เข้าสู่ระบบแชร์
(มี่เค่อ)ผู้มาเยือนอย่างลึกลับ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-20 16:08:14“เด็กๆ ตบปาก”
เสียงเข้มทรงอำนาจ หญิงสองสามคนตรงเข้ามาจับตัวแพรวาไว้ทั้งแขนขา ป้าร่างอวบอ้วนเดินเงื้อมือมาแต่ไกล
“จะทำอะไรฉันปล่อยนะ”
เอาจริงแน่เลย มืออวบอูมเกือบฟาดลงบนปากสวยของแพรวา โหดร้ายเธอป่วยอยู่นะถ้าไม่มีเสียงขานดังมาขัดจังหวะ
“ฮ่องเต้ เสด็จ”
มืออ้วนๆ ชะงัก
“ปล่อยนาง”
คนตัวสูงเดินสาวเท้ายาวๆ เข้ามาอย่างรวดเร็ว
“คารวะฮ่องเต้ทรงพระเจริญหมื่นปี”
ประสานเสียงพร้อมเพรียงกัน
“นางทำอะไรผิด หรือเสด็จแม่”
ไทเฮามองหน้าลูกชายด้วยแววตาสนเท่ห์
“วาจานาง ต่างจากพวกชนชั้นสูง หยาบคาย ทั้งกิริยาไม่น่ามอง”
“เพียงเท่านี้ท่านก็กล่าวโทษนางแล้วหรือ”
“แม่ปกครองวังหลัง ฮ่องเต้ก็ทราบดี ถ้าแม่ไม่ลงโทษนางต่อไปใครจะเกรงกลัว หยางหลงฮ่องเต้ก็รีบแต่งตั้งฮองเฮาเสียแม่จะได้วางใจ”
“นางไม่มีตำแหน่งใดๆ ไม่รู้ที่มาที่ไป อีกทั้ง ไม่ใช่คนในวังต้องห้ามหรือวังใดๆ แล้วยังล้มป่วย เสด็จแม่จะลงทัณฑ์คนป่วยไข้ได้อีกหรือพ่ะย่ะค่ะ”
ไทเฮา ระงับอารมณ์โกรธได้แต่ หันหน้าไปทางอื่น
“กษัตริย์ตัดแล้วไม่คืนคำ แม่เป็นแม่กษัตริย์ฮ่องเต้จะให้แม่คืนคำได้หรือ”
“เสด็จแม่กดดันลูก อย่างนั้นไม่สู้ ลูก... แต่งตั้งนางเป็น ฮองเฮาเสียดีกว่า”
นั่งลงกันอย่างเร็วเสียงกระโปรงดังพรึบพรับทั้งสนมฮุ่ยและ พวกขันที
“ฮ่องเต้ โปรดไตร่ตรอง”
ฮ่องเต้หน้าหล่อมองคนนู้นคนนี้อย่างผู้ชนะ
“ลุกขึ้น ข้าแค่ อยากรู้ว่าในวังนี้ข้าเป็นฮ่องเต้หรือใครกันแน่ที่เป็นฮ่องเต้” ไทเฮายิ้มเยือกเย็น
“ฮ่องเต้ อย่าได้เป็นกังวลไป แม่เองแค่เพียงอยากรู้ว่า แม่นาง ...คนนี้สำคัญกับฮ่องเต้ เหมือนที่สองสามวันมานี้มีข่าวลือไปถึงแม่หรือเปล่า”
แพรวาขมวดคิ้วดกสวยเข้าหากัน คนสำคัญจริงๆ ตัวเธอนี่ มีแขกมาเยือนเต็มไปหมดว่าแต่ นี่เรื่องจริงหรือในหนัง ไม่ได้แล้วแบบนี้ต้องหาคำตอบโดยเร็ว
“ว่าแต่นางมีนามว่าอะไร “
ไทเฮาเปลี่ยนท่าทีเป็นอ่อนหวาน
เวรแล้วชื่ออะไรดีวะ รายชื่อนางเอกหนังจีนหลายชื่อ วนเวียนอยู่ในสมอง หยางมี่ ไม่เอาๆ สวยไป หลิวซือซือ โห่คนรู้จักเยอะ หลิวอี้เฟย ดังไปไหม จ้าวลี่อิง น่ารักไปเหอะ จ้าวลู่ซื่อ เสี่ยวจ้าน หยางจื่อ หมีเซียะเอาชื่อนี้ดีไหม นะชื่อโบราณดี
“เฟยลี่เสด็จแม่ ..นางชื่อเฟยลี่” (โบยบินอย่างงดงาม) เสียงฮ่องเต้หนุ่มเอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าแพรวาไม่มีท่าที จะบอก
