Chapter 20

Chapter 20

คำถามของกวินภพทำให้เธอพูดไม่ออก ตอบไม่ถูก ไม่ว่าจะนอนร่วมห้องกับเขาหรือว่าจิ้งจก เธอก็ไม่ปรารถนาทั้งสองอย่าง ถ้าให้เลือกเธอเลือกนอนกับอย่างหลังมากกว่า

“เอ่อ...” เจอคำถามนี้เข้า ปากสาวถึงกับหนักอึ้ง

“โอเค ในเมื่อเธอต้องการอย่างนั้นฉันก็ไม่ว่าอะไร เธอกลับไปนอนห้องจิ้งจกได้เลย”

เขาเอ่ยอนุญาต พอสิ้นเสียงของกวินภพรอยยิ้มผุดผาดก็ระบายเกลื่อนดวงหน้าสาว หัวใจของคนที่เห็นรอยยิ้มงามน่ารักกระตุกวูบก่อนจะเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ แค่เธอยิ้มโลกทั้งโลกก็สดใส มีเสน่ห์อย่างเหลือร้าย กระชากใจชายให้เต้นถี่แรง ทว่าเขาก็สามารถปัดความรู้สึกหลงใหลที่เข้ามาแทรกในขณะหนึ่งออกอย่างทันท่วงที

“ขอบคุณมากค่ะ” เธอพูดพร้อมรอยยิ้ม “เพลงขออีกสักข้อได้หรือเปล่าคะ?” ประโยคนี้เพลงมีนากลั้นใจถามเพราะไม่แน่ใจว่าคำตอบที่จะได้รับ ตรงกับที่เธอภาวนาไว้หรือไม่

“ได้คืบจะเอาศอกเหลือเกินนะเพลง” น้ำเสียงของเขาแลดูไม่ใจ “ว่าแต่จะขออะไร?”

“เพลงอยากให้คุณทอร์ชเลิกทำอย่างนั้นกับเพลงค่ะ”

“เลิกทำอย่างนั้น” เขาทวนเสียงสูง “เลิกทำอะไร?”

“ก็เลิก...เลิกจูบเพลงต่อหน้าคนอื่น” เธอก้มหน้าตอบ หน้าแดงแป๊ด

“อายเหรอ?” ก่อนจะถามสวนอย่างไม่สะทกส