Share

ตอนที่ 17 โจมตี

last update Last Updated: 2025-07-12 06:56:36

“พวกท่านทั้งสองข้าบอกแล้วอย่างไรว่า ให้รออยู่หน้าประตู นี่พวกท่านพากันเข้ามาได้อย่างไรกัน”

บ่าวคนที่คอยเฝ้าประตูด้านข้างส่งเสียงมาก่อนตัว พ่อบ้านเห็นเช่นนั้นกว่าจะวิ่งไปถึงตัวบ่าวคนนั้นก็ยังไม่หยุดพูด

“ถึงพวกท่านจะเป็นผู้สูงศักดิ์อย่างไรก็ไม่อาจจะทำตามใจตัวเองได้นะ”

ทั้งไป๋เจียเจียและจิงจวินไปหยุดฝีเท้าจ้องมองมา ไป๋เจียเจียยิ้มสดใส นางรู้สึกว่าบ่าวคนนี้น่ารักดี

“บังอาจ!! หุบปากเจ้าเดี๋ยวนี้นะ!!”

พ่อบ้านรีบตวาด ถึงแม้จะไม่อยากส่งเสียงดังโวกเวก ทว่าตอนนี้ไม่อาจจะนิ่งเงียบได้

“ท่านพ่อบ้าน ท่านอยู่ที่นี่เอง ขออภัยขอรับข้าตกใจเพราะข้าให้สองท่านนี้รออยู่หน้าประตูด้านข้าง แต่ตอนนี้กลับเข้ามาในจวนแล้ว”

บ่าวคนนั้นคุกเข่าลง เขาเข้าใจว่าพ่อบ้านดุที่เขาเสียงดังโวยวาย ทว่าความจริงร้ายแรงกว่านั้นมาก

“นี่!! นี่เจ้าให้องค์หญิงรออยู่ข้างประตูหรือ”

พ่อบ้านแทบจะเป็นลมจับอีกรอบ

“ใครกันขอรับ ใครเป็นองค์หญิง”

บ่าวยังพาซื่อเขาไม่เข้าใจที่พ่อบ้านบอกสักนิด

“ข้าอย่างไรเล่า เป็นองค์หญิง” ไป๋เจียเจียรู้สึกสนุก การได้เห็นสีหน้าหลากหลายของพ่อบ้านทำให้นางรู้สึกเบิกบาน อย่างนี้ใช่ไหมที่เขาบอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา   ตอนที่ 23 แม่ทัพเวหา 2

    “ข้าไปถึงก็ยังไม่อาจจะทำหน้าที่ได้เต็มที่ยังมีหลายอย่างต้องศึกษาและปรับตัว ไป๋เจียเจียเองก็คิดเช่นกัน เดินทางเร็วเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น” จิงจวินยังยืนยันคำเดิม พวกเขายังไม่ได้ออกรบและจากข่าวจากชายแดนตอนนี้ไม่มีสิ่งที่เป็นอันตราย จังหวะนี้อาจจะเป็นจังหวะที่ดี ตอนที่ยังไม่มีการโจมตีกัน เพราะการไปดินแดนบูรพาครั้งนี้ไม่เพียงแค่ไปสืบข่าวเรื่องข้าศึก ทว่าไป๋เจียเจียต้องไปฝึกตนที่ป่าศักดิ์สิทธิ์เพื่อเร่งฝึกลมปราณให้ถึงขั้นปรามาจารย์ “ข้าได้มอบหงส์อัคคีไปคุ้มครองไป๋เจียเจีย ทว่าอย่างไรก็ต้องขอให้ท่านดูแลนางด้วย" ไป๋เจียเจียไปครั้งนี้ก็เพื่อรักษาแม่ทัพกัว ทั้งสองรู้สึกละอายทีี่ทำให้หญิงสาวต้องมีเสี่ยงภัย จึงพยายามทำทุกอย่างให้นางอย่างเต็มที่“ท่านไปไม่ต้องห่วง ข้าจะดูแลนางด้วยชีวิตของข้า” น้ำเสียงของจิงจวินเอ่ยอยากหนักแน่นดั่งคำสาบานมีมนต์คลังแผ่ซานออกมา เลี่ยงโยว่ไม่กังกาแม้แต่น้อยเขายิ้มอย่างพอใจแล้วพูดขึ้น “ทางนี้ท่านไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องเรือดาวข้าจะเร่งให้มีสร้างและพัฒนาแล้วจะส่งกองกำลังเวหาไปสมทบท่านให้เร็วที่สุด” ชายแดนบูรพาหวงซีซวนกำลังประชุมหารือเรื่องการวางกอง

  • ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา   ตอนที่ 23 แม่ทัพเวหา 1

    ภายใต้ห้องวิจิตรตระการตา มีเงาร่างบุรุษสองคนที่ให้กลิ่นอายแตกต่างกัน เลี่ยงโยวรูปโฉมองอาจคมสันทั่วร่างแผ่ซ่านกลิ่นอายเฉียบขาด ดุดันให้ผู้คนที่อยู่ใกล้รู้สึกหายใจไม่ออก กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้จิงจวินบุรุษงดงามรูปโฉมดุจเซียนกดดัน เขายังคงนิ่งสงบ นัยน์ตาหงส์แผ่ความอบอุ่นและมีเมตตา เลี่ยงโยวเหลือบมองจิงจวินที่กำลังวางหมากในมือลง เขายกปากยิ้มน้อย ๆ แล้วเอ่ยขึ้น“ในเรื่องการกลยุทธ์แผนการ อย่างไรข้าคงไม่อาจจะสู้ท่านได้” เลี่ยงโยวพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลังวางลงจิงจวินก็เหลือบตาขึ้นมา เขาเหยียดปากยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม“ในเรื่องกลยุทธ์ทางสงคราม อย่างไรข้าคงไม่อาจจะสู้ท่านได้เช่นกัน” เลี่ยงโยวร้องหึในลำคอ มือกำลังคลึงหมากที่อยู่ในนิ้วเรียว“กระดานหมากนี้ ข้าแพ้แล้ว” น้ำเสียงยังคงผ่อนคลายจำยอมความพ่ายแพ้อย่างจริงใจ ทั้งสองต่างเป็นบุรุษที่มีความปราดเปรื่อง เพียงไป๋เจียเจียชี้แนะเพียงนิดเดียว เลี่ยงโยวก็มองเห็นถึงความสำคัญจึงได้ก่อตั้งกองทัพเวหาขึ้นและเพื่อสร้างความยิ่งใหญ่ของดินแดน โดยให้จิงจวินเป็นแม่ทัพเวหาผู้บัญชาการสูงสุด “ผู้มีลมปราณธาตุลมมีจำนวนจำกัดเราต้องเร่งพัฒนากลไกท

  • ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา   ตอนที่ 22 ผลการคัดเลือก 2

