Share

บทที่ 2205

Author: จุ้ยหลิงซู
"ฝ่าบาทเลอะเลือนไปแล้ว"

เซียวหลันยวนสะบัดแขนเสื้อยืนบนบันได เลือบมองขุนพลน้อยคนนั้น

"ท่านอ๋อง" จงเจี้ยนยืนอยู่ด้านหลังเขา น้ำเสียงดูร้อนรน

ฝ่าบาทครั้งนี้ พอสบโอกาสก็บ้าคลั่งขึ้นมาเลยจริงๆ

แต่ต่อให้ฝ่าบาทจะบ้าคลั่ง ท่านอ๋องเองก็จะขัดราชโองการไม่ได้

บางที ฝ่าบาทคิดจะบีบให้ท่านอ๋องนำองครักษ์เงามังกรขัดราชโองการ เข้ารับมือกับราชองครักษ์

ตอนนั้นท่านอ๋องรับปากไท่ซ่างหวงไว้แล้ว ว่าองครักษ์เงามังกรจะทำแค่ปกป้องความปลอดภัยของตัวคน จะไม่เข้าโจมตีคนของราชวงศ์ด้วยกันเอง

นี่เป็นเงื่อนไขหนึ่งที่ไท่ซ่างหวงมอบองครักษ์เงามังกรให้ท่านอ๋อง

"ท่านอ๋อง ส่งข้าน้อยออกไปเถอะ" จงเจี้ยนสูดลมหายใจลึก

จักรพรรดิเดิมทีก็รอโอกาสมาตลอด ตอนนี้พอเจอแล้ว มีหรือจะใช้เหตุผล?

ถ้าเสียสละตัวเขาสักคน ทำให้ท่านอ๋องไม่ต้องถึงกับอยู่ในสภาพอับจน มันก็คุ้มค่าแล้ว

"หุบปาก"

เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงขรึม

ผู้ดูแลจงพอได้ยินอ๋องเจวี้ยนปฏิเสธจงเจี้ยน ใจก็แอบสงบลงมานิดๆ แต่อีกอึดใจหนึ่งก็กลั้นขึ้นมาทันควัน

ถ้าแค่ท่านอ๋องมาปกป้องจงเจี้ยน ก็เท่ากับขัดราชโองการแล้ว

ขุนพลน้อยคนนั้นร้องขึ้นมาอีกครั้ง "อ๋องเจวี้ยน! จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2212

    การตัดสินใจของคนตระกูลฟู่ ทำให้เซียวหลันยวนรู้สึกเกินคาดมากเขาคิดไม่ถึงเลย ว่าพวกฟู่จิ้นเชินจะกล้าหาญเด็ดเดี่ยวขนาดนี้รวมถึงผู้เฒ่าฟู่ด้วย อยู่ในเมืองหลวงแคว้นเจามาทั้งชีวิต แก่ชราแล้วแต่ก็ยังยอมติดตามลูกหลานออกจากบ้านเกิดเมืองนอน"ข้าไม่ได้บอกพวกเขา ว่าการตัดสินใจสุดท้ายของท่านคืออะไร แค่ให้พวกเขาตรงไปที่ตั้งโจวก่อน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอันที่จริงนางพูดเช่นนี้ ด้วยความชาญฉลาดของฟู่จิ้นเชิน ก็น่าจะพอคิดออกแล้วตั้งโจวอยู่ใกล้ตงฉิงมาก พวกเขาไปที่ตั้งโจว ถึงตอนนั้นก็ยังไปตงฉิงได้แต่ก็มีเงื่อนไขว่า ตงฉิงยังเห็นตะวันได้อีกครั้ง หรือก็คือ ซากปรักหักพังของตงฉิง ยังเหมาะให้คนอยู่อาศัยการต้องเริ่มใหม่ทั้งหมดพวกเขาไม่กลัว เพียงแค่มีเงื่อนไขเดียวเท่านั้น"หลานหรงทางนั้นมีความคืบหน้า"เซียวหลันยวนรู้ว่าฟู่จิ้นเชินน่าจะคิดออก ดังนั้นเขาจึงเผยข้อมูลบางอย่างกับฟู่จาวหนิง"เมืองเล็กแห่งหนึ่งของตงฉิงปรากฏขึ้นบนพื้นดินแล้ว สิ่งปลูกสร้างที่นั่นแทบจะสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นต้นกำเนิดน้ำก็ยังอยู่ กระทั่งน้ำในบ่อยังคงใส่สะอาดมีรสหวาน เพียงแต่ยังต้องตรวจสอบให้ละเอียดวก่าเมืองเล็กแห่งนี้ตอนนั้นหายไ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2211

