 ทำหน้าที่ภรรยา

    ตอนที่ 11 ทำหน้าที่ภรรยาเมื่อเจอคำถามของพยัคฆินว่าเธอมีปัญหาหรือเปล่าหากการจ้างแต่งงานแล้วต้องนอนห้องเดียวกัน“ไม่ค่ะ ฉัน..” หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มพอเห็นแววตาดุๆของเขาเธอก็แทบจะไม่กล้าเอื้อนเอ่ยอะไรออกไป หญิงสาวพยักหน้าน้อยๆให้เขาพลางหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นเอกสารทันทีอมรยิ้มกว้างแล้วเอกสารยื่นให้พยัคฆิน พยัคฆินลงชื่อในเอกสารทั้งสอง ฉบับเสร็จแล้วอมรจึงเก็บเอกสารหนึ่งฉบับไว้กับตัวเองแล้วยื่นเอกสารอีกใบหนึ่งให้กับรติรส“นี่คือสัญญาการแต่งงานครับ ผมรบกวนคุณรติรสส่งเลขบัญชีให้ผมด้วยนะครับ ผมจะทำการโอนเงินให้ครับ” รติรสส่งเลขบัญชีให้กับอมร เขานั่งก้มหน้างุดอยู่กับโทรศัพท์ไม่นานเสียงข้อความก็แจ้งเตือนขึ้น“ติ่ง!” หญิงสาวเปิดดูข้อความดวงตาของเธอก็เบิกกว้างเงินจำนวนสามล้านหนึ่งแสนบาทถูกโอนเข้าบัญชีของเธอทันที จนเธอเงยหน้ามองอมรกับพยัคฆินสลับกันไปมา“เอาล่ะ ถือว่าสัญญาของเรานั้นได้เริ่มขึ้นแล้วเพราะฉะนั้นคุณจะต้องอยู่ที่นี่ทำเหมือนว่าคุณเป็นภรรยาของผมจริงๆ”“แล้วงานของฉันละคะ” หญิงสาวถามขึ้นด้วยท่าทางอึกอักเพราะเธอก็มีงานทำประจ

  • อ้อมกอดพยัคฆิน   ตอนที่ 10 สัญญาจ้างแต่งงาน

    ตอนที่ 10 สัญญาจ้างแต่งงานพยัคฆินหยิบแหวนขึ้นมาแล้วสวมใส่นิ้วนางของหญิงสาวด้วยท่าทางอ่อนโยนเขาจูบที่หลังมือของเธอ รติรสสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากริมฝีปากหยักนั้นจนทำให้เธอรู้สึกเขินอายจนหน้าแดงฟ้าที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดวิดีโอแล้วรีบโพสต์ลง Facebook แท็กรติรสทันที“หลังจากที่เพื่อนฉันเสียใจจากผู้ชายเลวๆคนหนึ่งก็ได้มีเทพบุตรสุดหล่อมาขอแต่งงานด้วยแหวนเพชรเม็ดใหญ่ เหมือนภาพเจ้าชายที่ขอเจ้าหญิงแต่งงานก็ไม่ปาน”พชรที่เห็นภาพนั้นบาดตาบาดใจเขาจึงเปิดประตูแล้วเดินออกไปด้วยท่าทางหัวเสียรติรสที่มองตามผู้ชายที่เธอเคยคิดจะฝากชีวิตไว้ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่หักหลังเธอและทำให้เธอเจ็บช้ำได้ถึงขนาดนี้ พยัคฆินกระตุกมือของเธอเบาๆ เขาลุกขึ้นแล้ว

  • อ้อมกอดพยัคฆิน   ตอนที่ 9 แต่งงานกับผมนะ

    ตอนที่ 9 แต่งงานกับผมนะเมื่อพชรหันกลับไปมองก็เห็นเข้ากับชายหนุ่มที่รูปร่างสูงมากกว่าเขา ใบหน้าหล่อเหลาและยังดูอายุน้อย ผิวพรรณขาว ริมฝีปากหยักอมชมพูสุขภาพดีรติรสที่หันไปมองตามเสียงเพราะเธอนั้นรู้สึกคุณเสียงนั้นมากแต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดเขาก็คือผู้ชายคนเมื่อคืน รติรสหันไปมองหน้าฟ้าระวีฟ้าระวีที่ส่งยิ้มแหย ๆ ให้เพื่อนสาวเพราะเธอนั่นแหละคือต้นเหตุที่ทำให้พยัคฆินมาอยู่ที่นี่เมื่อเขาประชุมเสร็จก็มีเสียงไลน์เด้งขึ้นและทำให้เขางุ่นงงมากกว่านั้นก็คือฟ้าระวีเธอส่งข้อความมาหาเขาว่า“คุณรีบมาที่ร้านเบเกอรี่ด่วนเพราะว่าถ้าคุณไม่มาคุณจะเสียใจ เพราะแฟนเก่าของรติกำลังมาขอคืนดี” และฟ้าระวีอีกนั่นแหละที่ส่งข้อความไปบอกพชร“ฟ้ากับรติอยู่ที่ร้านเบเ

  • อ้อมกอดพยัคฆิน   ตอนที่ 8 ขอคืนดี

    ตอนที่ 8 ขอคืนดี“เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ ฉันควรจะโทรหายัยฟ้า” เมื่อเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากำลังจะกดเบอร์โทรหาฟ้าระวีแต่ก็มีสายเรียกเข้าเสียก่อน“ฮัลโหล ฟ้าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่คอนโดของผู้ชายคนนั้น” หญิงสาวถามเพื่อนออกไปด้วยท่าทางร้อนรนเมื่อคุยกันได้ไม่กี่คำพวกเธอก็นัดเจอกัน รติรสรีบกลับไปที่บ้านแล้วอาบน้ำแต่งตัวไปยังร้านเบเกอรี่ที่แก๊งค์สามสาวของเธอชอบไปทันที“รติทางนี้” รติรสรีบเดินไปหาเพื่อนสาวด้วยความอยากรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรกันแน่ทำไมเธอถึงจำเรื่องทั้งหมดไม่ได้นะ“ยัยฟ้านี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันไปโผล่ที่คอนโดผู้ชายคนนั้น&r

  • อ้อมกอดพยัคฆิน   ตอนที่ 7 คุณต้องรับผิดชอบคำพูดของตัวเอง

    ตอนที่ 7 คุณต้องรับผิดชอบคำพูดของตัวเองแสงพระอาทิตย์ที่เริ่มสาดส่องเข้ามาในห้องนอนทำให้รติรสนั้นรู้สึกตัวขึ้นมาแต่ความรู้สึกนั้นช่างแตกต่างไปจากทุกวันเพราะเธอรับรู้ได้ถึงไออุ่นเหมือนกับว่าได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคนหญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็เจอเข้ากับแผงอกของใครบางคนจนเธอต้องกะพริบตาปรับแสงที่ส่องสว่างรอดผ้าม่านสีขาวแล้วหันกลับมาดูแผงอกนั้นอีกครั้งหญิงสาวขมวดคิ้วด้วยความงงงวยเธอจึงมองสำรวจไปตามแผงอกและเลื่อนขึ้นไปยังลำคอ“นั่นลูกกระเดือกนี่ ผู้ชายเหรอ” เธอรู้สึกสงสัยดวงตากลมสวยก็เลื่อนผ่านไปคางที่มีหนวดเคราเล็กน้อย แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วว่าตอนนี้เธอกำลังฝันหวานอะไรอยู่กันแน่ ทำไมเธอถึงนอนอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชาย&nb

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status