All Chapters of ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 2 ไม่ตายก็ดี เรือนเหม่ยฮว่าเสียงหายใจกระชั้นยังดังแว่วมาจากห้องข้างใน ทำให้บ่าวที่อยู่ข้างนอกไม่กล้ารบกวน“พวกเจ้าไม่กลัวตายหรืออย่างไร ตอนนี้ใช่เวลาจะขอเข้าพบนายท่านหรืออย่างไร”“แต่ว่าฮูหยิน ฮูหยินอาการหนักมาก” เสียงตอบกระซิบแผ่วเบาพวกนางคุกเข่าอยู่เป็นเวลาหลายเค่อ ทว่าเสียงรัณจวนก็ยังไม่แผ่วลงทำให้คนข้างนอกล้วนมีสีหน้าแตกต่างกันออกไป ทั้งร้อนใจและอับอาย หากฮูหยินสิ้นตอนนี้ไม่รู้ว่าชื่อเสียงจะย่อยยับเพียงใดสงครามข้างในสงบลงแล้ว ฮูหยินรองอันชิงอีเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงออเซาะ“ท่านพี่ ข้าจะปรนนิบัติท่านอาบน้ำเองนะเจ้าคะ” “เจ้าไม่แสร้งเป็นคนดี ขอร้องให้ข้าไปดูนางหน่อยหรือ” แม่ทัพหวงซีซวนเอ่ยถามน้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงความเย้ยหยัน“ไยข้าต้องหาเรื่องใส่ตัวด้วยเจ้าคะ หากท่านต้องการจะไปท่านพี่ย่อมตัดสินใจเอง” ฮูหยินรองพูดพร้อมชายตาแลยั่วยวน แม่ทัพหวงซีซวนเก่งกาจสามารถ มารยาเล็กน้อยเขาย่อมมองออก นางไม่สนใจชิงดีชิงเด่นหรือเอาอกเอาใจใคร สิ่งเดียวที่ต้องทำคือปรนนิบัติท่านแม่ทัพให้ดีเท่านั้น และนี่ทำให้นางได้ตำแหน่งฮูหยินรองมาครอบครอง“เจ้าเข้าใจเช่นนี้ดียิ่ง บุตรของข้

ตอนที่ 4 จะหย่าไม่ว่าจะยุคไหน สุดท้ายทุกคนก็ต้องยืนหยัดด้วยตนเอง ต้องเป็นคนมีความสามารถเท่านั้นถึงจะอยู่รอดได้ ก่อนหน้าเพราะมีพระมารดา มีพระเชษฐา ที่คอยคุ้มครองปกป้อง พอเกิดเรื่องเช่นนี้แม้ว่าอย่างไรฐานะนางไม่เปลี่ยนแปลงแต่จะให้เป็นเช่นเคยคงเป็นไปไม่ได้นางเป็นคนในราชวงศ์ เชื้อสายของผู้นำดินแดนย่อมไม่ใช่คนธรรมดาทั้งรูปโฉมและสายพลัง ตั้งแต่เกิดนางได้รับความรักมากมาย ทำให้กลายเป็นคนขี้โมโห อารมณ์ร้าย เอาแต่ใจเย่อหยิงไร้ความเมตตา ทำให้ทรัพย์ในกายล้วนไร้ค่า “แม่นมมู่ ตอนนี้พวกเรามีคนอยู่จำนวนเท่าไร”นางเป็นองค์หญิงอย่างน้อยก็ควรมีองค์รักษ์ส่วนตัวสิ“องค์รักษ์เงาจำนวนหนึ่งเจ้าค่ะ ส่วนบ่าวไพร่ที่ติดตามมาจากในวังก็ 20 คน” แม่นมเอ่ยพลางแปรงผมให้เจินไป๋เจียอย่างเบามือ และมองดูผมยาวสลวยเป็นเงางามนุ่มลื่นดั่งผ้าไหมล้ำค่าอย่างภาคภูมิใจ องค์หญิงของนางล้วนงดงามไร้ที่ติ ในขณะที่เจินไป๋เจียคิดถึงแต่เรื่องเงินทอง นางไม่เคยส่องกระจกเหลืองที่ไม่ชัดเจนอันนั้นจึงไม่รู้ถึงความงามของตนเอง มากมายจริง ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งกลับมีคนต้องดูแลมากมายเพียงนี้ หากฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ แ

ตอนที่ 6 หนทางเป็นเด็กฝึกไม่สนุกอย่างที่คิด เจินไป๋เจียตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้หยุดฟัง แม้จะมีชิงอิงและชิงอี คอยช่วยทว่านางก็ยังยืนและคอยพวกนาง คนที่นอนและกินมาตลอดชีวิต สภาพร่างกายจะรับได้อย่างไรเมื่อพักเที่ยงนางก็แทบจะถอดใจล้มเลิกความตั้งใจหากไม่ใช่ นางชำเลืองเห็นคนรับสมัครเมื่อวานหรี่ตามองเหยียดปากดูแคลนส่งมาให้นางอย่างไม่ปกปิดนางคงกลับจวนไปแล้ว“คุณหนู แม่นมสั่งให้พวกข้าดูท่านให้ดี ท่านนั่งพักเถอะเจ้าค่ะ พวกข้าจะจัดการเก็บสมุนไพรพวกนี้เอง”หน้าที่ในวันนี้คือเด็กฝึกต้องเรียนรู้ตั้งแต่ปลูกและเก็บสมุนไพร เมื่อนึกถึงสมุดไม้ไผ่เมื่อวาน สมุนไพรที่มีกว่าพันชนิด เจินไป๋เจียก็คำนวนระยะเวลาในการฝึกเช่นนี้ทันที ปีที่ 1 เรียนรู้สมุนไพรปีที่ 2 เริ่มศึกษาการปรุงยาปีที่ 3 หัดปรุงยาร่วมกับพี่ชั้นปีที่ 4 และปีที่ 4 ปรุงยาด้วยตนเองจบการศึกษา เป็นผู้ปรุงโอสถเริ่มต้น ทว่าการเรียนรู้ย่อมไม่มีทางลัดนอกจากการฝึกฝนตัวเอง เหล่าคุณหนูและคุณชายล้วนมาฝึกตนเองตั้งแต่อายุ 7 ขวบ ช้าบ้าง เร็วบ้าง แต่อย่างช้าอายุ 15 ปีก็จบการศึกษา อย่างเด็กสาวที่เป็นผู้ช่วยคัดเลือกเมื่อวานก็มีคาด

