บทที่ 2088

ต่อให้จริงแค่ไหน ก็ไม่ใช่ชีวิตในตอนนี้

ถังอู๋เจวี้ยนใคร่ครวญคำนี้อย่างละเอียด

ฟู่จาวหนิงก็เสริมขึ้นมาอีกคำ "ใช้ชีวิตตอนนี้ให้ดี จึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด"

ผ่านไปครู่หนึ่ง ถังอู๋เจวี้ยนจึงหัวเราะขึ้นมา ครั้งนี้รอยยิ้มของเขาดูโล่งใจและผ่อนคลายขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

เขามองฟู่จาวหนิง ลุกขึ้นยืน ประสานหมัดคารวะให้นาง

"ศิษย์น้องหญิง เจ้าพูดได้ถูกต้องเลย ก่อนหน้านี้ข้ายึดติดเกินไป"

"รู้สึกว่าฟังข้าพูดคำเดียว มันคุ้มค่ากว่าฟังคนอื่นพูดใช่ไหมล่ะ?" ฟู่จาวหนิงหยอกขึ้นมา

ตอนแรกถังอู๋เจวี้ยนยังไม่เข้าใจมุขนี้ของนาง งงงันอยู่หน่อยๆ แต่พอเข้าใจขึ้นมา เขาก็อดส่ายหัวหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

"ฮ่าๆ ซนเสียจริง"

ฟังหนึ่งคำพูด ประเสริฐศรีกว่าอ่านหนังสือสิบปี ถูกนางพูดหยอกเย้ามาแบบนี้ ทำให้บรรยากาศเคร่งขรึมที่เขาคารวะนางเป็นทางการดูผ่อนคลายไปเลย

ถังอู๋เจวี้ยนคิดไปคิดมาก็หัวเราะขึ้นอย่างอดไม่อยู่

ถ้าบอกว่าทำไมฟู่จาวหนิงจึงถูกคนบางคนสงสัยเรื่องวิชาแพทย์ ก็น่าจะเพราะนางไม่ใช่แค่ยังอายุน้อย แต่บางครั้งยังซุกซนขี้เล่นแบบนี้หรือเปล่า?

หมอเทวดาในความทรงจำคนทั่วไป ไม่ใช่ต้องเป็นพวกผู้เฒ่านิ่งๆ จืดชืดน่าเบื่อ