เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2144
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2148
ฟู่จาวหนิงยังฉีดยาบำรุงให้องค์หญิงหนานฉือด้วยตอนนี้นางเพิ่งคลอดเด็ก ยังไม่สะดวกให้นางออกไปไหนอันเหนียนจึงขอให้พวกเขาอยู่ที่นี่สักคืน ฟู่จิ้นเชินไม่มีทางไม่เห็นด้วยอยู่แล้วถึงอย่างไร เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับพวกเขาอยู่ไม่มากก็น้อยคุณชายน้อยตระกูลอันดูอ่อนแอมาก ดังนั้นอันเหนียนรู้สึกว่าต้องให้อยู่ในสายตาฟู่จาวหนิงเขาถึงจะวางใจได้เซี่ยซื่อกับเสิ่นเชี่ยวล้วนดูแลเด็กเป็น แต่ฟู่จาวหนิงก็ยังบอกเรื่องที่ต้องระมัดระวังบางส่วนกับพวกนางพอมองเด็กคนนี้ นางก็รู้สึกกังวลในใจ ดีซ่านแล้วควรส่งเข้าไปในห้องเภสัชไหม? เล็กขนาดนี้ ต้องส่งเข้าตู้อบหรือเปล่า?ห้องเภสัชของนางมีอุปกรณ์อยู่ แต่ดำเนินการไม่ค่อยสะดวกดูเหมือนคงทำได้แค่คิดค้นน้ำยาสำหรับเช็ดล้างตัวออกมาถ้าตู้อบไม่ได้ล่ะก็ นางคงต้องพยายามใช้มือคลึงนวดให้เด็กหน่อยแล้วและในวังหลวงตอนนี้ หญิงสาวที่มีครรภ์อ่อนๆ ในชุดชาววังหรูหราหักเล็บยาวของตนเองทิ้ง"ไร้ประโยชน์จริงๆ ทำให้นางแท้งไม่ได้อย่างนั้นหรือ?"ตรงหน้านาง มีสาวใช้วังสองคนคุกเข่าอยู่ หนึ่งในนี้มีลักษณะแปลกตาแบบชาวต่างถิ่นนางเงยหน้าขึ้น รวมรวมความกล้าบอกว่า "พระนาง องค์หญิงหนานฉือทา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2147
อันเหนียนอุ้มลูกชายอย่างระมัดระวังมือเขาแข็งไปหน่อยๆ เคลื่อนไหวเบาสุดๆคนที่อยู่ในอกเขานี่ คือลูกชายเขา เขาเป็นพ่อแล้วอันเหนียนเงยหน้ามองเซียวหลันยวน พลันยิ้มออกมา"ท่านอ๋อง ข้าเป็นพ่อคนแล้ว"เซียวหลันยวน "..."ไม่รู้เพราะอะไร เขาอยากจะเหวี่ยงหมัดอัดเข้าหน้าอันเหนียนจริงๆเป็นพ่อแล้วมันยอดตรงไหนอันเหนียนพูดต่ออีกว่า "ท่านอ๋องแต่งงานก่อนข้าอีกนะ"เซียวหลันยวนสีหน้าไร้อารมณ์ "เป็นพ่อแล้วไม่ได้หมายความว่าชีวิตเจ้าจะแข็งขึ้น"ถ้ายังแทงซ้ำมาอีก เขาก็ไม่รังเกียจที่จะอัดอันเหนียนให้ตายซะถูกลดตำแหน่ง แต่กลับกล้าขึ้นงั้นสินะในตาอันเหนียนมีรอยยิ้มขึ้นมาเขาไม่ใช่จงใจ แต่การอุ้มลูกชาย ก็เหมือนรู้สึกได้ถึงความสุขแท้จริง และเขาก็วังให้อ๋องเจวี้ยนได้สัมผัสความสุขแบบนี้ในเร็ววันด้วยอย่าคิดว่าเขามองไม่ออก อ๋องเจวี้ยนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลายเป็นหนุ่มเต็มตัวเถอะ เชอะฟู่จาวหนิงออกมาแล้วเห็นอันเหนียนอุ้มเด็กอยู่ นางจึงยิ้มๆ"ใต้เท้าอัน ชื่อของลูกคิดแล้วหรือยัง?""ยังไม่ได้คิดเลย พระชายาช่วยตั้งชื่อได้ไหม?" อันเหนียนคิดจะคารวะให้นาง แต่เด็กในอกก็ตัวเล็กเหลือเกิน เขาจึงไม่กล้าขยับตั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2146
