แชร์

บทที่ 2204

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
ราชองครักษ์ล้อมจวนอ๋องเจวี้ยนไว้แล้ว ก่อให้เกิดการตกตะลึงขึ้นทั้งเมือง

หลายคนใจสั่นขึ้นอย่างรุนแรง คิดความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมาพร้อมกัน...

องค์จักรพรรดิในที่สุดก็จะลงมือกับอ๋องเจวี้ยนแล้วหรือ?

"ขอให้อ๋องเจวี้ยนส่งตัวจงเจี้ยนองครักษ์จวนอ๋องออกมาด้วย จักรพรรดิสั่งให้ข้า ตัดหัวจงเจี้ยนทิ้งเสียหน้าจวนอ๋อง เพื่อระงับความโกรธของใต้เท้าหยวนจากแคว้นหมิ่น"

ขุนพลน้อยทหารราชองครักษ์ตะโกนขึ้นมาหน้าประตูใหญ่

ผู้ดูแลจงหน้าซีด

เขาเองก็คิดไม่ถึง ว่าจักรพรรดิจะต่ำช้าหน้าไม่อายขนาดนี้

องค์จักรพรรดิต้องรู้แน่ ว่าอ๋องเจวี้ยนให้ความสำคัญกับองครักษ์ที่ติดตามมาหลายปีมาก จงเจี้ยนเองเป็นคนที่ปรากฏตัวต่อหน้าองค์จักรพรรดิมาแล้วหลายครั้ง

แต่องค์จักรพรรดิก็ยังบีบท่านอ๋อง ไม่ใช่แค่ให้ท่านอ๋องส่งจงเจี้ยนออกไป กระทั่งยังจะตัดหัวจงเจี้ยนที่หน้าประตูใหญ่จวนอ๋องด้วย!

นี่คือจะเหยียบหน้าของท่านอ๋องให้จมอยู่ใต้เท้าเลย!

เมื่อคืนสังหารเสี่ยวเซ่อ เป็นคำสั่งของท่านอ๋อง จงเจี้ยนก็แค่ทำตามคำสั่ง ถ้าท่านอ๋องส่งจงเจี้ยนออกไปจริงๆ นั่นไม่ใช่จะทำให้องครักษ์คนอื่นๆ รู้สึกแย่หรือ?

องค์จักรพรรดิมีความคิดนี้กระมัง?

เขาอยากให้
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2212

    การตัดสินใจของคนตระกูลฟู่ ทำให้เซียวหลันยวนรู้สึกเกินคาดมากเขาคิดไม่ถึงเลย ว่าพวกฟู่จิ้นเชินจะกล้าหาญเด็ดเดี่ยวขนาดนี้รวมถึงผู้เฒ่าฟู่ด้วย อยู่ในเมืองหลวงแคว้นเจามาทั้งชีวิต แก่ชราแล้วแต่ก็ยังยอมติดตามลูกหลานออกจากบ้านเกิดเมืองนอน"ข้าไม่ได้บอกพวกเขา ว่าการตัดสินใจสุดท้ายของท่านคืออะไร แค่ให้พวกเขาตรงไปที่ตั้งโจวก่อน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอันที่จริงนางพูดเช่นนี้ ด้วยความชาญฉลาดของฟู่จิ้นเชิน ก็น่าจะพอคิดออกแล้วตั้งโจวอยู่ใกล้ตงฉิงมาก พวกเขาไปที่ตั้งโจว ถึงตอนนั้นก็ยังไปตงฉิงได้แต่ก็มีเงื่อนไขว่า ตงฉิงยังเห็นตะวันได้อีกครั้ง หรือก็คือ ซากปรักหักพังของตงฉิง ยังเหมาะให้คนอยู่อาศัยการต้องเริ่มใหม่ทั้งหมดพวกเขาไม่กลัว เพียงแค่มีเงื่อนไขเดียวเท่านั้น"หลานหรงทางนั้นมีความคืบหน้า"เซียวหลันยวนรู้ว่าฟู่จิ้นเชินน่าจะคิดออก ดังนั้นเขาจึงเผยข้อมูลบางอย่างกับฟู่จาวหนิง"เมืองเล็กแห่งหนึ่งของตงฉิงปรากฏขึ้นบนพื้นดินแล้ว สิ่งปลูกสร้างที่นั่นแทบจะสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นต้นกำเนิดน้ำก็ยังอยู่ กระทั่งน้ำในบ่อยังคงใส่สะอาดมีรสหวาน เพียงแต่ยังต้องตรวจสอบให้ละเอียดวก่าเมืองเล็กแห่งนี้ตอนนั้นหายไ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2211