“ชื่อ ดี ความหมาย เพราะ เป็นแม่ที่ประเมินนางผิดไป”
“ลูกเองยังไม่รู้จักนางดีเท่าไหร่คงต้องใช้เวลา... กับ...นางอีกนานกว่าจะรู้จักนางมากกว่านี้”
จะมาใช้เวลาอะไรกับเธอแพรวาคิดคงพูดประชดแม่ ไปตามเรื่อง เฮ้อถ้าเป็นการย้อนเวลาเหมือนในหนังคงเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากไม่ใช่แค่ย้อนเวลาอย่างเดียว ยังมาต่างชาติต่างภาษาอีกซวยเลยแพรวา เธอเองต้องหาทางกลับไปโลกของเธอให้เร็วที่สุด แต่ว่าจะทำอย่างไร
“วันนี้ให้นางพักผ่อนไปก่อน เสี่ยวโอ เจ้าตามหมอหลวงหรือยัง”
ประโยคสุดท้ายหันไปยังเด็กหนุ่ม ที่คงจะเป็นขันทีประจำกาย
“พ่ะย่ะค่ะ หมอหลวงทรงรอพระบัญชาอยู่ข้างนอก”
“หม่อมฉันทูลลาเพค่ะ”
สนมฮุ่ย ย่อตัวพร้อมสาวใช้
“แม่ก็คงต้อง ไปเช่นกัน”
“สนมฮุ่ยเสด็จ”
แววตาอ่อนหวานซ้อนขึ้นมองฮ่องเต้ ด้วยแววตาเชื้อเชิญอาลัยอาวรณ์
“ไทเฮาเสด็จ”
ไปเสียให้หมด คนร่างสูงไม่ยักกะไปมองมาที่เธอเขม็ง
“คราวหลังต้องระวังตัว ในวังแห่งนี้ ถ้าพลาดเพียงก้าวก็เหมือนตกเหวทั้งชีวิต”
ไม่มีคราวหลังยะขอบอก
“เจ้าใช้ชื่อเฟยลี่ ไปก่อนแล้วกันหากนึกชื่อเจ้าได้เมื่อไหร่ค่อยบอกข้า”
รู้ได้อย่างไรฟะ เดาเก่งจริง
“เสี่ยวโอ เชิญหมอหลวง”
ชายแก่ร่างกายยังแข็งแรงหากแต่แววตาค่อนข้างเป็นมิตร
นั่งคุกเข่าก่อนจะ เดินมาจับชีพจรของเธอแพรวาทำตัวนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อรักษาท่าที
“ร่างกายนางฟื้นฟู เกือบจะเต็มที่แล้ว หม่อมฉันจะจัดยาให้อีกเทียบหนึ่ง “
หันหน้ามาหาแพรวากระซิบเบากริบ
“ยาเทียบนี้เจ้าจะขาดไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะฟังภาษาเราไม่เข้าใจ”
แพรวาตะลึงงัน น่านนนนงัยมาแล้วเงื่อนงำ ว่าแล้วทำไมเข้าใจภาษาจีนโบราณเหมือนภาษาตัวเองเลยทีเดียว ตาหมอหลวงคนนี้ต้องมีส่วนรู้เห็นกับการ เดินทางย้อนเวลาของเธอแน่ๆ
“ฉันต้องทำอย่างไรบ้าง”
แพรวากระซิบตอบ
รอยยิ้มที่มีเลศนัยนั้นไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมา
“เสี่ยวโอ ส่งเทียบยาให้นางกำนัล แล้วให้ปรุงยามาให้นาง”
“น้อมบัญชา ฝ่าบาท”
“มันเป็นชะตาของเจ้า ข้าเป็นเพียงผู้ช่วยเหลือและนำสารมาสู่เจ้า”
งงงงไหมล่ะนั่น ใครเป็นคนทำให้เธอมาอยู่ตรงนี้นะหมอหลวงจากไปเหลือไว้เพียงฮ่องเต้ขี้เก็ก
สงสัยจังในนิยายจีนฮ่องเต้มักจะแก่ง่ำเหงือกทำไมองค์นี้ หล่อ......รัสเซียขนาดนี้ ขยับตัวเข้ามาใกล้เมื่อไม่มีใคร อยู่ภายในห้องแล้วเอาหล่ะว้าฮ่องเต้มักจะสายหื่น สนมมากมาย เสร็จแน่แพรวา