ฟู่จาวหนิงตัดสายสะดือออกอย่างคล่องแคล่ว ผูกปม แปะแผ่นแปะสะดือ ประคองศรีษะทารกตะแคงข้าง จัดการช่องปากให้เรียบร้อยเสิ่นเชี่ยวหยิบผ้าสะอาดยื่นส่งเข้ามา นางก็รีบอุ้มทารกขึ้นมาแล้วการเคลื่อนไหวของนางคล่องแคล่วว่องไว ทำให้เสิ่นเชี่ยวกับเซี่ยซื่อถลึงตาอ้าปากค้างตอนนี้เด็กคลอดออกมาแล้ว พวกนางจึงไม่สนอะไรอีก ถามฟู่จาวหนิงขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ "จาวหนิง แต่ก่อนเจ้าเคยทำคลอดให้คนอื่นหรือ?"ฟู่จาวหนิงส่งเด็กไปบนมือเซี่ยซื่อคำถามนี้...นางชะงักไปครู่หนึ่ง ส่ายหัว "ไม่เคย แต่อาจารย์ข้าเคยสอนไว้ ข้าเองก็เคยถามหมอตำแยมาบ้าง เคยเรียนรู้จากพวกนางมา"ในต้าโจวไม่มีแน่นอน เรื่องนี้เซียวหลันยวนพอตรวจสอบดูก็รู้แล้วประสบการณ์ชาติที่แล้วคงไม่ยกมาพูดถึงคำพูดนางแบบนี้ พวกของเสิ่นเชี่ยวกลับเชื่อ"เช่นนั้นเจ้าก็เก่งมากเลย แค่เคยเรียนเท่านั้น แต่พอทำคลอดก็ทำได้ดีขนาดนี้!""อย่างนั้นหรือ ไม่แปลกเลยที่จาวหนิงของเราเข้าร่วมสมาคมหมอใหญ่ได้? ความสามารถนี้คือพรสวรรค์ ใครจะมาเทียบได้กัน"เซี่ยซื่ออุ้มเด็กคนนั้น มองดูผาดหนึ่ง แล้วก็กังวลใจขึ้นมา"เด็กคนนี้ออกมาเร็วกว่ากำหนด เสียงร้องไห้ก็อ่อนแรง ต้องเลี้ยง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2145
ฟู่จาวหนิงจับชีพจรให้องค์หญิงหนานฉือ จากนั้นปลดเสื้อผ้าของนางออก มือกดไว้บนท้องของนาง จับตำแหน่งของทารกพอตรวจสอบลงมาอีก องค์หญิงหนานฉือก็ร้องไปด้วยพลางอับอายแทบทนไม่ไหวนี่ถ้าเป็นหมอตำแยนางยังพอรับได้ แต่นี่คือฟู่จาวหนิงนะแค่รู้สึกว่าปล่อยผ่านไม่ได้ น่าอายจริงๆ!แต่ว่า ฟู่จาวหนิงสวมชุดตรวจสีขาวแบบเดียวกับที่เมืองเจ้อ สวมถุงมือสีขาว สายตาสงบแน่วแน่ สีหน้าไม่มีความไม่เหมาะสมเลยแม้แต่น้อย ทำให้นางอดกลั้นความอายนั่นเอาไว้ฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้เคยทำคลอดมาแล้วกระทั่งว่า นางยังเคยทำคลอดให้ในสถานที่ที่สิ่งแวดล้อมเลวร้ายอีกด้วยดังนั้นไม่นานนางจึงตรวจพบแล้ว"มีสองข่าวดี"ฟู่จาวหนิงมือพัลวัน พลางเอ่ยกับองค์หญิงหนานฉืออย่างสงบเพียงแต่ประโยคนี้ ทำให้องค์หญิงหนานฉือยิ่งนิ่งลงมาสองหรือ เป็นข่าวดีหมดเลยหรือ?ฟู่จาวหนิงบอกว่า "ปากมดลูกเปิดเกือบหมดแล้ว ตำแหน่งของทารกก็ปกติ ดังนั้น จึงคลอดธรรมชาติได้"เพียงแต่ช่องคลอดขององค์หญิงหนานฉือค่อนข้างแคบ มองออกว่านางเองก็กลัวเจ็บมาก แต่มันก็ยังต้องเจ็บอยู่ดีเสิ่นเชี่ยวกับเซี่ยซื่อฟังแล้วดูงงๆ อะไรคือสามารถคลอดธรรมชาติได้หรือว่านอกจากการคลอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2144