“นางเป็นถึงผู้ถือครองธาตุน้ำรึ”ฮ่องเต้พระองค์ใหม่เอ่ยถามขึ้นอย่างประหลาดใจ หากหวงซีซวนรู้ว่าฮูหยินของตนเองเป็นผู้มีลมปราณต้องก่อกวนนางแน่นอน“ในเมื่อนางอยากอยู่ข้างนอก ก็ต้องส่งเสริมถือว่าของขวัญจากข้าต้อนรับน้องสาว เจ้าจงไปจัดการสร้างฐานะใหม่ให้นางเป็นไป๋เจียเจียอย่างสมบูรณ์” ในเมื่อหวงซีซวนไม่อยากหย่าก็ไม่ต้องหย่า หวงซีซวนผู้นี้ นิสัยจองหองอวดเก่งเป็นพวกไร้มโนธรรม ทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์แบบนี้ควรได้รับการสั่งสอนเสียบ้าง หลังได้รับคำสั่งผู้นำสูงสุดของดินแดน เจินไป๋เจียในระบบทะเบียนก็ตายแบบเงียบ ๆ ไม่มีใครสนใจ ในขณะเดียวกัน จิงจวินก็กำลังนั่งจิบชาอยู่กับหวงซีซวน“ท่านนัดข้ามาเพื่อคุยเรื่องในครอบครัวของข้าอย่างนั้นรึ” หวงซีซวนพูดด้วยน้ำเสียงยียวน“ถือว่าข้าขอร้องท่าน ปล่อยนางไปเถอะ” แม้จะดูเสียศักดิ์ศรีอดีตฮ่องเต้ผู้ที่เคยเปี่ยมบารมีและมีอำนาจ เพื่อน้องสาวถึงกลับเอ่ยปากขอร้อง“ฮ่า ฮ่า ความสัมพันธ์ของข้ากับท่าน ตั้งแต่ต้นก็เป็นเพียงขุนนางกับกษัตริย์ เป็นท่านที่ยัดเยียดนางมาให้ข้าไม่ถามไถ่ข้าสักคำ ข้าเองก็ยังตบแต่งอย่างยินดี ทว่าตอนนี้กลับอยากให้ข้าหย่าก็จะ

ข่าวฮูหยินน้อยกลับจวน ก็กระจายไปยังเรือนต่าง ๆ อย่างรวดเร็วตั้งแต่วันที่นางประกาศขอหย่ากับท่านแม่ทัพก็ไม่มีข่าวอะไรให้ติดตามอีกนอกจากความไร้สาระของนางฮูหยินรองเดิมก็ไม่ได้สนใจ ทว่าหลายวันมานี้ทุกอย่างเงียบจนผิดปกติ อย่างน้อยเจินไป๋เจียต้องโวยวายเรียกร้องโน่นนี่นั่นหรือไม่ก็ต้องสั่งให้พวกนางไปคารวะ กำลังจะแกล้งไปเยี่ยมเยียนบ่าวจากเรือนฮูหยินก็กระจายข่าวบอกให้เหล่าอนุที่ยังไม่ยกน้ำชาให้นาง ไปจัดตามพิธีให้เรียบร้อย“แบบนี้ค่อยดูปกติ” ฮูหยินรองเอ่ยพูดอย่างสบายใจในฐานะฮูหยินรอง นางเองก็ต้องไปรับน้ำชาเช่นกันจึงรีบเปลี่ยนอาภรณ์ไปดูเรื่องราวสนุก ๆ ที่เรือนฮูหยินเมื่อมาถึงฮูหยินรองต้องตกตะลึง เพราะทุกคนล้วนมาที่นี่ไม่ใช่เพียงแค่อนุที่ยังไม่ยกน้ำชาเท่านั้นที่มา “น้องคารวะพี่หญิง ตายจริงที่นี่ครื้นเครงกันจัง” ฮูหยินรองพูดน้ำเสียงไม่มีอาการเลิ่กลั่กแม้แต่น้อยเจินไป๋เจียหรี่ตามองผ่านจอกชา แล้วเอ่ย“ทุกคนก็คงคิดว่าที่เรือนขอข้ามีงิ้วให้ดูกระมัง”หลายคนในห้องโถงก็ประท้วงในใจ ไม่ใช่ให้พวกนางมาร่วมแสดงงิ้วหรอกหรือ“ในเมื่อฮูหยินรองมาแล้ว ก็เริ่มพิธีได้เลย” ฮูหยินรองก้มหน้าลงขออ