“เจ็บตรงไหนไหม”
ดวงตาเบิกกว้างคิดผิด555เป็นห่วงนี่หน่า
“ไม่ ค่ะเออคือไม่ฉัน เออข้าไม่ได้เจ็บปวดตรงไหน”
รอยยิ้มโลกสว่างนั้นแฝงไว้ด้วยความขบขัน.ใบหน้าหล่อเหลาน่ามองเรียบเนียนเหมือนหลุดมาจากภาพวาด ในกูเกิ้ลมีแต่ภาพฮ่องเต้แก่ๆ พุงพลุ้ย
“ต้องแทนตัวเองว่า หม่อมฉันหรือข้าพระองค์ เจ้านี่สงสัยต้องส่งไปฝึกมารยาท กับไทฮองไทเฮา พระอัยยิกาสักพัก”
แพรวาเชิดหน้าจมูกรั้น ด้วยความทะนงตน หาว่าเธอมารยาทไม่ดี
ขยับเข้ามาใกล้ทรุดตัวลงนั่งข้างๆบนเตียง เอื้อมมือแตะหน้าผากแพรวาเบี่ยงตัวหลบ กับถูกล็อกไว้ด้วยแขนอีกข้างของหยางหลงฮ่องเต้
“อย่าดิ้นไป ข้าแค่จะดูว่ามีไข้ไหม”
แพรวาเม้มริมฝีปากหันหน้าตรง เพียงไม่กี่กระเบียดนิ้ว จมูกเป็นสันอยู่ใกล้แค่นิดเดียวทั้งคู่ชะงักอยู่แค่นั้นใจสั่นในทันที
แพรวาสงบใจ....ไว้ เพิ่งจะผ่านเรื่องราวของผู้ชายหลอกลวง ภาพชายสองคนนอนกกกอดกันอยู่บนเตียง แพรวาเกิดความโมโหขึ้นมาทันทีผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนไม่สิ คนที่เธอรักนั้นไม่ใช่ผู้ชายเต็มตัวถ้าเป็นผู้ชายต้องไม่เป็นแบบนี้ ส่ายหน้าไปมาช้าๆ หยางหลงฮ่องเต้อมยิ้มในท่าทางของเธอ คงไม่เคย... เข้าใกล้ผู้ชายเป็นแน่แท้ใจไหวยวบด้วยความรู้สึกบางอย่าง ผ่านหญิงมาก็เยอะสนมก็แยะไม่เคยใจสั่นแบบนี้มาก่อน
บทล่าสุด
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ2
คะนิ้งลืมตาตื่นมาบนแท่นนอนหนานุ่ม บรรยากาศน่านอนจนไม่อยากชันกายลุกขึ้น รู้สึกว่าผิวแก้มเย็นเฉียบ ยกมือขึ้นลูบแก้มทั้งที่ยังไม่ลืมตา กลิ่นกำยานกลิ่นแปลกๆ โชยมาเข้าจมูกเป็นระยะๆ รู้สึกหนักบนอกอิ่มเหมือนมีอะไรอุ่นๆ มากดทับขยับตัวลำบาก พรึ่บลืมตาตื่นด้วยความตกใจ“กรี๊ดดดดดด” คะนิ้งส่งเสียงร้องดังลั่นเมื่อเห็นว่ามีผู้ชายมานอนอยู่ข้างกาย ….แต่เดี๋ยวก่อนผู้ชายหรือผู้หญิงวะ ทำไมผมยาว ใบหน้าขาวใส เหมือนผู้หญิง แต่จมูกเชิดหยิ่งน่าดึงเล่น ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงเป็นทอม แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็คงจัดว่าหล่อทีเดียว ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแน่น ผู้ชายแน่ๆคนที่นอนกอดอยู่สะดุ้งสุดตัว“เอะอะ อะไรของเจ้า” น้ำเสียงงัวเงียแต่ทุ้มนุ่มหูพิลึก“นาย นายเขามาได้ยังงัย”นึกขึ้นได้ที่นี่ไม่ใช่ที่นอนของเธอ แต่เป็นที่ไหน สภาพแปลกไป ผ้าม่านยาวบางที่ล้อมแท่นนอนวงกลมปลิวสะบัด โต๊ะตั่งก็แปลกตา แม้แต่หมอนยังเหมือนกับ….หรือว่า ไม่นะ ไม่ไม่ไม่“เจ้านี่อย่างไรกัน ทำไมต้องเอะอะ” คะนิ้งยกมืออุดปากตัวเองเมื่อรู้ว่าไม่ได้สื่อสารด้วยภาษาไทยแต่เป็น ภาษาจีนที่เรียนมาตั้งแต่อยู่อนุบาล“นอนๆ เจ้าจะรีบตื่นไปไหน” เสียงประตูเปิดออกมา หนุ่มน้อยอีกค