ฟู่จิ้นเชินกับเซียวหลันยวนยืนอยู่ในลานบ้านด้านนอก เห็นอันเหนียนที่เดิมทีกำหมัดแน่น แต่พอได้ยินประโยคว่า "วางใจเถอะ มีข้าอยู่" ของฟู่จาวหนิงก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลงดูท่า การปลอบโยนของฟู่จาวหนิง ไม่เพียงแค่มีประโยชน์กับองค์หญิงหนานฉือ แต่ยังมีประโยชน์กับอันเหนียนอย่างมากด้วยฟู่จิ้นเชินมองไปทางเซียวหลันยวน เอ่ยเสียงต่ำว่า "จาวหนิงเคยทำคลอดให้หญิงสาวมาก่อนไหม?"แม้เขาจะเป็นห่วงองค์หญิงหนานฉือ แต่ก็เหมือนกับเสิ่นเชี่ยวนั่นล่ะ ที่กังวลว่าจะส่งผลกระทบกับจาวหนิงถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าหญิงสาวที่ยังไม่เคยคลอดลูก จะสามารถทำคลอดได้นี่เป็นเรื่องที่หมอตำแยทำมาแต่ไหนแต่ไร กระทั่งเหล่าหมอผู้ชายก็ยังไม่เคยทำจาวหนิงรู้หรือเปล่าว่าต้องทำคลอดอย่างไร?นางจะกลัวไหม? หลังจากนี้จะยังกล้ามีเด็กไหม?ในหัวเซียวหลันยวนตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวล"ไม่เคย"หลังจากตอบ เขาก็มองไปทางอันเหนียน มีอาการโทษเคืองคนอื่นอย่างเย็นชาขึ้นมาหน่อยๆ...ภรรยาท้องโตยังพาออกมาด้วยทำไมกัน? ควรจะเชิญหมอตำแยมารอที่บ้านสิพอได้ยินคำตอบเขา ฟู่จิ้นเชินก็ถอนหายใจอย่างจนใจ"ให้คนไปเชิญหมอตำแยมาแล้ว""เกรงว่าจะไม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2143
อันเหนียนถ้าต้องไปตั้งโจว คนอื่นยังไม่เท่าไร หลักๆ คือองค์หญิงหนานฉือคิดจะไปด้วยกันกับเขาแต่ร่างกายขององค์หญิงหนานฉือก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เหมือนใกล้จะคลอดแล้วกระมัง?ตอนนี้การเดินทางไกลนับพันลี้มันไหวเสียที่ไหนกัน?ฟู่จาวหนิงพอบอกว่าจะไปดูนาง เสี่ยวเถาก็รีบร้อนวิ่งเข้ามา "องค์หญิงเหมือนจะคลอดแล้วเจ้าค่ะ!"พอคำนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึงไปอันเหนียนรีบวิ่งออกไปข้างนอกทันที แต่ข้างกายก็มีลมวูบผ่าน ฟู่จาวหนิงเร็วยิ่งกว่าเขาเสียอีกฟู่จิ้นเชินกับเซียวหลันยวนสบตากัน และก็ตามออกไปด้วยตอนนี้ไม่สนแล้วว่าจะเข้าไปเรือนหลังได้หรือไม่องค์หญิงหนานฉือเดิมทีกำลังคุยกับเสิ่นเชี่ยวและเซี่ยซื่ออยู่ อันชิงกับหลินอันห่าวก็กำลังคุยเล่นอยู่ข้างๆ แต่ว่า ด้านนอกไม่รู้ว่าใครจู่ๆ ก็จุดประทัดขึ้นด้านนอกกำแพงเรือน เสียงปังๆ ดังเป็นทอดๆ ตอนนั้นองค์หญิงหนานฉือกำลังเตรียมจะลุกขึ้น ก็ถูกทำให้ตกใจจนต้องรีบนั่งลงด้วยสัญชาตญาณแต่เพราะรีบนั่งเกินไป ออกแรงมากไปหน่อย น้ำคร่ำก็แตกมาทันทีนางรู้สึกมีน้ำไหลลงมาที่ขาอย่างรวดเร็ว หน้าซีดไปทันที คว้ามือเสิ่นเชี่ยวเอาไว้เสิ่นเชี่ยวกับเซี่ยซื่อพอเห็นสภาพนางแบบนี้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2142
"ยังมีอีกเรื่อง หมอหญิงสนมคนโปรดสองคนที่แคว้นหมิ่นส่งมาล้วนตั้งท้องกันแล้ว ในช่วงนี้ให้ความโปรดปรานพวกนางอย่างล้นเหลือ จนทำให้พวกขุนนางหญิงในวังเหล่านั้นตาร้อนผ่าวกันเป็นแถว"อะไรนะ?"องค์จักรพรรดิยังทำคนท้องได้อีกเหรอ?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกแปลกใจก่อนหน้านี้นางเคยตรวจมาแล้ว องค์จักรพรรดิแค่จะทำให้มีอารมณ์ทางเพศยังไม่ได้เลย แล้วนี่ทำให้สนมคนโปรดสองคนตั้งท้องได้หรือ?"องค์จักรพรรดิช่วงนี้ สุขภาพแข็งแรงขึ้นมาก" อันเหนียนบอกมาคำหนึ่ง "หมอหญิงสองคนนั้นน่าจะมีวิชาลับอะไรอยู่"ทำให้องค์จักรพรรดิกลับมามีอารมณ์ทางเพศได้อีกครั้ง ไม่แลกเลยที่องค์จักรพรรดิจะโปรดปรานพวกนาง"ตอนนี้ตำแหน่งฮองเฮาเหมือนไม่มีอำนาจ องค์ชายทั้งหลายก็ก่อเรื่องทำให้องค์จักรพรรดิไม่พอใจ มีทั้งถูกกักบริเวณ มีทั้งถูกส่งไปทำงานนอกเมืองหลวง มีทั้งที่บาดเจ็บ วันๆ ถูกก่นด่า ก็คือไม่มีใครเข้าตาองค์จักรพรรดิเลยสักคนเดียว"อันเหนียนบอกต่อ "แต่ว่าองค์จักรพรรดิกลับให้ความสำคัญกับลูกในท้องหมอหญิงสนมคนโปรดทั้งสองคนมาก เหล่าขุนนางต่างก็กังวล ถ้าหากเป็นเช่นนี้ต่อ อนาคตฝ่าบาทอาจตั้งลูกของพวกนางคนใดคนหนึ่งขึ้นเป็นรัชทายาทก็ได้"ฟู่จาวหน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2141
ตั้งโจว เป็นสถานที่หนึ่งที่อยู่ใกล้กับเขาอวี้เหิงจะว่าไปแล้ว ถือว่าอยู่ติดกับเขตตงฉิงฟู่จาวหนิงมองสภาพอันเหนียน จู่ๆ ในใจก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น การไปตั้งโจว คงไม่ใช่ว่าอันเหนียนสมัครใจไปเองหรอกกระมัง?นางมองไปทางเซียวหลันยวน แล้วก็เห็นว่าบนหน้าเขามีท่าทางเหมือนเข้าใจแล้วขึ้นมาตามที่คาดไว้"สมาชิกตระกูลอันนี่มีไม่น้อยเลยนะ"เขาพูดเช่นนี้ ฟู่จาวหนิงก็รู้ว่าตนเองเดาได้ถูกต้อง อันเหนียนสมัครใจไปที่ตั้งโจวเองอันเหนียนถอนหายใจ โบกไม้โบกมืออย่างจนใจ"แล้วข้ามีหนทางอื่นที่ไหน? เพราะอยู่ใกล้อ๋องอย่างท่านมากนี่ล่ะ ฝ่าบาทเลยไม่สบอารมณ์ข้า อยากจะลดตำแหน่งข้ามานานแล้ว ถ้าไม่ไปตั้งโจว เขาจะให้ข้าไปเมืองเหนือด้วยซ้ำ"เซียวหลันยวนลมหายใจเย็นวาบ มีจิตสังหารบางส่วนแผ่ออกมา"เขาน่ารังเกียจไหมล่ะ?"