    หม่าฟู่มองดูสีหน้ามารดาที่ดูไร้ความกังวลและมีสุขภาพดีตื่นแต่เช้าแต่งเนื้อแต่งตัว แสดงว่าจิตใจย่อมเบิกบานอยู่บ้าง นางมาเยี่ยมเพราะเกรงว่ามารดาจะมีเรื่องทุกข์ใจ หากเป็นเช่นนี้คงเป็นนางที่กังวลมากไปเอง จึงก็พยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย ไม่เอ่ยถามถึงหม่าจื่อเหลียนอีกเมื่อเห็นบุตรสาวไม่หวาดระแวงเชื่อคำพูดตน หม่าฮูหยินก็ลอบถอนใจ วันนี้เป็นวันที่คุณหนูห้าจะได้รับผลการคัดเลือก นายท่านสั่งเอาไว้ให้ทุกคนมาร่วมอวยพรส่งนางขึ้นรถม้า เรื่องการแต่งกายจะละเลยไม่ได้นางถึงโชคดีที่บุตรสาวมาเจอนางในวันนี้ หากเป็นวันอื่นอาจจะปิดความทรุดโทรมของร่างกายไว้ไม่ได้ อย่างไรนางก็ต้องย้ำบุตรสาวเรื่องการส่งข่าวก่อนมาสักหน่อยหอไผ่หยกชาไป๋เจียเจียยืนอยู่ตรงหน้าเหล่าผู้ฝึกตนผู้ถือธาตุลม “ต่อไปจะเป็นการประกาศผลผู้ที่ได้รับคัดเลือกร่วมเดินทางไปชายแดนบูรพากับข้า”นางหยุดพูดและกวาดสายตามองดู แววตาทุกคนต่างทอประกายตื่นเต้นและประหม่า “หม่าจื่อเหลียน หลี่หลี่หรง ต้าไฉ หูผิงอาง และกงเวย”ไป๋เจียเจียเอ่ยขายชื่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทั้ง 5 คนออกมายืนข้างหน้าด้วยความรู้สึกยินดี ใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ความ

  • ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา   ตอนที่ 22 ผลการคัดเลือก 1

    ยามเหม่ารุ่งเช้าท้องฟ้ายังมีเพียงแสงเรืองรองอ่อน ๆ ส่งความอบอุ่นไปทั่วดินแดน รถม้าของหม่าฟู่ฮูหยินรองก็มาจอดเทียบหน้าประตูตระกูลหม่ายังไม่ทันที่คนเฝ้าประตูจะทำความเคารพนาง ประตูใหญ่ก็ค่อย ๆ เปิดออก นางจำเป็นต้องเดินหลบออกให้รถม้าข้างในออกไปก่อน รถม้าคันใหญ่ประจำตระกูลขับเคลื่อนผ่านหน้าหม่าฟู่ออกไป นางชำเลืองมองตามหวังว่าผู้ที่อยู่ข้างในจะมองเห็นนางและหยุดทักทาย ทว่ารถม้าคันหรูก็ไม่ชะลอแม้แต่น้อย นางจึงแกล้งแก้เขินหันไปถามคนเปิดประตู “ท่านพ่อกำลังจะออกไปที่ใดหรือ” “เรียนคุณหนูรอง ไม่ใช่นายท่านหรอกขอรับ เป็นคุณหนูห้าไปหอไผ่หยกชาขอรับ” บ่าวประตูเอ่ยพูดด้วยใบหน้าที่ยินดีและภาคภูมิใจ “ถึงกลับใช้รถม้าของท่านพ่อเลยหรือ” คำถามของหม่าฟู่พึมพำในลำคอ คล้ายพูดคนเดียว บ่าวจึงไม่กล้าเอ่ยตอบเหมือนได้สตินางรีบปรับอารมณ์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็น“ท่านแม่อยู่ที่เรือนใช่หรือไม่” จากนั้นก็ก้าวฝีเท้าเดินเข้าไปทันทีไม่รอคำตอบ“ขอรับคุณหนูรอง” บ่าวรีบโค้งตัวต่ำ แล้วหลบทางให้หญิงสาวทันทีบ่าวคนสนิทของฮูหยินหม่า มองเห็นนางจากไกล ๆ ก็เข้าไปแจ้ง ฮูหยินหม่า พอนางมาถึงก็ได้

  • ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา   ตอนที่ 21 คัดเลือก 2

    “เอาล่ะ ข้าอยู่ตรงนี้อาจจะทำให้พวกเจ้ารู้สึกอึดอัด ขอให้พวกเจ้าจงตั้งใจฝึกฝนให้ดี” ไป๋เจียเจียพยักหน้าให้เฟยเหลียนดำเนินการต่อได้ แล้วก้าวออกมาไม่รั้งอยู่นาน “นอบส่งองค์หญิงไป๋เจียเจีย” เสียงแว่วตามหลังไป๋เจียเจียเองก็เริ่มคุ้นชินการเป็นองค์หญิงแล้วในขณะก้าวออกมาข้างนอกก็ได้เสียงจอแจดังจากบริเวณน้ำตก นางขมวดคิ้วหอไผ่หยกชาของนางไม่ควรมีเสียงเช่นนี้ นางเร่งฝีเท้าออกมาดูและต้องตกตะลึงภาพตรงหน้า แสงน้ำประกายทอระยิบระยับเป็นสีเพลิง เพราะแสงจากปีกของหงส์อัคคี ที่กำลังยืนเกาะอยู่บนชั้นสูงสุดของน้ำตกด้วยท่าทางองอาจเย่อหยิงจองหอง“หงส์อัคคีมาทำอะไรที่นี่” น้ำเสียงของไป๋เจียเจียระคนแปลกใจมากกว่าหวาดกลัว นางมั่นใจว่าหงส์อัคคีไม่มีเหตุผลใดที่จะมาโจมตีนางตรงนี้เสียงของนางกระตุ้นให้มันหันหัว ชำเลืองมายังจุดที่ไป๋เจียเจียยืนอยู่มันมองจ้องมองผู้คนที่อยู่ข้างล่างดั่งมองมดปลวก สายตาหลุบต่ำดูแคลนไม่ปกปิดแม้แต่น้อย ไป๋เจียเจียหันไปส่งสายตาให้ชิงอีสอบถามหงส์ตัวนี้ ว่าต้องการสิ่งใดถึงได้มาเยือน“เรียนสอบถามท่านหงส์อัคคี ไม่ทราบว่าท่านมาที่นี่จะให้พวกข้ารับใช้อันใดหรือเจ้าคะ” ชิงอีเก้

  • ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา   ตอนที่ 21 คัดเลือก 1

    หลังจากเหล่าอนุเดินจนเล่นพอใจก็พากันกลับมาที่ศาลา เมื่อเดินเข้ามาก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่ผิดปกติ“เกิดอะไรขึ้น หรือฮูหยินรู้สึกไม่สบาย” “จริงด้วย เช่นนั้นพวกเรากลับกันดีหรือไม่ หากฮูหยินรองไม่สบายพวกข้าจะไม่สบายใจ” ฮูหยินรองหม่าร้องฮึในลำคอ ไม่ใช่พวกนางแช่งนางอยู่ทุกคืนวันหรืออย่างไร“ข้าไม่เป็นไร อยู่ต่ออีกสักหน่อยพวกเจ้าคงเหนื่อยมากแล้ว ข้าสั่งของว่างไว้ให้” น้ำเสียงของฮูหยินรองอ่อนโยนมีไมตรี จนเหล่าอนุส่งสายตามองกัน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยขัดต่างขยับเข้าไปนั่งทานของว่างตามคำเชิญในเมื่อได้ออกมาจากจวนแล้วและยังไม่ได้เรื่องราวอันใด หากยังรั้งอยู่ต่อได้นางก็ยังอยากจะอยู่อีกสักชั่วยาม นางไม่ได้มาเพียงลำพัง หากจะโดนตำหนิก็โดนตำหนิไปด้วยกัน ไป๋เจียเจียหลังจากกลับจากหอโอสถก็รีบกลับเข้ามาในหอไผ่หยกชา นางรู้สึกร้อนใจกลัวไม่มีผู้ใดสนใจสนมาสมัครหญิงสาวงดงามล้ำเหนือหญิงใดในใต้หล้า เมื่อปรากฏกายย่อมกลายเป็นจุดสายตาทันที“ผู้ใดกัน ไยงดงามเพียงนี้” อนุอี้อุทานตกใจไม่เก็บอาการอารมณ์แม้แต่น้อย ฮูหยินรองชำเลืองมองสายตาดูแคลนไม่ว่าตอนไหนอนุผู้นี้ก็ชอบส่งเสียง แม้กระทั่งตอนอยู่ก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status