    ตระกูลเสิ่นตอนนี้ถูกกดดันที่ต้าชื่ออยู่ตลอดฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า แทนที่จะอยู่ในต้าชื่อคอยต่อต้านจักรพรรดิต้าชื่อ สู้เลี่ยงออกมาดีกว่าตอนนี้พอเห็นว่าจดหมายเสิ่นเสวียนก็คิดเช่นนี้ นางจึงรู้สึกเบาใจขึ้นมาพอควรพอเห็นเช่นนี้ เรื่องก็ไม่ได้นหักหนานักแล้ว บางทีการเดินออกไปอาจจะพาไปสู่แผ่นดินที่กว้างใหญ่กว่าก็ได้"หลังจากข้ากลับไปจะเขียนจดหมายถึงท่านลุงเล็ก ว่าตอนนี้พวกเราตัดสินใจจะไปที่ตั้งโจวทางนั้นก่อน พวกท่านก็เตรียมตัวดีดีเถิด เคลื่อนย้ายออกไปก่อนเลย จวนอ๋องเจวี้ยนจะรอให้พวกท่านเดินทางไปก่อนสองสามวันแล้วค่อยเคลื่อนไหว"องค์จักรพรรดิหลักๆ คือจับตาเซียวหลันยวนอยู่ถ้าหากพวกเขาเดินทางพร้อมกัน เป็นไปได้มากว่าจะออกไปไหนไม่ได้ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรบรากับองค์จักรพรรดิในเมืองหลวงอีกระยะหนึ่ง ช่วงชิงเวลาให้กับตระกูลฟู่เดินทางไปได้ไกลหน่อย"เจ้ากับอ๋องเจวี้ยนก็ต้องระวังตัวด้วย" เสิ่นเชี่ยวกังวลพวกเขาองค์จักรพรรดิ จ้องอ๋องเจวี้ยนไว้แบบนี้ ยังไม่รู้ว่าพวกเขาตอนไหนถึงจะออกไปได้อย่างราบรื่น"เข้าใจแล้ว"ฟู่จาวหนิงออกมาจากบ้านตระกูลฟู่ แล้วก็ไปวนอยู่บนถนนอีกพักหนึ่ง อาจารย์กับศิษย์พี่รองของ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2210