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ1
หย่าจิ้ง ไทฮองไทเฮาและไทเฮาดื่มชาคารวะจากบ่าวสาวพร้อมเพรียงกัน หยางหลงและแพรวาหันมาสบตากันนิ่งนาน“ต่อแต่นี้สิ่งร้ายๆ ได้ผ่านไปแล้ว ย่าหวังว่าจะมีสิ่งดีๆให้ได้ชื่นใจบ้าง”“เสด็จย่า คอยเวลาอุ้มเหลนตัวน้อยได้แล้ว อีกไม่นานหลานหวังอย่างนั้น”เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน ชินอ๋องเผลอสบตาลี่มี่ด้วยประกายตาลึกซึ้ง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีต้องขอบคุณเฟยลี่ที่นางทำให้ทุกอย่าง เป็นไปตามที่คาดหวังไว้แพรวาสวมชุดเจ้าสาวสีแดงที่ส่งให้แพรวางดงามอย่างหาที่ติไม่ได้บนศีรษะสวมมงกุฎบ่งบอกฐานะฮองเฮาชัดเจนมือบางลูบคลำราวสะพาน ด้วยความรู้สึกขอบคุณ เบื้องล่างน้ำใสไหลเชื่องช้า ลี่มี่ยืนอยู่ด้านหลังถือเสื้อคลุมอากาศหนาวจับใจแต่ภายในอบอุ่นอย่างประหลาดคำพูดของหมอหลวงที่บอกแพรวาก่อนหน้านั้น“ห้วงเวลาที่แม่นางข้ามผ่านถูกปิดแล้วนับจากนี้ไม่ว่าแม่นางอยากจะจากไปแค่ไหนก็ไม่อาจที่จะไปได้ เพราะทุกอย่างเหมือนถูกสวรรค์ลิขิตไว้แล้วแม้แต่ข้าเองยังไม่สามารถข้ามผ่านไปได้เช่นกัน แม่นางแพรวาได้สาบสูญไปจากภพภูมิของนางเหลือเพียงเยว่ถิงหรือแม่นางเฟยลี่เท่านั้นที่ยังอยู่ที่นี่.ในฐานะฮองเฮา”“ฮองเฮาเพคะอากาศหนาว สวมเสื้อคลุมจะดีก
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบบริบูรณ์
ภาพความทรงจำที่ผุดขึ้นให้เขาเห็นช้ำแล้วช้ำเล่าเมื่อคราวที่แพรวารับกระบี่แทนเขา มันมิใช่เพียงเพิ่งเกิดขึ้นหากเกิดขึ้นถึงสองครั้งสองครา คราวนั้นเขาไม่สามารถมองเห็นเจ้าของกระบี่ แต่ภาพความทรงจำเด่นชัดคราวนี้เป็นเท้าจางที่ส่งกระบี่คมลงกลางอกของแพรวาหากแต่ดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ อย่างนี้จะให้เขายังมีสิ่งใดที่ต้องสงสัยในตัวของเฟยลี่ได้อีกเป็นเขาที่ติดค้างนาง“ฝ่าบาททรงคิดถึงเฟยลี่ใช่ไหม”ใบหน้าหวานยิ้มยียวน“ไม่เคยคิดถึงหากแต่คิดอยู่เสมอว่าทำอย่างไรจะให้เจ้าฟื้นคืนมาเจรจาเหมือนอย่างนี้ได้”“ฝ่าบาททำอย่างไรกับสนมฮุ่ย”“นางในที่รอดชีวิตจากการช่วยเหลือของเสี่ยวโอ เมื่อคราวหลบหนีออกจากวังยอมให้พูดความจริงเรื่องที่ฮุ่ยเหนียงใช้ยาบำรุงครรภ์จนแท้งแต่กลับโยนความผิดให้เจ้าเฟยลี่ ใต้เท้าจางลงมือสังหารหมอที่นำเข้ามาจากนอกวัง แล้วยังสังหารเหล่านางในนับสิบที่รู้เรื่องนี้ ส่วนนางในคนที่เหลือกำลังจะหาทางหนีดีที่เสี่ยวโอพบเข้าเสียก่อน สนมฮุ่ยข้าให้นางสำนึกผิดในตำหนักเย็นชั่วชีวิตของนาง”แพรวาเลิกคิ้วฟังอย่างตั้งใจรู้สึกสบายกายสบายใจอย่างประหลาดแต่ก็อดที่จะสงสารสนมฮุ่ยไม่ได้เพราะเคยดูซีรีส์จีนตำหนักเย็นโดดเดี่ย
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบสักทีค่ะ(จบแบบที่1)
แสงเรืองรองตรงขอบฟ้านั่น แพรวาขยับตัวบิดตัวไปมารู้สึกถึงความวาบหวามจากคนข้างกายพลิกตะแคงกอดร่างใหญ่ข้างๆ มือใหญ่ลูบไล้แก้มเนียน“หายป่วยแล้วสงสัยจะได้ยาดี”“ไออุ่นจากฝ่าบาทนั่นอย่างไรที่ทำให้ข้า จากป่วยไข้ก็กลายเป็นสบายดี”หยางหลงเขย่าหัวเบาๆ ยังไม่ทันได้ชื่นจิตเสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังเล็ดลอดเข้ามาภายในกระท่อมหยางหลงพลิกตัวแพรวาให้ลงไปนอนด้านข้างเตียง เสียงวิ่งกรูกันเข้ามาบ้างมาจากด้านหน้า และวิ่งมาจากด้านหลังถูกล้อมกรอบถึงเพียงนั้นหยางหลงฉุดแขนแพรวาลุกจากที่ยังนอนอยู่ใช้กระบี่ในมือแหวกเป็นทางเพื่อพาตัวเองและแพรวาฝ่าวงล้อมออกไปใต้เท้าจางและทหารองครักษ์นับสิบยืนดาหน้าในมือมีอาวุธครบครัน“ฝ่าบาท ตามข้าน้อยกลับวังหลวงจะดีกว่า ตอนนี้คนของข้าได้เข้ายึดวังหลวงไว้เสียสิ้นฝ่าบาทออกมาเช่นนี้ข้าเห็นทีต้องเชิญฝ่าบาทกลับไปประทับยังวังหลวงตามเดิม”หยางหลงขมวดคิ้วคิดไม่ถึงว่าใต้เท้าจางจะคิดการใหญ่ถึงเพียงนี้ข่าวเรื่องเขาออกจากวังไม่มีใครรู้แต่ทำไมใต้เท้าจางถึงฉวยโอกาสนี้บุกยึดวังหลวง"เหตุใดท่านถึงคิดการใหญ่ขนาดนี้ในเมื่อท่านก็ได้ทุกอย่างไปหมดแล้วทั้งอำนาจก็มีเสียมากมายมีสิ่งใดที่ท่านต้องการอีก”“ฝ
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปรารถนา2
“ปล่อยข่าวออกไปเรื่องที่ข้าสำเร็จโทษพวกนางนั่นเป็นเพราะพวกนางไม่ดูแลพระสนมที่กำลังทรงครรภ์ให้ดีจึงต้องโทษถึงตาย และต่อไปต้องเป็นคราวของแม่นางเฟยลี่บ้างแล้ว เป็นการกดดันฝ่าบาทไม่ให้ใจอ่อนกับหญิงงามล่มเมืองคนนั้น"“แต่ใต้เท้าฝ่าบาทจะทรงสอบสวน”“ข้าจะนำเหล่าขุนนางทั้งหลายร่วมกันกดดันฝ่าบาทอีกทาง อย่างไรเสียพระสนมต้องไม่มีผู้ใดเทียบเคียงหากเรายังต้องการยิ่งใหญ่เหนือผู้ใดในแผ่นดินนี้”ใบหน้าเหี้ยมเกรียมแสยะยิ้มอย่างน่าเกลียดท้องฟ้ามืดไร้ดาราและจันทราส่องแสง นางในนางหนึ่งหอบห่อผ้าที่บรรจุของมีค่าเล็กน้อย