    ตระกูลเสิ่นตอนนี้ถูกกดดันที่ต้าชื่ออยู่ตลอดฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า แทนที่จะอยู่ในต้าชื่อคอยต่อต้านจักรพรรดิต้าชื่อ สู้เลี่ยงออกมาดีกว่าตอนนี้พอเห็นว่าจดหมายเสิ่นเสวียนก็คิดเช่นนี้ นางจึงรู้สึกเบาใจขึ้นมาพอควรพอเห็นเช่นนี้ เรื่องก็ไม่ได้นหักหนานักแล้ว บางทีการเดินออกไปอาจจะพาไปสู่แผ่นดินที่กว้างใหญ่กว่าก็ได้"หลังจากข้ากลับไปจะเขียนจดหมายถึงท่านลุงเล็ก ว่าตอนนี้พวกเราตัดสินใจจะไปที่ตั้งโจวทางนั้นก่อน พวกท่านก็เตรียมตัวดีดีเถิด เคลื่อนย้ายออกไปก่อนเลย จวนอ๋องเจวี้ยนจะรอให้พวกท่านเดินทางไปก่อนสองสามวันแล้วค่อยเคลื่อนไหว"องค์จักรพรรดิหลักๆ คือจับตาเซียวหลันยวนอยู่ถ้าหากพวกเขาเดินทางพร้อมกัน เป็นไปได้มากว่าจะออกไปไหนไม่ได้ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรบรากับองค์จักรพรรดิในเมืองหลวงอีกระยะหนึ่ง ช่วงชิงเวลาให้กับตระกูลฟู่เดินทางไปได้ไกลหน่อย"เจ้ากับอ๋องเจวี้ยนก็ต้องระวังตัวด้วย" เสิ่นเชี่ยวกังวลพวกเขาองค์จักรพรรดิ จ้องอ๋องเจวี้ยนไว้แบบนี้ ยังไม่รู้ว่าพวกเขาตอนไหนถึงจะออกไปได้อย่างราบรื่น"เข้าใจแล้ว"ฟู่จาวหนิงออกมาจากบ้านตระกูลฟู่ แล้วก็ไปวนอยู่บนถนนอีกพักหนึ่ง อาจารย์กับศิษย์พี่รองของ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2210