    ฟู่จาวหนิงคิดไม่ถึง ว่าเซี่ยซื่อกับอันห่าวก็ตัดสินใจไปกับพวกเขาด้วยยิ่งไปวก่านั้นพวกนางไม่มีลังเลเลยแม้แต่น้อยเซี่ยซื่อพอรู้ว่านางกลับมา ก็พาอันห่าวมาคุยกับนาง"พ่อของเจ้าพอบอกว่าจะย้ายบ้านออกจากเมืองหลวง ข้าก็ไปถามเขาเลยว่าพาข้ากับอันห่าวไปด้วยได้ไหม" เซี่ยซื่อเอ่ยขึ้น"น้าเซี่ย ท่านตัดใจออกจากเมืองหลวงได้หรือ?""เฮ้อ มีอะไรตัดใจไม่ได้กัน?" เซี่ยซื่อยิ้มๆ "บ้านฝ่ายหญิงข้าเดิมทีก็ไม่เหลือใครแล้ว แล้วก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันด้วย แล้วยังหย่าร้างไปแล้วอีก มีอะไรตัดใจไม่ได้กัน?"นางถอนใจเบาๆ แต่ว่า การถอนใจนี้ไม่ใช่ความทุกข์ใจ แต่เป็นความโล่งใจ"่ช่วงนี้ พวกตระกูลหลินก็ยังหน้าด้านแอบดอดมาหาอันห่าว นางบอกว่า พวกเขาคิดถึงเด็กจริงๆ อยากให้ความห่วงใยกับอันห่าว เรื่องนั้นข้าไม่ว่าอะไร แต่คนพวกนั้นกู่ไม่กลับแล้วจริงๆ พวกเขามาหาอันห่าว ก็เพราะเห็นว่าพวกเราตอนนี้มีชีวิตที่ไม่เลว แล้วยังได้เป็นครอบครัวเดียวกับอ๋องเจวี้ยนแล้วก็เจ้าด้วย""ธุรกิจพ่อเจ้าก็ทำได้ดี มีกำไรอยู่ ดังนั้นพวกเขาเลยอิจฉาขึ้นมา อยากจะใช้อันห่าวเป็นสะพาน ดูว่าพวกเขาจะได้ประโยชน์อะไรบ้างหรือไม่ ก่อนหน้านี้ตระกูลหลินยังหน้าไม

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2209

    "แล้วท่านปูก็ยอมไปด้วยหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามเสียงนางเพิ่งขาดไป ผู้เฒ่าฟู่ก็อุ้มห่อผ้าเข้ามา"ฟู่จิ้นเชิน เอาของพวกนี้ใส่เข้าไปในรถม้าด้วย" ผู้เฒ่าฟู่พูดคำนี้ จึงเพิ่งมองเห็นฟู่จาวหนิง ตาของเขาเป็นประกาย ยิ้มตาหยีเอ่ยขึ้นว่า "จาวหนิงกลับมาแล้วหรือ? ไม่ต้องกังวล พวกเราเก็บกันได้"อันที่จริงในบ้านเดิมทีก็มีของไม่มากนักแล้วหลังจากที่พวกกาฝากก่อนหน้านี้ย้ายออกไป ฟู่จาวหนิงก็จัดระเบียบของในบ้านไปแล้วครั้งหนึ่งสองปีนี้ฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยวพอกลับมาของก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นสักเท่าไรหนึ่งคือเดิมทีก็ไม่ได้มีเงินทองอะไร พวกเขาไม่อยากเอาจากฟู่จาวหนิงมากนัก สองคือ ฟู่จิ้นเชินก็ทุ่มกำลังทั้งหมดไปกับการหาเงินและสร้างเครือข่ายเส้นสาย ในบ้านก็แค่เก็บให้เรียบร้อย ของพอใช้ก็พอแล้วบวกกับตอนนี้ในบ้านพวกเขาคนมากขึ้น ดังนั้นพอเก็บกวาดขึ้นมาจึงไม่ได้ยุ่งยากนักหลังจากย้ายออกไปกลุ่มหนึ่ง ของที่เหลืออยู่เหล่านี้ ใช้สักสามคันรถก็ใส่ได้หมดแล้วส่วนที่เหลือมีบางส่วนไม่จำเป็นต้องใช้ ฟู่จิ้นเชินก็มีการจัดการอีกแบบเขาใช้ชื่อเฉินซานซื้อบ้านเล็กอีกหลังไว้ ถึงตอนนั้นก็แอบขนของย้ายไปที่นั่นถ้าเผื่อหลังจากนี

