บทที่ 2384

เซียวหลันยวนพอลงมือ ก็กลายเป็นสมรภูมิเลือดเลยทีเดียว

องครักษ์จวนเจ้าเมืองทางนั้นแค่ชายเสื้อเขาก็ยังแตะไม่โดน กระทั่งเข้าใกล้ก็ยังยาก พอกระบี่แทงออกไป มือที่กุมกระบี่ก็ถูกสะเทือนจนชา

พวกเขาสัมผัสได้ว่ารอบตัวเซียวหลันยวนมีกำลังภายในชั้นหนึ่งคุ้มกันร่างอยู่ พวกเขาจะโจมตีอย่างไรก็ตีไม่เข้า

"อ๊า!"

มีองครักษ์หลายคนคิดจะโถมตัวเข้าไป แต่ผลลัพธ์แค่เซียวหลันยวนสะบัดแขน พวกเขาก็ถูกสะเทือนลอยออกไปแล้ว

ภาพฉากที่หล่นตุบๆ ลงพื้น เหมือนกำลังโยนเกี๊ยวลงหม้อเลยทีเดียว

"ยิงธนู!"

เจ้าเมืองอวี๋ที่ยืนอยู่บนภูเขาจำลองดูจนลนลาน รีบให้พลธนูเริ่มยิง

เขาไม่สนแล้วว่าในนี้ยังมีคนของตัวเองอยู่ พอเห็นวิชายุทธ์ของเซียวหลันยวนแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาก็คิดแค่อยากรีบจัดการให้เขาตาย ไม่ก็ให้พิการไปซะ!

ธนูอีกห่าหนึ่ง ทั้งหมดพุ่งเป้าไปทางเซียวหลันยวน

เซียวหลันยวนยื่นมือคว้าตัวองครักษ์ไว้คนหนึ่ง ฉีกเสื้อนอกเขา จากนั้นก็เหวี่ยงออกไป

เสื้อนอกตัวนั้นถูกสะบัดพลิกไหวในมือเขาจนเสียงกระพือพรึบพรั่บ เขากระโจนตัวขึ้น สะบัดเสื้อตัวนั้นเข้าหาลูกธนูตรงๆ

ธนูแหลมพวกนั้นถูกเขาม้วนเอาไว้จนอยู่หมัด

เซียวหลันยวนบินกระโจนขึ้นไปคนเดีย