    ฟู่จาวหนิงคิดไม่ถึง ว่าเซี่ยซื่อกับอันห่าวก็ตัดสินใจไปกับพวกเขาด้วยยิ่งไปวก่านั้นพวกนางไม่มีลังเลเลยแม้แต่น้อยเซี่ยซื่อพอรู้ว่านางกลับมา ก็พาอันห่าวมาคุยกับนาง"พ่อของเจ้าพอบอกว่าจะย้ายบ้านออกจากเมืองหลวง ข้าก็ไปถามเขาเลยว่าพาข้ากับอันห่าวไปด้วยได้ไหม" เซี่ยซื่อเอ่ยขึ้น"น้าเซี่ย ท่านตัดใจออกจากเมืองหลวงได้หรือ?""เฮ้อ มีอะไรตัดใจไม่ได้กัน?" เซี่ยซื่อยิ้มๆ "บ้านฝ่ายหญิงข้าเดิมทีก็ไม่เหลือใครแล้ว แล้วก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันด้วย แล้วยังหย่าร้างไปแล้วอีก มีอะไรตัดใจไม่ได้กัน?"นางถอนใจเบาๆ แต่ว่า การถอนใจนี้ไม่ใช่ความทุกข์ใจ แต่เป็นความโล่งใจ"่ช่วงนี้ พวกตระกูลหลินก็ยังหน้าด้านแอบดอดมาหาอันห่าว นางบอกว่า พวกเขาคิดถึงเด็กจริงๆ อยากให้ความห่วงใยกับอันห่าว เรื่องนั้นข้าไม่ว่าอะไร แต่คนพวกนั้นกู่ไม่กลับแล้วจริงๆ พวกเขามาหาอันห่าว ก็เพราะเห็นว่าพวกเราตอนนี้มีชีวิตที่ไม่เลว แล้วยังได้เป็นครอบครัวเดียวกับอ๋องเจวี้ยนแล้วก็เจ้าด้วย""ธุรกิจพ่อเจ้าก็ทำได้ดี มีกำไรอยู่ ดังนั้นพวกเขาเลยอิจฉาขึ้นมา อยากจะใช้อันห่าวเป็นสะพาน ดูว่าพวกเขาจะได้ประโยชน์อะไรบ้างหรือไม่ ก่อนหน้านี้ตระกูลหลินยังหน้าไม

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2209

    "แล้วท่านปูก็ยอมไปด้วยหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามเสียงนางเพิ่งขาดไป ผู้เฒ่าฟู่ก็อุ้มห่อผ้าเข้ามา"ฟู่จิ้นเชิน เอาของพวกนี้ใส่เข้าไปในรถม้าด้วย" ผู้เฒ่าฟู่พูดคำนี้ จึงเพิ่งมองเห็นฟู่จาวหนิง ตาของเขาเป็นประกาย ยิ้มตาหยีเอ่ยขึ้นว่า "จาวหนิงกลับมาแล้วหรือ? ไม่ต้องกังวล พวกเราเก็บกันได้"อันที่จริงในบ้านเดิมทีก็มีของไม่มากนักแล้วหลังจากที่พวกกาฝากก่อนหน้านี้ย้ายออกไป ฟู่จาวหนิงก็จัดระเบียบของในบ้านไปแล้วครั้งหนึ่งสองปีนี้ฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยวพอกลับมาของก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นสักเท่าไรหนึ่งคือเดิมทีก็ไม่ได้มีเงินทองอะไร พวกเขาไม่อยากเอาจากฟู่จาวหนิงมากนัก สองคือ ฟู่จิ้นเชินก็ทุ่มกำลังทั้งหมดไปกับการหาเงินและสร้างเครือข่ายเส้นสาย ในบ้านก็แค่เก็บให้เรียบร้อย ของพอใช้ก็พอแล้วบวกกับตอนนี้ในบ้านพวกเขาคนมากขึ้น ดังนั้นพอเก็บกวาดขึ้นมาจึงไม่ได้ยุ่งยากนักหลังจากย้ายออกไปกลุ่มหนึ่ง ของที่เหลืออยู่เหล่านี้ ใช้สักสามคันรถก็ใส่ได้หมดแล้วส่วนที่เหลือมีบางส่วนไม่จำเป็นต้องใช้ ฟู่จิ้นเชินก็มีการจัดการอีกแบบเขาใช้ชื่อเฉินซานซื้อบ้านเล็กอีกหลังไว้ ถึงตอนนั้นก็แอบขนของย้ายไปที่นั่นถ้าเผื่อหลังจากนี