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2208

    และก็ทำได้แค่นี้แล้วฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า เซียวหลันยวนอาจจะเสียใจมากกว่านาง เพราะอันเหนียนพาภรรยาออกไป พ่อแม่เขากับน้องสาวอันชิงยังอยู่ในเมืองหลวง หลังจากนี้โอกาสที่ครอบครัวจะได้เจอหน้ากันก็น้อยลงแล้วสำหรับเรื่องครอบครัวของเขา ต้องเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากแน่นอนเซียวหลันยวนเกรงว่าจะรู้สึกแค่ว่า อันเหนียนเดือดร้อนเพราะตัวเขา ไม่เช่นนั้นจะถึงกับต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนเลยหรือ"ตระกูลฟู่ล่ะ"เซียวหลันยวนคิดไปถึงตระกูลฟู่นี่แตกต่างกับตระกูลอัน ถ้าฟู่จาวหนิงออกจากเมืองหลวง ใครจะรู้ว่าองค์จักรพรรดิจะลงดาบกับตระกูลฟู่ไหม?"ข้าจะกลับตระกูลฟู่รอบหนึ่ง"ฟู่จาวหนิงเองก็รู้ว่าเรื่องนี้สำคัญ จะชักช้าไม่ได้"ได้" เซียวหลันยวนเห็นนางเดินไปที่ประตู ก็ร้องเรียกนางขึ้นอีก "หนิงหนิง"ฟู่จาวหนิงหมุนตัวกลับมา "มีเรื่องอะไรอีกหรือ""ถ้าคนในครอบครัรวไม่ยอมออกไปด้วย" เซียวหลันยวนรู้สึกว่าตนเองดูจะเห็นแกตัวหน่อยๆ ถ้าหากคนตระกูลฟู่ไม่ยอมไป เขาก็ยังหวังให้ฟู่จาวหนิงไปกับเขานี่เท่ากับอยากจะให้เลือกตัวเขาระหว่างเขากับครอบครัวเขาคนเดียว จะมีน้ำหนักเท่าครอบครัวตระกูลฟู่ไหมนะเซียวหลันยวนคำพูดมาถึงข้า

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2207

    ฟู่จาวหนิงอันที่จริงไม่ได้รู้สึกว่าตนเองผูกพันกับแคว้นเจาสักเท่าไรในใจนางมีบ้านเกิดอีกแห่งหนึ่งดังนั้นอยู่ที่นี่ นางรู้สึกว่ามีบ้านก็คือมีบ้าน บ้านอยู่ที่ไหน ที่นั่นก็เป็นแคว้นของนาง"พวกเราก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้กลับมาแคว้นเจาอีกไม่ได้เสียหน่อย"ฟู่จาวหนิงปลอบเซียวหลันยวน เพราะดูแล้วเหมือนเขาจะดูทิ้งแคว้นเจาไม่ลงมากกว่านางอีก"เอาไว้พอพวกเราลงตัวหมดแล้ว ก็ยังกลับมาแคว้นเจาได้ กระทั่งว่า พวกเราเองก็สามารถาลูกกลับมาได้ด้วย พวกเราซื้้อบ้านในเมืองหลวงไวสักสองหลังด้วยชื่อคนอื่น จากนี้พวกเราก็ยังมีบ้านให้กลับ"ท่องเที่ยวน่ะ กลับมาพักสักหน่อยคงไม่มีปัญหาอะไรส่วนเรื่องบ้านจะใส่ไว้ในชื่อใคร เรื่องนี้ให้เซียวหลันยวนจัดการ เขาจัดการได้อยู่แล้ว"ท่านคิดดูสิ จักรพรรดิเองก็ไม่มีทางอยู่ในตำแหน่งได้ตลอดหรอก เขาเองก็อายุมากกว่าพวกเราเยอะ"ฟู่จาวหนิงกระทั่งตอนที่พูดคำนี้ ยังส่งสายตาให้เซียวหลันยวนด้วย"ท่านคิดว่ายังมีองค์ชายที่พอไหวบ้างไหม..."เซียวหลันยวนเดิมทีในใจก็รู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อยมารดาของนางเป็นคนตงฉิง แต่เสด็จพ่อของเขาเป็นไท่ซ่างหวงของแคว้นเจานี่สิ ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่รู้ตัวตนฐานะ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status