เมืองเหนือ เป็นเมืองเล็กที่อยู่เหนือสุดของแคว้นเจาที่นั่นเยือกแข็งตลอดทั้งปี อุณหภูมิต่ำมาก ยิ่งไปกว่านั้นข้าราชการที่ไปเมืองเหนือทุกคนล้วนมีระยะเวลายาวนานทั้งสิ้น หากไม่มีอะไรผิดพลาด ยากมากที่จะได้ถูกเรียกตัวกลับมาคนที่ไปจากพื้นที่อื่นปกติจะปรับตัวกับสภาพอากาศที่นั่นไม่ได้ ว่ากันว่า ข้าราชการพ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2140
อันเหนียนถอนหายใจเบา"เรื่องที่เมืองเจ้อ องค์จักรพรรดิเกิดความไม่พอใจต่อข้า ช่วงนี้พอข้าพูดอะไรมากหน่อย เขาก็รู้สึกขัดหูไปหมด"ฟู่จาวหนิงรู้สึกอยากรู้อยากเห็น "ใต้เท้าอันพูดมากหรือ?"สองชายกลางคนตรงนั้นก็นั่งกันไม่ค่อยติดแล้วนี่จะพูดไม่ดีกับองค์จักรพรรดิกันแล้ว เหมือนพวกเขาไม่ควรฟังหรือเปล่านะ"ท่านอ๋องพระชายา คุณชายฟู่ เช่นนั้นพวกเราขอตัวก่อนดีกว่า"พวกเขาลุกขึ้นยืน แต่กลับเห็นสายตาของอ๋องเจวี้ยนกวาดมาทางพวกเขา ร่างกายก็แข็งทื่อไปทันทีอ๋องเจวี้ยนคงจะไม่ได้ จำเรื่องที่พวกเขาเคยทำให้อดีตได้หรอกนะ?"จู้ฉงอัน ว่านจ้ง"เซียวหลันยวนเรียกชื่อพวกเขาออกมา ทำเอาพวกเขาหนังหน้ากระตุกกันเลยสองคนนี้ คนหนึ่งเป็นป๋อ อีกคนหนึ่งอยู่กรมขุนนาง สองคนนี้ยังคิดว่าอ๋องเจวี้ยนกลับเมืองหลวงมาสามปีนี้ไม่ค่อยได้ออกมาเดินในเมืองหลวงสักเท่าไร น่าจะลืมพวกเขาไปแล้ว ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่ใช่คนใหญ่โต คิดไม่ถึงเลย ว่าอ๋องเจวี้ยนกระทั่งชื่อพวกเขาก็ยังจดจำได้อย่างชัดเจนป๋อจู้ลนลานขึ้นมา รีบเข้ามายอมรับผิดก่อนทันที"ท่านอ๋อง ตอนนั้นข้า ตอนนั้นข้าแค่พูดไปสองสามคำว่าท่านกับท่านหญิงอวิ๋นเหยาเหมาะสมกันอย่างกิ่ง
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน113.5K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ23.0K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่146.6K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน412.3K viewsดอกโบตั๋นที่เชิงเขาฝั่งตะวันออก
เพลงมีนา2.8K viewsSET. ร้อนรัก (จบแล้ว)
ชงเมิ่ง1.1K viewsแพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค
เทียนสื่อ1.8K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น10.8K views