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2208

    และก็ทำได้แค่นี้แล้วฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า เซียวหลันยวนอาจจะเสียใจมากกว่านาง เพราะอันเหนียนพาภรรยาออกไป พ่อแม่เขากับน้องสาวอันชิงยังอยู่ในเมืองหลวง หลังจากนี้โอกาสที่ครอบครัวจะได้เจอหน้ากันก็น้อยลงแล้วสำหรับเรื่องครอบครัวของเขา ต้องเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากแน่นอนเซียวหลันยวนเกรงว่าจะรู้สึกแค่ว่า อันเหนียนเดือดร้อนเพราะตัวเขา ไม่เช่นนั้นจะถึงกับต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนเลยหรือ"ตระกูลฟู่ล่ะ"เซียวหลันยวนคิดไปถึงตระกูลฟู่นี่แตกต่างกับตระกูลอัน ถ้าฟู่จาวหนิงออกจากเมืองหลวง ใครจะรู้ว่าองค์จักรพรรดิจะลงดาบกับตระกูลฟู่ไหม?"ข้าจะกลับตระกูลฟู่รอบหนึ่ง"ฟู่จาวหนิงเองก็รู้ว่าเรื่องนี้สำคัญ จะชักช้าไม่ได้"ได้" เซียวหลันยวนเห็นนางเดินไปที่ประตู ก็ร้องเรียกนางขึ้นอีก "หนิงหนิง"ฟู่จาวหนิงหมุนตัวกลับมา "มีเรื่องอะไรอีกหรือ""ถ้าคนในครอบครัรวไม่ยอมออกไปด้วย" เซียวหลันยวนรู้สึกว่าตนเองดูจะเห็นแกตัวหน่อยๆ ถ้าหากคนตระกูลฟู่ไม่ยอมไป เขาก็ยังหวังให้ฟู่จาวหนิงไปกับเขานี่เท่ากับอยากจะให้เลือกตัวเขาระหว่างเขากับครอบครัวเขาคนเดียว จะมีน้ำหนักเท่าครอบครัวตระกูลฟู่ไหมนะเซียวหลันยวนคำพูดมาถึงข้า

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2207

    ฟู่จาวหนิงอันที่จริงไม่ได้รู้สึกว่าตนเองผูกพันกับแคว้นเจาสักเท่าไรในใจนางมีบ้านเกิดอีกแห่งหนึ่งดังนั้นอยู่ที่นี่ นางรู้สึกว่ามีบ้านก็คือมีบ้าน บ้านอยู่ที่ไหน ที่นั่นก็เป็นแคว้นของนาง"พวกเราก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้กลับมาแคว้นเจาอีกไม่ได้เสียหน่อย"ฟู่จาวหนิงปลอบเซียวหลันยวน เพราะดูแล้วเหมือนเขาจะดูทิ้งแคว้นเจาไม่ลงมากกว่านางอีก"เอาไว้พอพวกเราลงตัวหมดแล้ว ก็ยังกลับมาแคว้นเจาได้ กระทั่งว่า พวกเราเองก็สามารถาลูกกลับมาได้ด้วย พวกเราซื้้อบ้านในเมืองหลวงไวสักสองหลังด้วยชื่อคนอื่น จากนี้พวกเราก็ยังมีบ้านให้กลับ"ท่องเที่ยวน่ะ กลับมาพักสักหน่อยคงไม่มีปัญหาอะไรส่วนเรื่องบ้านจะใส่ไว้ในชื่อใคร เรื่องนี้ให้เซียวหลันยวนจัดการ เขาจัดการได้อยู่แล้ว"ท่านคิดดูสิ จักรพรรดิเองก็ไม่มีทางอยู่ในตำแหน่งได้ตลอดหรอก เขาเองก็อายุมากกว่าพวกเราเยอะ"ฟู่จาวหนิงกระทั่งตอนที่พูดคำนี้ ยังส่งสายตาให้เซียวหลันยวนด้วย"ท่านคิดว่ายังมีองค์ชายที่พอไหวบ้างไหม..."เซียวหลันยวนเดิมทีในใจก็รู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อยมารดาของนางเป็นคนตงฉิง แต่เสด็จพ่อของเขาเป็นไท่ซ่างหวงของแคว้นเจานี่สิ ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่รู้ตัวตนฐานะ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status