วิ่งหลบหลีกเร้นกายตามเงามืดด้วยความรุกลี้รุกรนแต่ดวงตาคมกริบคู่หนึ่งที่จับจ้องความเคลื่อนไหวอยู่ก่อนแล้วกับทะยานขึ้นสู่หลังคาตำหนักวิ่งตามไปทางเดียวกับที่นางเร้นกายทว่าวิชาตัวเบาเยี่ยมยอดจนไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าแม้แต่น้อยอีกด้านทหารยามหน้าห้องขังถูกชายลึกลับที่โพกหน้าด้วยผ้าดำสกัดจุด จนหมดสติแล้วก็ลากร่างหนักอึ้งให้ไปนอนแผ่คุดคู้แสนสบายข้างกำแพงห้องขังกุญแจถูกหยิบมาใช้อย่างง่ายดายแพรวานอนขดตัวด้วยความหนาวเหน็บ ชุดนักโทษสีขาวบางเบาไม่สามารถให้ความอบอุ่นได้ ชายลึกลับไขกุญแจเข้าไปภายในห้องขั
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปราถนา(จบแบบที่1)
คำแรกที่เห็นหน้าสนมฮุ่ย“ลูกไม่อยากให้โอกาสหลุดลอยไปเราส่งมือสังหารไปฝ่าบาทก็อยู่ที่นั่นปกป้องนาง ครั้งนี้ถือเสียว่ายืมมือฝ่าบาทจัดการกับนางแค่เรื่องปองร้ายพระสนมนางก็ไม่อาจหลุดพ้นโทษประหารแล้วยังจะโทษฐานทำให้ลูกต้องสูญเสียองค์รัชทายาท มีกี่หัวก็ไม่พอให้ตัด”“แล้วเจ้าได้อะไร ได้เพียงให้ตาย ตายจากไปแต่ไม่ช้าไม่นานฝ่าบาทก็จะมีสนมคนอื่นอีกแต่หากเจ้ารั้งที่จะไม่บอกใครเรื่องการสูญเสียองค์รัชทายาทอย่างน้อยข้าก็เตรียมการให้เจ้าแล้วข้าไปเกณฑ์คนที่อายุครรภ์เท่ากับเจ้ามากักไว้เพื่อให้เจ้าได้มีองค์รัชทายาทเป็นแม่ขององค์รัชทายาทและแม่ของแผ่นดิน เจ้ากับทำให้ทุกอย่างพังทลายลงไป”สนมฮุ่ยหน้าเสีย แต่สักพักก็กลับเป็นปกติ“ท่านพ่อ องค์รัชทายาทจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ยังคงใช้แผนการของท่านพ่อได้เพียงแต่ลูกแสร้งว่ามีครรภ์แล้วเราก็สรรหาเด็กที่ไหนมาเป็นองค์รัชทายาทก็ได้ แต่โอกาสกำจัดนางนั้นหายากยิ่งตอนนี้ลูกยอมแลกทุกอย่างเพื่อการณ์นี้”“เจ้าอย่างไรก็ทำอะไรไม่หารือพ่อก่อน”“ลูกขออภัยท่านพ่อแต่ลูกเกลียดนาง นางแย่งฝ่าบาทและ แววตาอ่อนโยนของฝ่าบาทไปจากลูก”“ไม่จำเป็นต้องมีความรักความสงสาร มีเพียงอำนาจที่ได้รับเมื่อนั้
บางทีคุณอาจจะชอบ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.1K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก21.6K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว222.8K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz20.5K viewsดาวคะนึงรัก
เฌอเลียร์214 viewsเด็กดื้อของมาเฟีย!!!(โรมXไอยู)
ดัชมิวคิส1.8K viewsเหลี่ยมรัก Onlyfan
Madam Hangover171 viewsเมียวัยแรกแย้ม Nc
สิรี&EVAVY3.6K views
